Stemmetje… luisteren!

Al jaren heb ik eigenlijk dezelfde oorbellen ingehad. Een langwerpig kettinkje wat ik door allebei de gaatjes in mijn oor reeg. Handig, zat nooit in de weg en ik had er nooit last van… gewoon puur gemak dus. Sinds een poos ben ik weer allerlei oorknopjes in gaan doen.. leuke kleurtjes, of knopjes met energetische steentjes, zoals amathyst. Maar die dingen slapen niet lekker als je met je oor op een arm in slaap valt. Dus die gaan tegenwoordig ’s nachts uit, netjes in een potje op het nachtkastje en de volgende ochtend weer in… of anderen. Vlak voor ik vanmorgen naar het zwembad ga sta ik mijn oorknopjes in te doen. Twee nieuwe van blauwe onyx en twee goedkopere van de HEMA in de kleur van mijn jurkje. Bij de eerste denk ik.. zou ik ze in doen… maar ze zitten stevig en ach.. die moeten toch tegen chloor kunnen. Als ik het tweede paar in doe hoor ik een stemmetje… die zitten wel wat los… “onzin” zeg ik tegen het stemmetje. Ik heb ze al een paar dagen in, niets mee aan de hand… het stemmetje sputtert nog wat, maar weet dat als ik niet wil luisteren, ik dus ook niet luister. En dat is STOM, want nu ben ik dus die beide oorknopjes kwijt. Eigen schuld. En nee, niet tijdens het zwemmen verloren. Het grote bovenbad was dicht, omdat het dek er niet af kon. We moesten in het koude ondiepe zwemmen. En als compensatie mochten we op kosten van het huis een warme douche nemen… dus heerlijk met het hele hoofd onder die warme douche.. en daarna de krullen stevig afdrogen… tenminste.. ik denk dat ze daar van losgeschoten zijn. Vond in ieder geval in mijn kleedhokje nog 1 achterkantje.. de rest is nergens meer te vinden. Wellicht dat ze nog een keer ergens komen bovenborrelen… maar anders.. .pech… Had ik maar naar dat stemmetje moeten luisteren!