Donderdag schijnt de stormdag te moeten wezen. Vliegen naar het dorp en zwoegend terug. Ik wil eigenlijk naar een netwerkborrel in Wageningen, maar echt indruk maak je ook niet op potentiele nieuwe klanten als je daar volkomen verzopen en verwaaid aan komt zetten. Bovendien zijn hier zulke windstoten dat je zo de weg afvliegt. Dus straks het eten dat ik in gedachte had voor de boys maar met drie verdelen, gordijnen dicht en veilig binnen zitten en hopen dat de schutting van de buren het deze keer ook weer houdt. Er is nu even weer geen wolkje aan de lucht. Het is iets te schemerig voor blauw, maar dat hadden we een half uur geleden wel. Stilte voor de storm heet dat dan, want daarna brak het ook weer los en volgens de buienradar is er inderdaad eventjes niets nu, maar straks zeker wel weer.
Ik hoef niet meer weg vind ik. Ik blijf hier. Jammer, maar het is niet anders. En zin om in dit weer een stuk te fietsen heb ik eigenlijk ook niet zo.
Ik merk wel dat in ieder geval de zolder niet helemaal naadje dicht is. De wind waait af en toe om mijn oren. Ventileren moet, maar dan eigenlijk liever op mijn eigen manier.
Gemak dient de mens
Elke dag moet er natuurlijk een of andere maaltijd op tafel staan en als het kan een beetje verantwoord. Ik doe mijn best, maar uren in de keuken staan, dat vind ik doordeweek niets. Beetje snel klaar dus, maar wel met wat vers enzo. Gelukkig liggen er in de groenteschappen van de verschillende supermarkten tegenwoordig al voorgesneden groenten en bieden diverse (huis)merken van die pakken waar je snel iets lekkers mee kan maken. AH heeft tegenwoordig helemaal wat handigs: Kies & Kook. In een speciale koelvitrine liggen diverse producten in vier onderdelen: een basis (aardappel, rijst of pasta), groente, vlees, vis of vega en een saus. Daarbij zijn suggesties voor combinaties, maar je kunt natuurlijk ook zelf een keuze maken. De bedoeling is dat je uit elk onderdeel iets pakt en het totaal is dan 8 euro. Onderdelen zijn ook los, maar dan stukken duurder. Eenmaal thuis maak je het klaar volgens het recept (als je een suggestie volgt) of je maakt er zelf wat lekkers van. Vorige week hadden we vis teriyaki met zalm en rijst en vandaag hadden we pasta carbonara. Geschikt voor 4 personen en heel lekker.
Nee geen aandelen, wel een aanhanger van lekker en makkelijk klaar te maken eten.
’t Zal je kind maar wezen….
Vanmiddag weer begeleiden bij de doculessen op school. Groep 6 ging nog wel, maar toen was groep 8 aan de beurt. 4 jongens snellen naar de computer en tot overmaat van ramp gaan ze naast elkaar zitten. Giebel giebel, op elkaars toetsenbord, opeens is zelfs de hele computer uit, giebel giebel. Waarschuwing 1, waarschuwing 2. Ondertussen hoor ik gegiebel achter de boekenkar. Verderop zitten twee meiden samen aan een tafel. Giebel giebel. Gelukkig komt daar de juf gauw een eind aan maken, want dat giebelt al weken achter elkaar door. En niet gewoon lol hebben samen of zo, nee van dat ontzettend domme gegiebel en als je dan vraagt wat er nu toch zo leuk is kijken ze nog dommer dan ze al giebelend keken. Ik erger me er kapot aan. Ik kom daar om te helpen en dan de hele tijd dat ontzettend stomme gegiebel. Dat gepluk aan elkaar, dan de hele tijd aan elkaar spullen zitten, bewust iets van een ander kapot maken, als je vraagt of ze nu gewoon willen gaan werken door giebelen. En op zulke momenten verbaast het me absoluut niet dat mijn zoon geen aansluiting kan vinden bij deze jongens. Het is aan de ene kant zielig, maar ik ben heel blij dat hij niet zo is.
