Er zijn van die momenten dat ik in de spiegel kijk en denk… he… mooi meissie. Mooi slank lijf, mooie witte krullen en een vrolijke lach. En dan vraag ik mij af waarom er dan ook van die momenten zijn dat ik in de spiegel kijk en dat dus niet zie. Dat ik anderen nodig heb die heel overtuigend kunnen zeggen dat ik er mag zijn. En ik weet dat ik daar gewoon vaker naar moet luisteren. Maar het is zo moeilijk, als je in het verleden zo veel genegeerd en niet gezien bent. Dat je aanwezigheid getolereerd werd omdat ik gelukkig wel een stel meiden in de klas had die vonden dat ik er gewoon bij hoorde. Maar het was nooit vanzelfsprekend. En pas nu krijg ik weer wat zelfvertrouwen en durf ik mij weer wat meer aan mensen bloot te geven en te zien dat ik mensen om me heen heb die me mogen en van me houden…gewoon, zoals ik ben. Die vinden dat ik er gewoon mag zijn. En langzaam leer ik daar meer vertrouwen in te hebben en er meer van te genieten.
Ontmoetingen uit een ander leven?
Het is al weer een paar jaar geleden dat ik op een bijeenkomst was bij Itaka.. december 2012.. een bijzondere avond. Het was immers het einde van de maia kalender en ook het einde van de aarde? We zijn er nog steeds, maar de avond was bijzonder. Hij was al een tijdje aan de gang toen er een man binnenkwam. “He, wat leuk, jij ook hier.. hoe gaat het?” Het kwam er bij mij natuurlijk uit. Deze man kende ik. Ook zijn reactie was natuurlijk…”Leuk dat jij er ook bent.. het gaat goed”.. waarna we een hele tijd bezig zijn geweest met uit te vogelen waar we elkaar van kenden. Maar daar kwamen we niet uit. Ondertussen waren er allerlei oefeningen en als vanzelfsprekend deden we die met elkaar. Het gevoel dat de wereld om ons heen zou kunnen instorten. Wij hadden elkaar weer gevonden. Een heel bijzonder gevoel.Lees verder
two hearts beat as one
De strijd
Het is begin februari 2015 als de knop omgaat. Broer en schoonzus zijn al heel wat kilo’s kwijt en nu begint mijn zusje ook al met lijnen met het zgn 5-2 vasten dieet. Lijkt met niets, 2 dagen amper eten. Dan zit je vast de hele dag aan eten te denken.. maar daarnaast 5 dagen mag je wel gewoon eten en als ik eenmaal hard aan het werk ben, dan denk ik vaak pas tegen 5 uur aan mijn lunch.. ff doorzetten en dan is het gewoon tijd voor het avondeten.. dus waarom niet proberen… en zo geschiedde…..Lees verder
Hartslagmeter
Vandaag tijdens mijn fietstochtje maar eens de hartslagmeter met de app uitgeprobeerd. Nou.. absoluut geen training in zone 2.. hahaha.. het meeste gedaan in zone 5.. tjonge dat is toch geen conditie… goed, wind tegen het eerste gedeelte en dan de verwachting van de ontmoeting.. tja.. dat is natuurlijk allemaal redelijk hartslagverhogend. Maar goed.. wat gegevens
ik heb hem niet vanaf het begin aangezet, dus laagste hartslag: 132 bpm, hoogste 174 bpm en gemiddeld 159 bpm. En daarbij was de hartslag vooral het hoogst tijdens het fietsen en tijdens een korte pauze ging hij iets omlaag.. haha.. dacht dat hij daar wel omhoog zou gaan, maar kan het wel begrijpen… vond dat een zeer rustgevende pauze. Morgen dan een rondje serieus in hartslagzone 2 lopen.. maar goed.. van de fysio moet ik dat ook heel rustig aan doen, dus van twee kanten de rem erop.
