Samenwerken

Het clubblad is weer naar de drukker verzonden. Het werk is weer gedaan. Elke keer trap ik er weer in. Heel hard riep ik in het begin: Ik wil wel de opmaak doen, maar ik wil alle stukjes kant en klaar op mijn bordje krijgen en ik wil nergens achterheen. Dan zegt meneer de eindredacteur dat hij er persoonlijk voor gaat zorgen, de mails nakijkt en zal zorgen dat alles in worddocumenten bij me komt. Vergeet het maar. Meneer de eindredacteur doet niets, of het moet zijn de complimenten in ontvangst nemen. En die speelt hij dan door met de woorden We hebben er weer iets moois van gemaakt. Waarna ik denk (en met mij de mede redactieleden -En wat was dan jouw bijdrage??)
Vorige week hadden we een medewerkersfeest. Ik zou foto’s maken en hij zou een stukje schrijven. Het clubblad zou dan iets later uitkomen, vanwege zijn stukje. Dat stukje is dus niet gekomen. En deze trut schrijft dan een stukje, want anders heeft ze weer voor niets foto’s gemaakt. We hebben weer een mooi stukje gemaakt.
Volgend jaar wil ik het anders gaan doen. Meneer de eindredacteur is dan gestopt en de nieuwe eindredacteur vindt dat ik teveel doe – dat alles meer gespreid moet worden, want als ik ziek word?
Volgend jaar wil ik het clubblad mee samen gaan maken. Iedereen schrijft zijn stukjes en redigeert de ingekomen stukken. Iedereen zorgt dat het makkelijke hapklare brokken worden en samen bepalen we de volgorde en zoeken we foto’s uit bij de verschillende stukjes.
Goed dat wil ik dus volgend jaar. Ik weet dat ik de nieuwe eindredacteur mee heb en ik denk dat ik de meeste mensen van de redactie wel mee heb. Nu hopen dat dat gaat werken, want het is leuk werk om het clubblad te maken, maar het is nog leuker als je dat samen met meerdere mensen doet.