Ik had me net wat zitten verheugen op mijn pc-upgrade, gooit Paradigit roet in het eten. Ik kan wel een PC upgraden, maar dan heb ik een pc met beperkte garantie. Op de meeste onderdelen zit 1 jaar garantie en koop ik een nieuwe pc, dan heb ik weer 3 jaar garantie. Doe ik er dus mijn ‘oude’ onderdelen in en die gaan kapot, dan moet ik gewoon nieuwe kopen. En als het mis gaat ben ik op den duur net zoveel kwijt als dat ik een nieuwe koop. Maar wat ik wil hebben is natuurlijk wat duurder dan de leuke aanbiedingen in de folder. En als er een nieuwe pc gekocht gaat worden dan wil ik daar natuurlijk van profiteren. Mijn pc is goed genoeg voor zoonlief. Die is zelfs super voor zoonlief. hij zit al likkebaardend te wachten.
Dus nu zit in in dubio. Kopen we een aanbieding voor zoonlief of ga ik toch wat dieper in mijn buidel tasten en koop ik nieuw. Nu heb ik het afgelopen half jaar wat nieuwe onderdelen gekocht. Misschien kan ik daarmee een deal sluiten met Paradigit. Een videokaart, een HD, een DVD speler. Ze zijn nu wel verdeeld over twee computers, maar misschien kan dat mee, in die nieuwe. Die dan niet allemaal nieuwe onderdelen heeft, maar wel die drie jaar garantie.
Ik geef het nog niet op. Ik ga toch nog even daar mijn charmes in de strijd gooien. Maar eerst deze pc even laten nakijken, want het slome DVD opnemen van de tv-kaart moet gewoon makkelijk kunnen en dat doettie dus ff niet. Met dubbel doel dus weer die kant een keer op en nu hopen dat het moederbord van die andere pc het niet begeeft voordat ik een beslissingbedacht heb.
Camera in de aanslag
Ik vind ze zo leuk, die logs met vaak een foto bij het verhaaltje. Dat moet ik ook vaker doen denk ik dan. Maar dan zit ik beneden als het roodborstje heerlijk in de tuin zit te eten en is hij weer weg als ik met de camera beneden ben. Of ik ben net lekker klaar met iets en dan bedenk ik me dat een foto wel leuk zal zijn. Achteraf, altijd achteraf. Nu heb ik de woonkamer klaar en twee planten in mooie nieuwe potten gezet. Het verschil had een leuk plaatje opgeleverd Maar ik dacht er niet aan en de camera lag ook nog eens boven. Hoe doen andere loggers dat. Hebben die constant een camera binnen handbereik? Ze zijn iig alerter. Soms krijg ik een seintje als ik een verhaal heb waar eigenlijk een foto bij zou moeten. ‘Plaatje??!!’ komt er dan bij de commentjes. Ik heb onze kleine camera nu beneden liggen. Ik zal proberen er wat vaker aan te denken. Dan staat het hier ook niet zo kaal. Maar mijn woonkamer is nu bijna af. Nog één lampje aansluiten. En voor mijn verjaardag een heerlijke zitzak vragen. Zo eentje waar je ’s avonds zo lekker met een boek in kunt wegzakken. Ik wil er wel een met een bordje ‘gereserveerd’. Ik ken mijn twee pappenheimers 😉
De woonkamer
Vandaag had ik mij voorgenomen de huiskamer ‘even’ te doen. Kinderen naar school, man naar het werk en ik aan de slag. Zo nog even met de stofzuiger er doorheen en dan is dat alweer aan de kant. Tijd over om gelijk maar even de zolder snel mee te pakken. Want ik heb vroeger van mijn moeder geleerd dat je van boven naar beneden moet zuigen. Dat geldt eigenlijk ook voor stofafnemen, maar daar letten we nu maar even niet op. Dan straks nog even een was in de droger en de laatste in de machine en dan is die klus ook weer geklaard. Vanavond dan onder CSI Miami of Desperate Housewives de boel vouwen en strijken en dan ben ik een gelukkig mens. Als ik mij nu nog even een half uurtje druk maak, kan ik straks heerlijk aan mijn werk beginnen.
Nationale IQ test
Woensdag mag ik weer. Gelukkig is manlief weg en kan ik uitgebreid voor de buis. Laptop op schoot en hersens in de aanslag. De nationale IQ-test. Vorig jaar was ik wat minder voorbereid en viel ik halverwege in, waardoor ik niet direct in de gaten had hoe ik nu de vragen moest beantwoorden. Ik luisterde braaf naar wat gezegd werd en was steevast te laat met mijn antwoord. Dat moet dus slimmer. Ik heb net mijn haar een paar tinten donkerder, dus dit jaar moet het echt gaan lukken. Ik doe geen gok en als het tegenvalt, ligt het er een beetje aan hoeveel tegen, zal ik dat voorzichtig toch maar melden. maar boven de 100 moet toch wel lukken?!
