Trots op mijn jongens

Vandaag mochten de jongens geen afspraken maken, maar gingen we werken aan de voorbereiding van de vakantie. De jongste ging in de tuin aan het werk. Ik had de rozen al gesnoeid, hij mocht de zooi opruimen. Daarna de konijnenren even uitscheppen (die beesten poepen tegenwoordig in 1 hoek van de ren buiten, maar dat komt gewoon op de stoep, bah) en de tuin aanvegen. Ondertussen is de oudste bezig met de fiets. Die moet nog even naar de fietsenmaker. Als hij thuiskomt gaat hij direct verder met van alles en dan komt er een telefoontje. Of ik met de auto naar de garage wil komen. Hij heeft de aanhanger al uit de garage gereden. De garage opgeruimd en de spullen uitgezocht. Als ik de aanhanger aan de auto hang, haalt hij nog even de laatste spullen die uit de garage achter ons huis naar deze verre garage moeten, zodat de kar in de garage achter ons huis kan worden gereden. Ik vind het ontzettend leuk om te zien hoe hij hier het initiatief neemt, meedenkt en ook verantwoordelijkheid pakt. Hij controleert de stekker, de lampen, eigenlijk van alles wat we normaal moeten aangeven, doet hij nu vanuit zichzelf. We rijden samen de auto naar huis, waarbij hij in de spiegel in de gaten houdt of er niets achter ons zit. Ik ben niet gewend met de kar te rijden en hij weet dat. Lief is ook als hij aangeeft waar ik heen moet, alsof ik dát ook niet zou weten. We rijden samen de kar in de garage (wat we normaal met moeite met 4 man voor elkaar krijgen). Ik besluit even lekkere broodjes te gaan kopen. Als ik terug kom zitten ze naa de tour te kijken. Maar de hele tuin is aangeveegd, alle rommel is opgeruimd. Ik ben vandaag enorm trots op mijn jongens, vooral ook op de oudste, die zich ook als oudste gedraagd. Verantwoordelijkheid en initiatief nemen. Geweldig.