Het is weer zover, de hele dag de radio aan – TOP 2000. De eerste keer was het puur genieten, al die mooie nummers met nog mooiere herinneringen die voorbij kwamen. Dit jaar luisteren we wel, zeggen we ook weer oh en ah en zetten de radio harder, maar het is toch anders dan de eerste keer. Nu hebben we kabel en hebben we napster gehad en nu Kazaa. Elk jaar op vakantie gaat de mp3 speler mee en het grootste deel van de top 2000 van 2000. We genieten de hele reis van al die mooie nummers en bleren hard mee, ook de jongens. Die houden (nu nog) voornamelijk van onze muziek. De oudste is 11, het zal dus niet zo lang meer duren voordat door onze heerlijke jaren 70/80 nummers, de moderne techno dreun zal klinken.
Ook dit jaren kijken we de hele lijst weer langs en ontbrekende nummers zoeken we toch weer op en gaan ook weer mee op vakantie. De bandjes met de top 100 van heeeeel lang geleden slingeren nog wel in de auto, maar een CD-tje met 10 uur muziek…ja daar kom je wel ver mee. Gek eigenlijk dat je een TOP 2000 dus kennelijk nodig hebt om een serie CD’s te maken waarmee je op vakantie kunt. Als je het zelf helemaal gaat samenstellen is het toch anders. Het leuke van de nummers met napster en kazaa zoeken is dat je ook onverwachte onbekende versie soms tegenkomt. Hele mooie live versies zoals Hotel California van de Eagles, met dat schitterende gitaarintro.
Ja… de radio staat weer aan en de lijst ligt op tafel. Nog even een paar dagen weer heerlijk genieten.
Kerstmis enzo
Het ligt alweer achter ons, kerstmis 2003. Op bezoek bij familie en wat familie bij ons. Eten en gezelligheid, het hoort bij Kerstmis.
Dit jaar begon kerstmis met de kerstviering van de jeugdclubs. Alleen Kevin zit dit jaar op de jeugdclub, omdat de club van Marco gelijk valt met zijn voetbaltraining. Het leven is kiezen en voetbal ging voor. Het leuke van de viering van de clubs is dat het niet zo statig en vaststaand is. Meestal lijken de kerstvieringen op elkaar. De viering van club heeft in ieder geval iets vrolijks en levendigs. Daarna nog lekker even thuis om pas halverwege de volgende middag naar de familie van Lambertus te gaan. ZOndag daarvan weer teruggekomen, net op tijd om de deur open te doen voor mijn ouders. Die komen lekker op tijd voor het voetbaltoernooi van de jongens wat vandaag is afgewerkt. ZOndagavond even lekker eten en op tijd naar bed, want vanmorgen was het vroeg op. Marco moest al om 8.15 in de sporthal aanwezig zijn. En dat in de vakantie. Lambertus, kevin en mijn vader er vrij snel achteraan om maar niets van de wedstrijden te missen. Ik met mijn moeder wat later. Ruim zes uur later mochten wij de hal (het was gelukkig binnen) weer verlaten. Morgen mogen we weer, want Kevin is winnaar in zijn poule geworden en zit morgen in de kruisfinales. Dat is dus weer een middagje sporthal. Wel heel gezellig.
Kevin en Marco hadden vanavond nog een toernooi van schaken, een drukke tijd, zo’n vakantie.
Tussendoor moet er ook nog gewerkt worden, ja echt vakantie heb je eigenlijk nooit 😉
NAC het team waar Kevin in speelde. Winnaar van hun poule.
Petra
Petra is met haar vriend Olger verhuisd naar Australie. Dat is een heel eind weg en waarschijnlijk viert zij binnenkort een zomerse Kerst. De verhuizing had é©® nadeel. Al haar jaren met zorg gekoesterde planten konden niet mee. Op het afscheidsfeest stonden haar planten te wachten op een nieuw baasje. Je mocht een plant meenemen, werd er samen mee op de foto gezet en kreeg de boodschap mee dat je de plant moest koesteren.