Boekhouding
Een man met een eigen bedrijf en de doelengroep is kennelijk een goede combinatie om de boekhouding bij te houden. Manlief vindt het leuk en vertelt steeds dat het zo lekker is om het gewoon dagelijks even bij te houden. Daar raak je door besmet. En de doelengroep zorgt er voor dat ik de administratie wel steeds bij mijn afspraken heb staan. Resultaat. Ik heb mijn boekhouding voor 2006 op orde, de balans staat netjes op 0 en ook bij de BTW heb ik een controle ingebouwd wat bekijkt of alle inkomsten en uitgaven in de BTW bladen wel overeenkomt met de inkomsten en uitgaven in mijn dagboek Kas en dagboek Giro. Deze controle staat ook op 0, wat betekent dat alles zou moeten kloppen. Nu nog even de BTW versturen en dan heb ik 2006 afgerond. En voor 2007 ben ik ook weer vol goede moed begonnen en ja…. op zo’n manier is de boekhouding inderdaad leuk.
De Doelengroep dunt uit
Vandaag weer een bijeenkomst van de ADHD doelengroep. Elke twee weken komen we bijeen en de bijeenkomsten bieden me houvast. Ik zou het wellicht best zonder de groep kunnen, maar elke twee weken even nadenken wat voor dingen ik de komende weken wil gaan aanpakken en ze dan ook daadwerkelijk doen werkt bij mij. Als ik dat alleen zou doen, dan zouden dingen toch wat meer blijven liggen. Wat werkt nu beter dan in een groep te kunnen zeggen dat het je gelukt is. Alleen thuis vier je toch in je uppie dat feestje. De voldoening is minder, de motivatie dan dus ook. Maar nu wordt de groep opeens klein. Eén van de meiden haakt af, want zij moet stage gaan lopen en dat is ook op vrijdag. En mijn maatje moet gedwongen stoppen. Daar is zij het nog niet mee eens, maar je mag maar één soort begeleiding krijgen en ze vinden het beter als ze voor een andere behandeling/begeleiding kiest. Daarnaast gaf één van de mannelijke deelnemers aan dat het allemaal best wel lekker loopt en dat hij er over denkt om zijn deelname aan de groep te beeindigen. Nog niet direct, maar hij denkt er wel over. Dan ben ik weer degene die het langst in de groep zit en ik weet dat ik toch ook een keer zonder de begeleiding van de groep zou moeten. Maar gelukkig gaf de begeleider wel aan dat ik er nog niet uit hoefde. Dat geeft toch wel wat geruststelling. Ik ben een eind op de goede weg, maar ik ben er nog niet…..
Harry Potter
De Harry Potter gekte begint nu al. Bij Proxis kun je je nu al inschrijven voor het nieuwste en laatste boek van Harry Potter. Onbekend is nog wanneer het uitkomt, maar reserveren kan al. En ik maar denken na het binnenkomen van de nieuwsbrief dat het boek er al aankwam en dat ik wellicht binnenkort weer heerlijk een paar dagen zoet zou zijn. Maar misschien ook nog maar beter van niet. Ik vond het ook niet leuk dat Dumbledore dood ging en nu gaan er zeker weer een of meerdere dood. Laat nog maar even… eigenlijk. Het niet weten is misschien beter dan het weten dat het niet leuk eindigt.
Storm
Ik kan er niet zo goed tegen, tegen storm. Ik word er onrustig van. Toen ik in 1990 in Naaldwijk woonde, had ik een dubbel gevoel bij de storm. We woonden in een bungalow, beneden NAP en het water stond bij Monster tot boven aan het duin. Ik ben er gaan kijken. Je moest op het duin met je rug tegen een hek aan gaan staan, anders lag je zo weer beneden. Schitterend dat geweld. In het dorp was het minder leuk, want op een haar na werd ik geveld door een losgewaaid Heineken uithangbord. Hier zijn de zee en de duinen ver weg en komt vanuit de Gelderse Vallei de storm recht op onze schuttingen af. Die van de buren is het zwakst. Spannend, want bij de harde windvlagen buigt hij wel ontzettend door. Dan de ene van ons. Die is degelijker, maar toch gaat hij vervaarlijk heen en weer. De andere schutting is vast veel zwakker, maar aan beide zijden groeien veel klimrozen met dikke stevige takken. Die houdt het zeker wel. De wind komt verder pal tegen de zijkant van de dakkapel aan, dan hoor je hem soms zuchten en kraken. Ach, alles zou het wel houden. Maar wat moet het aan de kust, zo’n dikke 120 km naar het westen, vreselijk tekeer gaan.
