Gisteren de hele dag koppijn, zeker als ik achter de pc ging zitten. Ook vanmorgen sta ik op met hoofdpijn, ben ik duizelig en zo ontzettend moe. Ga naar de dokter, zegt L. Ik ben daar altijd dubbel in. Wat zal zij zeggen? Ga op tijd naar bed, doe rustig aan, neem wat tijd voor jezelf, ontspan…. ach, daar hoef ik toch niet voor bij een dokter langs? Bovendien ben ik al voor mijn energieniveau op dit moment in behandeling bij een opdrachtgeefster die daarin gespecialiseerd is.
Als ik weer achter mijn pc zit, bedenk ik mij dat het ook kan komen omdat ik het niet zo goed zie. Dus ik pak mijn bril die speciaal is aangemeten voor achter mijn computer, maar daar zie ik dus nog steeds niet goed door. Ik neem mij dus voor om morgen in ieder geval met die bril bij de opticien langs te gaan. En ook met mijn gewone bril. Ik heb gemerkt dat ik redelijk goed door kan kijken áls ik maar recht vooruit kijk. Kijk ik iets opzij, dan is het dus niet meer goed. Je hoeft met een bril toch niet continu met je hoofd te draaien, dat moet toch ook goed via die bril gaan? Dus nu heb ik mijn lenzen maar weer eens in gedaan. Dat zit niet echt lekker, maar da’s weer even een kwestie van wennen en tegen mezelf zeggen dat ik vooral ook veel moet knipperen, iets wat ik nog wel eens vergeet achter de computer. Mijn rechteroog ziet niet zo scherp, maar links gaat het prima. Lezen kan ik nu ook met mijn kruidvatbrilletje, de pc is daar net iets te ver voor weg.
En ik neem mij ook voor om dinsdag (als ik toch in Wageningen moet zijn) ook even langs te gaan bij een opticien daar. Misschien maakt mijn opticien wel steeds dezelfde fout en is het eens goed om een second opinion aan te vragen. Bovendien zou ik daar ook wel eens willen horen of mijn ogen wel of niet geschikt zijn voor betaalbare zachte lenzen, van die maanddingen. Volgens mijn opticien namelijk niet, maar ondertussen zijn we ook weer meer dan een jaar verder en wie weet. En als de mannen straks gaan voetballen ga ik op de dansmat – bewegen is ook altijd goed voor lijf en leden tenslotte.
Ondertussen knipper is stevig en hoop ik dat ik misschien toch wel weer aan die krengen ga wennen. Het kijkt iig beter dan met de bril (die ik regelmatig wat omhoog probeer te schuiven om dan te ontdekken dat hij niet op mijn neus staat, LOL, wat is een mens toch een gewoontedier)
Opgesloten
De dakkapel wordt bijgewerkt en daarom moest de zolder dus leeg. Een deel staat dus gewoon op mijn werkkamer, die ik juist wat leger wilde hebben. Ik kan er nog net bij. Verder is de zolder stoffig en koud, dus heb ik de deur van mijn werkkamer dicht. Ik zit dus opgesloten. Ik weet niet of ik daar de hele dag koppijn van heb, of van het beneden ‘slapen’ bij het getik van teveel klokken of van het overal puinhoop want boven zijn ze bezig. Al met al ben ik blij met de mededeling dat hij morgen komt plamuren en maandag verven en dat het dan klaar is. Dan kan ik dinsdag schoonmaken en is dinsdagavond alles hopelijk weer een beetje normaal. Straks gewoon de batterijen uit de klokken en dan hopen dat ik een beetje slaap. Morgen heerlijk alles van mij af trommelen. Het is wel een breuk in mijn ‘nog even en dan heb ik alles op orde’ leventje.
Afspraken
Nog twee keer de afspraken
- Huishouden op orde houden
- Strijkmand leeg (en daarna weer bijhouden en niet laten versloffen)
urenregistratie 2007 afrondenurenregisratie 2008 opzetten- weekplanning, dagplanning en uren bijhouden
- cursus photoshop bijhouden (vooral plannen op de zondagmiddag)
- overzicht houden op opdrachten en werkzaamheden
- Tijd in de gaten houden en op tijd pauzes en stoppen (timer??!!)
