Nu zo tegen het eind van het schooljaar wil iedereen opeens wat. Dingen die ik dacht na de vakantie aan te beginnen, moeten nu opeens gebeuren. Zo hebben we een bespreking over een website en opeens belt de opdrachtgever dat hij een andere site zo snel mogelijk online wil hebben, met een hele lijst aan eisen. Snel, goed, mooi, veel toeters en bellen, maar vooral snel. Dat zijn dingen die bij mij niet werken. Ik kan niet én snel en dan ook nog eens doordacht, mooi, veel toeters en bellen én…. het moet wel dé basis zijn voor de rest van de site. Kijk, als iets dé basis moet zijn, dan moet je daar dus veel tijd in steken. Maar die tijd is er niet, want het moet zo snel mogelijk online. Daarbij werken we er met drie mensen aan: een communicatie iemand, een vormgever en ik. De opdrachtgever is een ratel, hij wil veel, vertelt veel, maar het is moeilijk om daar de kern uit te halen. De communicatiepersoon is ook zoiets. Veel informatie in halve zinnen, niet duidelijk wat nu echt de bedoeling is en vervolgens moet je er wel wat mee. Het is niet zoals ik gewend ben te werken merk ik. Ik werk het liefst rustig samen met de opdrachtgever. Die heeft dan meestal een goed idee wat hij of zij wil. Er komt een overzicht van de inhoud van de site en de eventuele menu onderdelen. Daar praten we over en dan ga ik een ontwerp maken en daar praten we over.. er wijzigt wat hier en daar. Maar alles gaat rustig en in goed overleg. Nu is het een beetje van ‘dit willen we ongeveer’ en ‘zoek het maar uit’. Komt bij dat iedereen maar denkt dat ik de hele dag niets doe en dus volop de tijd om te helpen. Als ik dan zeg dat ik het best wel druk heb, krijg je de opmerking dat iedereen het druk heeft. Ja dat weet ik ook wel, maar dat wil niet zeggen dat ik erop zit te wachten om overladen te worden met werk. Haha en een groot deel is het dan liefdewerk oud papier. En dan van die dingen als dat netwerk van de buurvrouw. Die ook zo vreselijk druk is (nou ja zich vreselijk druk maakt) en dus half overspannen is en gelijk in paniek raakt als er iets mis gaat. Waarop ik dan probeer om de boel weer te redden, waar ik dan weer neit gelukkig van word, want dan moet ik daarna weer inhalen. Pfffff, ik wil inderdaad gewoon echt vakantie. Of gewoon opdrachten waarbij het duidelijk is wat er moet gebeuren. Ik merk dat ik gewoon uitvoerder ben, ik moet kant en klare opdrachten hebben. Natuurlijk wel met wat creatieve dingen, maar wel omkaderd. Niet zoek het maar uit en wanneer is het klaar? Gisteren of eergisteren.
Op kamp
Vanmorgen is de jongste naar schoolkamp vertrokken. Op de fiets van Bennekom naar Lunteren. De zon scheen heerlijk en wij vaders en moeders op het schoolplein, vonden dat ze het toch wel heel erg troffen met het weer. Ondertussen zijn we een paar uur verder. Ik had een gesprek in Barneveld, toch niet zo ver van Lunteren vandaan. Ik kon nog hier net rennend niet al te nat mijn auto bereiken. Tijdens het gesprek had ik uitzicht op buiten. Ik had niet meer het idee dat de kids zo aan het boffen waren met het weer. Met bakken kwam het naar beneden en wat een wind….. Op de terugweg vloog mijn toch niet al te lichte Astra bijna van de weg af. Arme kinderen op de fiets. Zouden ze er al zijn? Zouden zij niet meer in dit weer zitten? Ik hoop dat het straks en de komende dagen wat beter is, want een kamp met dit weer is toch niet echt leuk. Morgen zie ik hem even. Samen met een klasgenoot gaat hij naar de introductiemiddag van zijn nieuwe klas. De rest gaat volgende week, dan is er de inhaalmiddag, maar zie je de nieuwe klasgenoten niet. Hij gaat liever wel morgen. Gelijk een goede start maken en weten bij wie je in de klas komt. Misschien al wat vrienden maken. Dan hoor ik wel hoe de rit is geweest. Maar regen of geen regen. Het zal de pret daar niet drukken. Die feesten daar wel met elkaar. Het laatste jaar van school, de laatste weken in deze groep. Nu even kamp en straks weer druk oefenen voor de musical. Nog een paar weken en dan ben ik basisschoolmoeder af. Dan ben ik daar alleen nog maar assistent bij de doculessen.