Administratie
Laat het jaar maar beginnen. Ik heb mijn nieuwe urenregistratietabellen al weer netjes aangemaakt in Excel. Nu nog even de boekhouding van vorig jaar afronden (in Karin-stijl) en dan eens wachten op de opmerking van onze accountant op mijn boekhouding 2004. Die was echt hopeloos, die van 2005 is al minder erg, maar die van 2006 moet dan natuurlijk toppie en volgens de regels worden.
En dan doen wat manlief zegt. Gewoon elke dag even 5 minuten en dan ben je klaar. En daar heeft hij helemaal gelijk in, maar het komt er bij mij dan ff niet van. Ook weer iets waar ik dus dit jaar aan wil gaan werken, want hij heeft wel helemaal gelijk – wat dat betreft dan 😉
The missing Fork 2
Ik moet het nog echt leren, het luisteren naar mijn intuitie. Zo dook ik vanmorgen spontaan in de kliko om die vork te zoeken zodat hij niet morgenvroeg in de vuilnisauto zou belanden.
Maar daarvoor stond in aan het aanrecht waar ik even goed in de la had gekeken en toen dacht ik nog dat hij wellicht gewoon tussen de gebaksvorkjes was neergezet. Had ik daar nu gelijk maar even gekeken. Het had mij een duik in de kliko bespaard. Maar goed. Ik heb wel een CD gevonden die daar op raadselachtige wijze in terecht was gekomen en mijn gootsteenbakje. En ik heb gemerkt dat ik toch echt eens moet gaan zoeken naar een GFT bak voor binnen, want sinds die kapot is kwakken we toch wel erg veel GFT in de gewone kliko.
De slag kwijt
Na twee weken vakantie, was het vanmorgen weer tijd voor school. Dus ook weer voor versgebakken brood. Gisterenavond de boel weer klaargezet, water erin, meel, gist en alle andere zaken en natuurlijk ook de mixer. Ja, die vergeet ik niet meer. Bij het in de vorm doen van het meel, leek het mij al wat weinig. Nee, ik had het echt goed gezien, het was iets meer dan 300 gram, dus goed.
Halverwege de nacht werd ik nog wakker. Er was iets met het brood Nee, de mixer zat er echt in, dat wist ik heel zeker en ik viel weer in slaap.
Vanmorgen keek ik weer eens met verbijstering in de broodmachine. Wat een gek laag brood. En gelijk schoot mij te binnen – het is iets meer dan 500 gram meel. De routine moet er duidelijk weer een beetje inkomen.
The missing Fork
De jongste ruimt de vaatwasser uit. Hij mist zijn vork. Beide kinderen hebben bij hun geboorte een bestek gekregen, dus die vork moet gevonden worden. Maar we zien hem nergens. Ik heb hem onlangs nog gezien, dus ver kan hij niet zijn. Gisteren miste ik echter ook al mijn afvalbakje in de gootsteen, dus kliko???
Deze moet vanavond aan de weg, dus zoeken. Handschoenen aan en ik begin in de kliko. Ik kom vanalles tegen en ook het afvalbakje, maar geen vork. Die is dus nog kwijt, maar moet dus ergens in huis zijn. Morgen wil ik de woonkamer stoffen, zuigen en dweilen. Dan moet hij toch tevoorschijn komen?
Badkamer 2
Het kwam er dus toch niet van gisteren. Maar hij is schoon. Alleen het bad en de douche nog, maar die maak ik zo schoon, als ik mezelf daar ook schoonmaak. Dan eerst straks wat administratie en dan toch ook even een stofzuiger over de zolder en een doekje over de vensterbank daar. Die is neit meer wit, maar dofgrijs.
Dat stond eigenlijk voor morgen, maar dan doe ik maar de woonkamer. Maar het voelt goed – het is weer schoon.
Typesnelheid
Ik heb een nieuw toetsenbord en ik moet toch eens kijken in de handleiding. Volgens mij tik ik te snel. Shift hoofdletter resulteert meestal in alleen de kleine letter en regelmatig mis ik spaties en andere letters. Zou ik dan toch voor het andere toetsenbord ook gewoon te snel getikt hebben?
Ik moet zeggen dat deze wel lekkerder werkt, maar telkesn terug om toch weer even die hoofdletter te plaatsen is ook niet zo handig.