- Kids begeleiden
- de komende 2 weken 3x op de dansmat of crosstrainer
Nog twee keer en dan moet ik het alleen kunnen
Afgelopen vrijdag had ik evaluatie bij de adhd groep. Ik ben nu de langst zittende in de groep en het wordt tijd dat ik plaats maak voor vers bloed. Aan de ene kant wéét ik dat ik eigenlijk geen toevoeging meer van de groep krijg, behalve dat het een stuk achter de deur is om bepaalde dingen te doen. Ik ben een toevoeging aan de groep omdat ik al zoveel ervaring heb dat ik andere goed van tips en zo kan voorzien. Maar ja, dat is maar deels de bedoeling van de groep. Hij is voor mensen die het nog echt nodig hebben en dat ben ik niet meer. Dus sta ik over een maand ‘alleen’. Dan moet ik zelf mijn doelen bepalen en afspraken maken en met mezelf overleggen waarom ik iets wel of juist niet heb gedaan. Gelukkig is er iemand bezig om te starten als personal coach en die wil zich ook gaan richten op zakenmama’s ofwel vrouwen die ene eigen bedrijf hebben en daarnaast ook nog huishoude/kids ed hebben. Gericht op mij dus 😉 Ze is nog zoekende hoe ze het zal/moet aanpakken, dus ruime kans om mijn ideeën (lees: wensen) te spuien. Wat zoek ik dan? Een plek waar ik mijn doelen kan ‘stallen’ en waar ik mijn afspraken kan neerleggen en vervolgens krijg ik een stuk structuur terug. Ik geef aan wat ik wil en op zondag krijg ik een mailtje wat ik heb afgesproken wat ik wilde doen, en het lijstje voor maandag. Op maandag krijg ik die van dinsdag enz enz.
Het liefst zou ik daar aan het eind van de dag naar terugrapporteren, maar zij heeft ook recht op een leven, dus dat mág ook aan het eind van de week. Maar ik kan online bijhouden wat ik die dag heb gedaan (makkelijk voor urenregistratie ook nog eens). Ik kan aangeven welk achterstallig onderhoud ik nog heb en bovendien zorgt zij ervoor dat ik mijn dagelijkse taken zo doe dat ik geen nieuw achterstallig onderhoud opbouw.
Ohhhhh, ik kan niet wachten. Natúúrlijk moet ik allemaal zelf doen, maar zo’n steuntje lijkt me zo ontzettend heerlijk.
Storm
De wind rukt hier aan het huis en je kunt ook letterlijk zeggen, waait hier IN het huis. Gisteren is de klusjesman begonnen met het herstellen van de binnenkant van de dakkapel. Alles eraf, isolatie eruit en de wind erin. Nu is gelukkig al een deel weer dicht, maar het waait hier nog echt. Het was vanochtend nog maar krap 10 graden in mijn werkkamer. Toen alle betimmering eraf was heeft hij nog eens goed naar de constructie gekeken en ik krijg het idee dat we blij mogen zijn dat dat ding er nog op zit. Gelukkig heeft hij wat dingen beter bevestigd, dus deze storm moet hij maar weer weerstaan. Dat geldt niet voor de ruit bij de konijnenren, die is helaas gesneuveld. Daar moet ik dus maar een alternatief voor gaan zoeken, want het hield het hoekje onder het dakje zo lekker droog. Gelukkig hebben ze nog genoeg beschutting, maar als het zo waait en regent is dat glas daar toch wel erg handig. Ondertussen bedenk ik dat we hier ongeveer in het staartje van de storm zitten, want die heerst vooral in Noordwest en wij zitten natuurlijk midden. Als hier in een beschutte tuin de glasplaten als sneuvelen, hoe zal het dan daar zijn? Moet ik wel bekennen dat deze glasplaat komt uit de keukendeur, waar we dubbelglas in hebben laten zetten. Hij was gezet tegen het hek van de konijnenren en klem gezet met een balk, die aan de ene kant in de grond stak en aan de andere kant in de bovenbalk. Als het hard waait en ook nog regent, dan gáát die balk wat wiebelen en dan is hij niet meer klem. Dat wéét ik.. maar goed. Hij ligt nu aan diggelen. We wachten weer op een verbouwing ergens of het vervangen van ramen met kozijnen ergens in de buurt voor kunststof en dan hebben we weer een nieuw raam 😉
De dames hebben nog een heel groot overdekt dicht hok, met raam, dus die kunnen nog wel even zonder.
