Hé, dat was even balen vanmorgen. Had ikgisteren 30 minuten op de crosstrainer lopen zweten, vanmorgen 1 km gezwommen en gisteren best wel een beetje op het eten gelet, zit er 100 gram bij. Nu is dat niet zoveel, mijn eigen weegschaal zou het niet eens merken, maar toch, dat kleine beetje dat lijntje omhoog is natuurlijk een beetje een dompertje. Maar ook een stimulans, want morgen wil ik dat lijntje natuurlijk weer naar onderen hebben.
Sentimenten
Op mijn scherm zie ik Albanië, 10 jaar geleden. 5 mei en het regent pijpenstelen. Tirana verandert in een modderpoel. Het brengt mij op het idee een rubriek Sentimenten te maken, waar ik af en toe wat stukjes film uit de oude doos zet. Vooral de filmpjes uit onze tijd in Albanie zijn echte sentimenten. We zijn alweer 10 jaar terug realiseer ik mij. Echt hoog tijd om eens een goede DVD met herinneringen te gaan maken. Maar eerst de basisbestanden opnieuw digitaliseren, want we springen af en toe wel heel erg raar het beeld door.
video’s omzetten naar DVD’s
Tja, toen de kinderen klein waren zijn we regelmatig met onze camcorder in de weer geweest. Onze oude camera is niet meer het beste (opnemen doet hij niet echt meer), maar voordat hij helemaal de geest geeft wil ik alle filmpjes gedigitaliseerd hebben. Ik ben ondertussen al weer een HD verder, want die filmpjes nemen heel wat ruimte in. Wat een tijd kost dat om alles weer naar die nieuwe schijf over te zetten, maar nog even en dan heb ik alles bij elkaar op één HD staan. Daarna nog even kijken hoe ik de backup ga doen, want ik wil het risico wel een beetje spreiden natuurlijk. En dan kijken of alle bestanden goed zijn, eventueel slechte stukken eruit, bandjes met meerdere onderwerpen in stukken knippen en dan zo af en toe een CD maken met één onderwerp, zoals DVD’s van onze vakantie en natuurlijk van de tijd dat de jongens nog klein en heel schattig waren. Kortom, ik hoef me absoluut niet te vervelen deze winter 😉
Realiseer me wel dat de jongens wel enorm snel groot worden
Goede voornemens
Er zijn een paar dingen (mede door het boekje en het lezen van een aantal MIND-magazines) die ik mezelf eigen wil maken. Ik denk dat ik me daar op den duur prettiger bij voel en dat ik er een ‘beter’ mens van word. Nu klinkt dat zwaar, maar ik kan even geen ander woord bedenken: beter, completer, efficienter…
Maar goed, even een rijtje dan maar:
- Op tijd opstaan, de dag overzien en 30 minuten bewegen
- Meer fruit eten (ik heb daar altijd al een hekel aan gehad, maar het kan eigenlijk best wel lekker zijn en natuurlijk is het ontzettend gezond)
- Bewust televisie kijken (het bewegende beeld trekt, veel dingen zijn leuk om naar te kijken maar voegen eigenlijk niets toe. Ik wil daar toch verandering in aanbrengen, meer bewuster naar programma’s kijken en de tijd die ik overhou gewoon eens gebruiken om een goed boek te lezen, waar ik buiten de vakanties nooit aan toe denk te komen)
- Duidelijke dagindeling/planning
- Alleen achter de pc als ik er iets te doen heb, niet naar een voortschrijdende balkje blijven kijken als de pc even wat langer tijd nodig heeft om iets te verwerken, maar deze tijd gebruiken om dingen te doen waar ikaltijd van zeg dat ik er niet aan toe kom.
- Zorgen dat er overzichten zijn waar ik mee bezig ben/moet – heldere to-do lijsten
- En heel belangrijk – overtollige balast weg (haha niet alleen mijn gewicht, maar ook de troep die ik heb verzameld, niet opgeruimd enz enz). Dingen die nog wel wat waard zijn en niet meer door mij gewenst in dozen voor rommelmarkten, kleding naar goede doelen en oud archief naar het ronde archief, ofwel de papiercontainer
- Mijn hele werkkamer leeghalen als L in Kenya is en mijn bureau zo draaien dat een deel onder het raam staat. Daar kan ik dan in het licht werken, de beeldschermen kunnen net onder de kap en zo heb ik daar geen last van de zon.
