Het doet me denken aan Liefde is….. maar toch
Geluksmomentje is…. samen onder de brug schuilen voor het onweer
Geluksmomentje #1
Geluksmomentje is…. iemand die tegen me zegt “Wat ben je ontzettend mooi vandaag”.
Count your blessings
In wat voor een rotwereld leven we eigenlijk. Kijk je naar het nieuws dan zie je niets dan ellende. Mensen die elkaar doden omdat ze anders denken. Mensen die dol zijn op macht en van gekkigheid niet weten hoe ze die moeten misbruiken. Ik word er niet goed van. Tijd voor positieve vibes en kijken naar de positieve dingen. Natuurlijk kun je de ellende niet negeren, maar waar ik niets aan kan veranderen wil ik mij ook niet meer druk om maken. Natuurlijk kan ik verdrietig worden van berichtjes. Zoals zaterdag op de voorkant van het AD, waarop een korte weergave stond van de ervaring van een 17 jarige jongen die in Nice getuigen was van de ellende die een gek met een vrachtwagen aanrichtte. Dood en verderf, een klein meisje doormidden gereden. Dát zijn dan de vakantieherinneringen die een 17 jarige mee neemt naar huis. Dat gun je niemand. Dat maakt me triest. Maar ik kan er niets aan veranderen. Ik wil ellende omzetten in positieve gedachten. Dus wil ik elke dag een geluksmomentje delen… en wellicht wel meer… positieve gedachten, positieve dingen. En als iedereen dat doet.. dan brengen we samen veel positiefs de wereld in.
Gemis
Een bericht op facebook van een vriendin daar. Hun zoon is vandaag jarig.. 21 jaar. En erbij staan foto’s van die zoon met zijn vader. Zijn vader.. mijn lieve maatje van vroeger, Bert. Die helaas al heel vroeg de strijd tegen kanker moest verliezen en slechts 54 jaar mocht worden. Wat een pracht mens was hij. En hoewel het contact de laatste jaren wat minder was.. ieder zijn eigen leven, niet bij elkaar in de buurt wonen enz… voel ik het gemis. Hij overleed aan dezelfde ziekte als mijn lieve mams, die vandaag samen met paps hun 57ste trouwdag zou vieren. Ook dat mocht niet zijn.
En ik laat mijn tranen maar even gaan. Ik mis ze….
Rare nachten
ik weet niet of het de leeftijd is, of de onrust in mijn kop die ik er zonder medicatie kennelijk niet uit krijg of wat dan ook…. maar de nachten zijn onrustig en lang…. Ik val als een blok in slaap om een paar uur later wakker te worden met het idee dat het ongeveer 6 uur is en dan is het pas 1 uur… of 2 uur.. of 3 uur.. enz enz… en dat niet 1 nacht, maar meerdere nachten. Gewoon klaar wakker….dus vanavond maar eens op tijd naar bed en hopen dat ik dan in ieder geval wat uurtjes extra pak of zo… maar morgen gewoon weer op tijd eruit en heerlijk mijn baantjes trekken en mijn rondje rennen…
Summer Wine
Perfect day
De strijd tegen de kilo’s
Ochtendritueel.. de weegschaal, samen met het magische getal 60 – voor mij de absolute bovengrens. Paniek als de wijzer de andere kant op slaat.. nou ja wijzer… het is een digitaal ding, met cijfers. Manlief voor twee weken weg, home alone en slaat het weer toe. Ik weet het, moet het in de gaten houden, maar het gebeurt… snaaien. Resultaat….61 op de weegschaal en ik baal als een stekker. Waarom gebeurt me dat toch elke keer en waarom kan ik mij dan niet in de hand houden. Ben ik de hele tijd goed bezig en dan opeens is het ongezonde voer weer helemaal in beeld en kan ik mij niet inhouden. Het begint met avondeten… geen zin om voor mezelf te koken, dus dan maar een of andere rijstmaaltijd… lekker, maar vol met koolhydraten natuurlijk. En bij de tv met een zak chips. Ik ben er klaar mee… ik wil het niet, maar het is soms zo lekker. En de volgende dag als ik de cijfers zie, zit ik natuurlijk weer te balen. Het is zo onnodig… we moeten maar weer heel snel gaan Mieke Kosteren.. bij het inkopen in de winkel al. Chips.. zijn dat een 8 of hoger.. NEE, dus wat doen we dan… DIE HALEN WE NIET MEER IN HUIS!
