Het is zondagavond en bijna 21.00 uur. Tijd voor nanny Jojo en haar Eerste Hulp Bij Opvoeden. Nanny Jojo komt in werkelijk heel erg uit de hand gelopen gezinnen – niet asociaal – en komt daar de boel weer op de rails zetten.
In het kader van mijn werk kijk ik er naar, maar ook voor mezelf vind ik het wel een boeiend programma. Hoewel de gevallen redelijk extreem zijn (tjonge, heb ik het er toch goed van afgebracht) zijn de tips die de nanny geeft wel waardevol. Of ze nog van toepassing zijn op mijn kids – ja dat denk ik wel; consequent, duidelijk, structuur en doen wat je belooft – dus ook straffen bij een tweede ‘overtreding’ na een waarschuwing, wat wil zeggen dat je dus moet dreigen met een straf die je waar kunt maken of waarvan je weet dat je die waar gaat maken. Zo meteen deel 4 en daarna weer proberen het in het achterhoofd te houden en toe te passen.
Sommige mannen….
Hoe om te gaan met mannen (of wellicht mensen) die niets doen, maar toch willen dat hun naam genoemd wordt. Ik erger mij daar dus bijvoorbeeld grijs en groen aan. Voorbeeld. Ik heb de opmaak van een blaadje overgenomen. In het colofon worden netjes de namen genoemd van de mensen die aan dat blaadje meewerken. Mailtje van meneer K.. Waarom zijn naam daar niet in staat. Tja, omdat hij er niets aan doet? Meneer K. vindt dat hij er veel vrije tijd in steekt en dus moet zijn naam genoemd worden en wel als eindredacteur. gggggrrrrr.
Zo verzorg ik nog een ander blaadje en schrijf daar elke keer een stukje in. Het blaadje met mijn stukje is al 8 keer verschenen. Sinds kort moet ik het concept naar meneer K. sturen. Krijg ik opeens een mailtje. Ziet er goed uit en wie toch dat leuke stukje heeft geschreven. Ziet dat dus voor het eerst! ggggrrrrr.
Nog een mailtje van meneer K. Hij had een maand geleden een tekst en foto’s gestuurd voor op de website. Kan die niet vinden, waarom ik dat niet geplaats heb. Oeps, gisteren de homepage aangepast en daar bij is perongeluk de link verdwenen. Als doorzichzelf aangewezen eindverantwoordelijke voor de website heeft hij dus kennelijk een maand niet op deze website gekeken, want het heeft er tot gisteren een maandlang op gestaan. ggggrrrrrr.
Tja, hoe ga je dus om met dit soort mannen, die blauwe schouders hebben van het er zichzelf op slaan. Die naar anderen toe de indruk wekken dat zij alles doen, maar ondertussen….. Ik kan dat dus niet. Ik vraag me af waarom dit soort mensen dit doen. Gebrek aan eigenwaarde? Hebben ze het nodig om zichzelf ‘iets’ te voelen? Maar ermee omgaan, nee. Ik word heel opstandig en recalcitrant. Mijn probleem, maar ik moest mijn ergernis ff kwijt 😉 Bij deze.
Stront ziek
Kennelijk hebben we een nieuwe kat in de buurt wonen. Deze wordt waarschijnlijk ’s ochtends het huis uitgezet met de boodschap – zie maar waar je het doet, maar niet hier…. en dat is dus bij mij in de voortuin – op de plek waar ik zorgvuldig al mijn bolletjes in de grond had gelegd.
En morgen ga ik nog een pak halen, of twee of drie en steek desnoods mijn hele tuin onder de saté °rikkers, zodat die kat elke keer als hij wil gaan zitten zo’n stok in z’n gat krijgt en het uit pure wanhoop maar in de tuin van zijn eigen baas gaat doen.