Ik wil vakantie!!!!!
Ik was al een beetje aan het aftellen. Nog wat klusjes hier en daar, nog wat helpen op school en dan vakantie. Maar opeens komt daar vanalles tussen fietsen. Een gesprek voor een website (ergens pas in september hoor) blijkt opeens een snelle actie tussen door te worden voor een website graag eind juli online. En dan niet even een snelle site, nee liefst ook nog degelijk, origineel en weet ik het allemaal nog meer. Iets wat je normaal goed doordacht neer zet, maar dat is in tegenspraak met snelle actie en voor eind juli online. De namen zijn geregistreerd, maar ruimte is er nog niet. We werken er met meer aan, oa een vormgeefster, maar dat moet ook weer snel om te zetten zijn in een website. Gelukkig is het gesprek van vanmorgen niet direct iets van snelle actie. Een leuk gesprek en wellicht vervolg, maar gewoon op z’n tijd. Gelukkig maar, want daar ook nu mee aan de slag had ik niet meer gered. Dat samen met een auto van links die niet op tijd kon remmen (pfff, ik gelukkig wel. Ik weet dat iedereen daar het liefst doorknart ook al hebben ze geen voorrang). Bijna de auto in de prak. Nu willen we wel een nieuwe, maar ik had deze eigenlijk vandaag en morgen nog wel nodig. Vandaar ook mijn remactie. Gelukkig maar. En een buurvrouw die maar niet op internet komt, opeens… geen mail meer, foutmeldingen. Dus ik achter de pc en zoeken en zoeken. Router resetten. Geen resultaat. Enfin, na een dik anderhalf uur wil ik het modem resetten. Heeft ze de kabel tussen de router en het modem eruit gehaald. Had ik niet in de gaten gehad. Maar …. tja daar zit je dan je tijd aan te verprutsen. En alles moet direct, want paniek, haast….. Dus nu oefen ik heel hard. N
NNNNNNN
NNNNNNNNNNNNNNNNNu even niet
gelukt, nu nog volhouden
9/11??
Het onweert. Vooral boven Wageningen lijkt het tekeer te gaan. De jongste moet zo naar Ede en ik besluit hem maar met de auto te brengen. Plotseling roept de oudste. Boven de huizen stijgt een grote rookwolk op. Brand. Waarschijnlijk blokseminslag. Het blijkt in één van de studentenflats te zijn. Ik breng gauw de jongste weg en rijdt daarna die kant op. De beelden doen me denken aan de Twin Towers. een flat gehuld in rook. Rillingen lopen over mijn rug. Als ik niet meer verder kan/mag stop ik. Mensen die ik daar zie weten te vertellen dat er geen doden of gewonden zijn, maar helemaal zeker weten ze het niet. Gelukkig, er wonen zo’n 600 studenten in die flat. Maar die zijn allemaal geëvacueerd. Ik rij weer naar huis, de brand lijkt geblust. Zoonlief heeft een mobiel met camera. Hij is eerder erheen geweest. Dit zijn zijn beelden.