Kabeldrama
Eén van de dingen die nog op mijn werklijstje staan is het plaatsen van de pas gekochte kabelgoot. Waarom moge duidelijk zijn. Sinds de aanschaf van wéér een externe HD is het onder mijn bureau nu helemaal een warboel. Dus daar moet echt wat aan gebeuren, want zuigen is lastig en ik blijf er natuurlijk regelmatig in hangen. Maar helemaal belangrijk is het ‘even’ kunnen uittrekken van de juiste stekker. Ik zou natuurlijk alle stekkers kunnen labelen, maar dan heb ik dus maar een deel van het probleem opgelost. Is nog wel handig natuurlijk – gelijk maar even toevoegen aan het lijstje – maar de warboel blijft. Ondertussen hangt de goot en gaan we beginnen aan het uitzoeken van de kabels, met daarbij natuurlijk het netjes weer opbergen in de daarvoor bestemde goot.
Wordt vervolgd…
Klein dipje
Had ik het gisteren zo goed voor elkaar, vandaag glipt de tijd weer een beetje door mijn vingers door. Niet dat ik zit te nietsen, maar het slipt zo wat weg. Ik merk dat ik weer achter mijn pc zit en naar mailtjes kijk en die ga beantwoorden, terwijl ik eigenlijk bezig wil met iets anders. En hoe komt dat? Daar waar ik mee aan de slag zou moeten, het dossier Onderwijsvernieuwing op de Oudersite van Kennisnet, wil niet vlotten. Het is iets wat ik ‘moet’ doen en waar ik niet direct nu zelf van weet hoe ik dat eens zal gaan invullen. Dat is anders dan zelf een idee hebben met een duidelijk beeld wat je daarmee wilt. Dus zit ik wat te googlen, krijg lappen teksten die ik dan eigenlijk moet lezen om een beeld te krijgen, maar ik weet niet wat ZE willen. En daar blijf ik dan in hangen. Dus nu stop ik daarmee en ga iets doen waar ik wel een beeld van heb en voor dat dossier ga ik maar eens met mederedacteuren brainstormen. Dat is vast een stuk efficienter. Ontevreden – eigenlijk niet, want ik zie het gebeuren en grijp in. Wat laat, maar toch, ik grijp in
Zou ik dan ooit nog eens grip op die hele ADHD krijgen?
Bijna echt
‘Grijs’ is de grote vriend van onze jongste. Een schattig klein knuffelkatje wat hij al jaren heeft en wat het beestje ook is aan te zien. Een vergelijk met z’n stand-in had ik al eerder laten zien. Maar volgens zijn baasje was Grijs toe aan een bad. Dus bij het afhalen van het bed, neem ik Grijs ook mee en doe hem in de wasmachine. Ik onderdruk een raar gevoel, want ik krijg bijna de neiging een lauwwarm badje voor hem te maken in de wastafel en hem daarin te badderen. Grijs is zo’n onderdeel van het leven van mijn jongste dat hij soms als bijna echt voelt. Ook als is de jongste bijna 12, toch gaat Grijs overal mee naar toe en slapen zonder Grijs is ondenkbaar. En natuurlijk krijg ik ook bijna elke nacht een nachtzoen van Grijs. Grijs is nu uit de wasmachine en zit nu in de wastafel te wachten op zijn toer door de centrifuge en de droger. En ik moest me erop betrappen dat ik hem uit de wasmachine haalde met een ‘Zo lieverd, je bent weer helemaal lekker schoon’.
Een goede start
Natuurlijk heb ik ook stiekem mijn goede voornemens. Eén ervan is de boel op orde brengen en houden door bijvoorbeeld elke dag een stukje huishouden op te pakken voordat ik de pc aan zet. Als ik die namelijk eenmaal aan heb is het op de een of andere manier opeens 12 uur en is de ochtend alweer voorbij. Voor vandaag stond de Kerstboom opruimen, beneden zuigen en de was op het programma. De kerstboom zit weer netjes in de doos, de spullen ook en staan klaar om op de vliering gezet te worden, de kamer is gezogen en de eerste was zit in de machine. En ik ben trots op mezelf. Straks ga ik een map zoeken voor de boekhouding van dit jaar en die kan ik dan gaan indelen en dan is ook dat op orde.
Nu hoef ik het alleen nog maar op orde te houden 😉
PRIJS!!
