Een poos geleden heb ik heerlijk de fatboy van mijn neefje kunnen proberen-heerlijk. Zo’n ding zou ik ook wel willen hebben. Lekker onderuit bij de tv, of naast de kachel (centrale verwarming in ons geval) een boek lezen. Kortom een heerlijke plek om lekker in te lounchen. Maar eh, ze zijn wel 150 euro. Via de postbank kun je hem goedkoper krijgen in een paar kleuren, scheelt wel de helft of bij de plaatselijke decorette de poefpoef lazy bag. Wordt vergeleken met de fatboy, maar zit hij net zo lekker? Is de fatboy twee keer zo duur, omdat hij ook 2 keer zoveel kwaliteit heeft, of omdat het een fatboy is en een bepaald merk nu eenmaal ook een bepaald prijskaartje heeft. Oh, wat een keuze. Morgen naar de winkel om eens op een poefpoef te zitten en dan een lief belletje naar pap en mam, want van hen kreeg ik zo’n ding voor mijn verjaardag.
Films uit de oude doos
Binnenkort zijn mijn schoonouders 50 jaar getrouwd. Een leuk idee was om een korte documentaire/compilatiefilm te maken over hun leven. Stukjes film uit de vele banden die we hier hebben liggen. Eerste probleem – we hebben het hier over goed old videomateriaal, sommige op gewone oude VHS banden en sommige nog op de klein H8 bandjes. Gelukkig is die camera nog heel, dus binnenhalen moet lukken.
De afgelopen dagen heeft de PC van L het druk gehad, want die heeft heerlijk het materiaal binnen staan halen en gedigitaliseerd. Ik heb nu één bestand op mijn pc en nu dus druk om daar weer een DVD of meerdere DVD’s van te maken.
Morgen eens kijken of het materiaal ergens op lijkt, want tijdens het opnemen lijkt er vanalles mis te gaan, maar als je gaat afdraaien lijkt het toch wel goed. En dan daar korte films van maken en daaruit dan weer stukjes die leuk zijn in het filmpje voor pa en ma. Ja ze hebben het allemaal goed bedacht, nu de uitvoering nog en die ligt bij mij. Want helaas weet verder niemand hoe dat moet en ik een beetje.
Het is in ieder geval een zeer goede reden om allerlei banden die we toch willen bewaren eens digitaal te maken.
Alleen begint mijn harde schijf een beetje heel erg vol te raken met al dat onbewerkte materiaal.
De vliering, de lapjes en de wens
Gisteren is het er dan eindelijk van gekomen; ik ben de vliering op gegaan en heb alle dozen, zakken en weet ik wat met lapjes en kleding van de vliering afgehaald en uitgezocht. Twee zakken met lapjes en twee zakken met kleding staan er nu klaar om mee te nemen naar Drente, waar mijn schoonfamilie zeer actief meedraait in een Hongarije-project. De kleding gaat daar altijd al naar toe, maar ook de lapjes kunnen ze goed gebruiken. Dus niet verkopen aan iemand die er misschien nog iets voor biedt, gewoon weggeven aan een zeer goed doel. Niet alle lapjes zijn de zakken in gegaan. Een paar lapjes heb ik nog in een krat zitten. Van die lapjes waar ik best nog een keer wat van zou willen maken. Een leuke trui, een leuk hes…. Het zijn in ieder geval lapjes met nog wel een mogelijkheid. Of ze zijn gewoon van ongebleekt katoen en dat is misschien leuk nog voor iets in de tuin, als zonwering of zo. En de kleding is ook redelijk kritisch uitgezocht, hoewel er nog wel een zak is blijven staan, voor de kledingbeurs straks. Als het dan niet wordt verkocht gaat het ook die kant op.
Nu dus nog leuke patronen vinden, om wat van die lapjes te maken.