Ik kijk het nog even aan, gelukkig heb ik garantie. Het was natuurlijk niet zo’n heel duur toetsenbord, dus ik moet er ook neit teveel van verwachten. Maar toch – het moet me toch wel een beetje kunnen bijhouden…..
Badkamer
Elke keer als ik de badkamer inkom denk ik dat ik straks toch even een lap overal overheen moet halen. De droger staat in de badkamer en het is er snel stoffig. Maar straks moet de droger toch weer aan, dus maar ff wachten, dan kan het gelijk daarna. Maar ach, dan komen de mannen weer terug van het hardlopen en gaan douchen, dus nog maar even wachten. En dan zit de tweede was in de droger en heeft het ook niet echt zoveel zin. En dan zijn de mannen weer aan het voetballen en gaan daarna onder de douche en ja, dan kan ik toch beter even wachten totdat zij weer klaar zijn.
En zo wordt het avond en baal ik, want ik wilde het vandaag doen en het is een kleine moeite en dan is het ook maar gebeurd. Maar morgen is er weer een was en…..
jemig wat een ***-smoezen. Ik ga nu naar beneden en maak die badkamer schoon. Ik wilde dat vandaag doen en ik ga het ook vandaag doen!!!
En ik blijf ondertussen van die reep chocola af. Waarom ben ik toch weer bezweken voor dat schap ?? ;-(
Afspraken
Ik pak mijn schriftje van de cursus ADHD er nog even bij. Wat had ik eigenlijk allemaal afgesproken te doen en hoe staat het daarmee?
Tja. nu moet de week dat de kids naar school gaan nog beginnen (morgen). De weekplanning lukt aardig en met het kantoor ben ik ongeveer half weg. De administratie – die plan ik voor morgen in, waarbij ik ook mijn accountant probeer te bereiken. En het huishouden – het lukt me aardig om op mijn kont te blijven zitten als de boys de afwas doen, maar dat kan ik nog wel uitbreiden. Kortom, ik ben op weg, maar ben nog niet bij het eindpunt. Maar het is ook nog geen vrijdag, want dan is de cursus weer.
nieuwe PC
De harde schijf van zoonlief doet gek. Reden om even met PC langs Paradigit te rijden en hem te laten nakijken. Schijf is inderdaad bijna aan zijn eind, dus besluiten we er een nieuwe in te zetten. Maar dan ontdekt de man ook een kapotte condensator op het moederbord. Moederbord moet dus eigenlijk ook binnenkort vervangen worden, wat ook een nieuwe processor en nieuw geheugen betekent. Tja – nieuwe computer dus eigenlijk. Waren we nog niet aan toe, want de mijne moet nog een jaar mee eigenlijk. Leuk verjaardagscadeau oppert mijn man.
Maar het zet mij wel aan het denken. Mijn PC naar zoonlief en ik natuurlijk die nieuwe. Mijne komt bij het video-editten eigenlijk wel iets tekort en bij DVD-opnames van TV loopt hij toch wel errug warm. Nieuwe PC in de aanbieding voor zoonlief komt op ca 300 euro en iets voor mij is toch wel minstens 800. Dan maar eens een onderdelen inventarisatie maken, want wat hebben we nu eigenlijk nodig? Een moederbord, een processor en geheugen. En wat hebben we – een kast met vanalles erop en eraan. Dat moet toch voor 450 euro wel een beetje lukken?
Ik ga de beschrijvingen van mijn pc en die van mijn zoon zoeken. Ik ga mij heerlijk verheugen op een vernieuwde PC!!
Mappen, mapjes en bakjes
Via de mailinglijst van Women on the web krijg ik allerlei tips, die juist de administratie leuk moeten maken. Eén van de tips is om leuke gekleurde mappen te kopen. Nu hebben wij op zolder van die echte ambtenarenmappen liggen. Saai, dus ik neig naar het kopen van nieuwe. Het aanhouden van bakjes wordt afgeraden. Gewoon alles gelijk in de map. Maar dat werkt niet bij mij. Ik wil het toch altijd eerst even ergens neerleggen, dus ik hou wel mijn vier bakjes aan: post, afhandelen, facturen en betalen, waarbij post gewoon de binnengekomen post is, afhandelen de brieven zijn waarop ik nog moet reageren, betalen lijkt me duidelijk en facturen zijn afgehandeld/betaald en moeten gewoon in de boekhouding verwerkt worden en daarna in de map. Verder heb ik een map correspondentie, facturen en btw. Deze laatste bevat alle facturen en nota’s van voorgaande jaren. Dit zijn de basisdingen. Er zijn natuurlijk nog veel meer bakjes en die moeten ook namen gaan krijgen, zodat duidelijk is wat er in moet en ook wat er dus niet in moet. En er staan nog een aantal onduidelijke mappen in de kast. inhoud kan logisch zijn, maar de mappen hebben duidelijk nog een etiketje nodig.