Ik ben kwaad, ontzettend machteloos kwaad
Jaren geleden hadden wij hier zo’n financieel adviseur. Omdat we maar wat deden wilden we wel eens gewoon onafhankelijk advies. Niet dat we ons wat wilden laten aansmeren, maar gewoon eens kijken of we een beetje goed bezig waren. Het eind van het gesprek was dat deze vent een goed product had wat heel goed bij ons paste. Een spaarvorm waarbij we het geld wegzetten en na 5 jaar een leuk bedrag konden hebben. Nou dat leek ons wel wat. We vroegen die vent het hemd van het lijf, want er zat iets bij van beleggen en daar horen risico’s bij. Na toch alle vragen te hebben gesteld over alle mogelijke risico’s (tot het compleet instorten van de wereldeconomie en de derde wereldoorlog toe) was duidelijk dat het enige risico dat wij liepen het ‘niet behalen van enig rendement’ was. Nou daar is mee te leven. Je legt iets in en na 5 jaar krijg je hetzelfde weer terug. Oké geen rente op gehaald, maar ja, dit was ook in het uiterste geval. Ik had daarvoor nog ergens iets gelezen over LegioLease, dus daar nog eens naar gevraagd. Maar nee, dit was iets compleet anders. Wij leenden immers geen geld. Wij legden ons eigen geld in, ons spaargeld.Lees verder
nieuwe hobby
Mijn zus maakt kettingen. Leuk. Bij de kledingbeurs waar ik als vrijwilligster werk, maken ze ook kettingen. Eén iemand geeft workshops, de rest gaat er heen. Leuk, zeker net een keer gemist toen. Overal zie ik opeens doosjes met kralen liggen, mooie kleuren, mijn kleuren. Dus vind ik dat ik ook kettingen moet maken en ik koop wat van die doosjes, ga een weekend naar mijn ouders, bel mijn zus en samen maken we een ketting. Dan geeft de kettingdame van de kledingbeurs weer een workshop en of ik nog interesse heb. Natuurlijk en weer maak ik een ketting. Bij het kruidvat hebben ze van die kant en klaar doosjes met uitleg nu hangen, dus ik koop er wat, maak een ketting voor een jarige vriendin (enthousiast, precies in de roos) en heb dus nu een nieuwe hobby. Levensgroot zie ik de valkuil voor me liggen. In een la liggen nu verschillende doosjes met kralen. Ik heb een grote doos met allerlei soorten en kleuren kralen gekocht, en nog wat van die kant en klaar setjes. Ondertussen heb ik een aantal kettingen klaar (van die setjes) en wil ik er nog wat maken, maar dan komt het grote probleem. Ik vind het leuk, wil veel maken, maar heb hét eigenlijk niet. Dat van direct zien wat ik met die kralen moet en leuk zonder voorbeeld een mooie ketting maak. En ik weet dat ik straks waarschijnlijk nog steeds een la met doosjes kralen heb, woeste plannen maar geen tijd. Ik sta, weet ik, aan de rand van mijn valkuil: enthousiast, groot inkopen en vervolgens bij gebrek aan inspiratie en tijd er niets mee doen. Ik wankel, maar weet me nog op de rand te houden.
(De linkerketting heeft mijn zus gemaakt, de rest zijn eigen creaties, waar van de gele en blauwe rechts van een setje met voorbeeld zijn)
Gruwelen
Wij hebben in de keuken een dubbele pedaalemmer staan. Ik ben daarin redelijk milieuonbewust. Ik scheid het afval wel netjes, maar ook in de GFT bak heb ik een zak zitten. Die gooi ik leeg in de juiste kliko en gooi hem vervolgens in de andere kliko. Manlief is iets bewuster. Die gooi de emmer leeg in de kliko en laat de zak er vervolgens in zitten. Oh wat een gruwel. En zeker net.
Ik wil de andere bak leeggooien als ik merk dat de gft bak stinkt. Dus ik trek die zak eruit en die krioelt. AAAggghhh en het krioelt in de pedaalemmer en aaaahhhh ook over mijn hand. Ik smijt alles naar buiten, zet water op, ruk een heleboel zakken uit de la en doe de zakken in een zak en daarom nog een zak en een dikke knoop. Weg met die vieze beesten. En over de pedaalemmer gooi ik een heleboel kokend water. Joepie, het is dus weer zomer. Leve deze vieze hitte. Nu manlief nog duidelijk maken dat hij het zakje ook gewoon weg moet gooien.
