‘Daar ben ik nu toch echt te oud voor’….. ‘Ach meid, op onze leeftijd doen we dat toch niet meer’…’Eenmaal boven de veertig….’. Wat een smoezen, wat een gezeur en bovenal wat een gelul. Omdat je boven de veertig bent, zijn een boel dingen opeens onmogelijk? Kom je op een leeftijd dat je iets niet meer doet? Ik word daar altijd zo stapel gek van. Zo zou ik op mijn leeftijd geen kort rokje meer kunnen dragen… nou, ik doe het wel en krijg aan alle kanten complimenten. Nu weet ik niet of dat nog zo zou zijn als ik onder dat rokje geen mooie maillot of panty zou dragen, maar ja… die benen hebben natuurlijk nog hun winterkleurtje en hun winter-beschermende-vetlaagje. Ik denk dat de meiden van het damesteam me raar zouden aankijken als ik op een feestavond van de club op een stoeltje bleef zitten, omdat ‘ik nu toch echt te oud voor dat gespring word’ haha, ik ben meestal de gene die anderen van hun stoeltje moet halen. Mensen hebben nu eenmaal twee leeftijden. De leeftijd van hun geboortekaartje en de gevoelsleeftijd. En ja, ik voel af en toe dat een hele avond springen eigenlijk niet meer besteed is aan mijn knietjes, maar ach… dat merk ik pas een dag later en dan heb ik weer een boel plezier gehad. Lees verder
Oeps, alweer zo laat?
Moeder naar de trein, even wat inkopen doen, even mail checken en wat dingen online opzoeken en ik kijk op mijn klokje. Alweer ver na 6 uur. En ik had me nog wel voorgenomen vandaag eens op tijd te eten. Komt weer helemaal niets van. Ik ga een zoon optrommelen en hem leren lasagna te maken. Voordeel: ik hoef het niet te doen én hij vindt het nog leuk ook. Dat heet toch een win-win situatie?! Maar de tijd in de gaten houden, dat blijft toch lastig ;(
Moe
Manlief zit in Bosnië en dinsdag is mijn moeder hier gekomen. Deels voor de gezelligheid en deels omdat ze vindt dat mijn huis af en toe een grondigere schoonmaakbeurt nodig heeft dan dat ik die geef. Ik zit nu dus heerlijk in een opgeruimde (heb ik gedaan) en schoongepoetste (heeft zij gedaan) werkkamer. De woonkamer is gestoft en de keukenkastjes zijn weer heerlijk schoon van binnen en van buiten. Maar een moeder de hele dag in huis vreet ook energie. Nu hoef ik mijn moeder niet de hele dag te onderhouden, die vermaakt zich wel, maar het is natuurlijk niet leuk dat als zij er is, ik de hele dag mezelf opsluit in mijn zolderhok (of zoals manlief het pas noemde – ons penthouse kantoor). Dus ik ben dan voortduren standby, en net zoals bij de televisie merk ik, kost standby energie. En nu ben ik dus ontzettend moe en zou ik het liefst dus gewoon heerlijk een paar dagen gewoon doen waar ik zelf zin in heb. Maar maandag is de jongste jarig en morgen komen dus mijn schoonouders op visite (hopelijk heeft het vliegtuig van manlief geen vertraging, stapt hij direct in de juiste trein en rijden die snel naar hier toe) en zondag komt dus de rest van de visite. Dus morgen moet ik behalve mijn schoonouders ontvangen ook dingen voorbereiden voor zondag. En omdat mijn moeder net weg is en ik vandaag ook cursus had, kon ik dat niet vandaag doen. Het idee maakt me nog meer moe. Maar misschien ben ik ook wel extra moe omdat mijn pot met staalpillen al 3 weken leeg is en ik die meestal toch wel nodig heb. Dus de voorraad is weer aangevuld. Gelijk maar weer beginnen met slikken en dan hopelijk met een heerlijk warm lenteweekend, maandag toch weer voldoende energie om er weer vol tegenaan te gaan.
Bush, Rice, koffie en wie????
Toen ik maandag net weg wilde gaan, zat de oudste zoon naar Veronica te kijken en daar was een schitterend filmpje bij Funny Video. Even zoeken bij YouTube en daar was hij:
Ik vond het meesterlijk.