Doe maar die mp3-speler
Een meisje dat ik ken stuurt een mailtje rond, of iedereen haar aan een gratis ipod kan helpen. Geheel vrijblijvend, maar niet geschoten is altijd mis en dan een link. Via de link kom je op de site doemijmaardiemp3speler.nl. Je kiest een mp3 speler, vult je gegevens in en maakt gebruik van één van de aanbiedingen en zorgt dat meer mensen dat doen. Voor elke mp3 speler heb je een aantal mensen nodig die zich ook aanmelden en weer een bestelling doen. Een soort van piramide spel dus. De Ipod die ik wel zou willen, heeft 7 andere aanmelders nodig. Er is nog wel een hele mooie Ipod, met 30 gb, maar ja zoveel mensen krijg je nooit gek. Maar mochten er meer mensen voor een Ipod gaan. Via deze link kom je er:
Sociale vaardigheden
In de klas van K. was de sfeer niet echt optimaal meer te noemen. Voor de Kerst is daar externe begeleiding in gekomen en gisteravond waren alle ouders uitgenodigd om geinformeerd te worden over het proces in de klas. Wat een ontzettend rijke lessen krijgen de kinderen nu. Na een observatie had de externe begeleidster de klas verteld van haar bevindingen. De klas was wel wat geschrokken en maar hadden toch veel herkend. Ja, dat was inderdaad niet zo goed wat ze deden. Daarna werd het traject gestart. In fasen leren de kinderen sociale vaardigheden. De eerste stap is het benoemen van je eigen en elkaars kwaliteiten. Waar ben je goed in en waar vind je dat anderen goed in zijn. Zo leren de kinderen uitgaan van elkaars positieve kanten. Daarna leren de kinderen van afbrekers en opstekers. Afbrekers moet je niet doen, daarmee haal je anderen onderuit en van opstekers worden anderen blij. Ze leren de ‘IK’ boodschap: ‘ik vind het niet leuk wat je nu doet’ in plaats van ‘doe niet zo stom’ of nog korter ‘stommerd’. Ze leren van verbale en non-verbale boodschappen, ze leren de ‘zekere houding’ (rechtopzitten of staan, 2 voeten stevig op de grond, schouders naar achteren, buik vol lucht en dan praten). Ze leren ook opkomen voor zichzelf, maar ook voor elkaar. Kortom, ze leren van alles over communiceren met elkaar. Nu leren ze omgaan met conflicten – praat het uit, alleen die mensen die een conflict met elkaar hebben en de rest bemoeid zich er niet mee. Benoem waar je mee zit, laat elkaar uitpraten en kom er samen uit. In oefeningen en praatsessies behandelen ze deze stof Lees verder
Tijd
Tijd is ongrijpbaar. Ze heb je nog een hele dag, zo is hij al weer bijna voorbij. Volgende week hebben de jongens vakantie. Dat geeft rust, want je hoeft geen rekening te houden met school en je kunt eens een keer goed aan je nachtrust komen. Maar het kost ook tijd, want uitslapen gaat ten koste van andere dingen. En natuurlijk wil je nog wat leuke dingen gaan doen, naar opa en oma enzo. Voor je het weet is de week alweer voorbij.
En bovendien moet er ook nog gewerkt worden en wil ik dingen op de vliering uitzoeken. Dus moet de tijd die ik heb efficient gebruikt worden en dat is moeilijk. Het eerste wat ik dan moet doen is een lijstje maken met taken en prioriteiten en als er nieuwe dingen tussen komen, dan moet ik die op dat lijstje zetten. Klinkt goed toch?
En nu nog doen ;(
Efficient werken
De doelengroep moet mij leren efficient te werken. Daarom heb ik elke keer op het lijstje staan dat ik maandag een weekplanning maak en mij daaraan ga houden. Maandag bedacht ik mij dat ik allemaal losse dingen moest doen en dat is eigenlijk moeilijk in te plannen, maar ik deed een poging. Een tweede is dat ik prioriteiten moet stellen. Wat moet eerst gebeuren en wat daarna en dat ik zo de dingen af krijg die ik wil/moet doen. Maar dat vind ik kennelijk moeilijker, want als ik het ene ‘voortrek’ voel ik mij schuldig over het andere. Ik zoek informatie voor Kennisnet en zet dat online, maar dan kan ik dus geen facturen uitschrijven. De vaste facturen is geen probleem, maar die zonder vaste prijsafspraak vind ik moeilijker. Ik ben bang te overvragen, voel me dan schuldig en doe dus niets. Tja en dan vang je dus ook niets. Als ik aan het ene ontwerp werk, kan ik dus (logisch) niet aan het andere werken en dus werk ik maar aan geen van beide. Dingen schuiven met een sneltreinvaart weer voor me uit en volgende week vakantie….. de jongens wel en ik wil wel allerlei leuke dingen gaan doen, maar ja… dat lijstje.
