Rustdag

Wakker worden met de zon die onder de gordijnen door piept. Het lijkt een hele mooie dag te worden. Gordijnen open en ja.. daar is ze dan weer eindelijk. De ZON. Het lijkt me heerlijk zwemweer, maar ik pas vandaag even. Niet alleen omdat ik weet dat mijn zwemmaatje er toch niet is, maar ook omdat mijn lijf even een seintje geeft dat ze even rust wil. Ik hoest de longen uit mijn lijf en ik lig wat te snotteren. Ik moet lachen, want ik weet best waar ik verkouden van ben geworden. Fietstochtjes waar je toch hard fietst en het zweet op de rug krijgt, terwijl er ook een koud windje is. Tuurlijk word je daar een keer verkouden van… maar een rustdag zal me goed doen. Morgen weer hardlopen. Met een blik op de weegschaal zie ik dat ik vandaag ook niet echt ‘hoef’ te sporten. Hij staat netjes op 60, het magische getal En ja.. natuurlijk mag hij het liefst weer terug naar de 58, maar 60 is die ene magische bovengrens. En vandaag dus even rustig aan blijven doen, met eten en bewegen. Morgen dan het 11k rondje en dan ben ik vast op dat gebied ook weer helemaal happy.