Vandaag is de derde dag al in gegaan van de 90 dagen zonder challenge. Gisteren was een goede dag. Ik zag het helemaal zitten en alles leek duidelijk. Toen kwam er een nummer voorbij op Spotify dat me even weer helemaal in verwarring bracht: In these arms van Bon Jovi. Het gaf me heimwee naar het heerlijke gevoel van thuis zijn. En dan komt natuurlijk de vraag naar boven waar ik dan thuis ben. Hier, waar het vertrouwd en bekend is. Waar je weet wat je hebt, waar het op zich goed is.. of elders, waar je je echt thuis voelt, waar nog veel onbekend en te ontdekken is. En wat alleen te bereiken is via een moeilijk pad wat niet altijd makkelijk zal zijn… en als we dan daar zijn, is het dan wat we er van hadden voorgesteld. Wat laat je los, wat maak je kapot, maar ook wat kun je winnen. Moet je niet het beste uit het leven halen en doe ik dat wel? Stap ik niet te makkelijk over dingen heen die met een bedoeling wel op mijn pad zijn gelegd? En belangrijk ook, ontzeg ik mezelf geen dingen om gevoelens van anderen te sparen. En houd ik daarbij wellicht niet te weinig rekening met mijn eigen gevoelens? Kortom, ik probeer mijn pad te vinden en daarbij het juiste doel voor ogen te houden. Maar ik ben bang dat ik weleens vergeet om mijn dromen te leven.
90 dagen zonder… hee.. dat niet
Gisteravond is het niet zo van eten gekomen. Had nog geen honger en daarna had ik ook niet echt trek meer en toen was het al laat en bedtijd. Vanmorgen niet uit bed te krijgen en zo vanuit bed hop.. eigenlijk achter de computer.. en nu is het al twee uur geweest en heeee. tja.. eigenlijk nog steeds geen trek. Nu is het natuurlijk niet de bedoeling dat het 90 dagen zonder eten gaat worden, maar heb er gewoon nog geen zin in. Zal straks wel moeten, want zonder eten gaan sporten is uit den boze.. maar voor nu….hmm nog geen trek. Maar kan wel verklappen dat ik een heerlijk plakje Peijenburg Zero % bij de koffie (met melk) en een handje cranberries met pure chocolade heb gegeten en ja ik weet.. dat is natuurlijk geen fatsoenlijk eten. Straks toch maar netjes wat eten en voor vanavond dan het restje chinees dat ik had voor gisteren opeten. Maar ach… het helpt natuurlijk ook om op gewicht te blijven en ik zie sommige mensen alweer streng naar me kijken….. ach don’t worry.. ik krijg vanzelf wel weer trek hoor en dan eet ik het er wel weer bij… een klein beetje dan…
Lisa Lois – Overcome
De 90 dagen challenge
Soms kom er iemand op je pad waarvan je voelt dat je daar wat mee moet. Het leven kan in een impasse raken en zo’n ontmoeting schudt de dingen wakker. Maar het kan direct ook gelijk allerlei andere dingen losschudden waar je niet op zit te wachten. Je kunt niet alles negeren. Mensen komen niet voor niets op je pad en dingen gebeuren met een reden. Zo heeft deze ontmoeting veel in mij los gemaakt en veel vragen bij mij opgeroepen. Maar alles heeft ook zijn keerzijde, want niet iedereen die je ontmoet is vrij om te doen en laten wat hij of zij wil en wat voor de een een vreugde is in de ontmoeting, maakt bij een ander weer veel verdriet los. Vragen over wie en wat is belangrijk in mijn leven komen op en nu is de tijd om op die vragen antwoorden te vinden. Er moet vooral ruimte komen om allerlei gevoelens te onderzoeken en een juiste plek te geven. In dat proces is dan even geen ruimte voor die nieuwe persoon. EN in het leven van die nieuwe persoon is dan even geen ruimte voor mij. TIME OUT en radiostilte voor 3 maanden. Een hele uitdaging en dus de 90 dagen challenge. 90 dagen om te ontdekken welke gevoelens er werkelijk zijn en 90 dagen om aan onze eigen relatie te werken. En die 90 dagen gaan vandaag in. 28 december lopen de 90 dagen af. En het is echt een uitdaging, want het betekent geen communicatie met iemand waarvan je het gevoel hebt dat hij maar een half woord nodig heeft om je te begrijpen. Iemand die je gevoelens direct leest en snapt wat je nodig hebt. Maar ook 90 dagen voor mij om te leren die gevoelens te kunnen duiden aan de persoon die ze niet zo makkelijk leest en hem te leren begrijpen wat ik nodig heb. Een hele uitdaging dus. En is het lang… ja en nee, want op zich