Er zijn meer dingen, maar dat zijn meer kleine dingen. Hoofdlijnen zijn: Opruimen en meer efficientie. Klinkt toch erg goed nietwaar. Nu nog proberen mij eraan te houden. Da’s minder makkelijk 😉
The monk who sold his ferrari
L had in India het boek The monk who sold his ferrari van Robin Sharma gekocht. Een leuk en leerzaam boek over een advocaat die zeer succesvol is, niet kan stoppen en ter nauwernood een zware hartaanval overleeft. Hij krijgt de keuze, zo doorgaan en snel sterven of radicaal het roer om. Hij vertrekt naar India en komt herboren terug. Hij vertelt in dit boek zijn verhaal en wat hij geleerd heeft aan zijn vriend. Het is voor mij echt een boek voor in de vakantie waar ik altijd het leven weer even bezie en nieuwe plannen maak voor het komende jaar (bij mij lopen de jaren door de vakantie altijd gelijk aan de schooljaren, wel zo makkelijk. Een vakantie is een echte break). Natuurlijk ben ik al een tijdje bezig om meer structuur en zo in mijn leven te krijgen. Elk jaar een beetje meer en volgens L ben ik nog wel redelijk chaotisch (hij noemt het meer inefficient), maar is er wel heel duidelijk verbetering in (joepie). Maar goed, het boekje moet je gewoon een keer lezen, ik pik er nu even één ding uit waar ik iig mee aan het werk ben gegaan: Omdat M voor zijn vakantiewerk om 6 uur de deur uit gaat, ben ik ook al op (vroeg opstaan is één van de dingen die goed voor je zijn volgens het boekje – geniet van de startende dag). Daarna is wat bezinning/meditatie goed en minstens 30 minuten bewegen.Lees verder
Vakantiekilo’s
Ondanks dat ik minder gewandeld heb tijdens de vakantie en heerlijk op mijn luie reet in een lekkere stoel boeken heb verslonden was de weegschaal mij vanmorgen goed gezind: 69 kilo, da’s toch mooi ruim 2 kilo kwijt en nog veel belangrijker: ik zit weer onder die magische 70 kilo grens. M heeft een vakantiebaantje waarbij hij om 06.30 moet beginnen. Mooi om er uit te gaan als hij weggaat en dan te zorgen dat ik op tijd in het zwembad lig. Vanmorgen dus gelijk begonnen en een kilometer gezwommen. Daarnaast is eindelijk de wii-fit aangekomen (niet de bestelde via Neckermann, maar de gereserveerde bij intertoys – deze was eerder dan verwacht, de twee weken levertijd van Neckermann duren nu al bijna 3 maanden). Op de wii-fit zal ik ietsje zwaarder zijn, maar we gaan weer met goede moed werken aan een gezond lijf. Het eerste stuk fruit (een zalige rijpe nectarine) is ook al op.
Erg goed verzorgd
Gisteren terug van vakantie. Onze eerst gang is naar de dames. We hebben geen enge berichten gehad, dus ze zullen er allebei vast nog wel zijn, maar hoe? We kunnen opgelucht ademhalen. Volgens mij heeft iedereen het erg goed gedaan, te goed zelfs een beetje, want de dames moeten nu gelijk aan de lijn. Ze zijn nog wel buiten, maar blijken uitgebroken. Om ze naar binnen te lokken wil ik de bakjes pakken, Aha – geen wonder 😉 Beide bakjes zitten goed halfvol. Ik haal er meer dan de helft uit, laat eigenlijk maar een klein beetje zitten en zet de bakjes weer terug. Ze beginnen braaf te eten. Ja dames, geniet er maar van, want vanaf morgen gaan jullie echt even een beetje op rantsoen. Lekker wat hooi, weinig brokjes, niet te veel lekker snoepspul en het te hoge grasveld maar met mate. Maar ze zijn in ieder geval nog heerlijk levendig en weten gelijk wel weer de aandacht te trekken.