Spannend
Gisteren speelde het eerste team van vv Bennekom thuis. Reden voor deze fotograaf om in weer en wind langs de kant te staan. Tenslotte heb ik dat fototoestel niet voor niets gekregen. Maar het was ontzettend spannend en door die kleine lens ben je toch het overzicht kwijt, dus kijk ik gewoon naar het veld. Dan is er bijna een doelpunt, ik pak de camera, richt en probeer het toch nog te zien. Ik zie dat het een doelpunt gaat worden en druk af, terwijl ik ondertussen ook een vreugdekreet slaak en eigenlijk wil juichen – dat geeft dit resultaat. Ik snap nu waarom al die sportfotografen op een krukje zitten met hun camera op een statief, waarschijnlijk schokvast verankerd in de bodem. Of zou de krant juist die fotografen naar een wedstrijd sturen die voor elk doelpunt ongevoelig zijn? Ik weet het niet – de meeste foto’s van de wedstrijd zijn bij mij altijd haarscherp, alleen de doelpunten……
Lente!!
De dagen worden langer (de buien volgens mij ook), dus het wordt weer lente! En dat vieren we. De eerste sneeuwklokjes piepen in de tuin al boven de grond en binnen…. daar is het echt lente!
Hoe schoon is jouw huis?
Gisteren op de televisie. Het huis van een belgische man, met ADHD. Het was er onbeschrijflijk smerig, maar zijn probleem was angstaanjagend herkenbaar en de dames ontroerend naïef op het gebied van ADHD. Er lag bijv. een stapel vuilniszakken in het washok van echt weken. Tip: hang dan een briefje op de koelkast dat de zak op maandag naar buiten moet.
Werkt dus niet met ADHD-ers, want die zien dat briefje wel, maar op een moment dat je net nog wat anders moet doen en als je het weer ziet is het te laat. Zo ook met schoonmaken en opruimen. Je ziet dat het moet gebeuren, maar op dat moment heeft ff iets anders voorrang. Totdat het zover komt, dat je het niet meer kunt overzien en het van kwaad tot erger wordt.
Gelukkig is het bij mij nog nooit zover gekomen. Wel in het klein (handig van die verhuisdozen waar je alles in kunt stoppen wat je ff niet kunt plaatsen ergens), maar over het geheel genomen is mijn huis nog redelijk toonbaar.
Maar ik schrok er wel van, want ik weet dat bij mij ook dingen kunnen blijven liggen omdat er gewoon even iets anders tussendoor komt. Maar ik hou het huis van deze man op mijn netvlies – als waarschuwing.
Een maand op mezelf
Manlief komt thuis. Het project waar hij voor gevraagd is gaat door. Dit betekent dat hij de komende jaren regelmatig een paar weken in Kenya zal zitten. Errug leuk natuurlijk, want daar kunnen we mooi een keer een vakantie aan vast knopen.
Maar het betekent ook dat ik dus regelmatig op mezelf ben aangewezen. Waar ik vroeger nooit problemen mee had, vroeger, toen ik nog niet wist dat ik ADHD had en ik gewoon gedurende de tijd dat hij weg was aanrommelde. Kinderen zaten elke dag keurig gekleed en met een volle maag op school en het huis was niet echt verwaarloosd, maar toch… wat vandaag niet afkomt komt morgen wel.
Maar nu ik weet dat ik ADHD heb, ben ik me daar van bewust en word ik toch wel onrustig van het idee dat ik een maand lang niemand heb om me een beetje op de rails te houden. Die om 12 uur zegt dat het toch wel tijd is om naar bed te gaan.
Ik vind het heerlijk als hij een paar dagen weg is en daar profiteer ik heerlijk van. Laat naar bed (en toch vroeg weer op). Maar een hele maand…. maar het duurt nog 2 maanden voor hij voor de eerste keer gaat en ik zal het best wel redden en wie weet – lukt het me ook om mezelf in het gareel te houden.
Trots
Vandaag waren er weer 10 minutengesprekken op de school van onze oudste. De vorige keer hadden we de taalleerkrachten genomen, omdat hij wat moeite had met taal, maar nu was het toch moeilijker wat te kiezen want voor rest doet hij het gewoon hartstikke goed. We komen bij de eerste leerkracht. Heel enthousiast over onze zoon, slim, leergierig, gezellig, guitig, lekker in zijn vel, doet goed mee. Kortom positief. Daarna komen we bij de tweede leerkracht. Die is wat verbaasd dat we er zijn, want wat is ons probleem? Wij leggen uit dat we het leuk en goed vinden om wat leerkrachten te kennen en om van hun een beeld te krijgen wat zij van onze zoon vinden. Dat valt goed en ook van hem krijgen we een positief verhaal over onze zoon. De vorige drie leerkrachten waren ook al positief en zijn mentor ook. Kortom hij doet het gewoon keigoed.. en daar ben ik dus best wel een beetje trots op.