heeft die ontmoeting ongeveer 3 maanden geleden plaatsgevonden en heb ik dus alle tijd daarvoor gewoon overleeft zonder die persoon. En zijn er ook mensen uit mijn leven ontvallen waar ik nog steeds veel verdriet om heb, maar waar ik wel mee heb leren leven. En dat waren mensen, zoals mijn moeder, die ik al mijn hele leven kende. Dan zal ik toch ook 3 maanden moeten kunnen overleven zonder dit maatje. Want een maatje is het. Het voelt als een zielsverwant, als iemand die volgens mij heel belangrijk is geweest in een vorig leven. Tijd wellicht voor een reading een keer. Wellicht is het dan ook beter om te begrijpen waarom deze persoon in mij los heeft gemaakt wat is losgemaakt. We gaan de uitdaging aan… dag 1
Katootje 2.0
Ondertussen zijn we al weer een poosje verder en is er al weer heel wat gebeurd. Zo heeft de weegschaal al op 58 kilo gestaan. Te weinig en inmiddels heb ik er weer netjes 2 kilo bij en is het nu redelijk constant 60 kilo. Mooi maatje 36/38 waar ik heel blij mee ben. En het kost weinig moeite dit vol te houden.
De grote boost om het vol te houden komt van alle mensen die ik tegenkom en die me een poos niet gezien hebben. Opeens valt het op dat ik bijna 30 kilo ben afgevallen. Pas was er feest in het dorp en van alle kanten kreeg ik complimenten en op een feestje pas van vrienden werd ik ook van alle kanten aangesproken op mijn nieuwe figuur en dat ik er zo goed uit zag. Dat is echt heel goed voor de motivatie om het te blijven volhouden. het voelt heerlijk. De aandacht natuurlijk, want als dikkertje zagen veel mensen me toch niet echt staan. Maar ook hoe het lijf voelt. Veel lichter is ook veel minder kwetsbaar, is makkelijker sporten, geen last meer van gewrichten….
Nu nog zorgen dat het niet gaat doorslaan, want hoewel ik weet dat die twee kilo er weer bij heel goed is, heb ik ze er zelf liever weer af en nog meer ook. Ik weet dat dat niet goed is en dat ik er dan echt niet beter ga uitzien omdat het meeste nu van mijn gezicht lijkt te verdwijnen, maar toch… de macht, die controle die ik heb over dat gewicht voelt zo goed. Die moet ik nu leren omzetten in zorgen dat ik het huidige gewicht gewoon vasthoud ipv laten zien dat ik er nog veel meer af kan krijgen. Daar is een naam voor en daar wil ik niet naar toe… maar oh.. het is af en toe zo verleidelijk
Oma oefenen
Volgens de jongens hoef ik het nog echt niet, maar dit weekend is het weer zo ver, ik mag oma oefenen: mijn kleine neefje komt logeren. Vier is hij nu en dit is het derde jaar dat hij komt. Ouders naar Lowlands en ik qualitytime met mijn neef. Heerlijk jochie waar je eigenlijk geen kind aan hebt. Kan zich heerlijk vermaken met weinig. We gaan leuke dingen doen. Helaas is LowLands nu een week later dan voorgaande jaren, want toen viel het gelijk met het Bennekoms Oogstfeest in het Binnenveld. Springkussen, tractoren en pannekoeken.. wat wil je als kind nog meer. Maar nu is het zaterdag mooi weer, dus heerlijk met hem naar het zwembad. Waar mijn zwemmaatje ook is. Die is net klaar met zijn baantjes, dus hup samen met kleine neef het ondiepe bad in. Heerlijk genieten… van zwemmaatje en kleine neef. Lachen om diens capriolen, want tja.. hij zwemt met een soort van zwemvest om en wil toch proberen om iets van de bodem op te duiken.. met een sprong van de kant het water in in een soort van een duik en natuurlijk geen centimeter extra onder water. We genieten en hebben plezier. Zwemmaatje moet gaan voetbal trainen, neefje geniet van de glijbaan en het water.. ik geniet van de zon en van de kleine man. Heerlijk zo’n weekend. Ach.. oma zijn is wellicht nog ver weg, maar het lijkt me een leuk vooruitzicht (nu nog niet hoor.. maar ooit)
tachtig
Tachtig zou ze vandaag zijn geworden. Mijn lieve moeder. Maar het heeft niet zo mogen zijn. 74 was ze nog maar toen ze overleed. Veels te jong. Wat is kanker toch een rotziekte. Zo heb je niets, zo heb je nog maar een week of 6 en zo ben je er al weer bijna 6 jaar niet meer. Het blijft moeilijk en het went nooit. De pijn verdwijnt niet maar verzacht. Maar oh… wat had ik graag die tachtigste verjaardag met haar willen vieren.. ik mis haar…..