Het kon al niet op van de week toen ik ontdekte dat ik een winnend oudejaarslot had. Zomaar een prijs van €6,50. Oké, niet het miljoen, maar wie het kleine niet eert….. En toen kreeg ik vandaag ook nog eens post. Een brief van de winkeliersactie, met een cadeaubon van €10,00. En ik maar zeggen elke keer als ze bij de kassa vroegen of ik meedeed aan de winkeliersactie ‘Ach doe maar, niet dat ik iets win…. maar ja, de aanhouder wint, dus wie weet’. Vanmorgen heb ik nog een hele stapel van ‘vergeten-in-te-leveren’ actiebonnen bij het oud papier gegooid. Met een zucht – nou ja, zo win je natuurlijk zeker niets en vanmiddag dan die bon. En de kans op twee bonnen was natuurlijk errug klein. Dus ja, dit jaar heb ik eens prijs!!! Ik durf bijna niet te hopen op het wonen op een winnende postcode of zo…..Haha, dan zal dat ook wel weer een prijs zijn van 2 euro of zo.
Ontdekt
Oeps, ergens is mijn blog in de schijnwerpers gezet, de mailtjes stromen binnen. Gelukkig heb ik een goede portier. Oogst van een paar uur: meer dan 100 commentjes – de verkeerde wel te verstaan. Spam Karma heeft het er maar druk mee. Gelijk maar even uitzetten dat hij er steeds melding van moet doen, als er weer iets gevangen is. Mailbox loopt snel vol zo.
Fijn uitgeleend
Enige tijd geleden heb ik even op mijn vroegere buurjongetje gepast. Ze zijn een tijd geleden verhuisd, maar hebben in de buurt nog geen oppas gevonden voor even tussendoor. Als ik hem naar bed brengt zie ik een stapeltje cd’s liggen. ‘Daar luistert hij altijd naar’ zei zijn moeder al. Ze komen me bekend voor, beter nog, ze zijn van mij. Plotseling herinner ik me dat ze een keer op vakantie gingen en een tijd moesten reizen. Om hem rustig te houden vroegen ze wat cd’s. Ik had heel pluk van de petteflet als luisterboek en de jongste was daar wel een beetje op uitgeluisterd, dus die konden we wel even missen. Jammer alleen dat ze niet meer de beleefdheid hadden die dingen ook weer terug te geven. Ze waren het gewoon glad vergeten. Ik heb ze dus gelijk meegenomen. Niet aardig voor het jochie, want hij luistert er altijd naar. Maar het is wel mijn luisterboek. En nu weigert mijn computer er kopietjes van te maken. Alsof de duvel er mee speelt. Stomme windows ook. Denkt alles zelf te kunnen, maar af en toe mis ik wel de eenvoud van gewoon voor alles een programma ipv één groot log ding dat af en toe vergeet dat hij daarvoor ook al was uitgevonden. Dan de laptop maar even pakken. Ook XP, maar dan de gewone home-versie. Met wel een gewoon brandprogramma aan boord, want mijn oude brandprogramma installeren, daar heeft XP geen zin in, dan knalt hij er steeds weer uit. Leve systeemherstel en leve mensen die dingen van je lenen en het dan een beetje als eigendom gebruiken. Inclusief krassen, vette vingers en andere kenmerken van zeer onzorgvuldig gebruik ;(
Terug naar de orde van de dag
Kerst, het zaalvoetbaltoernooi, oud en nieuw en nog een dag zaalvoetbal. Heel leuk en gezellig allemaal maar het is een enorme inbreuk op je leven. Zeker als je beetje bij beetje probeert daar orde en regelmaat in te brengen. Alles is weer voorbij, resten alleen nog de herinneringen en de foto’s (die van de voetbal moeten nog wat uitgezocht en online gezet worden). Vandaag een bijna normale dag. Bijna, want de jongens hebben nog vakantie. Ik heb ze net uit bed gelokt en ga ze straks wat aan het werk zetten. Want dát is ook één van mijn goede voornemens voor dit jaar. Nu eens echt de jongens wat dingen in huis laten doen en niet denken, ach ik doe het zelf net zo snel of wellicht sneller. Gisteren nog discussie met manlief. Het eten is klaar en ik roep de jongens en pak het tafelkleed. ‘Laat de jongens dat doen’, is zijn reactie en ik roep ze. Ze geven antwoord en ondertussen sta ik naar dat tafelkleed te staren. Dat leg ik toch net zo snel zelf even over de tafel? Maar nee, commentaar ‘laat liggen en laat de jongens dat doen. Waar blijven ze trouwens?’. Tja die komen nooit direct naar beneden (hijzelf trouwens ook niet) en hij gaat zich ergeren. Wat IK nu ga zeggen als ze naar beneden komen? Tja waar ze bleven enzo…. en maatregelen? Tja wat moet je dan doen, straffen?? Omdat ze net iets later komen? Maar goed, ze moeten dus wat vaker aanpakken en ik moet af en toe gewoon een stap terug doen. Lastig, maar voor de jongens beter. Haha, dat vinden zij natuurlijk absoluut niet. Maar ik ga de taken verdelen voor vandaag. Kijken hoelang ik dat volhoud.
