The Lion King

Eindelijk was het zover. Afgelopen dinsdag kon ik eindelijk de jongens de Lion King laten zien. Vooral de jongste was opgewonden, want hij had het idee dat hij naar iets fantastisch toeging en geef hem eens ongelijk.

Gelijk uit school vertrokken we naar Scheveningen. Op tijd, want we waren alle files voor. Gisteren hoorde ik van de buurvrouw (die van de kaartjestip), dat ze op de radio van lange files naar den Haag hoorde en ze vreesde dat wij erin stonde. Gelukkig niet dus. In een hippe strandtent een hippe rose gedronken (dat doe je toch in zo’n loungebar) en daarna lekker wat gegeten. De jongens hadden graag naar McDonalds gegaan, maar onze vriend had deze tent in gedachten, wel veel lekkerder, maar ook veel geprijsder. Hij tracteerde en wij genoten. Na nog een korte wandeling op het strand was het tijd voor de voorstelling. K, de jongste, hield zijn horloge goed in de gaten. Eindelijk mochten we dan naar binnen. We hadden andere plaatsen dan ik in gedachte had (1e ring midden, ik dacht zaal), wat verder van het podium, maar met een goed overzicht en omdat het daar wat steiler was, ook voor de jongens goed.

En toen begon het. K, zat naast me, op het puntje van zijn stoel en keek zijn ogen uit. Vogels vlogen laag over ons hoofd en opeens sprong er een bok voor ons. Links was een grote olifant en oh… kijk daar eens en oh…. moet je dat zien. Geconcentreerd luisterend en dan weer schaterend lachen. Ik had een dubbele voorstelling. Niets is leuker om naar te kijken dan een kind dat zo met volle teugen geniet. Ook M, de oudste zat heerlijk te genieten, maar wat meer ingetogen dan zijn broertje. Er zaten veel kinderen in de zaal en het leuke is dat die weer op andere dingen reageren dan volwassenen, wat af en toe voor de spelers ook verrassend was. Het was een heel spectakel en het werd natuurlijk veels te laat. De volgende ochtend bij het ontbijt was K nog niet helemaal wakker. ‘Maar het was echt wel de moeite waard om nu zo moe te zijn’, heerlijk toch.