Buienradar
De oudste gaat naar het zwembad. Het rommelt wat in de verte en het dreigt. Denk erom, roep ik hem na, als het maar even rommelt dichterbij, direct uit het water. Ik ga naar boven en besluit even te kijken waar het gerommel vandaan komt en of het bij ons komt. Volgens de buienradar trekt de bui ruim langs ons heen. Maar tegen half vier gaat dan toch de kraan open. Ik kan nog net de was binnen halen en besluit de nieuwe stoeltjes die net geolied zijn ook maar naar binnen te halen. Net weer binnen hoor ik de buurman thuiskomen met zijn kindjes. ‘Volgens de buienradar zou het nu niet moeten regenen” hoor ik hem zeggen. Nog iemand die dus even snel kijkt of we het droog houden. Ik kijk nog even snel op de radar. Tja, de bui die we aan zagen komen, die ging langs ons heen, het staartje echter, maar dan ook echt het staartje, komt net over ons dorp. Nu snel even kijken of het op zolder droog blijft.
Loslaten
De oudste heeft kaartjes gekregen voor de wedstrijd Jong Tjechie – Jong Engeland. Iedereen die de scheidsrechterscursus volgde op de voetbalvereniging kreeg 2 kaartjes. Eén voor hemzelf en één voor een begeleider. Maar een aantal jongens kon niet en toen had ik opeens 4 kaartjes. Dus vanmiddag is hij vertrokken met 4 vriendjes naar het Gelredome. Ik had er nog een vijfde kaartje bij kunnen regelen. Met de trein heen, daarna met een pendelbus naar de gelredome. Ach ze zijn allemaal (bijna) 15 en een interland bij het EK onder 21 is wat anders dan een wedstrijd van het grote Oranje of Engeland. Maar toch, je wilt ze begeleiden, helpen. Het zal allemaal wel goed gaan. Ondertussen weet hij hoe de deuren van de trein open moeten. Ze hebben allemaal een mobieltje en ze zijn met elkaar. Loslaten moet je ze toch een keer, beetje bij beetje.
Natte voeten
Ik had gisteren de boel nog niet afgesloten of het barstte los. Ik had nog net op buienradar.nl gekeken en het centrum van de bui zou in alle hevigheid over ons heen komen. En dat hebben we geweten. Als kind vond ik onweer al schitterend. Ik kon genieten van de lichtflitsen, de buien en de fikse knallen. Maar nadat ik twee keer heb gezien wat een ravage een inslag in een gewoon rijtjeshuis kan teweeg brengen vind ik het wat minder leuk. Ik spreek mezelf moed in dat het rijtjeshuis met inslag een antenne op het dak had staan en dat de bliksem via die antenne naar binnen was geslagen, maar toch…. We kijken niet meer vanuit de dakkapel als de flitsen en de knallen te heftig worden. Maar het regent ook en veel en heftig. Ik sta eerst nog even beneden in de bijkeuken als ik gespetter bij mijn benen voel. Dan zie ik het langs het uitklapraampje tussen de keuken en de bijkeuken (die later is bijgebouwd door de vorige bewoners) naar beneden stromen. Het raampje dicht en emmers eronder. Dan ga ik boven controleren. Inderdaad, boven ons bed blijft het helemaal droog. De zijpanelen zijn nog niet teruggeplaatst, dus ik kan door de isolatie heen voelen. Ik voel wel wat tocht, maar geen nattigheid. Maar dan hóór ik nattigheid. Een overduidelijk drup drup drup. Aan de andere kant van de kapel staat een tafel en daarop ligt een plas. Gauw de camera en ander spul wat daar ligt weg en een handdoek. In het donker, want de centrale stekker is er ff uit. Het duurt een uur voordat het weer een beetje rustig is. Boven het bed blijft het droog. Bij de bijkeuken drupt het niet meer en ook op de tafel wordt de handdoek niet natter. We hebben het weer gehad.