Te veel willen
Ik lees de krant en zie stukjes waar ik wel wat over op Kids en zo wil schrijven. Ik lees in J/M dingen waar ik ook wel wat over wil schrijven. Ik zie dingen die leuk zijn voor de oudersite van Kennisnet. Er liggen uitnodigingen voor congressen die ook wel leuk zijn. Ik wil een flitsende site voor mezelf. Daarnaast wil ik niet alleen een schoon huis, maar het moet ook gezellig zijn, zoals in al die leuke woonbladen. Overal zie ik dingen die me op ideeën brengen, maar toch lukt het me niet om al die ideeën ook om te zetten in daadwerkelijke plannen. Ze ontglippen me en daar baal ik van en toch krijg ik het niet voor elkaar dát te veranderen.
Op reis
Mijn buurvrouw vertrekt morgen voor een maand naar China, Vietnam, Laos en Thailand. Een rondreis. Ze heeft van iemand een rugzak geleend en of ik even wil kijken of hij goed zit. Tja, als hij lekker op de heupen zit, zweeft het een stuk boven haar schouders en als hij aan haar schouders hangt, dan hangt de onderkant ergens tegen haar kont of lager. Lijkt me toch niet lekker zitten. Ik vertel haar dat ze mijn rugzak wel mag lenen. Die ligt toch al sinds 1998 ergens op de vliering en heb ik de komende maand toch niet echt nodig. Ik kruip dus op de vliering en pak de rugzak. Met dat ding aan mijn schouder loop ik naar beneden en ga naar haar. Wat voelt dat goed, die rugzak. Vakantiegevoel komt boven, onbezorgd naar verre landen met alles wat je nodig denkt te hebben (en nog veel meer) in de rugzak. Niet een hele auto en aanhanger vol. Nee alleen die rugzak. Toch maar niet Denemarken van de zomer? Toch maar wel Kenya???
Het hangt in de lucht
Telefoon, iemand hier uit het dorp die graag iets met zijn website wil doen. Ooit opgezet door iemand en nu moet daar nieuw leven ingeblazen worden. De tweede al, en dat in een paar dagen. Het zijn geen vette opdrachten, maar mensen vinden me kennelijk wel. En dat nadat ik net had overwogen om mijn vermelding in het bedrijvengedeelte van de telefoongids maar te laten schieten. Omdat ik mijn eigen naam heb gehouden na ons trouwen en daaronder graag vindbaar ben in het telefoonboek en ik dat niet wil doen door mijn man (en zonen) uit het telefoonboek te verbannen omdat IK ook zo graag een vermelding heb in het bedrijven deel, sta ik bij de particulieren met mijn mobiele nummer. En ik ben niet zo iemand die dat ding altijd aan en bij me heb. Gelukkig heb ik wel onlangs mijn voicemail gewijzigd, dat ik ook via de vaste lijn (nummer….) bereikbaar ben, want die vermelding laat ik geloof ik maar even staan. Het zijn niet de million-dollar opdrachten, maar wie het kleine niet eert…..
Nieuwe opdrachtgever?
Vorige week kreeg ik een mailtje. Iemand wilde graag meer informatie over het weer online zetten en aanpassen van hun verenigingswebsite. Leuk, want het is een konijnenvereniging. Altijd natuurlijk het probleem wat je gaat rekenen, maar eerst maar eens de opdracht binnen halen. Het wordt lente, ik heb zin om nieuwe dingen te gaan doen…..Hé, stond er deze week ook niet zoiets in mijn horoscoop? Straks eens even kijken. Nu eerst hup, naar een nieuwe klant 🙂
Jeeeeehoooeeee
Opeens heb ik het. Het begint met een draadje vanuit de Zeens Nieuwsbrief Webdesign. Daar staat een tutorial voor leuke tabjes. En van het een komt het ander en ik heb een ontwerp voor mijn eigen nieuwe site. Moet nog wel wat verfijnt worden, maar het idee staat er. En ik vind het er heel mooi uitzien. Nu nog het hele geval bouwen in Dreamweaver en dan natuurlijk overal mooie teksten, plaatjes ed. Kortom INHOUD. Maar het ontwerp, jeehoe het staat er.
