Sociale vaardigheden

In de klas van K. was de sfeer niet echt optimaal meer te noemen. Voor de Kerst is daar externe begeleiding in gekomen en gisteravond waren alle ouders uitgenodigd om geinformeerd te worden over het proces in de klas. Wat een ontzettend rijke lessen krijgen de kinderen nu. Na een observatie had de externe begeleidster de klas verteld van haar bevindingen. De klas was wel wat geschrokken en maar hadden toch veel herkend. Ja, dat was inderdaad niet zo goed wat ze deden. Daarna werd het traject gestart. In fasen leren de kinderen sociale vaardigheden. De eerste stap is het benoemen van je eigen en elkaars kwaliteiten. Waar ben je goed in en waar vind je dat anderen goed in zijn. Zo leren de kinderen uitgaan van elkaars positieve kanten. Daarna leren de kinderen van afbrekers en opstekers. Afbrekers moet je niet doen, daarmee haal je anderen onderuit en van opstekers worden anderen blij. Ze leren de ‘IK’ boodschap: ‘ik vind het niet leuk wat je nu doet’ in plaats van ‘doe niet zo stom’ of nog korter ‘stommerd’. Ze leren van verbale en non-verbale boodschappen, ze leren de ‘zekere houding’ (rechtopzitten of staan, 2 voeten stevig op de grond, schouders naar achteren, buik vol lucht en dan praten). Ze leren ook opkomen voor zichzelf, maar ook voor elkaar. Kortom, ze leren van alles over communiceren met elkaar. Nu leren ze omgaan met conflicten – praat het uit, alleen die mensen die een conflict met elkaar hebben en de rest bemoeid zich er niet mee. Benoem waar je mee zit, laat elkaar uitpraten en kom er samen uit. In oefeningen en praatsessies behandelen ze deze stof En helpt het? Ja, ik denk dat ze stapje voor stapje verder komen. Maar er zitten in de klas ook een aantal kinderen waar meer mee aan de hand is. Deze kinderen hebben meer en extra begeleiding nodig. Wat moet je met een kind dat thuis een beetje aan zijn lot wordt overgelaten. Die eigenlijk heel eenzaam en onzeker is, maar dat uit door stoer en hard te doen? Daar kun je in de klas vanalles aan leren, maar thuis is er niemand die daar een oor voor heeft. Die ouders waren er gisteravond ook niet. Totaal niet betrokken? Moeilijk om daar van een afstand over te oordelen, maar zielig vind ik het wel. Vooral ook omdat iedereen dus steeds negatiever tegen het kind gaat doen, omdat hij dus zo hard, afstandelijk en ongeinteresseerd handelt en reageert. Eigenlijk is zijn hele gedrag een schreeuw om aandacht. Maar het is goed dat de ouders er zo in betrokken worden. De dingen die ze op school leren, moeten thuis ook bekend zijn. Als kinderen thuis negatief over een ander kind roddelen, moet je als ouder weten hoe ze op school hebben geleerd daarmee om te gaan, zodat je dezelfde boodschap kunt overbrengen: dit zijn afbrekers! Ik hoop dat de stijgende lijn blijft en dat er ook volgend jaar een leerkracht voor de groep komt die die lijn kan en wil voortzetten. Want er zit veel goeds in de groep, ze moeten alleen leren dát weer wat meer naar boven te laten komen.