In mijn computer zit een harde schijf van 120GB en 1 van 80 GB. Daarnaast heb ik een externe HD van 200GB voor bestanden van de voetbalvereniging en een externe HD van 300GB als backup voor de films en hadden we een externe HD van 200gb gewoon als backup. Nu was die vol, want ja, daar heb ik wat gedigitaliseerde films op opgeslagen. Die staan ook wel op de HD van 300GB, maar als daar wat mee is, dan ben je ze kwijt. Zo ook met de foto’s. Die van 2006 staan op mijn computer en de rest staat op één van de externe HD’s en natuurlijk ook backup op de backup schijf, want stel je voor. Manlief kan geen backup meer maken, want die backup schijf zit vol en waarom hij ook nog films op zijn HD moet hebben, want dat neemt onnodig ruimte in beslag. Dus heb ik nóg een externe HD gekocht. En heel erg, er zijn nu 5 externe HD’s op mijn pc aangesloten om alles een beetje fatsoenlijk te ordenen. Dat is hard nodig ook, want ik kreeg net al een seintje dat de HD van mijn computer ook vol begint te raken. Ik vrees dat als ik goed ga kijken, de meeste bestanden wellicht drie keer ergens staan. Tijd voor grote schoonmaak dus.
How do we feel??
Via Weblog Mijn kind online kwam ik op de site ‘We feel fine‘ van kunstenaar Jonathan Harris. En hoe je je dan ook voelt op het moment dat je op die site komt, alleen het zien van al die kleurige bollen maakt je al vrolijk. En het is wonderlijk dat je met een klik op één van die bollen zo bij de feelings van een willekeurig iemand terecht komt. Naast dat de site leuk is om naar te kijken is hij ook bijzonder mooi gemaakt. Om van het ontzettend originele idee maar niet te spreken natuurlijk 😉
Steeds tammer
Beide konijnen zijn als volwassen dier bij ons gekomen. Fluf was bedoeld als fokkonijn, maar helaas (niet voor ons) daar niet zo voor geschikt en Foxy komt uit de konijnenopvang. Van Fluf weten we dat ze voor ze bij ons kwam, in een klein hokje zat. Zeker wel goed verzorgd werd met eten ed, maar verder niet echt met veel oppakken, aaien, en lekker wat ruimte. Van Foxy weten we niets. Fluf heeft zich altijd wel laten aaien, maar oppakken heeft ze nooit wat van willen weten en Foxy is altijd wat schuchter geweest. Oppakken mocht wel, maar dat was meer omdat ze het eng vond en dús maar stil bleef zitten dan dat ze het echt gewend was. Dat oppakken is al een stuk beter, want oppakken betekent naar de buurvrouw en daar is lekker veel vers gras en ’s avonds betekent het ‘hoihoi weer naar ons hok’. Maar lekker op schoot, want de jongens zo leuk vinden en bij hun vriendjes zagen, daar waren de dames niet zo van gediend. Maar daar komt steeds meer verandering in. Bij droog weer ga ik ’s avonds de ren in en ga lekker op het bankje zitten. Fluf bedenkt zich geen moment en springt op schoot en gaat daar heerlijk de wortel eten. Niets meer uit de handen grissen en weg ermee, nee rustig geniet en ondertussen lekker geaaid worden. Foxy is nog steeds wat verlegen, maar ook zij zet haar angst meer en meer opzij. Dit mens doet niets en heeft bovendien eten. De stap op om schoot te klimmen is nog wat groot, maar eenmaal op schoot gezet zoekt ze een lekker plekje en knaagt geduldig aan haar wortel. En daar zit ik dan met twee etende konijnendames op schoot, die wat omhoog kijken als ik stop met aaien en eigenlijk pas met wortel en al wegschieten als ik ga verzitten.
Rust
Ik heb nog een hele waslijst van dingetjes die ik moet doen en die ik zou willen doen en ik merk dat ik weer hard achter mezelf aan loop te rennen. Oh, wat kan ik dan verlangen naar rust. Gewoon ’s ochtends opstaan, rustig ontbijten, even wat dingetjes doen en weten dat je daar alle tijd voor hebt en dan zonder schuldgevoelens eens bij iemand op bezoek of gewoon op de bank een boek lezen. Gelukkig heb ik weer een aantal deadline dingen achter de rug. Dat geeft al rust. Wanneer zou het me lukken om zó efficiënt door het leven te gaan dat ik gewoon wel lekker bezig ben, maar toch niet het gevoel heb altijd maar oorlog met de tijd te hebben.