Fitter en fitter
Het wordt steeds leuker in het zwembad. Door mijn zwemmaatje ga ik nu wel elke ochtend zwemmen. Helemaal geen moeite om vroeg uit mijn bed te komen en voor dag en dauw in dat water te liggen. We zwemmen onze baantjes, hij 6 borstcrawl en ik 4, 2 borstcrawl en twee schoolslag (anders komen die benen van mij niet zo aan bod) en dan natuurlijk proberen om als eerste klaar te zijn haha.. nou, hoe ik ook mijn best doe, dat haal ik dus nooit. Maar ik merk wel dat ik steeds meer, mede dankzij zijn goede adviezen, mijn borstcrawl slag verbeter. Dus ik hoop dat er een tijd komt dat ik gewoon samen met hem die 6 baantjes door kan zwemmen en in my dreams.. dan natuurlijk gewoon als eerste aankom 🙂
Maatje meer of minder
Soms kunnen opeens je ogen open gaan. Dan opeens zie je iemand en dan denk je… heee. jou ken ik.. Ik weet niet waarvan, maar je bent belangrijk voor me. En dan is het heel mooi dat dat van de andere kant ook komt. Opeens ontdek je dan een soulmate of maatje. Gisteren teruggekomen van vakantie en vanmorgen dus weer de eerste baantje getrokken. Daar was ook de man weer die met mij zijn baantjes in de zelfde baan trekt. Voor de vakantie al wat meer gesproken, tijdens de vakantie steeds meer berichtjes uitgewisseld en vanmorgen elkaar weer gezien en opeens gaan dan de ogen open. Heee… en heb je er een maatje bij. En dat voelt goed… en ook vreemd.. dat je iemand eigenlijk niet kent, of niet goed en dat het voelt alsof je elkaar al jaren kent. Toch een keer wellicht laten lezen of hij iets was in een vorig leven. Moet haast wel. Hoe kan het anders zo vertrouwd voelen.
Grappige ontmoetingen
Het leven kan soms vol leuke verrassingen zitten. Zaterdag naar Woetstok geweest. En of ander leuk festival in Wageningen, met allemaal lokale bandjes die weer grote bands uitbeelden, zoals ZZ-Top enzo. Inclusief aangeplakte baarden. Staat daar opeens een man met best wel een bekende kop naar me te zwaaien. Zwaai maar terug en gelijk gaat dat brein natuurlijk werken.. voetbal? en wie is het dan.. toch maar even begroeten…”leuk je krullen zo eens te zien zonder badmuts”.. en opeens weet ik het.. zwembad… donkere zwembroek met oranje band, zwemt meestal bij mij in de baan en ziet niets of niemand (Ofwel irritant mannetje want ik ben nu eenmaal allergisch voor iedereen die in mijn baan zwemt… let wel MIJN baan).
Maar goed, zijn we een paar dagen verder en is het eigenlijk helemaal geen irritant mannetje, is hij best wel aardig en zwemt hij niet meer irritant in mijn baan, maar gezellig samen met mij in 1 baan, delen we informatie uit en hebben we het best wel gezellig.