En nu maar hopen dat ik een beetje naar mezelf kan luisteren. Wordt dan maar weer veel fietsen de komende week.
De overkant
Ik zit op de top van de heuvel en ik kijk om me heen. Onder mij zie ik de groene weide…..verder op loopt de rivier. Hij stroomt vredig door het groene grasland heen. Ik hou van deze omgeving. Zo af en toe ga ik er naar toe. Dan loop ik naar de top van de heuvel en kijk naar beneden.. naar de groene weide en de rivier. De zon schijnt, het is aangenaam weer. Het is hier eigenlijk altijd aangenaam weer. Boven de rivier hangt een mist. Ik kan niet naar de overkant van de rivier kijken. Dat is altijd al zo geweest. Je hebt hier en je hebt de overkant. De overkant is mistig. Lees verder
Bon Jovi – In these arms – acoustic versie
Van dit nummer kan ik gewoon nooit genoeg krijgen….
https://youtu.be/aq9sReT3nq0
Foto’s… deels weer terug
Joepie, ik heb een deel van de foto’s van mijn blog weer teruggevonden. De foto’s van de eerste berichten zijn er bijna allemaal weer. Dat waren allemaal foto’s van het oude systeem, toen er nog WordPress nog B2 was. Gelukkig had ik van die tijd een backup en was daar een mapje met de foto’s. Even wat aangepast in de database en joepie, die zijn er weer. Nu nog de foto’s van de jaren erna… en van alle NextGen albums. Voor iedereen die weer terug wil bladeren en ja.. daar ben ik er zelf ook een van.. het is toch een soort van dagboek, terug in de tijd boek. Dus ik hoop binnenkort ook die foto’s er weer bij te vinden. Is het verhaal tenminste weer een beetje compleet 🙂
Down Memorylane – voetbalstadions
I
k kan het even niet laten om mijn fotoalbums terug te bladeren na het zien van een promofilmpje van Arsenal op internet. Voetbalstadions moeten tijdens onze vakanties altijd bezocht worden en we krijgen dan meestal wel een college over welke wedstrijden er dan gespeeld zijn. Met name de wedstrijden begin zeventiger jaren van Ajax zijn heilig… en natuurlijk allerlei wedstrijden van Oranje.. ook rond die tijd… tja.. .mannen. Ook tijdens onze vakantie in Engeland werden natuurlijk diverse stadions bezocht. Normaal zie ik de meeste alleen van de buitenkant. Maar hier in London mocht ik mee de stadions bezoeken. Daar werden beide stadions van Arsenal bezocht (het oude hebben we helaas niet kunnen vastleggen.. meer dan de muur aanraken en door een sleutelgat gluren ging helaas niet. En natuurlijk het stadion van ChelseaLees verder
Fietstochtje
Ik kan er heerlijk van genieten, de tochtjes langs de Grift. Heen in mijn uppie, genietend van de stilte, het geruis van de wind, het geluid van de vogels. Wisselende luchten, met af en toe wat dreiging. Of soms gewoon blauw, zon, warm… om aan het eind van de Grift het terugfietsgezelschap te treffen. En dan samen dezelfde weg weer terug. Bij gebrek aan woon-werk verkeer moet je soms gewoon het woon-werk verkeer van iemand anders ‘mis’bruiken om toch aan een goede portie dagelijkse beweging te komen. En helemaal mooi als dat door een mooie omgeving gaat. Natuurlijk wel kiezen voor goed gezelschap.. dat maakt de tocht dan helemaal aangenaam.
Waar zijn mijn foto’s?????