Onweer enzo
Het rommelt en het licht buiten. Voor het donker werd, was het onheilspellend geel. Opeens herinner ik mij de buienradar. Oeps, daar komt iets heel groots en heftigs aan. Het donkerrode (veel regen) met heel veel bliksem komt recht over ons heen. Gelukkig heb ik net de konijnen in hun hokje gedaan en het brood uit de vriezer (achter in de schuur) gehaald. Ik denk dat ik ondanks die zware bliksembeschermcontactdoos, toch gewoon de stekkers eruit ga trekken van alle computers. De bui barst nu los. Tijd om offline te gaan denk ik.
Esmee
Kijk en als we toch op Youtube zijn dan moeten we natuurlijk ook even op zoek naar dat fenomeen Esmee Denters. Ze was vorige week even bij Jensen, maar daar mocht ze niet zingen. Gelukkig staan er op Youtube voldoende filmpjes van haar. In de meeste filmpjes zingt ze thuis voor haar webcam, maar gelukkig heeft ze ook wat in de studio opgenomen. Tenminste zo ziet het eruit en zo klinkt het ook meer. En persoonlijk vind ik alle drukte rondom haar niet vreemd. Ik hoop dat ze een paar goede nummers voor haar hebben, want haar stem vind ik in ieder geval heerlijk om naar te luisteren. Een voorbeeld van YouTube:
Pride and Prejudice
Meer en meer kom ik erachter dat ik toch iets gemist heb, namelijk de serie Pride and Prejudice met Colin Firth als Mr Darcy. Als Bridget Jones fan word ik toch wel steeds nieuwsgieriger naar deze serie. Via via kwam ik op een fimpje met Colin Firth op YouTube en daar ben ik eens verder gaan zoeken naar Pride and Prejudice. Deze is wel grappig:
Rookvrij, en dan liefst gisteren nog
Gisteravond had ik een feest bij de voetbalvereniging, speciaal voor alle medewerkers/vrijwilligers die zich het hele jaar hebben ingezet. Er is eten, drinken en muziek. De jongens van het eerste staan in de bediening. Het is nog rustig als ik kom. Keiji, de japanse spits van het eerste (helaas gestopt, wegens slepende blessure) staat heerlijke verse sushi te maken in de keuken. Iedereen heeft goede zin. Na het eten is het tijd voor de disco en de DJ heeft het goed begrepen. Geen Frans Bauer (nou één nummertje dan), Jantje Smit en meer van die ongein. Heerlijke dansmuziek uit de zeventiger jaren. Echte disco. Dus al snel zijn de beentjes van de vloer, van vooral vrouwen. Als ik ff met de pootjes omhoog ga zitten, wegens protesterend chinees eten, is het alweer bijna 12 uur. Tijd voor Assepoester om te gaan. Manlief moet vroeg op want de vertrekt naar Vietnam voor een week. Als ik afscheid neem begint net de ‘Zingende koster’ gevolgd door Jan Smit. Net op tijd dus.
Nu is het alweer de day after, zit manlief al in het vliegtuit en pak ik mijn camera om de foto’s te bekijken. De rooklucht komt me tegemoet. Getver… De hele camera stinkt naar rook. Mijn kleren heb ik gisteren al ergens in een hoekje gegooid (wegens errug nat van de swingende workout). Die zullen wel helemaal erg zijn. Nog even en dan ruikt alles gewoon naar zweet na zo’n avondje. Het kan mij niet vroeg genoeg zijn. The day after… zonder rookstank.
Moeder, wat is het heet!!