Er waren echt hele mooie planten bij, die durfde ik echt niet mee te nemen. Bovendien hebben wij niet echt de ruimte in ons huis, waar zo’n mooie plant echt tot zijn recht komt.
Op de tafel stond é©® plantje wat wel mijn aandacht trok. Een klein plantje waar niet iets aankleefde van ingewikkelde verzorging. Bovendien vond ik hem wel grappig en had ik wel een mooi plekje voor hem in gedachte.
We kregen de boodschap mee dat hij af en toe wat water wilde en dat hij graag op een zonnig plekje stond. Dat kwam mooi uit, want ik wilde hem graag op de vensterbank van onze dakkapel zetten, pal op het zuiden. En daar staat hij nu. Op dit moment niet echt op een zonnige plek, maar ALS de zon schijnt, dan komt hij zeker daar terecht. We hebben de plant maar Petra gedoopt. Voor Petra zet ik nu Petra even het de weblog, zodat ze kan zien, dat het plantje een mooie plek heeft met een riant uitzicht.
Sneeuw
De gordijnen open en dan kijken in een witte wereld. Dan wil je als kind kennelijk maar één ding: een sneeuwpop maken. Dus snel kleren aan en naar buiten. Omdat de laag sneeuw nog niet al te dik is moet in de hele buurt sneeuw verzameld worden. Dat het nog niet goed pakt, mag de pret niet drukken. Met alle mogelijke hulpmiddelen wordt de sneeuw op een grote berg gegooid. Dan even naar binnen om te wachten op de volgende sneeuwbui.
Heerlijk het is winter!!
Huishouden
.
Maandag is echt zo’n dag om eens lekker met de stofzuiger door het huis te gaan. Kinderen hebben lekker vakantie. Alles een beetje rustig aan en dan heerlijk even alle stof wegwerken.
De stofzuiger zelf is het er niet zo mee eens. Al een tijdje geeft hij te kennen dat hij geen zin meer heeft in dit werk. De hele buurt laat hij meegenieten als hij zijn werk doet. Het is een enorm kabel, zeg maar reuze geloei. Vandaag is dat niet minder en krijgt hij zelfs plezier in het nog meer ratelen en loeien. Tot er opeens een extra rateltje klinkt alsof er ergens iets tussen zit. Stofzuiger open, maar niets te zien. Weer aan en na een heftig geratel en geknars besluit ik hem maar eens helemaal open te schroeven. Lekker technisch doen.
De stofzuiger ligt nu in onderdelen op de overloop en ik heb de conclusie getrokken dat de moter aan gort is.
Voor de kinderen een hele berg leuke onderdelen en voor mij een goeie nieuwe stofzuiger. Ik zoek er een met de swiffer techniek. Je houdt hem ergens en alle stof vliegt vanzelf dat ding in. Lijkt mij nog steeds zo ideaal. Maar dat soort dingen schijnen ze nog niet te verkopen. Rest mij er één die het bijna vanzelf doet, want dat lijkt de dan een tweede optie. Maar vandaag ff niet. Ik veeg beneden de boel een beetje aan en ga leukere dingen doen.
Dat stofzuigen komt morgen dan wel weer
KaZaa
Buma-stemra verliest zaak tegen Kazaa! Stichting Brein gaat zich nu richten op de gebruikers van Kazaa, dwz die personen die op grote schaal bestanden aanbieden. Personen die muziek downloaden via Kazaa worden niet vervolgd…..pfffff. Delen van bestanden maar even uitgezet. Ik heb hier nog een heleboel CD’s en LP’s staan die iedereen van mij mag lenen (LP’s ben ik wat zuiniger op) om te kopieren. Moet ik nu een bordje aan mijn deur hangen dat ik mijn CD’s niet aanbied om te kopieren?? Waar houdt dit op?
