Zoek, zoek alles is zoek

Vanavond heb ik een bijeenkomst in Utrecht. Ik mail mijn telefoonnummer door en bedenk me dat ik dat ding alweer een paar dagen niet gezien heb. Ik zoek in mjn jaszakken, fototas en mijn rugzakje. Nergens. Ik word gek van mezelf. Waarom verdwijnen er nu dingen zo spoorloos. Op de slaapkamer staat naast mijn stoel met kleren een mand met wat sokken en een tas. Ik gooi alles uit die mand want wellicht is mijn mobiel uit een broekzak daarin gegleden. De tas in de mand zit open en ik wéét dat daar mijn mobiel niet in zit, dus ik kijk er niet echt in, maar zie wat wits, papieren. Niets verwachtend maar gewoon nieuwsgierig kijk ik wat dat voor papieren zijn: De vezekeringspapieren ed van de iPod!!!!!!!!! En M was er zo zeker van dat ik mijn rugzakje bij me had, dat ik in deze tas dus niet echt had gekeken. (wel in die mand, waarvoor weet ik ook niet). Joepie!!!!! Ik mail naar Dixonx dat ik de papieren heb gevonden (zet er maar niet bij dat ik ze vond tijdens mijn zoektocht naar mijn mobiel die dus kwijt is – krijgen zo zo’n raar beeld). Ik kijk in de gang nog één keer alle jaszakken na, ook maar even die van mijn persjack van de voetbal. Daar zit het vast niet in, want die heb ik al een week niet aangehad en ik heb toch wel mijn mobiel gehad daarna…. Nee dus, die zit al een week in die jaszak. Dus gauw aan de lader en een berichtje naar M GEVONDEN!! Die snapt dat vast wel. Ga ik nu snel boodschappen doen. Pizza’s voor de mannen. Als ik niet uitkijk win ik straks ook nog de prijs voor mijn computer terug, want ondertussen heb ik ook het geldterugkaartje gevonden om dat te regelen. Ach… zoveel geluk op één dag. Vast niet. Maar ik voel me wel een stuk beter opeens :-)))