Villa Pole Pole
Ons laatste bezoekje bij Sjoerd en Elvira in Villabernin. L heeft met beide gewerkt oa in een project in Roemenie. Sjoerd is ook nog eens vandaag jarig. Wel leuk. We vinden zijn huisje vrij snel, het dorp is nu ook niet echt groot. Maar onze gastheer en gastvrouw zijn er niet. Ze ijn boodschappen doen en uiterlijk 4 uur thuis. Nou dat is bijna, maar we vergeten dat we in Frankrijk zijn en daar gaat alles een beetje Pole Pole, en de villa (het schattige huisjes) heeft niet voor niets die naam. De bewoners passen zich aan. Om 5 uur komen ze en we gaan gelijk met elkaar aan het werk. EVen wat drinken maar dan het feestje voorbereiden, want straks komen de andere gasten. Bovendien zijn zij pas gisteravond aangekomen en ze zijn een tijd niet in het huisje geweest, dus het gastenverblijf moet ook echt wel even nagekeken worden. We gaan met elkaar aan de slag ondertussen wat bijkletsend. Het is een leuke middag en ook de rest van de gasten zijn gezellige lui. We zitten heerlijk onder de grote boom, die de regen die af en toe valt lekker tegenhoudt. Er is lekker eten en er is volop wijn. Als iedereen weer weg is en de jongens naar bed, gaan wij nog even heerlijk met een vers wijntje rond de vuurkorf. Morgen op tijd op voor de laatste etappe van onze vakantie. Wat gaat de tijd toch snel….
Regen
Halverwege de nacht word ik wakker, L komt de tent binnen en gaat weer naar buiten ik zie hem sjorren aan het ventilatieluikje bij de slaapcabines. Hij vreest dat er onweer komt en we maken wat stormlijnen vast aan de auto en de boom. Die tent waait niet weg. Als we weer in bed liggen is de eerste klap gelijk een daalder waard. Flits boem, het zit dan ook maar gelijk rechts boven ons. Het blijft de hele nacht donderen en de volgende ochten regent het nog steeds. Bah, het is nat en grijs buiten. Maar de mannen gaan toch de berg op, ze laten zich niet tegenhouden door een buitje. K en ik nestelen ons in de tent. We gooien wat luchtbedden op elkaar in de slaapcabine waar we één grote cabine van maken. We leggen het doek wat normaal tussen de fietsen ligt tijdens het vervoer op de grond tegen de kou en het water wat je anders makkelijk naar binnen loopt en we pakken ons boek. Wij vermaken ons wel weer.
Als de mannen terug zijn krijgen we te horen dat ze de top niet met de fiets gehaald hebben, maar lopend. Het is verboden om met de fiets omhoog te gaan. M had alleen zijn fietsschoentjes aan en daar kun je niet echt een stuk mee lopen, dus die is op die steentjes weg op zijn blote voeten naar boven gegaan. Wat een kanjer. De top hebben ze dus wel gehaald. Gelukkig heeft M niets aan zijn voeten overgehouden.
Gorges de Tarn
Ik heb een mooir route gevonden van Canet naar de Puy, via de gorges de Tarn. In 1994 zijn L en ik hier ook geweest en ik vond dat ontzettend mooi. We moeten even de tomtom afleiden, maar al gauw vind Eval het kennelijk ook een mooie route want we hoeven niet meer te proberen om te draaien op de meest onmogelijke smalle wegen. Hoewel de jongens niet echt van veel autorijden houden, vinden ze deze route gelukkig ook mooi. Jammer genoeg zijn er op de mooie plekken niet echt P’s waar je even kunt stoppen, dus ik hang af en toe uit het raam en druk de knop in als M NU roept. Ze lijken wel mooi geworden. THuis maar even goe dop het grote scherm kijken. Na de gorges nog een lange route door het heuvelige en lieflijke landschap van Frankrijk. De Tomtom bewijst weer zijn waarde. Ik had via POI allerlei campings op de tomtom gezet. Ik navigeer naar de Puy de Dome (nuttige plaats: bergtop – Puy) en ga dan een route bepalen naar een nuttige plaats vlak bij de bestemming en kies dan voor camping. En niet ver van de Puy blijkt een municipal te zijn. Meestal een goede camping voor een zeer goede prijs. Eva stuurt ons weer de goede kant op en inderdaad is het een mooie camping en niet duur. ’s avonds kunnen we nog even genieten van een Karaoke, maar het is ergens in een zaaltje en sfeer wil er niet direct in komen. Er zitten nu niet echt nummers bij waar ik mezelf mee voor gek wil zetten (ach niemand die me hier kent tenslotte), dus we gaan maar naar de tent. Pitten, de mannen hebben morgen nog een berg te beklimmen.