gevecht
Een uitdaging. Iemand heeft een website met een bepaald uiterlijk en dat wil ze ook op haar blog. Leuk, mag ik doen:)
Ik maak een stramien met een hoofd, middenstuk en staart en in het middenstuk 2 kolommen. Lijkt allemaal goed. Dan ga ik verder met het vullen met wordpress stukjes en zet het online als theme voor mijn testsite en dan gaat het fout. Eerst heb ik geen scrollbalk, maar die heb ik al rap voor mekaar. Maar dan blijk dat de achtergrond maar tot halverwege gaat en het waarom ontgaat me, en ook de anderen. En ondertussen halen we de slaapkamer hier op zolder leeg omdat morgen de klusjesman de schade wat de waterramp daar gaat herstellen. Heerlijk, chaos, alsof dat er hier nog niet genoeg is. Allerlei afspraken, websites die online moeten, websites die ik af wil hebben, nieuwe websites, dingen die verder niet lopen en daarnaast dus nog een klusjesman die een paar meter van mij vandaan aan het werk gaat. L die hele dagen moet werken, dus dat komt ook zo heerlijk op mij neer. Gelukkig heb ik morgen ook een afspraak met een burnout begeleider. Kijken of ik tussen al die chaos mezelf weer een beetje kan vinden.
Routebeschrijving
Iemand vraagt me de weg ergens naar toe. Ik beschrijf de route stap voor stap: Je loopt de straat in tot je een huis ziet met een rood dak (er is maar één huis met een rood dak daar), gelijk voorbij het huis met rode dak ga je rechts af. Daar loop je door tot het huis met het groene hek, daar steek je de straat over. Je ziet dan een steegje tussen twee huizen. Het linkerhuis heeft een hele aparte struik in de tuin staan. Als je het steegje uit bent sta je op een pleintje met 5 huizen, 2 links, 2 rechts en 1 recht tegenover je. Je moet het tweede huis aan de linkerkant hebben. Met die rode deur en die rode luiken.
Komt een reactie terug: dat vind ik toch nooit zo!!! 🙁
Zou het misschien handig zijn om de route uit te printen en mee te nemen en stap voor stap te lezen. Dat is een stuk makkelijker dan er even naar kijken, besluiten dat je geen zin hebt je er verder in te verdiepen, je hakken in het zand te steken en verder geen moeite te willen doen. Nee, dan kom je er ook niet. Sommige mensen denken zo makkelijk. Net even dat stapje extra. Kom op mensen, we kunnen het best.
recyclen
Er viel gisteren een brief van de gemeente in de bus met 5 plastic verzamelzakken. Als proef willen ze nu ook kijken of het plastic uit het overig afval gescheiden kan worden. Een nobel streven, zeker als dit plastic heel goed hergebruikt kan worden. Dan moet het natuurlijk niet de verbrandingsovens in. Maar hoe nobel ook, ik word er wel een beetje gek van. In de keuken staat een pedaalemmer, één deksel, twee bakken. Hierin gaat in de grote bak het restafval en in de kleine het gft, Daarnaast staat een mandje waarin we het papier verzamelen. Is die vol, dan lopen we even naar de tuin waar de papierkliko staat. Die staat daar niet alleen. In ons kleine tuintje staat ook nog een grote groene kliko voor het overige afval en een bruine kliko voor het gft-afval. In de bijkeuken staat een tas en daarin gaat het glas. Nu dus ook nog plastic. Gisteren merkte ik het al. Nog niet operationeel dus dat plastic. Ik sta hapjes voor mijn verjaardag klaar te maken. Ik haal abrikozen uit een plastic zakje en doe de pedaalemmer open – ojee, plastic, dus ergens anders. Maar waar. Nog maar even bij het restafval dus. Melkfles ook zo iets. In dit gezin zijn dat van die 2 liter containers – leeg, plastic, maar waar verzamelen. Dus ook toch maar even in de groene kliko. Ergens in deze keuken moet dus nog iets voor het plastic. Maar niet te klein, vanwege die melkdingen, maar ook niet te groot, vanwege vreselijk in de weg. En het moet in de keuken, want ik ga met een plastic zakje niet een heel eind lopen onder het koken, dat moet gelijk ergens in kunnen.