De zomer moet nog beginnen en nu drijf ik mijn zomerhok al weer uit. Waarom gaat warmte in Nederland toch gelijk altijd gepaard met dat benauwde, kleffe, zweterige gedoe. Ik plak aan mijn bureau, tablet en toetsenbord vast en ik heb het gewoon echt benauwd. En dan moeten we nog een paar maanden. En airco is hier geen optie, haha, daar is in dit hokje gewoon echt geen plek. Bovendien moet je dat naar buiten afvoeren, wat ook geen optie is. En hoe harder ik mijn airco dan ga zetten, hoe erger het gaat met die hele klimaattoestand. Geen optie dus. En dan zit ik nog op het noorden. Wel onder de kap. Hopelijk krijgen we vanavond (liefst vannacht) een heerlijk verkoelend buitje en kunnen we er morgen dan weer fris tegenaan. Zou fijn zijn…..
Bookcrossing
Het is alweer een hele tijd geleden dat mijn moeder met een hele tas met boeken aankwam. Als ik ze uit had, of niet hoefde, dan mocht ik ze wegdoen. Zij hoefde ze neit meer terug. Dus zat ik met een tas vol met Havanks en boeken van De Saint. Boeken met zo’n ‘oud’ luchtje. Lezen heb ik eigenlijk geen tijd voor en bovendien lees ik dan liever een boek van mijn stapel die ik ook nog wil lezen. Deze zijn wellicht goed voor een middagje zwembad of vakantie enzo. Maar goed, wat daarna… Ik heb ze dus allemaal ingeschreven bij bookcrossing (www.bookcrossing.com) en als ik ze dus uit heb laat ik ze zwerven. Het zij dus ergens in een kroeg, de trein, of wellicht gewoon op vakantie op de camping achterlaten. En dan hopen dat degene die het boek vindt, deze ook weer even meldt bij bookcrossing.com, zodat ik weet dat hij toch weer ergens goed terecht is gekomen. Voorlopig liggen ze nog even hier, dus wie interesse heeft in de boeken… mijn nickname bij bookcrossing is Katootje, hoe kan het ook anders 😉
Extraatjes
Dit weblog is gemaakt met wordpress en daar zijn allerlei extraatjes voor te vinden. Bijna verslavend om leuke dingen te zoeken. Zo is op verzoek nu een ‘hou mij op de hoogte van vervolgreacties’ toegevoegd en ben ik nog op zoek naar andere leuke dingen. Maar mijn zoektocht leverde ook een schok op. Zo kwam ik op deze site, en dat is dan verwarrend en ook confronterend. Duidelijk dus dat ik een template heb gepakt dat 1 meer mensen hebben gevonden en 2 ik heb er verder ook niets aan gewijzigd. Er is dus nog werk voor me. Ik wil toch wel een beetje meer uniek zijn.
Keuzes
Vrijdag vertelt de oudste dat hij de volgende dag de hele dag gaat werken. Nou, zeg ik hem, dat kan maar tot half 5, 5 uur, want half 6 vertrekken we richting oma en opa Boerderij. Protest volgt, want korter werken is minder geld en niemand had hem verteld dat wij naar oma en opa gingen en wanneer we dan terugkwamen. Nou, dat zal zondag tegen de avond zijn of anders misschien maandag in de loop van de dag. Dat zien we nog wel. Dat kon al helemaal niet, want zondagmiddag had hij juist met een hele grote groep afgesproken om te gaan voetballen. Iedereen zou komen en dan was juist hij er niet. Hij bleef dan wel thuis. En dat is weer iets dat wij niet zo zien zitten, bovendien vinden oma en opa het ook leuk als hij komt. Het is een hoop gesputter en protest. En daar zit je als moeder dan middenin. Dinsdag hebben we daar ook nog een begrafenis, dus manlief blijft er zowiezo. Ik zal terugmoeten omdat de oudste geen vakantie heeft en dinsdag dus gewoon weer naar school moet. De jongste heeft wel vakantie en kan dus leuk met zijn vader op de boerderij blijven. Ik probeer een compromis te vinden. Manlief leest de krant. Maar de oudste kijkt wel uit om met zijn vader in discussie te