Zitten

Had gaat hard met mam. Ze is zo ontzettend moe, maar wil nog zo graag. Vorige week moest ze even voor onderzoek naar het ziekenhuis. Daar kreeg ze haar pijnstillers niet meer. Ik had haar donderdag aan de telefoon. Ze was heel helder, maar ook heel boos. Ze slikte die pijnstillers al een poosje en ze werkten goed. Maar elke keer als ze de verpleegster er om vroeg kreeg ze een paracetamol, wat in haar geval nu echt geen zoden aan de dijk zet. Tot mijn grote verbazing kreeg ik haar zondag thuis weer aand e telefoon, maar moeilijk pratend, want ze had een morfine pleiser gekregen. Dat was flink schrikken want in mijn optiek krijgt ze pas in een later stadium morfine. Als de pijn niet meer uit te houden is. Het begin van het echte einde. Maar je gaat er vanuit dat ze in een ziekenhuis wel weten wat ze doen. Maar hier merk ik dat ze warrig is, wazig en duf. Gelukkig kwam gisteren de dokter en daar hebben we het toch even bij aangekaart. Want tot ze naar het ziekenhuis ging kon ze het met de pijnstillers makkelijk redden en morfine leek ons toch wat overbodig. Zeker gezien het feit, dat ze daarnaast ook nog eens die pijnstillers kreeg. De dokter vond het ook allemaal wat heftig en vond dat de pleister er gewoon af moest. Wat mijn moeder dus ook direct deed. Maar wat duurt het lang voordat die troep weer uit haar lijf is. De dosis is klein, maar ze blijft wat warrig en wazig. Ik hoop wel dat dat weer overgaat, anders hebben ze ons in het ziekenhuis nog wel een stukje mam afgenomen. Want te moe zijn om iets te doen is één, maar als ze te warrig is om nog wat te doen is toch een hele andere zaak. Straks ga ik weer even naar mijn eigen gezin. Met pijn in mijn hart, maar dat moet ook even. Gelukkig mag ik maandag weer hier naar toe, want zo voelt het. Hier moet ik zijn, hier voel ik mij rustig. Ik hoop dat ze weer iets opknapt en gewoon weer wat waardig is, wat meer mam. Want het moeten afscheid nemen is al heftig genoeg. Maar als je nog wat met haar kunt praten is dat fijn en dat is nu opeens niet meer. Ik hoop dat dat weer terugkomt, voorlopig, want ze zal toch wel weer aan de morfine moeten op een gegeven moment, maar als het niet echt nodig is, liever nog niet…