Waarom komt de gemeente niet met naast die brief, een mooie afvalemmer, waar je meer in kunt scheiden dan alleen rest en gft. Met een hoge dekstel en daaronder een klep voor het plastic. Niet te veel vloeroppervlak, maar wel met één hand (of voet – nog liever eigenlijk) te openen. Want ik wil best, maar ik moet toch niet denken aan straks een hele serie mandjes en bakken waar ik mijn afval in moet voorscheiden.
We hebben het weer achter de rug
L woonde vroeger in een studentenhuis en hij en zijn vriend scheelden 3 dagen. Goede gewoonte ontstond om de verjaardagen altijd te combineren tot een groot feest. L en ik schelen 10 dagen en dat was ook altijd een goede reden om onze verjaardagen te combineren tot één feest. Tot een paar jaar geleden. L wilden gewoon zelf zijn verjaardag vieren. Dat vond hij leuker. Het was dan gewoon echt zijn dag. Gevolg was dat ik mijn verjaardag dan maar niet vierde, want in 2 weken 2 feestje, daar had ik gewoon geen zin in. Dan moest iedereen na 2 weken weer komen opdraven en bovendien, dan had ik twee keer alle rompslomp, want hij heeft altijd wel een geducht woord, maar verder meedenken dat eten en drinken, op de vraag wat er moet komen, dat komt hij niet. Maar dit jaar was ik op zaterdag jarig en ik dacht, ik vier het gewoon ook. Voor sommige mensen verwarrend, want die kregen een uitnodiging van L en ook één van mij. Maar het mocht de pret niet drukken. Bijna iedereen kwam en het was een zeer geslaagde en gezellige avond. Zelfs mijn hele familie was er op één zwager na, die een optreden had met zijn band. Uit angst dat er wellicht niet zoveel zouden komen had ik hier en daar ook wat mensen uitgenodigd die ik niet zo vaak zie, maar waar ik wel een leuke band mee heb. En die kwamen ook en vonden het leuk om uitgenodigd te zijn. Mijn dag was dus geslaagd en volgend jaar??? Ach dan zien we wel weer. Nog 365 dagen wachten weer.
Het weer heeft een hekel aan mij
Ik zit nog even lekker te werken. K komt ondertussen van school. We praten even en ik zeg hem dat ik nog even aan het werk ga, om straks naar het dorp te gaan. Ik loop weer naar boven, ben lekker aan het werk en ja hoor…. groot geruis op het dak. Zul je zien dat het verder de hele dag niet meer droog wordt. Het is ook elke dag hetzelfde. En natuurlijk als ik denk ik de ochtend ‘het is wel nat, maar straks is het natuurlijk weer veel erger’ en ik ga dan vroeg boodschappen doen, schijnt daarna de hele dag de zon :(. Nog even en dan ligt alle grond van mijn border op het pad achter de tuin, weggespoeld.
Gered
Ik heb straks een afspraak voor een opdracht in Ede. L is weg met de auto de hele dag en dus wordt het fietsen. Maar het waait en ik moet de berg op. Ik heb eerst een andere afspraak en ik fiets daarna snel naar huis om de bussen even te bekijken. Kom ik binnen, staat L opeens voor m’n neus. Zijn training ging niet door wegens een te lage opkomst. Joepie, niet fietsen, niet bussen. Ik heb de auto!!!