Kind en nieuwe media
Begin volgend jaar start ik op de website van Kennisnet de special Kind en nieuwe media. Een heel leuk idee vind ik zelf en ook een goed idee. Deze week heb ik het boekje van Bamber Delver gekocht: Pandora’s Mailbox, echt een heel goed en ook heel leuk boekje. Het leuke is dat daarin precies staat wat ik in mijn hoofd had. Aan mij dus nu de taak om van het geheel een goede en informatieve site te maken. Binnenkort gaat het concept online. Ik hoop dat er dan al veel reacties op komen, want ik wil toch op termijn gaan streven naar volledigheid. Een heel nobel streven toch??
Grappig in het boekje is wel dat de ouders vaak minder weten dan de kinderen en als een ouder al iets weet het meestal de vader is ;-). Hopelijk tref ik Bamber een keer bij Kennisnet. Hier in huis leer ik de kinderen nog steeds hoe ze moeten surfen en hoe ze MSN kunnen gebruiken en is de vader nog altijd een redelijk leek op computer gebied. Als ik op de mailinglijsten van de WOW zo hier en daar eens luister ben ik absoluut niet uniek!!
Ik krijg dan de neiging om op de site van Kennisnet de zaken eens om te gaan draaien, dat er vaders zijn die niets van computers weten en dat de kinderen gelukkig nog altijd te raden kunnen gaan bij hun moeder *grijns*
Strings
Het zit zo lekker en als je het eenmaal gewend bent wil je nooit meer iets anders…. zeggen ze.
Dus ik ook eens aan de string. Nu zit ik mij af te vragen hoelang die gewenningsperiode dan wel niet moet duren ;-).
Of zou ik gewoon een verkeerde hebben?
Wat doet uw kind het liefst
Goed… de poll is een open deur, maar toch spelen kinderen nog best wel graag buiten.. voor zover dat kan.
Maar de meeste kinderen zitten dus het liefst achter de computer. Nog een paar dagen en dan gaat deze Poll er weer uit, plaats makend voor een volgende open deur 😉
Oudersite PO – Kennisnet. Hele leuke Polls en ga ook eens naar het forum.
Technasium
Een nieuwe kreet, een nieuwe school is geboren: het Technasium. Tjonge wat ben ik te vroeg geboren 🙁
Eerst het tweetalig VWO en nu het Technasium met onderwerpen als ontwerpen (IO en websites) en allerlei onderzoek. Nu wordt de keuze voor mij wel heel moeilijk… Nee sorry… voor Marco. Maar ik denk toch dat mijn keuze voor het Technasium zouden zijn – dat creatieve, onderzoek, ontwerpen….. De leerkracht van Marco vond het echt wat voor hem – ja ik ook wel (ook wel voor mij – of kijk je zo als moeder naar je kind – als een soort reflectie van jezelf – goh dat had ik heel leuk gevonden, ja echt iets voor jou??)
Er is een hele website over.
Meer informatie over het Technasium – schooltype in wording
docudrama
Nee, niet een nieuwe soap op de televisie, of een soort realityprogramma. Docudrama speelt zich af binnen de schoolmuren van mijn twee zoons.
Vanaf groep 5 mogen de kinderen zich op het glibberige pad van het docuwerkstuk gaan begeven. IN groep 5 valt het nog mee, dan is het meer iets van begrijpend lezen. Je kiest een docuboekje uit, leest het door en beantwoord aan het eind de vragen in eigen woorden, waardoor kinderen leren een soort van samenvatting te maken. In groep 6 wordt het iets heftigers en ik heb de eer om te assisteren bij groep 7 en groep 8.
Die traditie is vorig jaar begonnen, toen de lerares nachtmerries kreeg bij het idee dat zij de kinderen moest gaan begeleiden bij het zoeken op internet en het schrijven van het docudrama in Word. Zij had net de cursus “hoe zet ik mijn computer aan in 10 lessen” met een voldoendetje afgerond en de vervolglessen nog niet gehad. Ik heb helaas op school laten merken iets van computers te weten en nu ben ik dus documoeder.