Woetstok was sowieso wel leuk. Kwam daar omdat Anneke Hordijk een berichtje had geplaatst op Facebook over Woetstok en het mij wel leuk leek om er heen te gaan. Anneke had ik een keer op een feest ontmoet waar we allebei zo ongeveer alleen de personen kenden die het feest gaven. We bleken even oud en het klikte wel.. Toen een zeer leuke avond gehad. Anneke was ook op Woetstok en ik werd hartelijk verwelkomt. Leuk dat één avond ooit toch ook weer zo’n leuk contact kan opleveren. Haar man bleek ook op te treden en dan sta je daar opeens bij Anneke naast twee mensen die je toch wel wat bewondert om hun zangkunsten, haar zoon en dochter.. Chris Hordijk en Lisa Lois. En dan voel ik mij net een beetje een schoolkind, verlegen omdat ik dan twee BN-ers zie… PUBER 🙂
Bloemkool platbrood
Nog geen foto’s of vertaling. Gewoon even een link.. opdat ik hem zelf niet kwijtrake:
http://www.goingcavewoman.com/paleo-cauliflower-bread
http://www.goingcavewoman.com/bread-flat
Heerlijk zwemmen….
Maandagavond is mijn sportavond. Heerlijk op swingende muziek (meestal salsa-achtig) workouts doen. Het is een soort dansworkout. Eigenlijk helemaal op mijn lijf gesneden. Beetje dansen en ondertussen toch al je spieren gebruiken. Ik doe het nu al meer dan 5 jaar en heb er helemaal mijn draai gevonden. Zeker met de huidige leraar, wat gewoon een superkerel is. Vol met humor – en dat is precies wat ik nodig heb… – en verder toch een beetje achter de vodden zitten, zonder dat je het gevoel hebt dat hij je dwingt om tot het uiterste te gaan. Maar op de een of andere manier doe je dat bij hem toch. Maar goed, omdat maandagavond dus de dansworkout is, ga ik meestal op maandag niet zwemmen. Beetje teveel van het goede. Maar ik werd vanochtend wakker om iets over half zeven en ben toch maar gegaan. Heerlijk.. 20 baantjes getrokken in ons 50m bad. Weer een kilometer op de teller. En ik was veel eerder klaar dan normaal. Zat ik meestal op baantje 20 op 45 minuten, nu was ik al klaar met 35 minuten. En toch heb ik niet het idee dat ik nu ontzettend hard heb gezwommen.. maar wel lekker doorgezwommen. En dan straks nog even een uurtje swingen. Morgen lekker een dagje naar Zeeland. Dan komt er van zwemmen dus niet veel… maar als alles goed is gaan we daar lekker een stuk in de duinen of over het strand wandelen. Dus aan mijn stappen kom ik wel 😉
Het geheim van slanke mensen
Een poosje geleden kwam ik een bekende tegen. Net als ik was zij wat mollig en nu liep ik haar een heel stuk slanker tegen het lijf. Dat was natuurlijk direct goed voor even bijkletsen. Zij was ook zo’n 20 kilo kwijt en zij at gewoon alles wat ze wilde… dat vraagt natuurlijk om meer informatie – want alles eten wat je wilt en dan toch zoveel afvallen.. wie wil dat natuurlijk niet. Zij noemde de naam Mieke Koster. En die had een boek geschreven en daarin stond precies wat je moest doen. Alles wat je eet moet je een cijfer geven en je eet alleen dingen die je als cijfer een 8 of hoger geeft. Ik had daar zo mijn twijfels bij, want krijg je dan alles wel binnen wat je nodig hebt en ga je dan niet alleen snoepen? En zou dat wel voor mij werken? Dus deze week toch maar eens het boek gekocht en ben er in begonnen met lezen. Wat een herkenning.Lees verder
Nieuw speeltje – de garmin vivofit
Alles wat ik eet, dat weet ik en kan ik tellen en invoeren in myfitnesspal. Maar dat geldt niet altijd voor bewegen. Het hardlopen wel… dat gaat via de telefoon en runkeeper. Maar de rest? Al een paar keer mensen ontmoet met een digitale stappenteller. Dat wil ik ook. En dan eentje die ik kan inlezen in myfitnesspal. Op naar de mediamarkt en daar eens kijken. Het liefst eentje die ik ook tijdens het zwemmen om kan houden. En ik vond er eentje: de Garmin vivofit. Hij is waterdicht tot 50 meter diepte en mooi bijkomende voordeel.. er zit ook een klokje op. Dus ik heb gelijk weer een horloge. Nu gaan bijhouden. Hij begint met een dagelijks doel van 7500 stappen en past het steeds aan naar je gebruik. Loop je meer.. dan wordt je doel naar boven bijgesteld. Loop je een aantal dagen minder, dan stelt hij het doel naar beneden bij. Ik kan hem syncen met de telefoon en ik heb hem gekoppeld aan myfitnesspal… en dan gaan we nu lopen. En natuurlijk ga ik je hier vertellen wat mijn ervaringen zijn….
