Rare ogen

Het is vast geen gezicht zoals ik nu achter de computer zit (nee geen foto). Mijn linkeroog is sinds ik aan zachte lenzen ben begonnen, beter aan het worden. Was het in het begin iets van -4, dus ik het al bijna -3. Een waarde die het eigenlijk lange tijd gehad heeft tot ik genoeg had van de harde lenzen en steeds vaker mijn bril op zette. En dat vooruit gaan, gaat hard. Gek is dat mijn rechteroog niet meedoet, die blijft redelijk constant. Maar nu zit ik dus met een oog wat niet goed ziet. De vorige keer is al een half punt van de lens af gegaan, maar dat is dus niet genoeg. Resultaat is dat ik niet goed op mijn scherm kan kijken. Ofwel, ik kan eigenlijk niets op het scherm lezen. Heel lastig. Maar het gaat wel goed als ik zo’n goedkoop leesbrilletje opzet. Tenminste, dat gaat op voor het linkeroog. Dat rechteroog is nog een verhaal apart, want daar zit een klein cillinder in of een prisma of weet ik wat, maar dat is eigenlijk zo weinig, dat het ook zonder zou kunnen. Dus dat oog heeft wel de juiste scherpte, maar omdat het oog aan een correctie zonder die cillinder moet wennen, ziet het ook niet zo goed, maar zonder leesbril iig beter dan met. Maar het beste is dan toch met leesbril. Maar dat geldt alleen voor het scherm. Het toetsenbord met die leesbril is misselijk makend, even op de laptop kijken is ook niet prettig en met het hoofd bewegen ook niet echt. Dus ik worstel wat, met af en toe de leesbril scheef op het hoofd, met een glas voor 1 oog. Ellende is dat de enige bril met wat grotere glazen zo’n montuurloos ding is. Bovendien hebben die andere montuurbrilletjes van die dichtgelaste monturen, zodat je niet even een schroefje kunt losdraaien om het glas van het ene oog weg te halen. We modderen door. Hopelijk belt de opticien snel. Dan kan links ook een beter lensje in het oog.