Uitlenen

Ik ben vrij makkelijk met uitlenen, zeker als het gaat om mensen die dicht bij mij staan (letterlijk en figuurlijk). Zo leende ik ook regelmatig dingen uit aan onze vorige buren. Een poos geleden, toen ik daar een keer even zou oppassen, kwam ik al al mijn CD’s van een luisterboek tegen en nu ontdek ik dat ik een hele stapel Asterixen mis. Tja, die werden ook wel eens aan de buren uitgeleend als er iemand ziek was. Er zijn daar Asterixen in huis en die zouden dus best van mij kunnen zijn. Maar ja, mijn naam staat er niet in. Dat doe je als je een boek uitleent aan iemand die er verder weg mee gaat, maar niet (kennelijk) in een stapel stripboeken, die even een deurtje verder gaan. En die boeken liggen er dus al een paar jaar, want ze zijn al een paar jaar weg. En de buurvrouw kan zich niets meer herinneren en ik weet het bijna zeker, maar kan niets bewijzen. Stond er nu maar in één van die boeken mijn naam, of een stickertje van een Vlaardingse boekhandel…. En zoonlief is er niet. Nu hoop ik maar dat hij zich niet kan herinneren dat hij ze ooit gekocht heeft en dat ze dus wel van mij zijn. Anders moet ik ze maar even lenen, voor de spreekbeurt van de jongste….. en dan breng ik ze morgen wel terug, mañana, nesser, tomorrow…. ooit dus….