Weer dat stemmetje

Het is kwart voor vijf en ik stap op de fiets. Heerlijk een rondje fietsen na gedane arbeid. Het is lekker weer, fris windje en natuurlijk beweging… calorieën verbranden. Ik rijd de ochtendronde richting De Grift en ga daar heerlijk op het bankje zitten. Het is nog best wel vroeg en ik zit er best lekker. De toegift op de USB stick van gisteren zit in mijn tas. Als ik het wat koud begin te krijgen twijfel ik. Het stemmetje in mij zegt…. ga lekker naar huis fietsen. Blijft niet zo op dat bankje zitten wachten. Stap op de fiets en ga naar huis. Ik wacht nog twee minuten.. en ik zie nog net in een flits iets over de brug voorbij schieten. Tja… de toegift op de USB stick zal nog wel even in mijn tas blijven zitten. Had ik naar het stemmetje geluisterd had ik daar al ergens gefietst en was ik vast wel opgemerkt. Maar ik voel dat het goed zo is. Jammer….. natuurlijk… maar goed. De toegift zit nog wel even in mijn tas… wellicht ben ik morgen weer voor dag en dauw wakker en anders gewoon weer volgende week. Ik merk dat ik rustig ben….komt misschien ook omdat ik heel even, maar dan ook heel even.. dacht dat ik hem wellicht wel zou kunnen bijhalen.. hahahahaha.