Top 2000, ’t is weer voorbij
Heerlijk al die muziek. Niet dat ik de hele dag luister. De meeste nummers heb ik wel verzameld en kan ik gewoon draaien wanneer ik wil, maar toch…. herinneringen, herinneringen. Gelukkig is de hele Top 2000 nog te luisteren via de website van de Top 2000. Zodat ik nu nog geniet van leuke muziek afgewisseld met oud nieuws. Grappig en verwarrend. Dat nieuws dan. Als ADHD-er heb ik natuurlijk de lijst in excel van de website gedownload en ben ik als een gek bezig om te kijken welke nummers is al heb om te kijken of ik de lijst nu weer helemaal compleet kan krijgen. Een deel staat verspreid over 30 CD’s. Ik ben wel weer een poosje bezig. Maar dan is het onderweg naar vakantie weer genieten van heerlijke muziek met herinneringen. Tegen die tijd heeft de jongste vast ook wel een mp3 speler. Heeft hij er net als zijn broer, geen last meer van 😉
Gelukkig Nieuwjaar
Iedereen natuurlijk de beste wensen. Ik hoop dat iedereen veilig en gezond over de drempel is gekomen. Wij hadden een bijzonder nieuwjaar. In Ede gaat het kennelijk heel goed. Natuurlijk allang voor 12 uur de nodige knallen en vuurpijltjes. Ook mijn jongens moesten natuurlijk ruim de tijd voor hun vuurwerk hebben. Om 12 uur barstte het echt los en niet zo weinig ook. We moesten maar eens om de hoek komen kijken en daar ging inderdaad een vuurwerk de lucht in. De ene schitterende vuurpijl na de andere. We blijven ah-en en oh-en en af en toe tellen. Na een klein half uurtje kwamen wij toch wel tot minstens €500 en toen was hij eigenlijk al ruime tijd aan de gang, de grote onbekende ergens in Ede Noord. Volgens onze vriend zit daar ergens de vuurwerkhandel. Of héél Ede had zijn vuurwerk elders gekocht en hij had nog heeeeel veel vuurwerk over, óf hij had te veel besteld van het duurdere vuurwerk óf zijn verkoop was zo enorm goed dat hij zich dit makkelijk kon permiteren. Om 1 uur was hij nog lang niet klaar, om 2 uur trouwens ook niet en toen wij tegen 3-en gingen slapen hebben we het gordijn maar open gelaten. En het bleef van dat enorme mooie vuurwerk. Wel giga-knallen. Elke keer vielen we toch wel weer in slaap (ach ja, wijn, champagne en natuurlijk laat), maar dan was er weer een wekkende knal en dan ging het gewoon weer door. Ik had geen wekker bij de hand, weet niet of ik steeds lang heb geslapen en dat hij opeens nóg een doos vond, of dat mijn slaapjes gewoon maar 5 minuten hebben geduurd. Toen ik naar het toilet moest was het over vijven en toen was het nog niet op. Daarna was het licht en werd ik gewekt door een wekker. Een kleine rekensom bracht ons toch wel tot ver over de €4000 – gewoon van die ene onbekende dus, in Ede Noord. En rondom ons werd verder ook goed geknald. En ik vind dat mooie grote vuurwerk schitterend om te zien, maar zoveel geld….. wat kun je daar een berg andere goede dingen mee doen.