Actie
Er komt een mail binnen voor een offerte. Ik leg hem even naast me neer, want er is al een ontwerp en er zijn al teksten en plannen. Ik moet alleen bouwen. Wat is de prijs? Ik mail hem terug dat het moeilijk te zeggen is als ik niet weet wat het ontwerp is. Er is nog een offerte aanvraag naar een ander bureau gestuurd. Het is natuurlijk een opdracht, maar de angst grijpt om mijn keel. Kan ik wel maken wat zij willen? Ze mailen terug dat ik morgenmiddag wel even langs kan komen om het ontwerp te zien en een link naar een site die wel een beetje het idee weergeeft. Het is een portal en zij willen graag iets met wordpress (daar heb ik een vorige site voor hun meegemaakt) Kan ik zoiets maken in wordpress en waar ga ik tegenaanlopen? Neem ik teveel hooi op mijn vork als ik de opdracht zou aannemen? Denk ik nu weer te veel ‘Dat kan ik allemaal niet!!’ terwijl ik het best wel zou kunnen?
Verder staat er al een hele tijd op mijn lijstje dat ik een opdrachtgever moet bellen. Daar zie ik ook tegenop. Het werk ligt al een hele tijd stil en er staat nog een nota open. Ik krijg een enthousiaste iemand aan de lijn (haar man, ook opdrachtgever) en dat geeft de burger weer moet. Volgende week bellen voor een afspraak. Leuk en goed dat je belt.
En als ik dan op weg naar het dorp, de doos met DVD hoesjes in de garage heb gestald, de kerstboom in de andere garage heb gedumpt, solutie heb gekocht en het eten voor vanavond ingeslagen heb, heb ik het idee dat ik een heleboel gedaan heb. Ik kruip weer in mijn heerlijk verlichtte kamer. Morgen naar Ede. Ik kan die opdracht vast wel aan.
Eigen zonnetje
Als iedereen weg is, voelde ik mij opgesloten in mijn sombere zolderhok. Gek, want ik heb er nooit zo’n last van gehad. Maar kennelijk heeft het ook met mijn dip te maken. Ik heb licht nodig, zonlicht en dat komt er weinig of niet in mijn kantoortje aan de noordzijde van het huis. Maar vanmorgen kreeg ik opeens een helder idee, er ging mij een lichtje op, zeg maar. Op mijn kamer hangt een tlbalk. De lamp is volgens mij al 3 jaar stuk en moet vervangen worden. Maar omdat tl-licht zo ontzettend ongezellig licht is, deed ik dat maar niet. Vanmorgen heb ik de kapotte buis meegenomen naar de winkel en daar omgeruild voor een tl-buis met warm licht. Nu is mijn kamer bijna zonnig (ook letterlijk want vanaf het grote zolderraam aan de zuidkant komt een streep zonlicht nog net naar binnen) en ik moet zeggen. Dit werkt een stuk lekkerder 🙂
Eenzaam
Ik kon een poos geleden niet wachten totdat iedereen het huis uit was. L naar zijn werk en de kids naar school. Joepie, het rijk weer heerlijk alleen. Om 9 uur zwaai ik M uit, de laatste vandaag. En het is stil in huis. Ik heb de radio aan om de stilte te verdrijven, maar het voelt niet echt als gezellig. Ik kruip maar weer onder de balken op zolder waar het donker en somber is. Natuurlijk komt daar straks wel weer wat meer licht, maar nu….Ik zit wat achter mijn computer, lees mijn mail, maar de echte ‘drive’ krijg ik nog niet te pakken. Ik weet wat er ontbreekt: werk waar ik mij weer lekker even in kan vastbijten. De opdrachten die er liggen kabbelen wat voort. Input moet van de opdrachtgever komen. Ik zal straks eens een rondje mailen, hoe het aan de andere kant gaat. En dan eens even kijken of ik binnen de dingen die ik moet doen iets kan vinden waar ik mij even in vast kan bijten. En de tl-buis die al meer dan een jaar kapot is straks gaan vervangen door een buis die zo’n zonlichtkleur afgeeft!
De cursus photoshop
Vandaag ben ik begonnen met de cursus photoshop bij Kellerhuis. Eigenlijk een van de weinige cursussen die ik daar niet gedaan had. Was ook niet nodig, want waarom zou je een cursus volgen van een pakket wat je toch niet hebt?? Maar tegelijk met de upgrade van Dreamweaver kwam ook photoshop. En dat was even wennen. Niet direct paniek, maar wel een ‘waar zit alles????’. Boeken kopen, online kijken?? Nee, natuurlijk de cursus bij Kellerhuis. En vandaag de eerste les online. Gelijk maar aan de slag. Je weet maar nooit wat er weer tussenkomt tenslotte.