Het docudrame is een stuk in 7 delen, te weten: het bedenken van een onderwerp, het zoeken naar het juiste boekje over dat onderwerp (we hebben een hele kast met van die docuboekjes, maar natuurlijk dekt die lading niet alle onderwerpen) – dus eventueel bedenken van een nieuw onderwerp en het daarbij zoeken van een boekje (dit kan zich gedurende enkele weken nog herhalen). Dan moeten er vragen bedacht worden, aan de hand waarvan de structuur van het werkstuk wordt opgehangen en dan kan het schrijven beginnen.
Hier begint het echte drama: flop kwijt – flop kapot – geen backups – map met informatie vergeten – 45 minuten bezig om een computer op te starten – alle informatie past maar net op één A4tje(is 3 te weinig) – writers blocks – deadlines…. mensen het is daar soms net het echte leven.
Tegen de deadline daalt de stress ook op de ouders neer, want dan blijkt dat de kinderen eigenlijk nog niet zo heel veel hebben gedaan (ja praten tijdens de les en anderen van het werk houden).
Natuurlijk is mijn zoon altijd redelijk op tijd ;-). Wel leuk om daar te merken dat hij toch hier thuis wat meepakt. IK heb jaren als DTP-er bij het ministerie van LNV gewerkt en ook heel wat documenten in Word moeten opmaken. Hij vindt het leuk om te doen en hij pakt heel snel de aanwijzingen en adviezen op. Elk werkstuk ziet er dan ook beter uit en zijn cijfers zijn er ook naar (aldus een best trotse moeder).
Maar goed, vandaag dus docudrama van groep 7 (aardige groep, maar het is niet mijn groep. Natuurlijk ken ik de kinderen bijna allemaal wel, maar toch). De meesten moesten beginnen met een nieuw onderwerp. De hele les duurt nog geen uur. Zij zijn er heel goed in om dat hele uur zoveel mogelijk boekjes over dat ene onderwerp te zoeken en als zij die dan allemaal hebben ze weer terug in de kast te zetten omdat de tijd om is. Als je zegt dat ze beter eerst dit ene boekje kunnen gaan lezen, daar de informatie die bruikbaar is uit halen en dan pas een volgend boekje gaan zoeken, kijken ze je aan alsof je van een andere planeet komt. Goed… stapels boekjes uit de kast en even later weer ergens terug in de kast – “Juf, ik heb nog niets op papier” nee, vind je het gek??
Morgen hebben we docudrama in groep 8, de groep van Marco, die kinderen ken ik bijna allemaal al 8 jaar en zij kennen mij dus ook al een tijdje. Je weet wat je aan elkaar hebt (en wat niet) en zij weten heel goed dat ik ze graag help als ik merk dat ze dan ook wat met mijn aanwijzingen doen. Leuk vind ik het helemaal als ze dan trots hun werkstuk komen laten zien. Leuk is het ook om de verschillen tussen de werkstukken te zien. Talenten zitten soms in verborgen hoekjes.
Lekker voetbalweer
Het is heerlijk voetbalweer, de regen komt met bakken uit de hemel en het is ontzettend grijs buiten. Toch mag dit de zondagmiddag traditiepret niet drukken, de mannen gaan voetballen.
Op het moment dat ze buiten zijn lijkt het wel of het nog harder gaat regenen. Gauw maar handdoeken beneden klaargelegd en ook de wasmand maar naar beneden gesjouwd.
Na een uur komen ze thuis, inderdaad door en door nat en ze zeggen dat ze heerlijk hebben gevoetbald.
Het bad gaat aan en alle kleren in de wasmachine. Die knarst nog steeds van het wasje na Marco zijn training van zaterdag. Buiten is het ondertussen donker en de regen stroomt nog steeds naar beneden.