Hamsteren
Hamsterweken bij de AH. In de folder zie ik een heleboel dingen die we eigenlijk wel nodig hebben of waarvan de jongens vinden dat we ze eigenlijk wel nodig hebben. Ik naar de winkel en kom dus thuis met alles wat we nodig hebben (en wat op voorraad kan) en natuurlijk met dingen die óók in de aanbieding zijn en die ik eigenlijk helemaal niet nodig heb, zoals van die lekkere yoghurtgums van Venco…. die zijn wel zonder vet!! (en kleurstoffen en conserveringsmiddel) haha, en helaas wel met suiker 🙁 en wat dingen die heel gezond zijn en snel op moeten, zoals manderijntjes. Dus de snoep ff op voorraad houden en bij lekkere trek overgaan op de manderijnen!! (ha – wie hou ik hier voor de gek)
Spammers
Dit log wordt nog niet zoveel gelezen. Dat moet groeien. Mensen weten natuurlijk nog niet dat ik hier ook wat krabbels online zet en bovendien als ze het al wel weten, moet ik natuurlijk zorgen dat er ook steeds wat nieuws komt. Commentjes zijn dus zeldzaam. Zo af en toe valt er een berichtje in mijn mailbox dat er iemand heeft gereageerd op een stukje. Helemaal enthousiast duik ik in het mailtje…. om vervolgens te ontdekken dat ik wéér gespamd ben. En dan neem ik me gelijk voor om al die anti-spam tools die ik ergens anders al ingezet heb gezien ook bij mij neer te zetten. Zodat àls ik een mailtje krijg dat er een reactie is, dit ook echt is.
De joggingbroek
Jaren geleden heb ik een joggingpak gekocht – of eigenlijk een trainingspak, voor de volleybal. Het geheel is van dat heerlijke zachte sweatshirtspul. Ondertussen heb ik met het jack aan een keer geverfd en heeft het hesje zonder mouwen wat ik erbij had gekocht, te lang in de zon gehangen. Rest eigenlijk alleen nog de broek en die is – gelukkig – onverwoestbaar.
Zodra ik weet dat ik niet meer naar buiten hoef, of voorlopig niet weg hoef, gaat hij aan.
Ik moet zo naar school en dan moet hij uit (in kader van absoluut geen gezicht 2005). Ik kan niet wachten totdat ik weer heerlijk thuis ben…. en hij dus weer aan mag.
Weegschaal
Ik kom het kastenkamertje binnen en zie de weegschaal onder de kast vandaan piepen. Manlief heeft een goede verhouding met de weegschaal en ik een tijdje al niet. Ik schuif hem onder de kast en zet de wasmand ervoor. Zo! uit het oog, uit het hart. Maar nu is hij weer ontsnapt. Ik wil onder de douche en heb dus niets aan overgewicht bij me en ik stap moedig op de schaal. Bah! Ik schuif hem weer terug en zet de wasmand weer voor de kast. Ik neem mij veel voor (stepper, niet meer veel snoepen, meer bewegen enz enz). Een uur later is het koffietijd. Die ene stroopwafel moet toch kunnen?!
Ik schuif de stepper wat meer in het zicht – straks, 10 minuten!!
Fluffoes en Foxy
Zodra er iemand de keukendeur uitkomt, kan dat betekenen dat er eten komt. En dan moet je zorgen dat je vooraan staat. Ja..kom maar op met die hap!
(het linker konijntje komt uit de konijnenopvang ‘BunnyBin’
Zaterdag
De wekker gaat. Ik maak één kind wakker want hij moet voetballen en ga naar beneden naar de krant. Langzaam komt iedereen op gang en om 10 uur is iedereen wel met voetbal bezig. De ene traint in de zaal, de ander speelt op het veld, een vader is scheidsrechter en moeders kijkt, zoals meestal met de camera in de aanslag. Om 12 uur is iedereen weer thuis – krantje, koffie en libelle. En dan opeens bedenk ik mij dat ik dit weekend niets ‘moet’ em daar ga ik eens heerlijk van genieten.