Banyul
Weer tijd om een stukje verder te gaan, terug naar Frankrijk en dan gelijk langs het enige in de vakantie waar ik van had aangegeven dat ik daar zeker naar toe wou. Nou dat heb ik ook geweten. Ja, ik heb mijn punt gemaakt. Niet zomaar er voorbij, want geen tijd, dit is moeders wens mannen!! Banyul-sur-Mer. En wat is daar zo bijzonder?? De BANYULwijnen, die zijn zo ontzettend lekker, daar wil ik voor naar een proeverij en natuurlijk wat wijn kopen. Eén fles had ik al in Andorra gekocht, hopelijk zijn de prijzen hier nog wel een beetje te doen. De eerste proeftent die we tegenkomen valt al flink tegen. Ik baal, want had ik nu toch maar….. In Banyul zelf stikt het van de proeverijtjes, maar er staan grote borden van Celliers de Tempeliers, dus daar maar op af. Het leuke daar blijkt niet alleen de proeverij (was wel het neusje van de zalm natuurlijk) maar een complete rondleiding door de Cave, met een voorlichtingsfimpje vooral (gelukkig engels ondertiteld) en natuurlijk op het eind de proeverij. De Celliers is een cooperatie met 750 wijnboeren en dat die niet alleen Banyul maken merk ik al aan het eerste glas, lekkere wijn, dat wel, maar droog en wat dunnig. Ook de daarop volgende wijnen zijn droog. Maar dan merk ik dat dit geen Banyuls zijn maar streekwijnen. Het echte werk gaat beginnen. We krijgen helaas met ons vieren maar 1 glas, nou die lust ik echt alleen wel en M wil natuurlijk ook proeven, vooral de laatste serie, met de grand cru’s. Natuurlijk moeten we er ook nog eentje kopen. Stiekem waren we al bij de supermarkt geweest en daar hadden we (had ik) al een paar flessen gekocht, maar hier moeten we natuurlijk ook wat kopen. Het wordt een Banyul Blance, die er uit ziet als een rosie maar lekker… en voor ons doen.. dúúr. Ach valt wel mee, maar 16 euro voor een fles wijn doe ik niet zo snel. Echt voor speciale gelegenheden dus en liefst met mensen die allemaal nog naar huis moeten rijden. Ach ik vind het dan zo moeilijk om dat te delen, zoiets lekkers zou ik het liefst helemaal alleen opdrinken, elke avond een glaasje genieten, niet klok klok naar binnen, zonde, nee echt heerlijk nippend en genietend.Lees verder
Rustdag in Colera
Het is vandaag gewoon weg té heet. M en L zijn gaan fietsen, nou, laat mij maar lekker bij de tent onder de bomen zitten met een boek, daar is het nog net een beetje te doen. En leesvoer genoeg. Ik heb een mooi boekje van L gekregen om te lezen (The monk who sold his ferrari) over hoe je beter kunt leven. ALtijd goed en nog een hele stapel MIND-magazines. Het moet toch wel goed komen met mij. Ook K vermaakt zich wel bij de tent en in het zwembad. Op een gegeven moment komt M wel thuis, veels te heet om te fietsen. L is nog een stuk verder. K en M gaan heerlijk naar het strand. Ik heb er niet zo’n zin in. Ik wacht wel even tot L weer terug is. Dat is toch leuker thuiskomen na zo’n slopende tocht. Als L terug is verdwijnt hij ook richting strand, even afkoelen. Ik vind het wel best zo. Onder de bomen is het net goed toeven, maar het blijft voor mij gewoon té heet.
Strand
Even rustig aan beginnen vandaag, na de onrustige nacht van gisteren. En even wennen aan die enorme hitte. In de middag gaan we naar het strand. De jongens duiken gelijk de zee in, ik blijf even met de spullen en verhuis al snel naar een schaduwrijk plekje. Wat een hitte. Als het te erg wordt ga ik ook maar de zee in. Dat dobbert wel lekker eigenlijk. Zonde om er weer uit te gaan. Als we er allemaal genoeg van hebben lopen we weer terug naar de tent. De buren hebben weer nieuwe vrienden die zijn aangekomen, dat belooft weer wat voor vannacht. M gaat zijn tandenpoetsen en komt niet meer terug. Als ik naar het toiletgebouw ga hoor ik ergens een bekende stem. Hij is neergestreken bij een tent met hollanders en zit daar gezellig te kletsen. Gelukkig, hij heeft wat aanspraak. Dat vindt hij toch wel erg lekker op de vakantie. De meiden zijn wat oud misschien (18 e 20), maar hij kan er wel mee opschieten en ook de ouders zijn aardig. K en ik strijken er ook nog maar even neer. L ligt al te pitten, met herriestoppers in.