Ga naar de cursusgallery:
Trommelen
Het is toch zo lekker, trommelen. Gaan in de flow, helemaal IN het ritme. Je waant je gewoon op de vlaktes van Afrika. Het gedreun van de kudde olifanten voel je via de vloer. Niet denken, want dan gaat het mis. Gewoon spelen op gevoel. Helemaal van de aarde. Heerlijk. Na uren zitten de ritmes nog in je hoofd. Da da da doem die doem, da da doem die dat….Voor je het weet is de twee uur alweer voorbij en is het alweer afgelopen. Weer een week wachten. Toch maar af en toe de buren eens flink laten schrikken en thuis ook wat trommelen. Het klinkt het hele blok door, maar het is zo heerlijk ontspannend.
Afspraken
Vandaag weer de ADHD-groep. Is het één van mijn laatste keren? Ik vrees van wel, maar ik hoop van niet. Volgende keer evalueren en meestal krijg je dan de vraag ga je door of verlaat je de groep. En ik weet dat dit laatste toch een keer moet gebeuren. Ik moet plaats maken voor nieuwe leden. Ik zit er al het langst, mijn tijd komt. Maar kan en wil ik zonder de groep en wat dan?? Als ik niet elke 14 dagen moet zeggen dat mijn huis redelijk op orde is, hou ik het dan ook redelijk op orde? Natuurlijk doe ik het voor mezelf, maar doe ik het ook echt voor mezelf??
Maar goed, ik heb weer afspraken gemaakt:
- Een lijst maken van alle lopende opdrachten en inventariseren en opschrijven wat daar moet gebeuren. Dit wil ik eigenlijk uiterlijk maandag af hebben.
- Ik moet met twee opdrachtgevers contact zoeken, want daar ligt het te lang van stil
- Natuurlijk het huishouden op orde houden volgens mijn versie van het Kaat Mosselprincipe
- De kids achter de vodden zitten en zorgen dat zij alles op tijd doen en niet in dezelfde valkuilen trappen als ik
- Mijn werkkamer op orde houden en eventueel nog meer op orde brengen
- Week- en dagplanning blijven maken
- Cursus photoshop goed inplannen en tijd voor nemen
- Niet bij de afspraken, maar natuurlijk wél belangrijk: mijn verjaardag voorbereiden en de mensen die ik niet via de mail kon uitnodigen, wegens geen adres, even per telefoon uitnodigen
Is weer even voldoende voor de komende twee weken lijkt me. Een voor mezelf, losstaande afspraak. Kijken wat ik na de volgende groepsbijeenkomst wil en mag. En als ik weg ‘moet’ een afspraak met G maken voor vervolg.
De iPod
Een verlekkerde blik, de iPod gelijk ingepikt… en wij mogen er niet meer aankomen, want er zit geen hoesje omheen en oh oh vieze vingers. Kortom , hij is helemaal gelukkig. Blijft de oude iPod van M. Ik vind dat natuurlijk een leuk ding voor in de trein of op de fiets, maar K natuurlijk ook. Ben ik dan egoistisch en pik ik dat ding zelf in, of gun ik K een pleziertje en mag hij hem dan hebben. Ach, de K’s doen daar gewoon samen mee, tot K er ook net zoals M meer naar school wil en ik naar dat ding kan fluiten. En bovendien, we hebben ook de iNep nog, qua geluid hetzelfde, alleen is het dus geen iPod. Maar ach, wie ziet dat, want we hebben toch geen extra set oordopjes 😛
Maar eerst is M naar zijn kamer gestuurd, want first things first, zijn boekverslag voor Engels wat morgen af moet en dat met een theatervoorstelling voor CKV vanavond… even nog geen iPod dus.