Sinterklaas
Vrijdag is het weer zo ver. Een week later weliswaar dan normaal, maar dan gaan we sinterklaas vieren in ‘het grote huis’. Dus cadeaus mee en surprises en gedichten, een appeltaart zonder krenten en rozijnen, ingredienten voor het eten, notenwijn en spelletjes. Daarnaast natuurlijk slaapspullen, kleding en een goed humeur. Een en ander is altijd stressen, want natuurlijk geen inspiratie ruim voor tijd, maar juist op de laatste dag en daar komt bij dat we voor 4 mensen een surprise hebben, plus al onze spullen en dat in onze astra. Maar goed. In mijn hoofd heb ik een ontzettend leuke surprise in gedachte, maar de uitvoering…. de start wil nog niet zo lukken. Dus ik ga nog maar een beetje zitten pielen en dan opeens zal het wel komen. Niet zo mooi en niet zo gaaf als ik in gedachten had, maar goed genoeg. Want ach, na het uitpakken gaat het toch vaak direct bij het oud papier. Gaat om het idee…. toch? Dus ik ga maar even wit papier pakken, mijn schoenendoos beplakken, plaatjes zoeken en printen en dan met het gedicht aan de gang. Want die moet het doen, uiteindelijik
Zielig
Ik kom terug van een bespreking. Ik verwacht de jongste aan de tafel te vinden, maar die zie ik niet. Hij ligt in bed, vertelt mijn man. En daar ligt hij, gloeiend, kleine waterige oogjes, hoestje….kortom ziek. Gelukkig was het vanmorgen nog ietsje beter, zodat hij wel sinterklaas heeft kunnen vieren in de groep, maar het bezoek van de sint zelf heeft hij vanmiddag moeten missen. Dan ga ik even naar het dorp en als ik terugkom is het boven donker, ook in de kamer van de oudste. Ik zie wat kleren over een stoel en ik klim op het trapje naar zijn hoge bed en ja hoor, ook daar ligt een bos haar op het kussen… ook zielig. Tja wat wil je eigenlijk met dit weer: warm, nat, koude wind, mist, zonnetje, regen, zweterig, koud….. daar wordt een mens toch ook gewoon ziek van. Gauw maar vol met Nysileen. Als ze het weekend maar beter zijn….
Hoort wie klopt daar buurtgenoten
Ik zit rustig op mijn zoldertje te werken. Plotseling hoor ik buiten een enorm gebonk. Ik kijk uit mijn raam en zie nog net een buurman achter een andere vent aanrennen. Op de hoek van het blok staan ze beide stil en kijken om. Haha, nee ze zitten niet elkaar achterna, voor de deur staat een stapel pakjes. Kennelijk hebben ze net hard op hun eigen raam gedreund. Niet lang daarna hoor ik verderop weer een gedreun en even later klinken vanuit een andere plek op ons pleintje weer opgewonden kinderstemmetjes. Kennelijk is het heerlijke avondje al begonnen. Straks de primeur hier in heus. Door een voetbalblessure kan Sint niet bij de buren komen. Man- en zoonlief worden straks in hun pak gehezen en gaan daar de kinderen verrassen. Piet een hoofd groter dan Sint. Gelukkig filmt de zwager van de buurman.
Goede voornemens, ofwel een nieuwe todo list
In mijn run op een ordelijk en minder chaotisch leven had ik mij een aantal dingen voorgenomen. Eén van de belangrijkste dingen was de boel op orde houden. Nou da’s dus even niet gelukt. Dus even op een rijtje wat op orde had moeten zijn en wat er dus moet gebeuren:
bakje ‘post in’ uitzoeken en de post verdelen over vervolgbakjes, inclusief eventueel Oud Papier bakvervolgens bakje ‘Afhandelen’, ‘Betalen’ en ‘Boekhouding’ verwerken- Tijdschriften die weer verspreid over mijn werkkamer liggen opruimen en opschrijven uit welk tijdschrift ik wat nog wilde lezen
- bakjes waar ik van alles heb ingelegd om even van af te zijn uitzoeken en het meeste waarschijnlijk in de Oud Papier bak gooien
- overal kleine postit blokjes neerleggen zodat ik een blaadje op de kaft van een tijdschrift kan plakken als ik er nog iets uit wil lezen en dus niet wéér alle tijdschriften door moet op zoek naar dat ene interessante artikel.
- Als ik dan een volgende keer de vast wel weer verspreidliggende tijdschriften wil opruimen weet ik waarom ze nog ergens liggen en niet in hun tijdschriftenbak staan.