Huldiging der kampioenen
Daar staan ze dan: het kampioensteam F3 van Kevin (op de foto derde van rechts – gezicht naar de camera). In de pauze van de wedstrijd Bennekom Tecpool 1 tegen Spakenburg werden de F-kampioenen gehuldigd en mochten ze een ereronde maken langs de tribune. Natuurlijk een hele eer, maar het stroomde van de regen. Het mocht de pret niet drukken, de kwaliteit van de foto’s wel. Marco had mijn paraplu om mijn toestel droog te houden. Marco(links nog net in beeld) is niet zo nat geworden ;-), mijn toestel en helaas de lens wel. Maar het geeft een goed beeld van het weer.
foto-albums
Nog net even alle foto-albums van hetzelfde stijlsheet voorzien. Dat staat toch een stuk beter. Ik merk wel dat ik snel een template moet maken. Want dat was reuze handig tijdens de cursus. Verder nog eens kritisch naar de albums gekeken, en eentje toch maar wat meer naar de achtergrond gezet. Je moet tenslotte nog een beetje privacy houden 😉
Hij staat online
Het is gelukkt, met wat respijt van Petra. Mijn website staat online.
Nu direct door naar de volgende opdracht, nu voor een klant en dan gaan nadenken over een zakelijke website, want ja… zakelijke klanten kun je natuurlijk niet opzadelen met een weblog en de family-albums.
En natuurlijk, niet te vergeten, nog 2 websites toevoegen aan mijn portfolio, tw de website van vv Bennekom en de website van Kennisnet – Ouders PO.
Het wordt toch al een heel overzicht.
Ondertussen staan er her en der in het huis wat manden met wasgoed om aandacht te vragen en ligt er alweer een bergje blubber in de wasmand, waaruit nog net te halen is dat het hier om voetbalkousen en een trainingsbroek gaat. Heerlijk, zoals kinderen thuis kunnen komen na een voetbaltraining in de regen.
de laatste loodjes
Tja, vandaag is de deadline. Er moet een site online staan met frames ed, en alle lessen. HELLUP, wanta de website moet over iets gaan. Tja en dan zie je allemaal mooie sites voorbij komen van andere cursisten die kennelijk allemaal mooie dingen hebben gedaan en gemaakt. Vooral veel mooie foto’s en dan zit je dan. Writersblock noemt een van de andere cursisten het. Ja klinkt heel bekend.
Dus dan de moed maar weer verzameld en aan de slag. Dan pak ik mijn eigen website maar een keer aan. De inhoud is nog flut, maar de layout zoals die was, was ik toch niet tevreden over. Gelijk wat flashknoppen bovenaan, want dat is één van de eisen en nog een formulier maken. Het moet allemaal wel gaan lukken… hoop ik.
En dan eens proberen om hier wat verhalen neer te gaan zetten. Want als ik logs van anderen lees, vind ik dat wel heel leuk.
En dan een laatste categorie…. websites. Ja dat is mijn werk en zo en af en toe mag ik weer een nieuwe aan mijn lijstje toevoegen. Bij de links staan alle sites die ik gemaakt heb of waaraan ik werkzaamheden verricht.
Ik hoop dat het lijstje lang wordt en dat er ook duidelijk een ontwikkeling in de ontwerpen te zien is. Ik leg nu de laatste hand aan een cursus Dreamweaver, waarvan ik na de Sinterklaas de eindopdracht voor hoop klaar te hebben. Wie weet wie weet…
Kalamake…..Karin Lambertus Marco en Kevin, dat zijn wij, of dat ben ik (Karin) en mijn gezin. Marco en Kevin zijn de zonen, van resp 8 (1995) en 11 (1992).
Zij zijn een belangrijk onderdeel van mijn leven en over hen zal dus ook wel het nodige worden geschreven. Het zijn (natuurlijk) prachtige, lieve jongens, met goede rapporten, maar ook met hun ups en downs. Saai is het leven met hen in ieder geval niet.
De eerste keer
Ja voor alles moet een eerste keer zijn, dus ook voor een weblog. hij ziet er nog niet uit en er moet nog van alles gebeuren, maar hij is de lucht in. Ik kan nog niet zeggen wat er allemaal verwacht kan worden hier, maar we doen ons best.
De sites waar ik aan werk zal ik vermelden en natuurlijk ook allerlei wetenswaardigheden. Er is een start dus…. dat er nog maar veel mag volgen
En dat we snel doorhebben hoe het er wat mooier uit komt te zien 😉