Zou het op orde komen en dan vooral ook blijven?
Opruiming
Ik ben begonnen. Ik heb extra planken boven mijn bureau gemaakt waar zaken die op het bureau in de weg liggen neergelegd kunnen worden. Daarnaast heb ik een hele stapel CD’s, die ooit bij tijdschriften hebben gezeten en enorm verouderd zijn op het bed gelegd. Hoesjes er nog af voor recycling en dan naar iemand die dat weer omzet in mooie kerstkaarten enzo. Er komt overzicht in mijn bureau. De bakjes post, betalen en facturen en diversen bevatten weer alleen dingen die daarin thuis horen.
Nu nog wat laatste dingen en dan afronden van de administratie 2005. Accountant geeft helaas niet thuis, want ik weet dat mijn boekhouding voor 2006 heel anders opgezet moet worden. Zou handig zijn als ik dat nu zou weten. Want ik ben er klaar voor!
Vandaag begint het
Op een andere weblog kom ik de term “Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven’ tegen(Jeanne’s weblog ). Toevallig, want ik was vanmorgen in de kamer bezig, met het opruimen van de kerstboom en toen moest ik daaraan denken: Today is the first day of the rest of my life. Er is een nieuw jaar begonnen en ik wil het dit jaar beter aanpakken. Ik heb de neiging om zoveel dingen te laten sloffen en dan als een gek weer te moeten rennen om het weer af te maken. Dat wil ik niet meer. En ik word gek van mijn eigen puinhopen, van alle rotzooi die ik om me heen verzamel en dat wil ik ook niet meer. En vanaf vandaag wilde ik dat dus gaan aanpakken en dan kom je zo’n bericht tegen. Weerhoudt dat van mijn gedachte? Nee. Want ik wil geen nieuw leven beginnen, ik wil het leven dat ik heb voor mezelf verbeteren. Ik wil de dingen die ik me altijd voorneem nu ook eens gaan uitvoeren. Gevaarlijk, om je voor te nemen dat wat je voorneemt ook eens te gaan doen. Eigenlijk zijn het drie punten waar aan gewerkt moet worden: relatie op orde, huis op orde en mijn administratie op orde. Wat volgt daar dan vanzelf uit: ik op orde.
Het lijkt me een leuk streven. Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn opgeruimde leven.
Dag 1 lijnpoging
Vanochtend gelijk op de weegschaal gaan staan. Met één oog stiekem gekeken. Was het 75 of erger of wellicht toch nog een beetje minder erg.
ik schrok me positief te pletter: 70,0 kilo wees hij aan. Ik heb het niet nog een keer geprobeerd. Stel je voor dat het een vergissing van de weegschaal was. Nee, nu leef ik wat dat aangaat in een positieve roes. En dat na gisteravond. Na thuiskomst van de nieuwjaarsborrel had ik trek, dus zak kroepoek open en bijna leeg, chocolade gestruind, een stuk kaas en joepie er waren ook nog nootjes en boven had ik ook nog wat lekkers. Helemaal fout natuurlijk, vreselijk gefrustreerd. Maar dat was mijn maag ook en die gooide deze mengeling van onverantwoord voer er weer uit. Dus nu hou ik mij in. Een keurig ontbijtje en straks (ik ben alweer laat) een kopje koffie. Maar geen gesnaai vandaag. Hoewel er nog steeds dus iets lekkers hier boven in mijn la ligt.
Ik ga naar beneden. De kerstboom is opgeruimd en ik heb de opstelling van de kamer omgegooid. Nog even de televisie goedzetten enzo…. heerlijke activiteiten, ver van de inhoud van mijn la vandaan.
Zusje
Mijn zusje is een kop groter dan ik. Gisteren was ik bij haar om haar nieuwe huis te bekijken. Gezellig. Ze biedt mij een koekje aan, maar neemt zelf niet. Ze lijnt. Ik krijg nog een mooie broek van haar, die haar nu te groot is. Regelmatig krijg ik broeken van haar die haar opeens te groot zijn en dan koopt zij nieuwe. Alle broeken hebben altijd ongeveer dezelfde maat en passen meestal goed, behalve dat ze dus redelijk lang zijn en soms zelfs echt te lang. Ons lengteverschil zit dus ook vooral in de benen.