De Spaanse costa
Vandaag weer het belastingparadijs uit. Niet echt ons gebied. Wel wat natuur betreft, de rest wil alleen geld zien, veel geld. Komen ontzettend laat op de camping aan, krijgen niet eens korting. Als je zegt dat het in Frankrijk wel gebruikelijk is (hadden we op onze camping in Lavelanet gezien) krijg je als antwoord dat je dan maar in Frankrijk moet gaan kamperen. Echt klantvriendelijk. Dus trekken we verder. In de shoppingmall ontdek ik dat eigenlijk alleen de sigaretten en drank goedkoop zijn. De camera’s vind ik niet echt veel van prijs verschillen (van de prijzen die ik dan ken) en ook de andere electronica die ik zie vind ik niet echt goedkoper. Ze maakten trouwens wel reclame voor de wii-fit, maar iets met de prijs heb ik niet gezien. Jammer, anders had ik hem wellicht wel gekocht als hij daar een stuk goedkoper was. Maar misschien ligt dat ding ondertussen ook wel thuis… vast niet.. maar wie weet… Vanaf Andorra maken we een mooie toch richting de spaanse costa del Brava. Het is heet, ondertussen ook in de auto. De eerste camping die we zien is werkelijk kraak nog smaak, haringdeelgedoe, stoffig en vooral ook heel ongezellig. De tweede camping die we vinden is ook vol, maar het zwembad bevalt de jongens wel, hij ligt op loopafstand van het strand en ze zien er Nederlanders. De eerste Nederlander maakt al gelijk zijn entree als we op onze plek staan. Hij kijkt vanaf de kant eens hoe we onze tent opzetten. Als het even niet makkelijk gaat, steekt hij geen poot uit, maar wel complimenten als hij (gelukkig) snel staat. De plek is krap, de auto kan er niet eens bij en het is er vooral heet. De tent is nog nat van Lavelanet, dus het is een broeierige toestand. Het slapen is ook wel een ervaring. De fransman aan de ene kant van onze tent snurkt alsof er een horde motoren van de TT af komt. De Nederland staat hier met een groep vrienden en die besluiten de hele nacht zowat door te gaan met praten en drinken. Dat met samen de hitte is een onrustige nacht.
Weer een stukje verderop
Joepie, het schijnt erbij te horen, aankomen met regen, vertrekken met regen. Als we wakker wordne horen we de regen op de tent kletteren en dat gaan nog best wel lang door. L gaat wat brood halen en ondertussen haal ik de slaaptenten naar beneden en ruim ze op. De tafel kan dan mooi op die plek staan en met de regen op het tentdak gaan we eerst maar eens ontbijten. Ondertussen heb ik nog een stuk plastic gevonden en dat over de kar gegooid. ZO kunnen we van alles in de tent gooien zonder dat de inhoud van de tent erg nat wordt. Als we net alles hebben ingepakt komen Rene en Ineke, we zouden daar om 10 uur zijn ern Rene dacht dat we misschien wel wat hulp zouden kunnen gebruiken. Ze zijn te laat, we zijn klaar en met elkaar vertrekken we naar het huis van de Plushommes. Daar kunnen we eindelijk weer evne rustig met elkaar kletsen. Helaas dat de tijd er daar alweer op zit, ik merk dat ze graag hadden gehad dat we wat langer waren gebleven. Dat had ik ook wel leuk gevonden, maar ik denk dat er dan toch ook nog weinig tijd was geweest om echt bij te kletsen. We hebben in ieder geval hun stekkie eens goed bekeken en ik merk dat ik vaker met Ineke moet mailen. Hoewel we wel het spel hebben dat we elkaar ontzettend haten, hebben we elkaar best wel veel te vertellen. Ik moet daar meer aandacht aan besteden. We liggen elkaar juist best wel goed. In Bennekom had ik daar ook best wel wat meer aandacht aan mogen schenken, maar die tijd is geweest. Om 12 uur is het tijd om verder te gaan, richting Andorra. Het wordt een hele mooi tocht, met een heel mooi landschap. Ik voel me in het begin van leeg, had toch wat meer verwacht van de tijd in Lavelanet, maar het is goed zo. Lees verder
Weer een rustdag
De hele tijd lopen denken wat ik nou zal doen, meegaan met de tocht, bij de tent en K blijven… Tegen 9 uur stuur ik Rene een SMS, met hoeveel zijn jullie? Er komt geen antwoord, ik blijf bij de tent.
