Prietpraat

Daan is mijn buurjongetje van net 2. Door de schutting heen kan hij net in onze tuin gluren. Wij zijn interessant en vooral de jongens. Hij heeft onze waterbaan om mee te spelen en de jongens hebben dat voor hem in elkaar gezet. Vrienden voor het leven dus.
Zodra er geluid is uit onze tuin horen we zijn stemmetje al komen. Hij begint met de naam van onze oudste, zijn grootste favoriet. Nee, die is er niet, dan de tweede, ook niet, en sinds kort heeft hij ook mijn man aan zijn rijtje toegevoegd. Het blijft nooit bij één keer vragen. Hij begint gewoon elke keer weer opnieuw, totdat iets anders zijn aandacht vraagt.
Hij begint weer. Eerst zijn grote favoriet. Nee, die is er niet. School? Nee. Binnen? Ja. Werken? (want dat doe ik dus binnen) Nee. Hij moet huiswerk maken. Oh. Met de boor? Nee. Oh nee, met de hamer!