En ik weet dat als je aan de slag gaat en gewoon begint dat je dan aan het eind van de dag alles wat je af wilt hebben, af kunt hebben. Dus ik ga nu beginnen:
format klaarmaken programmaboekje zaterdag as enmailtjes versturen voor info(30 min)trouwkaart pa en ma afronden en ter controle terugsturen (30 min)opgeven netwerkborrel businesscafé (5 min)- 4 facturen versturen (30 min)
kopij clubblad verzamelen en mailtjes versturen rest kopij (30 min)haar wassen ivm kapper (15min)vervaltkapper (30 min)en dat zou ik bijna nog vergeten – de meester van groep 8 helpen met de schoolsite (30 min)- koffiepauze (15 minuten)
Dit is voldoende voor het ochtendprogramma. We hebben 4 uur en een kwartier de tijd. Moet ruim passen, toch?
Maar:
- Er belde iemand met een computerprobleem (+ 30 min)
- Het programmaboekje koste 45 min (+15 min)
- Kopijverzamelen clubblad en mailtjes versturen duurde 45 min (+15 min)
- Dus was ik mijn haar maar niet (-15 min)
- en doe ik de facturen vanmiddag (-30 min)
en ergens zijn er ook wat minuten verdwenen, want het is nu bijna tijd voor de meester van groep 8
Van uitstel komt…..
De vierde film van Harry Potter is al weer een tijdje uit. En ja, daar zou ik naar toe. In ieder geval met M. de oudste, maar misschien ook wel met allebei, hoewel K. nog eigenlijk te jong is en ik van verschillende kanten heb gehoord dat de leeftijdgrens terecht is. Ze zeurden er zelf ook niet zo om, dus ‘daar gaan we nog wel een keer naar toe’.
Kwam nog bij dat ik eigenlijk ’s avonds wil (Engelse versie) en M. ’s middags (Nederlandse versie).
Volgende week is het voorjaarsvakantie, dus ik had de film in de planning. Dan gaan we gewoon en dan maar even de Nederlandse versie en oké, dan nemen we K. ook maar mee.
Krijg ik net de krant in de brievenbus – helaas……
gelukkig komt 7 maart de DVD uit.
Groeiend zelfvertrouwen
Vandaag viert de juf van K. haar verjaardag. Eén van de feestonderdelen is Idols. K. heeft zich ook opgegeven en is druk aan het oefenen met het nummer Talk van Coldplay. Standaard is dat er geplaybackt wordt, maar K wil gewoon zelf zingen. Hij heeft de clip een paar keer gezien, maar ja – daar ligt de zanger gewoon maar wat en de vraag is wat hij nu moet doen. Van de muziekboekenstandaard maak ik een microfoonstandaard en vertel hem dat hij daar maar wat mee moet doen en doe het voor. Hij gaat weer aan de slag om even later met de tranen hoog weer boven te komen. Hij heeft spijt dat hij zich heeft opgegeven en wil eigenlijk niet meer. Het lukt natuurlijk niet zoals hij wil, maar dat blijkt de reden niet te zijn. Misschien vindt de klas het wel kinderachtig en zeker dan met die microfoon. Het wordt weer een heel gesprek. Als de halve klas meedoet met Idols, vinden ze dat dus niet kinderachtig, want anders doen ze het niet (zit wat in – maar nog geen overtuiging). Er zijn nog een paar jongens in de klas, die nog wel eens kunnen klieren en K is daar natuurlijk heel gevoelig voor. Wat doen die jongens dan? Nou die lopen mee in de modeshow – tja kijk als er dus iets kinderachtig is….. maar hij loopt zelf ook mee (nog steeds niet overtuigd). Maar we geven niet op. Eén jongen met een grote mond, doet helemaal niets – kijk dát is kinderachtig en die anderen zijn dus ook zo kinderachtig dat ze alleen een beetje in een modeshow durven mee te doen en verder niets. Hij durft dit en is dus helemaal niet kinderachtig. Hij is overtuigd en gaat verder met oefenen. Hij heeft wat assertieve zinnen in zijn geheugen opgeslagen voor als ze er wat van durven te zeggen…Lees verder
Plannen
Altijd als L. voor langere tijd het pand gaat verlaten, maak ik woeste opruim- en veranderplannen. Die spelen dan al weken door mijn hoofd en kunnen het best gebeuren als hij weg is, want het is dan meestal ook een paar dagen complete chaos hier in huis en vooral op onze zolder.