Vuurwerk
Ik kom er niet onderuit. Met twee jongens (11 en 14 jaar) moet er vuurwerk komen. Ik heb me er dit jaar makkelijk vanaf gemaakt. Jullie zorgen er zelf maar voor en we horen het wel als we moeten aantreden om als 16+er aanwezig te zijn bij de daadwerkelijke aanschaf. Limiet gesteld aan wat uitgegeven mag worden en na 15 minuten gaat de telefoon. De rij is kort en of pap even wil komen. Even later klinkt er buiten beschaafd geknal. Ik heb kennelijk nog steeds een redelijk overwicht. De aanschaf is een redelijke hoeveelheid babyrotjes, babypijltjes en wat van die leuke kleine gekleurde dingen (speciaal voor mij). Als ik later naar buiten kom staat de kliko van de buurvrouw op de kop. Of ik er vuurwerk in heb afgestoken? Ik denk gelijk aan de jongens en begin ze te verdedigen (net gekocht, zouden ze nooit doen enz enz). Was een geintje van de buurvrouw. Gisteravond moest de kliko al aan de weg en toen is er dus vuurwerk in gegooid. Tuurlijk verdacht ze mij of mijn jongens daar niet van, maar de kliko is wel naar de klote. Ik ga snel onse klko halen en op het pleintje zijn een aantal jongens met vuurwerk bezig. Ja, ze weten van de kliko en de grootste wijst direct naar de kleinste. Hij heeft het gedaan en hij moest het van ons uitmaken. Het arme jochie kan volgens mij niet eens bij de deksel van de kliko. Ik verdenk die grootste ervan. Eentje die altijd onschuldig kijkt, maar volgens mij zo achterbaks is als de neten. En in mijn hoofd en hart hoop ik dat mijn jongens wél het fatsoen en de verantwoordelijkheid houden met vuurwerk. Gewoon een beetje knallen en het meeste gewoon net na 12 uur en niet als een stelletje achterlijkie gladiolen over straat gaan lopen zwerven, dagen achter elkaar en maar een beetje van dat spul links en rechts smijten.
Langzaam op orde
Het gevoel van rust komt steeds meer over mij. Langzaam krijg ik dingen op orde en komt er meer en meer overzicht. Het is wel een strijd steeds bij de ADHD-doelengroep. Ik ben van mening dat ik gewoon zelf de boel op orde moet kunnen houden. Ik wel een eigen bedrijf, maar knetterdruk heb ik het niet. Het gaat alleen allemaal niet zo efficient bij mij, dus duurt het langer. Maar ik zie meer heil in leren om efficienter te zijn, dan lekker aan te rommelen en dan iemand inhuren die mijn huis poetst. Ik zie dat dan toch als een soort van mislukken. Dus nu ik het wat minder druk heb probeer ik de focus op het meer ordenen te leggen, zodat als het straks weer wat drukker wordt, ik daar ook dankbaar en superefficient gebruik van kan gaan maken. Ik zie het aan mijn administratie. Door lichte druk van manlief, heb ik die voor mijn doen, super op orde en dat is lekker. Want het kost me straks geen dagen om het allemaal uit te zoeken. Nog wat BTW verfijning en dan ben ik klaar. En dat voorbeeld moet straks gaan gelden voor alles!!
Vergadering aan huis
Manlief heeft regelmatig met een netwerkgroep een vergadering. Ze rouleren, dan weer hier, dan weer daar. Vandaag is het dus hier. Nu heb ik maanden geleden het kleine kamertje omgedoopt tot overleg ruimte, maar helaas te klein voor 6 personen. Ze moeten wel een beetje ruimte hebben. Maar ze komen om half 4, dan komen ook de jongens thuis. De gewoonte is dat ze samen eten (soep met broodjes) om ca 6 uur. Allemaal opzich geen probleem, maar ze willen in rust kunnen vergaderen. Dus kinderen: handje geven en oprotten (vertaling oudste). Mij is gevraagd om het eten te verzorgen. Ook geen punt, maar ja, de tafel is zowat in de keuken. Dus ik moet daar rommelen, terwijl ik niet mag storen, de jongste moet eten en naar voetbal, maar ja niet storen. Bovendien ging manlief vanmorgen weg met een waslijst aan wensen, tot ’trek je wel wat representatiefs aan, je kunt er soms zo flodderig bij lopen’. Tja, als ik nergens heen hoef, dan is mijn oude joggingbroek zeer geliefd, samen met een lekkere grote warme trui. En nee, natuurlijk trek ik dat niet aan als ik weet dat er mensen komen. En de kamer, zorg je…… ja lieve schat, natuurlijk doe ik dat. Hij is gelukkig nu het huis uit. Ik ruim straks beneden de boel een beetje op, ga soep maken, zorg dat er broodjes zijn enz enz. Vind ik allemaal geen probleem. Maar dat gezeur of het allemaal wel naar wens zal gaan….. een beetje vertrouwen zou geen kwaad kunnen.
