Water!!!!!!!

Manlief is even de auto wegbrengen voor de keuring en buiten start een bui. Ik kijk hem nog net even na als hij onder een paraplu naar de auto loopt en ga weer achter mijn bureau zitten op zolder. Tjonge wat regent het hard. Ik kijk nog een keer uit het raam en zie het water werkelijk van de pannen gutsen bij de overburen. Ik hoor het water over het dak stromen en….. wat klinkt dat toch dichtbij. Ik vlieg naar de andere kant van de zolder en zie werkelijk stralen met water op de tafel daar kletteren. Het lijkt wel of er iemand achter het schot zit die drie kranen tegelijk opengezet heeft. Ik schreeuw naar de jongste beneden om emmers en bakken en probeer met de handdoek die daar nog lag, de boel een beetje tegen te houden, maar die handdoek is al doorweekt. Immiddels zijn de bakken gearriveerd en loopt hij weer naar beneden voor meer en voor handdoeken. De bakken drijven over de tafel en blijven pas staan als er wat water in stroomt. Ondertussen stroomt het water over de vloer, en schuif ik het luik open. Daar word ik niet bepaald vrolijker van en samen met de jongste haal ik daar alles achter vandaan… met een laag water. Als alles een beetje onder controle is stuur ik hem naar beneden om daar eens te kijken en ja hoor, bij de oudste komt het al door het plafond naar beneden sijpelen. Meer handdoeken en emmers. Ik zoek op internet het telefoonnummer van onze dakkapel bouwer en bel hem. Weken voor de vakantie heb ik hem al bestookt met mails en telefoons om de dakkapel te komen repareren. Bij regen druppelde het namelijk af en toe naar binnen. Een deel van de kapel is toen gemaakt (het druppelde toen ook flink boven ons bed), maar dat deel nog niet. Gelukkig krijg ik deze keer eens niet het antwoordapparaat, maar gelijk iemand aan de telefoon. En vol in de mood waarin ik ben roep ik hem toe wie ik ben en dat ze al weken geleden bij ons de dakkapel zouden komen maken, dat ze vandaag moeten komen want dat het water werkelijk hier naar binnen stroomt, de zolder al half blank staat, dat ik niet weet waar ik de emmers nog vandaan moet halen en dat het water inmiddels ook al een verdieping lager naar beneden komt. Na even in de wacht weet hij mij te vertellen dat er vandaag nog iemand komt. Inderdaad komt die een paar uur later, met een warrig verhaal over verkeerde winden en omhoogstromend water en nog meer van die ongein. Gek dat alleen deze dakkapel last heeft van deze winden en dat een dakkapel toch wel zo gemaakt moet worden dat hij het water met alle winden tegenhoudt en zo. Maar goed. De boel schijnt nu dichtgekit te zijn en nu moet het goed zijn. Nu is het wachten dus op het volgende buitje en als het aan mij ligt… dit keer graag alleen buiten.