- opschrijven als ik nog iets voor iemand moet doen, zodat ik niet steeds in de zenuwen hoef na te denken wat ik ook alweer had moeten doen of met rode wangen opeens in een gesprek zit waarbij iemand vraagt wanneer ‘het’ klaar is en ik absoluut niet meer weet wat we ook alweer hadden afgesproken wat ik zou doen
Dit is voorlopig wel weer even genoeg. Morgen ga ik beginnen. Mañana, Nesser, tomorrow jaja
Mailshit
Ik begon weer een beetje vertrouwen in Chello te krijgen. Totdat ik net een mailtje naar mezelf stuurde om de vormgeving van een nieuwsbrief te testen. Die is dus nog steeds niet binnen. Nog eens een keer verstuurd, naar een ander mailadres bij een andere provider en dan rechtstreeks van mijn chello-account. Is ook nog niet binnen….
Heerst er een vloek op de nieuwsbrief of is het een toevallige vrijdagmiddagblues waardoor hij gewoon niet direct bij mij binnen komt rollen. Of ben ik af en toe zo verwend dat ik verwacht dat álle mail binnen een minuut op plaats van bestemming is?
Avondeten
Konijnen zijn gewoontedieren. Voor ik naar bed ga, krijgen ze nog wat van mij te eten en dan sluit ik ze op in het nachthok omdat de buitenren nog niet helemaal goed afgesloten is en we jaren geleden onze cavia ergens midden in de tuin vonden. Ontsnapt?? Uit het hok gehaald?? Ze was in ieder geval dood, want het vroor erg goed die nacht. Sindsdien gaan de beestjes ’s avonds achter een dicht deurtje. Dat is altijd een ritueel dat de beide dames (steeds meer uitbreiden). Het begint met een blik in de tuin. Geen konijn te zien, die zitten lekker knus binnen. Zodra het buitenlicht aangaat proppen ze zich tegelijk door de opening en rennen voor het hek, want licht aan op dit tijdstip is ETEN. In het begin riep ik als ik aankwam ‘Dames, ga het hok maar weer lekker in’, wat ze ook gelijk braaf deden. Maar deze zomer ben ik begonnen om de dames wat tammer te krijgen door op de bank te gaan zitten bij hun in de ren en ze uit mijn hand een wortel te laten eten. Elke dat die wortel een beetje meer bij mij en nu komt Fluf al bij mij op schoot zitten om te eten en Foxy nog wat schichtig op steeds kleiner wordende veilige afstand. Zodra nu het licht aangaat komen de dames naar buiten en als ze me horen springen ze direct op de bank, waar ze onrustig wat heen en weer springen tot ik in de ren ben geklommen. De boodschap is duidelijk: zitten en hier met die wortel, waarbij nu ook Foxy al voorzichtig wat meer op schoot komt, want eten is eten. Na een paar hapjes laat ik de wortel los en rennen ze snel met de wortel het hok in, want dan begint deel 2. De deur beneden in het hok gaat dicht en de deur boven gaat open en dan komen de brokjes. Alsof ze nog helemaal niets te eten hebben gehad zitten ze al met hun snuitjes diep in de bakjes voordat ik er iets in kan gooien en ongeduldig duwen ze tegen mijn hand als het niet snel genoeg gaat. En dan gaat het hok dicht en moeten ze weer wachten op het ontbijt. Wat ook weer een feest is. Zodra het hok opengaat stormen ze naar buiten en zo hoog mogelijk op de achterpoten staan ze dan te bedelen om hun stukje brood – alsof het echt daaaagen geleden is dat ze wat te eten hebben gehad.
Kroon
Vanmorgen was het weer zover. Weer een bezoekje aan de tandarts, een uur met de mond zo ver mogelijk open liggen en dan nu een noodkroon. Over 14 dagen weer een echte kroon. Nog zeker vier te gaan. Jammer dat je deze niet ziet. Ik vind de proceleine kronen zo mooi staan als ik het vergelijk met de zwarte kiezen die er eerst zaten. Maar als eerste pakt de tandarts nu de kiezen aan die echt moeten en dan gaan we daarna voor de meer cosmetische. Het is een uurtje afzien. Eigenlijk is het prikje het ergst, maar daar zit ook al veel meer verbetering in. Is lang zo erg niet meer als vroeger. En dan is het wat kokhalzen, kramp in je kaak en bijna stikken als er teveel water mee komt. En na afloop een wat vreemd doof gevoel nog een tijdje. Totdat de verdoving is uitgewerkt en het geheel wat gevoelig begint te worden. Maar ook dat is tijdelijk….