Nee, nog geen sneaky preview.
One of those days
Het is weer zover. Totaal gebrek aan inspiratie. Wil een heleboel, heb een heleboel leuke ideeën, maar waarom komt er dan niets uit mijn handen? Ik zie allemaal mooie dingen voorbij komen, maar zelf…. er liggen tijdschriften die ik nog moet doornemen en waaruit ik stukjes moet schrijven voor Kids en zo. Er liggen boeken waar ik nog een recensie over moet schrijven, ik moet mailtjes sturen naar opdrachtgevers, ik moet ik moet ik moet… en toch gebeurt er maar niets.
Eerst maar even een kop koffie en dan eens kijken waar we gaan beginnen.
teletext online
Oeps, dat was even iets anders dan ik had verwacht. Ik wilde alleen even kijken hoelaat het vliegtuig van manlief aankwam. Dus even teletext in IE laden, althans, wat was het idee. Maar helaas, daar ligt een “dame” wat ongemakkelijk met haar benen wijd in de lucht op een stoel, natuurlijk zonder haar slip. En dat alles onder de onschuldige URL www-punt-teletext-punt-nl. Uitkijken dus geblazen als je gewend bent om je kinderen te leren dingen even op teletekst op te laten zoeken. Voetbaluitslagen, kijk maar even op teletext. Zitten ze achter de computer……hhmmmmm, zulke inhoud op zo’n URL zou verboden moeten worden.
Trots
De jongste komt terug met zijn cito-uitslag. Nu had zijn broer hem wel duidelijk verteld dat hij wel verwachtte dat zijn kleine broertje met een betere score thuis zou komen dan hij. Klein broertje is namelijk slimmer, vindt grote broer, dus de uitslag moet beter, want anders…. Dat is voor kleine broer een hele opgave, want grote broer had 549 als score. Nu vond ik dat al een hele goede score en nog hoger… het kan bijna niet. 550 is immers het hoogste. Maar kleine broer ging rustig aan de slag en wist de schade te beperken tot 5 fout in alle algemene toetsen en nog eens 2 in de toets wereldorientatie. Waarmee hij ruim aan de opdracht van grote broer voldeed. Zijn score 550! En daar mag je als moeder best wel een beetje trots op zijn. Maar stiekem juich ik wel “Gelukkig niet foutloos” 😉
Stemverwarring
Ik ga naar het dorp om te stemmen. Aangekomen bij de plek waar ik altijd stem, sta ik voor een gesloten gebouw. Had ik toch maar even op mijn stempas gekeken. Maar goed, rugzak van mijn rug, stempas pakken en dan valt mijn oog op de datum: dinsdag 6 maart. Ik schrik. Overkomt mij natuurlijk weer. Ga ik er ongezien vanuit dat het gewoon op woensdag is, zoals altijd. Balen, vooral ook omdat ik voor manlief moest stemmen. Die zal ook wel weer zeggen. En ik had hem net een SMS je gestuurd, wáár ik toch op moet stemmen voor hem. Nou ja… dikke pech. Mijn twee stemmen zullen dus moeten missen en ik ga verder het dorp in voor inkopen. Toevallig laat ik het in een winkel vallen, dat ik te laat was om te stemmen. Verbazing… Hoezo te laat? Je hebt toch de hele dag?? Ik snap er niets meer van en pak mijn stempas…. aha Een nieuwe stempas aanvragen kan tot dinsdag 6 maart en ja hoor, daarboven ergens in de hoek staat dat ik kan stemmen op woensdag 7 maart en daar staat ook op welke andere plek ik moet zijn. En dan begint gelijk mijn mobiel vrolijk te fluiten – de steminstructie van manlief. Dan komt het toch allemaal nog voor elkaar. Ik heb onze burgelijke plicht weer volbracht.
Ze staan!!
En de wasmachine draait al. Niets geen gebonk en gedreun uit de badkamer, gewoon een beschaafd geruis. Wat een heerlijkheid.