gaan lijkt wel. Dat gaat heerlijk via zijn moeder. Uiteindelijk overleggen we dat ik de volgende dag dan om ca half twee zal vertrekken, zodat hij op tijd bij dat voetbal kan zijn. Blij ben ik er niet echt mee, want dat is rond etenstijd daar en ma wil graag dat we daar wat eten. Het is die zondag wat geren. Schoonouders komen laat terug uit de kerk, want er was ook nog koffiedrinken na, waarbij een film werd vertoond over een project waar de kerk bij betrokken is in Hongarije. Ondertussen laat ik de oudste een SMS naar zijn vriendje sturen dat we wellicht wat later zijn. Met een minder gevoel vertrek ik met beide jongens tegen twee uur. De jongste wil toch niet blijven, hij twijfelt en ik merk aan manlief dat hij het niet prettig vindt dat hij meegaat. Hij vindt het zowiezo niet prettig dat wij al vertrekken. Mam vindt het ook niet leuk dat we zo snel al gaan. De oudste zit al ongeduldig in de auto. Ik heb meer de neiging om hem te laten bellen dat we niet komen dan om weg te rijden. Maar goed, dit is afgesproken. We zijn nog maar net onderweg als de jongste al wat meer twijfel begint te uiten. Zal ik stoppen en omkeren? Bij de oudste komt langzaam naar buiten dat hij eigenlijk niet weet óf iedereen komt. Zijn vriendje zou misschien komen.. en die hadden ook gezegd dat ze misschien we zouden komen. Hoe zeker is hij eigenlijk dat iedereen komt? Nou niet dus. Ik onderdruk nog meer neiging om om te keren. Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig. Ik stel een aantal mensen daar teleur, die graag hadden gewild dat we langer bleven en waarvoor, voor een kennelijk hele vage afspraak van de oudste. We rijden toch door, maar ik laat duidelijk merken dat ik niet blij ben met de gang van zaken. Het is de hele weg stil in de auto. Thuisgekomen zegt de jongste al gelijk dat hij een verkeerde keuze heeft gemaakt en had moeten blijven. Een uur later blijkt dat de oudste ook een verkeerde keuze heeft gemaakt. Er was niemand. Ik had mijn gevoel moeten volgen en gewoon langer moeten blijven.
ff teveel
Verleidelijk, zo’n hele dag rustig achter die pc. Even wat schrijven, even wat uitzoeken en dan ben ik een poosje aan het muizen met de tablet (verkeerde voorstelling natuurlijk, want ik heb geen muizen maar een tekentablet, maar hoe noem ja dat dan) en opeens schiet het erin. De pols schreeuwt overduidelijk GENOEG. Dus is het hier geen 4 uur cup-a-soup, maar 6 uur ff iets anders. Pittenzak zoeken, in de magnetron gooien en dan even met dat ding om de pols rustig de oefeningen doen…. Misschien met een kopje cup-a-soup 😉
Muziek luisteren
Al een tijdje geleden ben ik voor het muziek downloaden bij AllTunes beland. Je kunt daar muziek tegen betaling downloaden en je betaalt per mb. Niet veel, voor een leuk bedragje heb je een hele cd. Maar net ontdekte ik nog iets veel leukers (waar is mijn oude laptop…) Je kunt ook gewoon hele cd’s online luisteren. Je klikt de cd aan in de lijst en klikt op luisteren. Je zoekt heerlijk tussen alle cd’s die ze daar te koop aanbieden. CD’s die je leuk vindt zet je bij je bookmarks en daar klik je gewoon op luisteren. Ik dacht eerst dat je maar een stukje te horen zou krijgen, maar je krijgt gewoon hele nummers. Dus nu luister ik online gewoon naar mooie muziek. En dan op zoek naar mijn oude laptop. Zien dat ik die op draadloos krijg, Alltunes installeren en dan aansluiten op de stereo. Geen gedoe met branden meer, altijd mooie muziek in huis. Kan linux trouwens draadloos aan? Want de oude laptop draait nog net met win98, maar draadloos en win98… niet echt 😉