Uit elkaar
Vorige week zondagochtend telefoon. Een vriendin. Haar partner, die eerder die week al het pand had verlaten (wat wel vaker gebeurde, maar hij kwam altijd wel weer terug) heeft nu aangegeven dat hij gewoon niet meer terugkwam. En daar zit ze dan, eigenlijk te duur huis, te weinig werk en 3 kids.
Vanavond komt er een mailtje binnen, gericht aan de voetbalvereniging. Post voor de zoon moet in het vervolg, ivm scheiding, naar twee adressen. Nu heeft mijn zoon een aantal jaren bij de zoon in het team gezeten en het leek me nu gewoon een leuk, hecht stel. Maar schijn bedriegt kennelijk en ik wacht met spanning op het volgende bericht want het hangt kennelijk in de lucht op dit moment.
Verkiezingen: verliezen=winnen?
Uitslagen en prognoses. Winners en verliezers. Ja voor JPB (nipt), Ja voor Jan Marijnissen en helaas ook Ja voor Geert Wilders. En de grote verliezer: Het nederlandse volk?
Stemmen, maar waarop
Tja, SP of toch Bos, of Femke of misschien toch maar niet. Stemwijzer geeft ook niet direct een duidelijke keuze. Gelukkig is er nog de stomwijzer (www.stomwijzer.nl). In een paar klikken klaar. Ik ben eruit… jij ook? Ik heb in ieder geval ook een bevestiging van waar ik absoluut niet achter sta: de VVD. Als ik alle keuzes neem die ik juist niet wil nemen kom ik daar. En ik moet zeggen dat me dát een beetje tegenvalt …. van de VVD.
Beste UPC Mobile-klant,
U hebt alles in huis om tegen superlage tarieven mobiel te bellen! U registreerde de simkaart, maar van bellen via UPC Mobile is het om een of andere reden nog niet gekomen. Een mogelijke reden kan zijn dat uw mobiele telefoon een simlock heeft. Maar dat is eenvoudig op te lossen: uw vorige provider kan de simlock namelijk gratis voor u verwijderen als uw telefoon ouder is dan één jaar. Daarna kunt ook ú profiteren van de superlage tarieven van UPC Mobile. Bel of sms vóór 24 november via UPC Mobile en u maakt kans op één van de vijfentwintig Motorola’s V235 (t.w.v. EUR 89,95)! Met vriendelijke groet, UPC Mobile
Maar ik heb jullie toch verteld dat die simkaart het niet doet en jullie hebben mij toch verteld dat niet alle toestellen geschikt waren. Toen heb ik jullie toch weer gemaild dat jullie dat wel eens op de site moeten zetten, want daar staat het niet en dat ik na lang zoeken had gevonden dat UPC op het 900 netwerk zit en mijn toestel op het 1800 netwerk, maar dat de sim het ook niet doet in mijn alcatel en die is duoband, dus dat er iets is met het kaartje en dat ik het wil terugsturen…….
en toen bleven jullie zo stil
Behalve dan weer met dit soort mailtjes. Ik wil best die telefoon winnen, want die doet het vast wel met upc mobile, maar ja…. ik moet eerst die telefoon winnen om mee te kunnen doen aan de wedstrijd om die telefoon te winnen. Dat schiet natuurlijk ook niet op. Maar goed – toch maar weer een berichtje op de UPC site geplaatst.
Koken
Een van de dingen die mij heb voorgenomen is toch de tijd te nemen om te koken en dan het liefst op tijd. Da’s moeilijk want juist tegen 5 uur kan ik helemaal opgaan in een stukje website, code of wat dan ook. En voor je het dan weet is het alweer 6 uur. Da’s opzich geen ramp, maar op maandag moet de jongste om kwart voor zeven bij schaken zijn en die is regelmatig na een half bord gegeten te kunnen hebben al vertrokken. Dat wilde ik niet meer. Op dinsdag heeft hij voetbaltraining en dat is ook wel lekker als het eten al een beetje heeft kunnen zakken en op woensdag heeft de oudste voetbaltraining en die heeft ook graag wat in zijn maag, en dan ook het liefst niet te kort voor de training. Dus die dagen wil ik het eten om 6 uur op tafel hebben. Leve de wereldgerechten van Knorr, AH, super ed. Want een couscous maak je in 15 minuten, CHow Mien (AH) is ook ongeveer in die tijd klaar. Lees verder
Op orde
Sommige mensen hebben dat, dat automatisme om het huis gewoon altijd op orde te hebben. Hoe doen ze dat toch? Want ik heb de tafel net leeg of daar ligt alweer een stapeltje en ook op het aanrecht staat alweer wat. De vloer ziet er na het zuigen ongeveer gelijk weer uit als voor het zuigen en nergens is het zo sfeervol en gezellig als ik zou willen.