Nog wel even goed het boekje doornemen over de verschillende programma’s – maar dat gaat vast helemaal lukken. Ik ben er nu al goeie vrienden mee. In de was (voor de specialisten onder ons: wit – handdoeken enzo) een zeer vervuild t-shirt van de oudste, die het nodig vond met een wit t-shirt in de tuin te gaan werken en een witte sportbroek met duidelijke slidingvlekken. Ik ga het proberen op 50 graden, eco programma en met OMO – wast door en door schoon, op iedere temperatuur (niet duur) LOL
Nog één nachtje slapen
Morgen tussen 14.00 en 17.00 uur, dan komen ze. Mijn wasmachine en droger!! Gisteren nog even snel een wasje in de oude machine gedaan wegens geen sokken en onderbroeken meer bij de jongens, maar hij is nu afgekoppeld, staat in het kleine werkkamertje en de hele ombouw is gesloopt. Straks nog even een tegeltje lijmen dat bij de sloop van de ombouw is gesneuveld en dan is de badkamer klaar voor ontvangst. Ik voel me echt een superhuismuts dat ik me hierop verheug. Kan me niets schelen – wassen wordt een feest. Als ze nu ook nog iets voor de strijk verzinnen…..
Ik ga het doen!!
Ik ga straks naar Wageningen en heerlijk een nieuwe wasmachine en droger kopen. En volgens de verkoper aan de telefoon is de levertijd één werkdag. Dat betekent dus dat ik maandag voorzien ben van een nieuwe wasmachine en droger en dat ik dan nooooooit meer eerst de was in die rotcentrifuge hoeft te doen maar dat ik gewoon de was van het ene deurtje naar het andere deurtje kan zwiepen en bij mooi weer van het ene deurtje naar de wasmand….. oh wat een feest!!!
Geheugen
Gisteren wil ik even reageren op een artikel in een tijdschrift en kom op de website van de school van de oudste. Het eerste bericht wat ik zie is dat er de dag ervoor open lessen gymnasium en technasium waren met na afloop voorlichting voor de ouders. De jongste wilde graag naar deze open lessen, waarom is hij niet gegaan? Waarom weet ik van niets?
Ik storm naar beneden en confronteer hem. Wist hij hier van?? Ja. Waarom ik dan niet?? Waarom hangt er niets op het prikbord, waar zijn de brieven die hij wellicht heeft gehad? Ik ben echt pissed, niet kwaad, maar van dat teleurgestelde, waarom gebeurt hem dit, soort van spijt, weet ik voor wat- gevoel. Ik zie en voel de wanhoop van dat jochie. Tijd kun je niet terugdraaien. Dit is een gemiste kans. Ja er had een brief gezeten in de map die hij op die school had gekregen en hij was het daarna gewoon vergeten…. En langzaam besef ik dat er uit dit jochie steeds minder komt. Hij komt uit school, zet zijn radio aan en gaat heerlijk op zijn bed een boek zitten lezen. Hij lijkt langzaam steeds meer in zijn eigen wereld te gaan leven en daarbuiten…. daarbuiten vergeet hij. En ik vraag me af hoe ik hem daarbij kan helpen en ik weet het niet. Ik kan hem leren overal briefjes op te hangen, maar hoe krijg ik hem uit dat eigen wereldje. En terwijl ik mezelf de schuld loop te geven, want ‘had ik daar ook niet beter op moeten letten?’ komt de oudste en ik merk dat hij ouder wordt, volwassener. ‘Mam, daar moet je jezelf niet de schuld van geven. Hij heeft ook zijn eigen verantwoordelijkheid. Hij wil toch naar die school, dan moet hij daar toch zelf op letten? Dat hoef jij niet allemaal te doen. Hoe kun jij nu helpen iets te onthouden wat je niet weet”. En ik weet dat hij gelijk heeft, maar toch blijft het malen – waarom heb ik niet beter opgelet en gezorgd dat ik het wel wist.
En ik merk dat ik ook baal omdat het af en toe zo overduidelijk lijkt dat hij toch wat van mijn ADHD heeft, als is die H dan ontzettend klein of niet aanwezig. En ik denk dat dat mijn hoofdprobleem is. En ik weet dat ik er niets aan kan doen… maar toch.