Ik ga eens heerlijk terug in de tijd op mijn blog… zie ik dat opeens van heel vroeguh alle foto’s weg zijn. Geen punt denk ik, ik zie dat de link niet meer klopt naar de locatie van de afbeelding. Maar als ik op de server naar de mappen ga zie ik alleen maar leeg…. leeg… leeg 🙁 Waar zijn nu toch al mijn foto’s gebleven en ja… mijn blog is nog al eens verhuisd van de ene plek naar de andere, van een subdomein op kalamake, naar uiteindelijk bronblog.. maar dan zou ik toch verwachten dat alle foto’s mee zijn verhuisd.. maar nee. En zo zorgvuldig als ik verhuizingen voor mijn klanten doe, zo slordig ben ik kennelijk voor mezelf.. want natuurlijk is er nergens een fatsoenlijke backup terug te vinden. Ik baal als een stekker, mijn blog voelt kaal. En dat terwijl ik juist bezig was hem weer wat nieuw leven in te blazen en ook hier wat meer te vertellen en niet alleen op facebook. Maar goed… tis beurt.. doe je niets meer aan. Gewoon blijven ademhalen en blijven genieten van het leven. En ergens zijn die foto’s natuurlijk gewoon, maar het is zo’n gezoek en gezeur……
Zondagbeslommeringen
Het is weer zondag, tijd voor de wekelijkse lange run. Als ik uit bed kom ga ik op de weegschaal staan. Gisteren vriend op bezoek gehad en gewoon lekker gegeten. Hoewel ik met koken goed rekening met mezelf hou, probeer ik toch ook gewoon een volledige maaltijd op tafel te zetten voor mensen die niet neurotisch worden als het wellicht iets te veel wordt. Leuk recept gevonden met een tomaten saus waar je eieren in pocheert en daarna nog wat makreel doet. Die makreel laat ik de volgende keer zitten. Er is vast wel een graatloze vis die je daar heerlijk in mee kunt pocheren. Makreel is lekker, sjee wat heeft die vis een graten. Het is eigenlijk een tunesisch lunchrecept, maar ik zie vocht genoeg, dus kook er lekker een bak zilvervliesrijst bij. Dan hebben de mannen hun vulling. Spannend, maar het blijkt ontzettend lekker.. dat recept houden we erin :). Heerlijk toetje met een fles Sauternes.. jammie. Helaas ook eentje door de gootsteen.. Ik vergeet soms deze luxe flessen. Bewaren voor hét moment kan dus betekenen dat ze over de top gaan. Binnenkort maar eens in mijn ‘wijnkelder’ duiken en wat flessen controleren en eventueel dus maar openen en of van genieten of door de gootsteen. Gelukkig zijn het er niet zo veel meer. Lees verder
Rustdag
Wakker worden met de zon die onder de gordijnen door piept. Het lijkt een hele mooie dag te worden. Gordijnen open en ja.. daar is ze dan weer eindelijk. De ZON. Het lijkt me heerlijk zwemweer, maar ik pas vandaag even. Niet alleen omdat ik weet dat mijn zwemmaatje er toch niet is, maar ook omdat mijn lijf even een seintje geeft dat ze even rust wil. Ik hoest de longen uit mijn lijf en ik lig wat te snotteren. Ik moet lachen, want ik weet best waar ik verkouden van ben geworden. Fietstochtjes waar je toch hard fietst en het zweet op de rug krijgt, terwijl er ook een koud windje is. Tuurlijk word je daar een keer verkouden van… maar een rustdag zal me goed doen. Morgen weer hardlopen. Met een blik op de weegschaal zie ik dat ik vandaag ook niet echt ‘hoef’ te sporten. Hij staat netjes op 60, het magische getal En ja.. natuurlijk mag hij het liefst weer terug naar de 58, maar 60 is die ene magische bovengrens. En vandaag dus even rustig aan blijven doen, met eten en bewegen. Morgen dan het 11k rondje en dan ben ik vast op dat gebied ook weer helemaal happy.