Weer een fietsdag voor de mannen en een lees dag voor ons. Ik kan er niet mee zitten. Ik kom het hele jaa rniet aan lezen toe en vakantie is tenslote ook to rust komen. Dat doe ik hier dus wel. Ik heb een stapel MIND’s mee en daar kan ik heerlijk mee vooruit. Ook K vermaakt zich wel met een boek, maar gaat toch op een gegeven moment alleen naar het zwembad. Goed zo, dat hij alleen op pad gaat. Dan merk je ook dat hij zich wat vrijer zonder zijn grote broer durft te bewegen.Als de mannen thuiskomen gaan we met elkaar nog evne die kant op. Ik ondertussen al een boel van de kar opgeruimd zodat we morgen makkelijk kunnen pakken. Jammer dat Rene en Ineke niet even spontaan langs komen. Ergens verwacht je dat toch even. De tocht zou niet zolang duren, maar helaas, er komt niemand spontaan de camping op.
Weer een berg op: Roque Fixade
Het barst hier in de omgeving van de ruines dus ook vandaag weer eentje bezoeken. ROque fixade dit keer, richting Foix. Het is niet zo indrukwekkend als Montsegur maar veel mooier op zijn eigen manier. De weg omhoog is harder, en ik voel mijn kuiten goed. Maar het uitzicht is ook hier fantastisch en niet zoveel toeristen. Boven genieten we van de rust en het uitzicht en maken natuurlijk onze ‘op hoogte’ foto’s. Er komt ook een engelse familie naar boven. de enige ander etoeristen hier. Een opmerking van een van de jongens is weer zo heerlijk typisch engels: Mom, I know now why they call the view here breathtaken. You’re really knocked when you’re there”.
Terug op de camping weer heerlijk even zwemmen, wat voor de jongens meer een demonstratie bommentje is. Vanavond gaan we bij Dick en Gerda samen met de plushommes barbecuen. We moeten wel zelf vlees meenemen. Wat natuurlijk mis gaat, want als we eindelijk op pad gaan is de superU natuurlijk dicht. Gelukkig had ik nog twee pakken bbq worsten waar we het dan maar mee moeten doen. Het wordt een gezellige avond met elkaar. Eigenlijk hadden we met Rene en Ineke afgesproken, om daar even mee bij te kletsen. Dit is ook wel gezellig. Natuurlijk zijn Rene en Ineke hier ook, maar echt spreken doen we elkaar niet. Ik raak nog wel in gesprek met Ineke, maar er komt toch wel steeds iets doorheen. Ergens jammer, want we zijn het hele eind naar Lavelanet gereden om hun te bezoeken. Helaas gelijk met meerderen, zodat ze hun tijd moeten verdelen. Maar we zullen elkaar vast de komende dagen nog wel spreken. Zij gana morgen een mooie tocht maken. Ik zou mee kunnen maar twijfel. L en M gaan fietsen en dan is K alleen bij de tent, dat vind ik niet gezellig en ik merk dat als ik meega er een extra auto ingezet moet worden. Ik hou het nog evne in beraad. Als ik er om 9.30 niet ben, ga ik niet mee.
Een dagje camping
Vandaag gaan M en L op de fiets een tocht maken. K en ik blijven dan op de camping. Heerlijk lezen en in de kar de boel een beetje op orde. Het is een kleine ruimte waarin we leven, maar daar wil ik wel alles een beetje netjes op orde hebben. De mannen gaan er vandoor en wij duiken heerlijk onze stoel in met een boek. Tegen drie uur vertrekken we naar de SuperU om wat boodschappen te doen. Dat is een kleine wandeling, maar zo hebben we ook een beetje beweging. Op de terugweg komen we L tegen. De mannen zijn weer terug. Nog even het zwembad in en dan is de dag al weer bijna ten eindel Natuurlijk duik ik mijn heerlijke holyday kitchen nog in. De variatie is werkelijk op 1 hand te tellen, maar daar is het ook vakantie voor. Maar zolang de mannen niet klagen, hoor je mij ook niet. Na de vakantie ga ik wel weer heerlijk koken. Ik merk wel dat ik het koken hier leuker vind. Iedereen zit ergens om mij heen. Ik zit op de amstel reservebanken in mijn keukentje wat te snijden, boek of puzzel naast mij en de rest hobbelt daar wat om heen. Normaal ben ik natuurlijk alleen in de keuken en is de rest nog onderweg of in de eigen kamer. Ook dat zitten op een luie stoel en wat snijden vind ik wel wat hebben. Hoe zouden we dat in naar het dagelijkse leven kunnen vertalen? Ik merk wel dat als ik op vakantie ben ik zin krijg om dingen thuis anders aan te pakken. Maar op de een of andere manier komt het er na de vakantie toch weer niet van.