Ik wil kontakt
https://youtu.be/PShaO_2-FFg
Lees verder
Schoonmaakopvliegers
Af en toe word ik er bang van…. schoonmaakopvliegers. Waar komt opeens die drang vandaan om alles opgeruimd te hebben. Ik herken het van mijn moeder, maar die bleek achteraf ziek te zijn. Had ze dat onbewust gevoeld en wilde ze alles netjes achterlaten. De hele administratie had ze op orde. Duidelijk alles in een schrift geschreven, met opmerkingen waar ik alles kon vinden. Dat konden we in haar laatste dagen nog even doornemen zodat ze zeker wist dat ik me daarmee wel zou redden. En hoewel het heerlijk is steeds een stukje aan te pakken en op te ruimen beangstigd het me ook. Waar komt het vandaan. Is het gewoon dat ik langzaam rust in mijn kop begin te krijgen en dat het daar ook bij hoort? Alle onrust die er om me heen is verwijderen. Alles waar ik niets meer mee moet opruimen? Ik moet zeggen dat het lekker voelt en dat bij elk ding wat ik aanpak het rustiger wordt. Wellicht komt het ook wel door de reading die ik pas heb gehad en waar een kleine healing bij zat. Dat dat ook wat heeft losgemaakt. Tenslotte is alles wat ik aanpak ook het opruimen van dingen uit het verleden. Dingen die toen belangrijk waren, maar nu niet meer van betekenis. Ondanks het stukje onrust van waarom nu opeens, voelt het toch goed. Er is nog een hele lijst van dingen die ik wil opruimen. Eén ding wil ik ook snel aanpakken, want ik ga binnenkort met de auto weer richting VLaardingen en dan kan ik een of meer dozen met lapjes meenemen voor mijn zusje die daar dan weer allemaal mooie dingen van tovert. Dus mijn dozen lapjes allemaal opsnorren, uitzoeken en klaarzetten staat zeker nog op korte termijn op de planning. En dan gaan we er ook maar vanuit dat ik de opruimopvliegers heb omdat ik gewoon nog heel oud wil worden, maar dan wel in een opgeruimd huis. Of zorgen dat als ik hier ooit weg wil… ik gewoon niet meer zoveel ballast heb mee te nemen. Want dat is het natuurlijk ook… ballast. Laat ik er maar op vertrouwen dat het goed voelt om te doen… wat ergens ver weg ook de reden moge zijn. Daar komen we wel achter als het daarvoor de tijd is.
Er is altijd wel iets……
The Wall
Op school sloot ik niet makkelijk aan en werd ik niet altijd begrepen. En ook tijdens mijn studie hobbelde ik wel mee, maar ergens tussenpassen was lastig. Mijn veiligste plek was altijd mijn kamer, waar ik het zo gezellig mogelijk maakte. Bijna altijd wel een pot thee binnen handbereik, muziekje op, gezellig licht en voldoende aan het gezelschap van mezelf. En zo groeide om dat veilige kamertje een muur waar maar weinig mensen doorheen konden of wellicht ook wel doorheen wilden. Lees verder
Wish you were here
In het begin van mijn middelbare schooltijd was ik een echt top 40 meisje. Muziek buiten de top 40 kende ik eigenlijk amper. Halverwege de middelbare school kwam daar verandering in. Mijn buurjongen nam mijn muziekopvoeding op zich en “dwong” me ook eens naar andere muziek te luisteren. Als dat betekende dat ik dan samen met hem op zijn kamer naar wat voor muziek dan ook moest luisteren, dan wilde ik daar graag wel in opgevoed worden, want mijn buurjongen was heel leuk. Lees verder
Miss you
maandagochtendklus. Man en kind al vroeg de deur uit…. en veel te vroeg om al te gaan werken. Dus alle elpees maar eens uit de kist gehaald. Was te lastig. Als ik een elpee wilde pakken moest ik teveel van de kist afhalen.. dus dan maar niet. Elpees staan nu heerlijk in de kast voor het grijpen, de boeken uit de kast zijn naar een andere kast verhuisd en wat daar stond zit nu in de kist. Veel beter zo. En dat alles onder de klanken van de Stones.. Sticky Fingers.. want die kwam ik tegen..en daarna Some Girls en dan Miss you even lekker hard draaien. Dus het macbookje bij de stereo kan voorlopig dicht blijven.. ik zet gewoon een elpee op als ik muziek wil horen. Terug naar jeugdsentimenten. Nog even wachten en dan knalt de muziek ook door de betere boxen. En dan maar hopen dat het element het blijft houden want geen idee of er voor mijn platenspeler nog een hele arm verkrijgbaar is, want het element zit er aan vast en kan niet meer losgekoppeld worden. Maar geluid komt netjes uit twee kanalen, dus voorlopig zit het wel goed.. en niet te veel aan het element zitten.