Natuurlijk heb ik ook voor deze periode weer het een en ander op het programma staan. Maar ik heb ook geleerd. Ik moet niet teveel willen, want dan komt er straks niets van en ben ik weer gefrustreerd dat het niet zo gegaan is als ik wilde. Dus ik heb maar een paar plannen:
- Alle dozen en kratten met lapjes uitzoeken. Grote lapjes naar de werkgroep Hongarij, kleinere lapjes naar mensen die daar van die mooie doeken (quilts?) van maken en de hele kleine dingen naar school. Lapjes waar ik echt van denk nog eens iets van te willen of kunnen maken, mag ik houden (naturel kleuren borg en de leuke felle lapjes linnen)
- Alle dozen en zakken kleding op de vliering uitzoeken en heel kritisch kijken of ik dat echt nog een keer aan zal doen of wat een andere goede reden is om het nog te bewaren en anders, hup, naar de werkgroep Hongarije.
- Verder weet ik dat er dingen op de vliering liggen die ik niet weg kon doen, maar die eigenlijk wel weg kunnen, zoals een berenrugzakje van K. die kapot is en die ik toch niet meer maak. En bovendien als ik hem al zou maken zou K. hem echt niet meer meenemen naar school. En zo zijn er nog een aantal van die dingen.
- De boekenkast achter mij is te vol en hier staan boeken die ik nodig heb voor mijn werk. De boekenkast in de hoek van de kamer is ook vol, maar daar staat een hoop in wat ik niet veel (of zeg maar niet meer) gebruik. Dus daar gaat een kritische blik over.
- Tijdschriften/computerbladen van meer dan een jaar oud……Oké, ik blader ze door, haal eruit wat ik denk nog een keer te moeten gebruiken en de rest….jaja oud papier.
En ik zou nog veel meer willen doen, maar ik weet het – dit is voorlopig genoeg, want verder heb ik ook nog mijn werk en daar wil ik ook lekker mee aan de slag.
Alleen…
De conducteur fluit en ik werp nog een kushandje de trein in en daar gaat hij. In de trein zit L. die voor 3 weken naar Kenya gaat. Meestal kreeg ik een gevoel van vrijheid over me, heerlijk even het rijk alleen (met de kids dan), maar nu sta ik triest de trein na te staren. Drie weken, het lijkt zo’n lange tijd. En het is niet eens de eerste keer dat hij weg is, hij is vaker weggeweest en ook wel langer. Maar nu is het voor het eerst dat hij langer weg is sinds het tussen ons weer lekker loopt. Ik hoef nu niet even letterlijk wat afstand. Ik wil hem gewoon hier en dichtbij. En het gekke is dat hij dat ook voelt. Voor het eerst ziet hij er ook wat tegenop om langer weg te zijn. Maar we komen de tijd vast goed door en we hebben e-mail. Maar toch – het voelt leeg.
Boodschappen doen
Gisteren was weer een echte zaterdag. De competitie weer begonnen bij de voetbal en dus weer vele uren rond de velden. Eerst moest K. spelen. Dus even snel een ontbijtje en hup naar de velden. Na zijn wedstrijd speelde dames 2, dus even blijven hangen. Dan snel even voor een kop koffie en wat warmte naar huis en dan is het alweer tijd voor een foto-sessie met de B1 die door de sponsor van nieuwe kleding zijn voorzien en dus met de sponsor op de foto willen. Ondertussen wat kijken op de velden en hier en daar een plaatje schieten, want straks wil het team ook nog even in het speeltenue op de kiek en of ik ook wat wedstrijdplaatjes wil maken? Ach ik ben er nu toch, dus waarom niet? Op één van de andere velden begint de wedstrijd van L. dus daar ook maar even kijken. Hij staat er naast, dus dan maar even een blik bij dames 1. Ondertussen wordt de wedstrijd van de B1 gestaakt en ga ik even kijken in de bestuurskamer, want het is koud. Na nog een blik bij de B1, de dames ga ik weer naar het veld waar L. speelt. Hij staat ondertussen in het veld, maar er vliegen helaas veel doelpunten bij hun in het goal. Het is niet echt een bijstergoede wedstrijd. Als alle wedstrijden zijn afgelopen nog even in de bestuurskamer langs, waar ik vertel dat ik gauw nog even wat boodschappen ga doen en ik hoor mijn maag knorren. Ik realiseer me dat ik eigenlijk alleen ontbeten heb en dan alleen een beschuitje. Als ik het vertel word ik al gewaarschuwd. Geen boodschappen doen met een lege maag. Ik ben sterk (denk ik) en kan dat aan.