Ze vertelde trots dat ze nu weer 69 woog en weer naar haar streefgewicht 65 heen wilde. Zucht. Ik heb twee streefgewichten. De eerste die ik wil halen is die 69, ofwel weer onder de 70 en 65 is een superstreefgewicht, een soort van utopie. Is zij mager met haar bijna 1,80? Nee, niet eens. Ze heeft een hele smalle taille en een heerlijke dikke kont (erfelijk, hebben we allemaal). Ze is zeker niet mager. Ben ik dan zo dik voor mijn 1,68? Nee, ook niet echt. Ben zeker ook niet superslank, heb een groot deel van mijn gewicht op mijn heupen zitten en op mijn bovenbenen zit ook nog wel iets.
Maar het steekt mij dat zij met haar lengte lichter is dan ik. Dat moet toch een motivatie zijn om te zorgen dat er geen chocolade of fruitgums in mijn la liggen, dat mijn watertankje altijd gevuld is met die twee liter water ’s morgens en dat dat ’s avonds netjes op is. Dat ik s avonds niet toch aan de chips ga en dat ik echt geen tweede koek moet sneaken uit de kast.
Want eigenlijk is dat toch allemaal slappe hap van mij. Ik ga nu mijn watertankje vullen. Ik pak vandaag geen chocolade meer, ik ga niet meer aan de chips en pak straks lekker een stuk fruit.
En weet je, ik geloof het zelf ook nog een beetje.
En ik moet denken aan bridget. Zal ik ook maar steeds mijn gewicht, het aantal glazen alcohol en niet de sigaretten, maar de stukken chocolade gaan vermelden boven mijn logstukjes 😛
Zooi
Stiekem kijk ik op de planning van mijn man. Ah, volgende week is hij bijna de hele week weg. Echt een gelegenheid om te gaan ruimen, want ruimen met pottenkijkers vind ik maar niets. Ondertussen al eens om mij heen kijken hoe en wat. Steeds meer kom ik erachter dat ik teveel zooi heb die ik gewoon weg moet doen. Wat doe ik er eigenlijk mee?? Ik kom helemaal om in van alles wat ik toch maar zou willen bewaren en waarvoor eigenlijk?
Dus 2006 gaat een ordelijk jaar worden. Ik begin straks vol goede moed aan een goede boekhouding (en hou ik dan ook netjes bij), doe netjes elke dag mijn urenadministratie en zorg dat alles netjes op de plek ligt en een heel belangrijke plek is de oudpapierbak, samen met mijn prullenbak. ik schrijf keurig op wat ik nog allemaal wil doen, zet dat netjes allemaal in de planner en voer het ook allemaal uit.
Tot zover deze ideaalsituatie. laten we eerst beginnen met die zooi opruimen en dan eigenlijk ook niet wachten tot de meest ideale opruimsituatie zich voordoet, maar gewoon gelijk, hier en nu!
Mijn maatje weg
Binnen alle communicatie-uitingen van de voetbalvereniging werk ik altijd samen met iemand uit het bestuur. We zitten op één golflengte en we kunnen prima samenwerken. Het is een man met het clubhart op de juiste plek, maar ook iemand die durft kritische vragen te stellen. Dat wordt kennelijk niet altijd op prijs gesteld en als je kritisch bent heet dat kennelijk ook ‘niet kunnen samenwerken’. Samenwerken is kennelijk altijd gewoon maar braaf ja-knikken, ook als je ergens twijfels bij hebt.
En nu is hij dus uit het bestuur en ik baal. Want hij was iemand met een duidelijke visie tav de website en het clubblad en ik vrees nu heen en weer geslingerd te worden tussen mensen die gewoon van alles op de site willen hebben en er niets opzetten. Mensen die zich overal mee gaan bemoeien, zonder eigenlijk te weten hoe dingen in elkaar steken.
Straks hebben we de nieuwjaarsborrel van de club en natuurlijk zal hierover druk gepraat worden en ik weet dat er opeens allerlei mensen met woeste verhalen komen om hem nog verder door de stront te trekken. Verhalen van mensen die van alles hebben gehoord, maar absoluut niet weten hoe het eigenlijk zit en ik baal daar al bij voorbaat van.
Maar ik ga er heen en zal ook mijn kritische vragen stellen en als mensen over hem zeiken zal ik hem verdedigen, want ik baal ontzettend van deze egoistische bekrompenheid. Ik baal van een aantal mensen die in het bestuur en allerlei commissie of gewoon los rondlopen die altijd een grote bek hebben, maar nooit hun kop boven het maaiveld durven uit te steken.
Ik ben benieuwd of de voorzitter er nog een woord aan wijdt of dat hij in zijn nieuwjaarspeech zal doen of zijn neus bloedt.