You are always on my mind
Het is al te lang stil en ik heb er een beetje vrede mee. Het is wel rustig en duidelijk zo. Het blijft anders onrustig binnen, want mijn hart wil, maar mijn hart zegt ook nee tegen het verdriet van anderen en mijn verstand hobbelt daar een beetje tussenin. Maar dan opeens is daar een berichtje op facebook met daarbij dan een filmpje. Ik zet het geluid aan en kijk naar het filmpje. Muziek van Elvis Presley, van de elpee Seperate Ways en het nummer is Always on my mind. Lees verder
Aerosmith – I don’t want to miss a thing
Weer zo’n weergaloos nummer. Zo ontzettend mooi en zo waar…. Een van de nummers die ik zo af en toe draai.. tranen over mijn wangen om dingen die nu nog niet kunnen zijn, maar waarvan ik met heel met hart hoop dat ze eens zullen zijn. Tot die tijd plukken we de kleine bonusmomenten.
Don’t want to close my eyes
I don’t want to fall asleep
‘Cause I’d miss you, babe
And I don’t want to miss a thing
Kane en Lisa Lois.. twee favorieten, gewoon lekker
https://youtu.be/suXcwg_lVFg
Weer goedgekeurd
Net terug van bezoek aan de Osteopaat en ik ben weer helemaal goedgekeurd. Spieren goede voldoende en ook de rug en nek waren in prima conditie. Ook de bloeddruk kreeg een pluim. Dat ik af en toe heel duizelig ben heeft een lastige latijnse naam die ik natuurlijk alweer vergeten ben, maar wat iets is als dat het bloed niet meer zo snel netjes op zijn plek zit of zoiets. haha. Maar het blijft leuk complimentjes over mijn figuur te krijgen. Dat het knap is dat je 30 kilo afvalt en dan zo’n figuur hebt als ik.. zonder veel los vel, vertelde hij. Ik denk dat dat komt omdat ik tijdens het afvallen toch ook heel veel gezwommen heb en dat dat er toch voor zorgt dat het lijf strak blijft. Maar het blijft hard werken, dat nieuwe lijf. Maar ben er wel ontzettend blij mee.
Bon Jovi – In these arms
Omdat sommige nummers nooit meer hetzelfde zullen zijn…..
We stared at the sun
And we made a promise
A promise this world would never blind us
These were our words
Our words were our songs
Our songs are our prayers
These prayers keep me strong
And I’d still believe
If you were in these armsLees verder
De magische 60
Een jaar geleden had ik nooit durven dromen dat ik mij druk zou maken om een getal op de weegschaal wat net boven de 60 zou zijn. Heel langzaam was dat getal opgelopen tot bijna 90 en 60 leek heel ver weg. Zo was ik in februari begonnen met het 5:2 vastendieet en had ik als streefgewicht eerst maar eens heel voorzichtig iets van 73 genomen. Als een getal dat nog vers in het geheugen lag. Een getal waarmee het bijna 6 jaar geleden begon. Lees verder
Veilig
Ook al ben je verdwaald, ook al ben je de weg kwijt, ook al ben je zo ver weg: ik weet je te vinden en breng je veilig thuis.
Kracht
Soms kom je iemand tegen en weet je dat je er iets mee moet. Dan gaat er een kracht uit van het samenzijn. Het thuisvoelen, het vertrouwen, het tot rust komen. Zo’n relatie geeft kracht. Het is dan zoeken wat je met zo’n relatie moet. Je komt er elkaar tegen, je voelt.. heee jij hoort bij mij. Maar toch is het onduidelijk waarom. Waarom kom je opeens op elkaars pad, wat is de boodschap die je voor elkaar hebt. Wat moet je met elkaar. Wat is het dat je iemand tegenkomt die je eigenlijk amper kent en waar je je zo ontzettend bij thuis voelt? Dat is een soulmate of tweelingziel. Ik kwam er vandaag een mooi artikel over tegen via facebook. Zo herkenbaar. En dan besef ik dat het heel mooi is om zo iemand tegen te komen, maar ook dat ik wellicht los moet laten. Maar dat hoeft niet direct. We zijn nog niet klaar. We hebben nog wat te doen.
Binnen
Soms denk je het allemaal te weten en dan komt er een nummer langs “Binnen” van Marco Borsato…. en het lijkt voor mij geschreven. Het brengt me weer geheel in verwarring.Lees verder