Daar denk ik nu anders over. Geheel gezwicht door de lekkere trek ben ik 2 chocolade repen, een zak chocopinda’s, een zak engelse drop en een reep karamel rijker. Oké, alleen één van de chocorepen is aangebroken en nog lang niet op, maar toch…..ze had helemaal gelijk 🙁
Lokale motten of slijtage
Tijdens een bezoekje op onze vliering vond ik een plastic zak met 2 wollen truien. Ik weet nog niet wat ik er mee wil, dus ik gooide ze naar beneden, de zolder op. Vandaag is de voetbal weer begonnen en K. de jongste, speelt thuis.
Ik zie de zak met truien liggen en denk ‘lekker warm’ en doe er 1 aan. Al gauw valt mijn oog op allemaal gaatjes dicht bij het boord in de mouwen. Shit, motten, is mijn eerste gedachte. De trui ligt minstens al een jaar op de vliering, dus waarom niet. Maar meer gaten dan die in de mouwen vind ik niet en de gaten zitten alleen aan de onderkant van de mouwen, dus daar waar je polsen zo ongeveer rusten op je bureau. Toch slijtage? Ik trek de gaatjes dicht met wat garen en besluit toch begin volgende week de vliering maar weer op te gaan. Want ergens daar ligt ook mijn zorgvuldig bewaarde, zuiver wollen Leidsche Duffel, een echte originele houtje-touwtje jas. ik hoop dat mijn geheugen goed is en dat ik daar wél mottenballen bij had gegooid. Zou M. hem al aan kunnen? En zou hij hem stoer vinden?
Ik zie ze nog steeds op straat, dus echt ‘uit’ zijn ze niet. Misschien binnenkort wel weer super retro-in!
Ziektekostenverzekering
Tja, het begint naar 1 maart te lopen en L gaat maandag naar Kenya voor 3 weken, dus voor die tijd moet de beslissing vallen. Wat doen we?? Op zich hebben we een goed aanbod gekregen van onze huidige verzekeraar en op zich was er niets mis mee. Zoekend naar de dingen die we wel vergoed zouden willen hebben, leverde eigenlijk alleen verzekeraars op die duurder waren. Want wat willen we? Voor de reizen van L. is het leuk als de preventieve spuiten en pillen vergoed zouden worden, maar ja, hoe vaak reist hij naar het buitenland? Ik zou concerta wel vergoed willen hebben, maar dat heb ik nog nergens gevonden. Verder zit alles wel zo’n beetje in de basis. Komt nog de tandarts. Er is geen enkele verzekeraar die kronen ed volledig vergoed. De een wat meer, de ander wat minder, een deel moet je toch zelf betalen. En wil je over, dan hebben ze daar vaak een restrictie op zitten. Het eerste jaar niet declareren of eerst aantonen dat je gebit helemaal op orde is. Onze verzekeraar biedt ons nu de hoogste tandartsverzekering aan zonder dat ze weten waar ze aan beginnen. De vergoedingen zijn niet de hoogste, maar ze nemen ons toch zo maar. Dus ik denk dat wij blijven.
Eng
De harde schijf van M’s computers staat op springen. Soms doettie het gelijk, soms duurt het even en vandaag duurde het errug lang. De nieuwe HD zit al in zijn computer, alleen de data moest nog over.
Ik was daar al aan begonnen met een mooi programma dat alles zo overzet, maar die begon met “weet u het zeker dat u dit wilt doen, want alle gegevens worden nu gewist”. En dan zei ik weer NEE.
Nu toch maar, want ik weet dat er op de nieuwe schijf niets staat en ik heb keer op keer gecheckt dat ik alles overzet van de oude naar de nieuwe. Dus nu staat hij over te pompen. De C-schijf eerst. Nou zei M, die vind ik niet zo belangrijk. Ik wil alles van de D-schijf zeker hebben. Nu dus maar hopen dat de schijf het volhoudt tot de C, D, E en F schijf overgezet zijn. Ik denk dat ik moet onderduiken als er iets mis gaat met zijn D-schijf, met de vele gigabites aan muziek…. en zijn werk voor school.
Griep
Er heerst griep op school. De oudste kwam maandag ziek thuis, nadat hij het toch maar was gaan proberen. Bij het afmelden vertelde de concierge me dat hij ongeveer nummer 150 was. Hij is nog steeds thuis, maar duidelijk aan de beterende hand, want ik hoorde de jongste alweer piepen, een teken dat hij gepest wordt door de oudste.
