Personeel

Beneden heeft iemand het nog niet helemaal begrepen geloof ik. Vanaf mijn plekje aan tafel (wat ziek zielig heeft ingepikt) klinkt zodra ik beneden kom ‘Kunnen we om 6 uur eten?!!’ Het klinkt niet als een vraag, maar in mijn oren meer als een commando. En dus gaat de kont tegen de krib en Nee, want we eten zondag altijd pas om 7 uur, dus 6 uur, dat gaat niet lukken. Hij heeft trek, nou jammer dan… Even later klinkt het commando: Kun je me een deken aangeven?! Meneer zit waarschijnlijk weer met zijn voeten in een warme kruikzak en kan daardoor wat moeilijk van zijn stoel af, maar het is niet de vraag, maar de toon. Natuurlijk kan ik hem een deken afgeven, maar het wordt nooit gevraagd. Het zijn commando’s. En als ik daar wat van zeg is het gezeik en gezeur. Wat is er mis met “Ik zit mijn mijn voeten in de kruikenzak, zou jij me even een deken willen aangeven?” Niets toch. Of “Goh, ik heb al best wel trek en er is vanavond geen voetbal dus hoeven we ook niet om 7 uur met het bord op schoot. Zouden we wat eerder kunnen eten?” En kijk, daar reageer ik natuurlijk heel anders op. Maar zo gaat het nooit. En hij bedoelt het niet zo beroerd als dat het eruit komt… het is alleen niet af te leren en ook niet duidelijk te maken dat het er redelijk commando uitkomt. Als ik een keer reageer met “Had meneer nog iets anders gewenst?” wordt dat ook niet begrepen. Want af en toe voelt het gewoon als personeel dat gecommandeer, nee ik bedoel, dat commandotoontje.

En nu zit ik dus gewoon boven even wat tijd te verdoen, want het zou best kunnen denk ik, redelijk tegen 6 uur eten… maar er komt ook niets van een vraag of hij wellicht iets zou kunnen doen om het eten wat eerder op tafel te krijgen… aardappels schillen, appels schillen…. Nee, op mijn stoel zitten aan de tafel en wachten tot het hotelpersoneel klaar is… Is zo gegroeid, is mijn eigen schuld….maar af en toe….. grrrrrrr