Zusje

Mijn zusje is een kop groter dan ik. Gisteren was ik bij haar om haar nieuwe huis te bekijken. Gezellig. Ze biedt mij een koekje aan, maar neemt zelf niet. Ze lijnt. Ik krijg nog een mooie broek van haar, die haar nu te groot is. Regelmatig krijg ik broeken van haar die haar opeens te groot zijn en dan koopt zij nieuwe. Alle broeken hebben altijd ongeveer dezelfde maat en passen meestal goed, behalve dat ze dus redelijk lang zijn en soms zelfs echt te lang. Ons lengteverschil zit dus ook vooral in de benen.
Ze vertelde trots dat ze nu weer 69 woog en weer naar haar streefgewicht 65 heen wilde. Zucht. Ik heb twee streefgewichten. De eerste die ik wil halen is die 69, ofwel weer onder de 70 en 65 is een superstreefgewicht, een soort van utopie. Is zij mager met haar bijna 1,80? Nee, niet eens. Ze heeft een hele smalle taille en een heerlijke dikke kont (erfelijk, hebben we allemaal). Ze is zeker niet mager. Ben ik dan zo dik voor mijn 1,68? Nee, ook niet echt. Ben zeker ook niet superslank, heb een groot deel van mijn gewicht op mijn heupen zitten en op mijn bovenbenen zit ook nog wel iets.
Maar het steekt mij dat zij met haar lengte lichter is dan ik. Dat moet toch een motivatie zijn om te zorgen dat er geen chocolade of fruitgums in mijn la liggen, dat mijn watertankje altijd gevuld is met die twee liter water ’s morgens en dat dat ’s avonds netjes op is. Dat ik s avonds niet toch aan de chips ga en dat ik echt geen tweede koek moet sneaken uit de kast.
Want eigenlijk is dat toch allemaal slappe hap van mij. Ik ga nu mijn watertankje vullen. Ik pak vandaag geen chocolade meer, ik ga niet meer aan de chips en pak straks lekker een stuk fruit.
En weet je, ik geloof het zelf ook nog een beetje.

En ik moet denken aan bridget. Zal ik ook maar steeds mijn gewicht, het aantal glazen alcohol en niet de sigaretten, maar de stukken chocolade gaan vermelden boven mijn logstukjes 😛