mailinglijsten
Als webmaakster heb je wel eens vragen en meld je je dus aan bij een mailinglijst voor webdesign. Vandaag heb ik mij afgemeld voor een mailinglijst voor webdesigners. Reden – je moet perfect Nederlands schrijven, zo niet dan word je keihard afgemaakt en belachelijk gemaakt. Dat overkwam een niet-Nederlandstalige, die wel probeerde Nederlands te schrijven. Toen iemand anders de afmaker even meldde dat de vraagsteller geen Nederlandse was, kwam hij terug met een heel verhaal, wat er op neer kwam dat hij gelijk had, dat iedereen die geen goede vragen stelde maar weg moest wezen en dat nog op een vreselijk arrogante toon. Webprofessionals, echt niet. Arrogante ballen, zekers!
Stokje
Stokje gekregen van Jeanne:
1. Wat is de totale grootte aan muziekbestanden op je computer?
Oeps, heel veel, en ook nog heel veel dubbel, want ik moet alles nog steeds uitzoeken, maar meer als 10gb red ik aardig.
(rectificatie – het is meer dan 17 Gb – en dan heb ik al een heel groot deel weggezet op CD’s)
2. Wat is je laatst gekochte cd?
Dat is al een hele tijd geleden, maar ik schat een CD van Ilse de Lange, direct gekocht nadat ze op 5 mei in Wageningen op het bevrijdingsfestival optrad.
3. Wat is letterlijk het laatst geluisterde nummer voor je dit bericht las?
Dat zou ik echt niet weten, want ik heb de radio niet aangehad vandaag. Pas hadden we de LP van Hair op staan – daar heb ik wel bewust naar geluisterd. Daarna heb ik eigenlijk alleen muzak aan gehad.
4. Geef 3 nummers door die je heel vaak luistert of die heel veel voor je betekenen.
Ik heb eigenlijk niet echt 3 nummers, maar meer artiesten.
Ik heb pas een CD van Eva Cassidy van iemand gekregen. Mag ik graag naar luisteren. Deze muziek geeft mij een heel rustig en vredig gevoel.
Verder nummers van Robbie Williams, lekker hard, zoals Cursed om dan lekker mee te swingen. Vinden mijn kinderen echt geweldig (ahum)
En als ik mezelf even op wil beuren draai ik Bring on the night van Sting van de live dubbel CD. Deze begint heel rustig en dan halverwege gaat het swingen met een heerlijke pianosolo. Ik heb dit nummer ook live gezien, jaren terug en ben dan weer helemaal in goede mood als het afgelopen is.
5. Aan welke personen geef ik dit stokje door?
Dat moet ik nog even bedenken.
Goede voornemens – vervolg
We zijn ondertussen een aantal dagen verder. De wasmand was leeg. Wat dat aangaat is de reclame van Robijn erg herkenbaar “En als je dan met alles klaar bent – begin je gewoon weer opnieuw”. Kortom de wasmand begint zich alweer te vullen. Ondertussen is wel een deel van de kamer weer op orde en heb ik ook alweer gewerkt. Maar er komt steeds van alles tussen. Maar stukje bij beetje komt er schot in…maar ook dan begint alles weer gewoon van voren af aan ;-(
Goede voornemens
Ik begin de dag met goede voornemens. Ik maak een werklijst en werk die af.
– wasmand wegwerken (wat produceren die kerels een hoop was)
– huis zuigen (waar komt al dat stof toch vandaan)
– werken (voor kennisnet een aantal artikelen online zetten)
– kantoor opruimen (IK weet alles in die puinhoop best wel te liggen…denk ik)
– en eigenlijk moet de woonkamer een keer gedaan worden
– en de keuken
– en nog veel meer
Maar eerst mijn mail even lezen, en dan is het opeens weer anderhalf uur later.
Herken de homo
Blijven hangen na CSI Miami. Herken de homo, het nieuwste programma kennelijk op Yorin. Typisch Amerikaans vermaak. Zonder inhoud en op de een of andere manier blijf je kijken omdat het zo vreselijk stom is.
DVD’s
E-mail van het Kruidvat – Aanbieding van DVD’s: speelfilms met Brad Pitt, The Mexican, Meet Joe Black en nog een paar. Ieder mens zijn zwakte. Mijn collectie is weer wat uitgebreid.