Je bent er één of je kent er één
Een heel leuk en herkenbaar boek over ADHD bij volwassenen ‘Je bent er een of je kent er een’ van Remco Iedema. Veel dingen zijn natuurlijk al heel bekend ondertussen bij mij. Ik heb natuurlijk al meer boeken over ADHD gelezen en ook in de ADHD groep leer je natuurlijk van elkaar. Maar één ding las ik hier voor het eerst en het is oh zo herkenbaar. Als je een tijd intensief aan een klus hebt gewerkt en het is klaar is het ontzettend moeilijk om weer iets nieuws op te pakken. Hij vertelt dat er dan niets uit zijn vingers komt, dat hij maar een beetje wat zit te rommelen, en ergeren aan zichzelf, dat er niets gebeurt. Ik herken dat zo. Ik moet het druk hebben, mij ergens in kunnen vastbijten en dan gaat het als een speer. Heb ik niet echt iets met een deadline onderhanden, dan is de stap om me ergens weer in vast te bijten te groot of zo. Die drive moet dan weer even komen. De wetenschap neemt het niet weg, maar het is wel fijn om te weten dat het met mensen met ADHD kennelijk zo werkt. Niet druk om maken dus, gewoon laten gebeuren en de drive komt vanzelf wel weer.
Zo aardig!!! Echt heel aardig
Ik ga naar Wageningen om de oordopjes van de iPod van M op te halen. Lekker tegen de wind in jakkeren. Je hebt wat over voor je kind tenslotte. Ik overhandig de gevonden papieren aan de Dixons-man en hij gaat de oordopjes achter ophalen. Tenminste, dat dénk ik. Hij komt terug met een doosje en de woorden:”Nou dat is boven, want deze is 4 gigabite” en geeft mij het doosje waarin een iPod Nano zit, een nieuwe dus. Ik slik, bijt heeeeel hard op mijn tong en zeg verbaasd: ‘Tjonge, een hele nieuwe iPod, wat een service”. Tja, dat was onderdeel van mijn extra verzekering. “Goh een nieuwe iPod met maar liefst 4 GB, daar zal hij wel heel blij mee zijn. Daar had hij vast niet op gerekend”. De man neemt mijn papieren in van de verzekering, want die is niet meer geldig voor deze nieuwe iPod. Ik protesteer nog wat, want die zou nog meer dan een jaar geldig zijn en is natuurlijk wel betaald en ik vind het eigenlijk wel logisch dat die gewoon over gaat op die nieuwe iPod. Maar de verzekering is apparaat gebonden en het apparaat is nu vervangen door een nieuwe. Ondertussen gaat mijn hart als een gek tekeer. Wanneer komt die vent tot de ontdekking dat ik alleen maar die oordopjes heb ingeleverd en pakt hij mij dat doosje weer af? Maar de man gaat door met het verwerken van gegevens en of ik weer een verzekering wil op dit apparaat. Dat weet ik nog niet en er zit toch ook weer een jaar garantie op?! Maar goed, garantie geeft niet dezelfde dekking als deze verzekering. Ik heb nu toch ook een nieuwe iPod gekregen?? Da’s waar en mij hoor je niet klagen. Ik moet weg voordat ik daar ontplof van pure opwinding. Ik ga nog even naar Open32, waar ze G-star in de aanbieding hebben. Waarom kom ik helemaal geen bekenden tegen nu?? Stuiterend kom ik Open32 binnen met een “tjonge dit is echt mijn geluksdag” en doe het verhaal aan de meiden daar. Sorry zeg ik, maar ik sta een beetje te stuiteren, want ik had steeds maar het idee dat die vent er toch een keer achter moest komen dat ik nooit de iPod had ingeleverd en dat ik er dus nog 1 thuis had liggen… We hebben reuze lol daar in de winkel en zeker als ik nog met een leuke trui voor M de winkel uit ga.
Toen M dinsdag zonder die oordopjes thuiskwam was ik nog kwaad op Dixons, maar nu….zit ik me spanning op M te wachten. Wat zal zijn reactie zijn??? En welke iPod mag ik nu hebben??? Want eerlijk is eerlijk, ik heb de verzekering betaald en zonder die had M gewoon nieuwe oordopjes moeten kopen, want de garantie was verlopen. Ik vind het echt zo aardig van die man 😉 🙂