En ik heb altijd weer de voornemens. Folders gelijk bij het oud papier, tijdschriften doorbladeren en op de kaft schrijven als er wat interessants in staat, of erop schrijven dat hij weg kan als de ander hem heeft gelezen. Mijn postvak in ligt vol en soms ga ik er doorheen en dan schrik ik dat er dingen tussen liggen die al had moeten afhandelen. En áls ik de boel een beetje op orde denk te hebben, dan is het snel toch weer een rommeltje, want ook de huisgenoten hier werken niet mee. De kamers van de jongste is een ongezellig hok en ook de kamer van de oudste is niet echt supergezellig.
Dus voor volgende week heb ik mij wéér voorgenomen om elke dag iets aan het huishouden te doen en te zorgen dat het huis opgeruimd en vooral ook sfeervol en gezellig is. En nu maar hopen dat er niets tussen komt 🙁
Stemmen
Nog zo’n 10 dagen en dan moeten we richting de stembus. Of ik het al weet, vraagt manlief. Eh, nee eigenlijk of eigenlijk ook wel, maar dan uit de verkeerde overtuiging. Ik walg namelijk zo langzamerhand van JPB, met dat zelfvergenoegzame, zuinige lachje, met z’n “kijk toch even hoe goed wij het gedaan hebben” en zijn “oh, met de pvda krijgen we het zo slecht”. Dat schijnheilige gedoe, dat zuinige…. nooit toegeven dat je verkeerd zit en altijd met dat vingertje naar de ander wijzen. Niet stemmen op de PvdA helpt hem in het zadel en nog eens 4 jaar????
Maar ik krijg ook maar niet duidelijk wat de PvdA nu eigenlijk wel wil… en of ik dat dan ook wil. En ik vind Wouter Bos heel aardig, maar of ik hem nu ook geschikt vind als premier…
Printerperikelen
We hebben een eigenwijze printer, of liever, Windows gaat zeer eigenzinnig met onze printer om. Sinds dat we de printer hebben doet hij wat van hem verwacht wordt: hij print. Maar sinds de nieuwe upgrade van Windows is hij eigenwijs. Zo heeft hij het nu in zijn hoofd gehaald om het instellingen venster in het spaans te laten zien en dat is niet direct een taal die ik beheers en bovendien had ik voor Engels gekozen. Het schijnt iets te maken hebben met een van de upgrades van windows en het probleem oplossen is makkelijk. De printer deinstalleren, computer opstarten en als de hardware wizard komt, die annuleren en de printer via de cd installeren. Klinkt makkelijk, maar windows vraagt de hardwarewizard niet om hulp, hij installeert de printer zelf, met dus alle spaanse gevolgen van dien. Eerst de driver installeren voordat de printer aan de computer hangt kan ook, maar zodra de printer er weer aanhangt, komt windows weer en gaat leuk de printer nog een keer installeren, maar dan dus weer in het spaans. Het is om een beetje moedeloos van te worden. Ik heb dus nu twee printers op mijn computer staan, één heb ik geinstalleerd en de ander windows, en zodra ik één van de twee verwijder doet de ander het ook niet. Iets waar ik waarschijnlijk mee zal moeten leren leven….. zolang die wizard mij niet helpt in ieder geval wel.
Testing… 1 2 3
Haha, ik heb mijn identiteit op het log nog duidelijk niet gevonden. Het moeilijke is ook dat er steeds weer wat nieuws te vinden is en dan moet je je uiterlijk ook weer gelijk aanpassen. Dus nu dit jasje maar weer even, maar het roze, dat blijft wel hoor. Dat vind ik gewoon een ontzettend mooi kleurtje. Ik hou eigenlijk wel gewoon van kleurtje. Misschien moeten er nog wel wat meer kleurtjes in komen. Maar ik ga nu lekker beneden op de bank weer genieten van mijn nieuwe accesspointje. Want ik kon een hele week niet met de laptop op schoot op de bank. Geen internet. Wel via de buurvrouw, maar dat is alleen om mee te internetten. Daar kan ik niet mee op ons netwerk. Dat kan nu weer. Dus ik ga van mijn zolderhok af en beneden wat nuttigs doen… haha