Wasellende
Ik ben nog in het bezit van een Zanker halfautomaat. Na het wassen mag ik de was overhevelen naar de centrifuge die daarna wel of niet direct op de juiste wijze rondspint en het water uit de was slingert. Daarna gaat de was in de droger (sorry, ’s winters ben ik wat minder energiebewust). Nu ben ik al lang van plan om de wasmachine te vervangen door een volautomaat die veeeeel minder water en stroom gebruikt. Maar de juiste kiezen…. da’s best moeilijk. Komt bij dat de Zanker (bovenlader) een ombouw heeft waar de droger opstaat en deze ombouw is natuurlijk net te klein voor de standaard maat wasmachine 🙁
Maar daar is mee te leven – dat kan wellicht met een paar kleine ingrepen wat vergroot worden en anders is het ombouw weg, want de droger kun je gewoon op de voorlader stapelen.
Maar zondag was de was na een droogronde nog nat en koud. En na een rondje ‘overal de pluizen nog grondiger verwijderen en alles nalopen’ was de was nog steeds nat en koud. Gelukkig is daar een trucje voor, er zit een beveiliging op de thermostaat. Dus vanochtend droger omgedraaid, achterkant losschroeven en wat aan de thermostaatbeveiliging gemorreld, stekkertjes losgetrokken en weer vastgezet en de boel weer in elkaar. Maar de wind die de droger verlaat is nog steeds gewoon koud..
Gaan voor een combi-aankoop dan maar?
Maar allereerst de volle wasmand maar eens legen, dus wasmachine naar voren (wat is dat ding zwaar) en mijn blik valt op de knop. C? Oeps – want C is het einde van de wasbeurt. Daarna moet je hem handmatig op G zetten, waardoor hij gaat pompen. Dus C is foute boel en inderdaad, klep open, geur van nat wasgoed dat al wat langer ligt komt me tegemoet. Tja – zondag erin gedaan, misschien maandag morgen. Dus gauw nog maar even het spoelprogramma en dan maar hopen en bidden dat er niets mis is met manlief zijn nette broek, die dus net in deze was zit.
En dan nu het internet op en zoeken naar een goede droger en dan een rondje bellen. Dat loont, want ze hebben overal lage prijsgarantie.
Uitnodiging voor 7 maart
Ik ontvang een berichtje van mijn buurvrouw. Dat gebeurt regelmatig, want zij zit kennelijk in een circuit waar heel veel van die mailtjes met allerlei leuke, rare enz berichtjes rond gaan. Ik kreeg nu een mailtje van haar met titel ‘uitnodiging voor 7 maart’. Natuurlijk gelijk die hersenen aan het werk, want hadden wij iets 7 maart???? Maar als ik het mailtje open, dan zie ik dat het toch wat anders is… ik kan op een link klikken en dan opent zich een leuk filmpje: een persoonlijke uitnodiging van Jan Marijnissen.
Uit eten
Ik zou het bijna tussen al het stressen door helemaal vergeten. Gisteren heerlijk en zeer gezellig uit eten geweest. Hoewel ik zeer gestressd binnen kwam vallen (ik háát e-mail soms. Dat eenzijdige, wat zou die ander toch bedoelen, met welke toon is het geschreven, lees ik meer dan er staat enz enz gemail). Maar toen we er alle zes waren werd het heel gezellig. We hebben een leuk club, de WOW-dames uit onze regio. Jammer dat er een paar moesten afhaken, door andere afspraken.
Behalve de sfeer was het eten ook heerlijk. Leuk om even gewoon eruit te zijn. Lekker eens wat anders doen. Even niet stressen achter die computer (haha, dat deed ik dus erna wel – was ik toch maar heerlijk ontspannen naar bed gegaan!!!)
We hoefden nog net niet de deur achter ons in het slot te doen, maar we waren wel veruit de laatste die weggingen.
En mijn laarzen zijn goedgekeurd. Maar ik ben er ook blij mee – voel me er heel vrouwelijk mee.
(moet je me nu toch weer zien, hier achter de pc, grote slobbertrui, heerlijke joggingbroek in nèt een andere kleur bruin LOL)