Wil je ook direct zo’n stappenteller en een loopuitdaging met een aangaan.. hij is te koop bij Bol.com
onder de 70
YES.. vandaag stond het er echt.. 69,5!!!!! Eindelijk onder die 70 kilo. Het hing er al dagen om, maar nu eindelijk. Het voelt zo goed. Ben er ontzettend blij mee.
Zwemmen
Yes… het zwembad is weer open. Ik was me er al een paar weken op aan het verheugen. Meestal heb ik er niet voor half mei zin in om naar toe te gaan. Nu kon ik eigenlijk niet wachten. De eerste maandag dat het bad open was lag ik er al in. Was ook leuk.. sta je daar te wachten aan de poort is het net een soort van reunie.. allemaal bekenden van vorig jaar. Het plan is net als vorig jaar, toch weer minstens 2 keer in de week te gaan zwemmen en dan steeds minimaal 20 baantjes, dus 1 kilometer. Kijken of dat een beetje mee wil helpen met de laatste kilootjes. De 70 komt wel steeds meer in het zicht…. hij blijft steeds op de 70,5 hangen. Maar we geven niet op. Samen met bewegen, opletten wat ik eet moet ook deze hobbel genomen worden.
Nieuwe garderobe
Leuk hoor dat afvallen, maar alles wordt me te groot. Dat is natuurlijk fijn, maar zo langzamerhand heb ik niet zo veel meer om aan te trekken en moet ik nieuwe kleren kopen. Gelukkig is mijn zusje ook afgevallen en heb ik van haar een hele zak met kleding gekregen… maar ja..de broeken die daar in zitten zijn bijna ook allemaal al te groot. Verjaardag van mijn zwager gehad en daar had ik een nieuwe broek aan waar ik heel blij mee ben…. ik ben er namelijk heel slank in. Wat heerlijk om van iedereen de complimenten te krijgen dat ik er zo goed uit zie. En zo voel ik me ook. Heerlijk slank. Ben er zo blij mee dat ik dit heb doorgezet en dat het ook gelukt is. Natuurlijk zijn we er nog niet, maar dit voelt al zo ontzettend goed!!