Terug in de tijd
Ik hang op de bank…. serie is afgelopen en ik besluit toch nog maar even te schakelen naar de groene mat.. het is nog 1-1, Polen tegen Portugal. Ik weet even niet wat ik gepouled heb.. ik denk Portugal, maar zou zo ook maar eens Polen kunnen zijn. Maar het voetbal is saai en ik ben gewoon wat aan het facebooken en besluit dan terug te gaan naar dit blog. Even terug naar de eerste berichten, dat is alweer van 13 jaar geleden, december 2003. In het begin veel geschreven, daarna een poos weer niet, toen weer wel en na verloop van tijd kwam facebook en toen gingen de berichten maar daarheen.Lees verder
Gewichtcontrole
De weegschaal stond me vanochtend niet aan. Het zit tussen de oren, dat weet ik wel, maar die 60 dat is een drempel als het gaat om de oude weegschaal en voor de nieuwe weegschaal is dat de 63. En vanmorgen zat ik op beide weegschalen boven mijn maximale waarden. En ik weet dat het belachelijk is dat ik elke dag die weegschaal controleer, maar controle is belangrijk. Ik zou er niet aan moeten denken dat je na een week opeens blijkt teveel te zijn aangekomen terwijl je dat wellicht eerder had kunnen corrigeren als je eerder had gezien dat er wat bij was gekomen.Lees verder
Stemmetje… luisteren!
Al jaren heb ik eigenlijk dezelfde oorbellen ingehad. Een langwerpig kettinkje wat ik door allebei de gaatjes in mijn oor reeg. Handig, zat nooit in de weg en ik had er nooit last van… gewoon puur gemak dus. Sinds een poos ben ik weer allerlei oorknopjes in gaan doen.. leuke kleurtjes, of knopjes met energetische steentjes, zoals amathyst. Maar die dingen slapen niet lekker als je met je oor op een arm in slaap valt. Dus die gaan tegenwoordig ’s nachts uit, netjes in een potje op het nachtkastje en de volgende ochtend weer in… of anderen. Vlak voor ik vanmorgen naar het zwembad ga sta ik mijn oorknopjes in te doen. Twee nieuwe van blauwe onyx en twee goedkopere van de HEMA in de kleur van mijn jurkje. Bij de eerste denk ik.. zou ik ze in doen… maar ze zitten stevig en ach.. die moeten toch tegen chloor kunnen. Als ik het tweede paar in doe hoor ik een stemmetje… die zitten wel wat los… “onzin” zeg ik tegen het stemmetje. Ik heb ze al een paar dagen in, niets mee aan de hand… het stemmetje sputtert nog wat, maar weet dat als ik niet wil luisteren, ik dus ook niet luister. En dat is STOM, want nu ben ik dus die beide oorknopjes kwijt. Eigen schuld. En nee, niet tijdens het zwemmen verloren. Het grote bovenbad was dicht, omdat het dek er niet af kon. We moesten in het koude ondiepe zwemmen. En als compensatie mochten we op kosten van het huis een warme douche nemen… dus heerlijk met het hele hoofd onder die warme douche.. en daarna de krullen stevig afdrogen… tenminste.. ik denk dat ze daar van losgeschoten zijn. Vond in ieder geval in mijn kleedhokje nog 1 achterkantje.. de rest is nergens meer te vinden. Wellicht dat ze nog een keer ergens komen bovenborrelen… maar anders.. .pech… Had ik maar naar dat stemmetje moeten luisteren!
Wankeltjes
Hier in huis was het strijden tegen een hoge bloeddruk. Dieet aangepast en zout zoveel mogelijk de deur uit. Voor mij was een wat hogere bloeddruk best een feestje.. het wankele wat ik heel lang heb gehad (bloeddruk laag en HB laag) was verdwenen. Ik kon opstaan zonder weer neer te vallen en licht in het hoofd was ik niet meer. Nadeel… ik was wel 90 kilo, at, nee snoepte, veel te veel en dan vooral suikers en andere snelle koolhydraten. Lees verder