De Montsegur op (de veilige berg die niet zo veilig was)
Om 10 uur melden we ons bij Plushommes voor onze tocht de Montsegur op. Het is heerlijk weer. We gaan met 2 auto’s die kant op. Daar aangekomen beklimt ieder in zijn of haar eigen tempo de helling. Het is een mooie tocht, maar bergen op klauteren is niet echt mijn ding. Mijn camera laat ik dan ook maar even in mijn tas voor de terugweg. Veel eerder en met veel minder moeite dan verwacht kom ik bij de ruine uit de tijd van de Catharen aan. Het is een heldere dag en je kunt ontzettend ver kijken. Ook Lavelanet kun je zien liggen. We lopen in kleinere wisselende groepjes om de berg en de ruine heen. Het is er ontzettend mooi, maar heel toeristisch. Overal zijn wel mensen en het is haast onmogelijk om een foto te maken waar niemand op staat of alleen een van onze groep. Maar het is leuk om het met de hele groep te doen. De ruine op de Montsegur stamt uit de tijd van de Catharen. Het kasteel zou een onneembare veste moeten zijn, zoals de naam ook zegt. Helaas bleek hij niet echt onneembaar. Naar wat ik heb begrepen zijn de Catharen daar afgeslacht, ik dacht in naam van de paus, maar dat weet ik niet helemaal zeker. Een andere keer maar eens verder googlen.
Op de terugweg nog evne langs Fontaine de fontestorbes waar het water gewoon uit de rotswand komt zetten. Daarna richting camping waar we nog even het zwembad in duiken.
Ondertussen ook nog tijd gevonden om heerlijk wat te lezen de afgelopen dagen. Eindelijk de vliegeraar uit. Wat een ontzettend mooi boek. Tijd voorhet volgende boek, het Bernini Mysterie. Helaas in het Nederlands, die kon ik nu eenmaal lenen. Engels in de vakantie vind ik toch ook wel wat hebben, maar helaas het is niet anders dit keer 😉
Mirepoix
De markt in Mirepois schijnt wel de moeite waard te zijn. Niet alleen de markt is leuk, mirepoix is ook een leuk middeleeuws stadje. Op de markt is van alles te koop. Mooie kleurrijke kleding, typisch frans eten en van alles en nog wat. Ook Mirepoix zelf is een leuk stadje met allerlei middeleeuwse huizen. We lopen er heerlijk wat rond, kopen niet veel en gaan in het begin van de middag weer richting camping. Op de terugweg zien we een ruine, het schijnt van het kasteel van Lagarde te zijn. We besluiten het even te bezoeken. Hier weer de typische franse slag. Er hangt een papier dat de entree 2 euro pp kost, maar er is niemand te bekennen. We besluiten dan maar de gratis wandeling te gaan doen rond het kasteel. Het moet echt een indrukwekkend ding te zijn geweest. Het is heerlijk om er om heen te lopen. Het is heerlijk weer, je hoort de krekels en het is ontzettend rustig. Na onze ronde gaan we weer terug naar de auto. Op de terugweg komen we een man tegen die vind dat we nog een kaartje moeten kopen. Dat hadden we in het huis moeten doen (jaja, dan moet je dat even meertalig ergens op schrijven) De reputatie van hollanders is echter bekend. Als hij hoort dat we nederlanders zijn keert hij om, haalt zijn schouders op en vertrekt.
We rijden nog evne langs de camping waar Dick en Gerda zitten, bij het meer Lac de Montbel, bij Leran. Hier wilde Rene en Ineke ons ook hebben. Het meer is leuk, de camping is niet veel aan. Die van Lavelanet is een stuk leuker. We treffen Dick en Gerda die nét weer terug komen. Na een kop koffie en wat bijgepraat te hebben rijden we weer terug naar de camping. Het is een mooie omgeving