Het gaat langzamer
Gek wat het met je doet als je een tussendoel hebt bereikt. Een gewicht waarvan je dacht dat het allang buiten je bereik was gekomen. Heel langzaam gaat het gewicht omlaag en schommelt het wat. Zo zat ik pas op de 72 kilo en even later was het toch weer 73…maar we blijven volhouden. Op naar de volgende stap… die van de 70 kilo……
Geen dieet meer… maar een levenswijze
Het komt er niet echt van om wat vaker wat te posten. De voornemens zijn er wel hoor… hopelijk komt het er wat meer in. Ondertussen ben ik nu bijna 2 maanden bezig met het vastendieet en ik merk dat ik het niet meer zie als een dieet. Natuurlijk doe ik het wel om meer af te vallen en ben ik bewust dat dit “dieet”, vooral het vasten, meer is dan afvallen, maar ook goed is voor je lijf. Het vasten heeft allerlei zeer positieve gevolgen voor je lijf en leden. Iets wat natuurlijk heel mooi is meegenomen. Natuurlijk is de “stand” ook belangrijk. We hebben vandaag weer een mijlpaal gehaald. Was de eerste onder de 85 kilo, de tweede onder de 80 kilo… de derde was onder de 75 kilo en vandaag stond de teller op 74,5kg. iets waar ik natuurlijk heel blij mee ben. En ik moet zeggen dat ik het niet meer zo moeilijk vind. Ik voel niet dat ik op dieet ben, maar meer dat ik mijn levenswijze heb gewijzigd. Meer bewust van wat ik eet. Afwegen wat ik wel en niet wil eten. Wil ik echt een koekje bij de koffie en is het noodzakelijk dat ik een glas wijn neem?? Soms zeg ik er ja tegen maar steeds meer kan ik er ook nee tegen zeggen. En vooral in de supermarkt sterk zijn. Want als ik langs het schap met chocolade loop en dan een zakje met M&M achtigen zie liggen is de verleiding groot. Maar ik doe het niet. Ik weet dat het op gaat, dat ik er spijt van krijg als ik het koop en eet. Dus dat doe ik niet. Kijk.. en dat scheelt natuurlijk al. Daarnaast ben ik mij meer gaan verdiepen in wat voor voeding ik eet en kwam ik op de website van Jasper Alblas terecht. Jasper heeft zelf ook een dieet en ik heb zijn receptenboek aangeschaft als e-book. Maar daar ben ik eigenlijk niet uit gaan koken. Wat ik vooral bij Jasper op zijn site vind is meer uitwerking van iets wat ik ook al in het boek van het vastendieet tegenkwam.. producten met hoge en lage GI waarden. Lage GI waarden, meestal “witte” koolhydraten (suiker, bloem enz… ) geeft meer buikvet, ofwel.. wordt omgezet in glycogeen… het vet in ons lichaam. Het is dus raadzaam om dit soort producten zo min mogelijk te eten. Jasper geeft daarnaast een hele lijst met producten die juist vetverbrandend zijn. Kijk.. dat is natuurlijk precies wat we zoeken. Aan de ene kant zo min mogelijk producten eten die vet in je lichaam aanmaken en daarnaast zoveel mogelijk producten eten die dat vet juist verminderen. Dus probeer ik zo min mogelijk snelle koolhydraten te eten, dus zo min mogelijk producten met suiker en bloem, dus gebak, koekjes, gewoon brood, pasta.. enz. En zoveel mogelijk van die andere producten, wat vooral ook in groente zit en in zaden en noten. En eieren en gezonde vetten. Met die combinatie probeer ik een levenswijze op te zetten die zorgt dat ik van alles kan eten, maar dat ik er zo min mogelijk van aankom en natuurlijk wel van afval. Daarnaast ben ik ook nog steeds aan het hardlopen en gaat dat ook steeds beter. Twee keer in de week 5 kilometer.
Gewicht update
Ik schreef pas over het vastendieet. Natuurlijk met de insteek dat ik wat meer zou vertellen over de dagelijkse beslommeringen daarbij.. haha.. maar daar kwam het natuurlijk weer eens niet van. Jammer, want de ervaringen zouden natuurlijk wel weer een inspiratie voor andere mensen kunnen zijn. Waar staan we nu ondertussen? Nu we een poosje onderweg zijn durf ik wel mijn startgewicht te noemen.. dat was 88 kilo. En dat is natuurlijk met mijn lengte van 1.68 een beetje veel. Ondertussen zijn we nu ongeveer een maand onderweg en is er iets van 1o kilo af. In het begin was het nog wat wennen en had ik eigenlijk niet zo’n idee wat ik aan het eten was. Ik probeerde het zo goed mogelijk te doen en ben wat meer informatie over voeding gaan zoeken. Daarnaast heb ik diverse apps geprobeerd en blijven hangen bij MyFitnessPal. Waarin ik zowel mijn voeding als mijn beweging in kan voeren. Een App die ook met andere apps in verbinding kan komen. Zo kan ik bijvoorbeeld Runkeeper (die mee gaat met hardlopen) koppelen aan MyFitnessPal. IK voel me al heel blij dat ik nu net onder die 80 kilo zit…. maar nog wel een poosje te gaan….
