Staking

Scholieren staken, vandaag weer en ook in Ede is het weer raak. Ze houden huis in winkels en ik hoor dat de winkels in het centrum de deuren al gesloten houden. De oudste zit in de vierde en heeft vrijdag ook meegedaan. Van hun school naar de andere scholen in Ede en dan met de hele groep naar het gemeentehuis. Discussie hier in huis, want ik ben er van overtuigd dat hij zich niet laat meeslepen en niet gaat meedoen met het vernielen van dingen. Meelopen, meeroepen enzo, ja, maar dingen vernielen, nee! Ik heb de overtuiging dat wij hem voldoende hebben meegegeven om hier afstand van te nemen. Hij is spontaan, maar in zijn hart net zo’n schijterd als ik, of wellicht met net zo’n geweten als ik. Ik kon ook meedoen, maar iets kapot maken van een ander, voor de lol?? Nee, dat deed ik niet, dat durfde ik ook niet, bang voor de gevolgen die dat zou hebben. Ik liep daarvoor weg. Ik heb meegedaan, begin tachtiger jaren, met de bezetting van het hoofdgebouw in Wageningen. Ik heb er geslapen (in de kamer van de rector magnificus nogwel) en meegewerkt aan de nieuwsbrief, maar altijd bewust dat ik ergens was waar ik niet mocht zijn en zeker bewust dat mijn aanwezigheid daar geen gevolgen mocht hebben, dus niets doen wat je niet kon terugdraaien, zoals iets kapot maken. En ik heb het gevoel dat ik mijn kind genoeg ken, om te weten dat hij wat dat aangaat net zo in elkaar steekt als ik. L. is daarvan minder overtuigd. ‘Je weet niet hoe is zich gedraagt binnen de groep en je weet dus ook niet in hoeverre hij zich laat meeslepen’. Tja in het voetbalveld kan hij ook opeens kwaad worden, maar dat is meer omdat iemand hem dan voortdurend loopt te etteren en daar kan hij slecht tegen. Ik geloof in zijn gedrag, tot het tegendeel is bewegen. Mijn zoon sloopt geen dingen van anderen. En ik hoop met heel mijn hart dat ik inderdaad gewoon gelijk heb.