Ondertussen begin ik mijn keel te voelen en heb ik het koud en warm, wat hoofdpijn en noem maar op.
Straks krijg ik ook griep, maar dat kan helemaal niet. Maandag gaat L. weg en die blijft drie hele weken weg. Kan ik moeilijk op mijn bed gaan liggen. Moeders kunnen ook helemaal niet ziek zijn, ik zou trouwens niet weten wanneer ik dat zou moeten inplannen 😉
Gelukt!
Eindelijk doet het log wat ik wil. Een paar vreemde codes in een post kunnen dus rare dingen opleveren. Zitten nog wel een paar schoonheidsfoutjes in, nog van het overzetten, maar die zijn voor dagen met meer vrije tijd.
Ongemerkt gebeurt het dan toch weer. Heb ik mij weer helemaal laten meeslepen door het overzetten van het log.
Wat heb ik dan aan planningen, plannen en to-do lijstjes, als ik mij er toch niet aan hou. Is dit zo belangrijk, nee!
En die andere dingen wel, die moeten gewoon echt.
Ik zit dus te balen. Gisteren veel tijd kwijt met die stomme energierekening en met dit gekke log. En vandaag weer.
Dus nu ga ik aan de slag met de dingen die ik moest doen, die ik wilde doen en die ik dus had ingepland.
Beginnen met de administratie, want die moet naar de boekhouder. De administratie over 2004 dus, die ik nog even moest aanpassen en die ik dus gewoon weer heb laten sloffen.
Nieuwe kleurtjes
Het log is nu minder saai, maar helaas – het ziet er nog niet uit zoals het zou moeten. En dat terwijl het op het testlog dus wel goed gaat. Aan de bestanden is niets gewijzigd. Het is alleen een ander log en het staat op een andere server. Zo udat uitmaken? ik hoop het niet, want ik vind die kleurtjes best gezellig. Het is in ieder geval wat meer ‘mij’.
Nu maar hopen dat iemand weet hoe ik de rest ook voor elkaar krijg.
Saai
Ik vind hem saai, mijn log. Brave kleurtjes in een brave layout. Dus ik duik straks toch de templates weer in. Niet dat het iemand wellicht uitmaakt hoe dit log eruit ziet, maar het voelt niet als mezelf. Dit ben ik dus niet.
Net zoals de krabbels en babbels, verzonnen omdat je toch wat moest….
Waarom log je eigenlijk? vraag ik me dan af. Nou gewoon, omdat ik af en toe de behoefte heb mijn verhaal kwijt te kunnen en er gelukkig af en toe ook iemand is die me dan een hart onder de riem steekt.
Nee druk is het hier niet, maar ik hou ook niet zo van elke dag veel mensen over de vloer. Maar die komen zijn welkom en die wil ik ook in een sfeervolle ‘mij’ omgeving ontvangen. Dus ik ga weer verbouwen, nieuw kleurtje hier en daar, wat nieuw meubilair. Zoiets als mijn eigen huiskamer – hout, wit/beige en dan een warm-oranje muur en gezellige gekleurde kussens.
Energieverbruik
Geschrokken door de nota van gisteren loop ik met een kookwekker door het huis. Meterstand opnemen – kookwekker op een uur en de vriezer eruit. Wekker gaat, stand opnemen en na een uur nog een keer. Stekker van de vriezer er weer in. Wekker weer aan en na een uur stand opnemen en na een uur nog een keer. Geen echt buitensporig verschil.
Goed wasmachine aan en kookwekker weer op een uur.
Ondertussen Oxxio gebeld – ga maar naar NUON, die gaat over de meter. NUON gebeld. Uw verbruik het laatste jaar is 4625 en iets hoger dan vorig jaar, maar niet echt buitensporig. Ik vertel haar over de stand tot juni 2005 en de stand na juni 2005. Oooh is haar antwoord, maar die stand in juni is geschat toen u overging naar een andere provider. Die schatten we altijd. Goed, dat is een pak van mijn hart. Mailtje naar Oxxio, dat die stand geschat is en of ze mijn voorschotbedrag aan willen passen aan het jáárverbruik van 2005.
Ik wacht op antwoord.
Maar toch, als ik over de afgelopen jaren kijk, sluipt het verbruik omhoog. Dus toch eens kijken waar wat naar beneden zou kunnen kan toch geen kwaad. Meten is weten. Ik heb gelijk zo’n meetapparaat aangevraagd.
