Katootjes krabbels

K komt terug van school en ik merk dat hij niet eens een van zijn nieuwe boxers aan heeft. Goh, waarom niet? Volgens deskundige M passen die boxers niet bij wat hij aan had. Dat was namelijk allemaal saai en donker en de boxers die ik voor K had gekocht waren gewoon nogal kleurrijk. Dat gaat niet samen en voor M kan het niet kleurrijk genoeg zijn, voor K hoeft het allemaal niet zo bont, kennelijk. Dus moet ik volgende week woensdag nog maar een gang naar de markt plannen. Hopen dat die man er nog staat (die zal er wel staan, maar of hij nog ergens die tassen heeft) en kijken of er in die tas dan nog wat boxers zijn die een sobere band hebben (de rest maakte niet zo uit). Juf van school dan ook gelijk weer blij want die had volgens de zonen veel te weinig meegenomen en zij had al een bestelling bij mij gedaan (dacht dat ik wel elke week naar Wageningen ging)

Het duurde lang voordat de jongens thuiskwamen natuurlijk. Na het dagelijkse praatjes vond ik het toch echt tijd dat ze de mandjes eens leegruimden. K was als eerste thuis en dus als eerste aan zijn mandje toe. Die kwam met de boxer naar boven. Wat hij daar mee moest. Nou, wat een enthousiasme. Dacht dat die voor zijn broer was. Nee hij is voor jou… oh.. Of hij er wel blij mee was? Nou ook dat kwam er niet echt enthousiast uit. Dan moest hij hem maar weer geven en dan ruil ik hem wel om voor de maat van M. Nee dat hoefde nu ook weer niet. Of hij dan liever een onderbroek van de HEMA had. Nee dat nu ook weer niet, of eigenlijk, maakte hem niet zo uit. NOU JA… daar doe je het dan voor. Pas toen ik vertelde dat ik voor deze boxer echt niet het hele bedrag had betaald vond hij het toch wel erg mooi. Maar ja, die kleuren… daar moet deze jonge puber nog een beetje aan wennen.

M was pas laat thuis en had geen zin zijn mandje op te ruimen. Balen natuurlijk en dan maar de strenge moeder uithangen: ‘Je gaat het nú doen anders blijft dat weer staan’. Zucht steun, mopper mopper… tot de eerste sokken uit het mandje zijn en hij een onbekend kleurtje ziet, grote ogen en blij (hij wel direct gelukkig). ‘Ahhh daarom moest ik nu het mandje direct opruimen…. gaaf’. De prijs had hij direct geraden en waarom ik er niet meer had meegenomen. Nou die andere drie werden rap van me afgenomen, meneer heeft geld en daar wappert hij dan ook graag mee. Kleuren waren goed, perfect…. Vanmorgen ging de broek nog lager dan normaal, echt op de stand: ‘kijk ik heb nu ook eindelijk een echte boxer aan’. dank dank, kus kus.

Mijn moeder is er en we besluiten gezellig naar Wageningen te gaan waar het markt is. We lopen wat winkeltjes in en uit en belanden uiteindelijk op de markt. Daar hebben ze een kraam met mooie sjaals en natuurlijk kan ik het niet laten. En ja.. ik ben dus weer een mooie gekleurde sjaal rijker.Ook mijn moeder koopt een paar sjaals met een volle lach want ze lijken op de sjaals die haar vriendin pas voor veel geld in Mechelen heeft gekocht en nu zijn ze maar 3 euro. We nemen lekker een kop koffie met een warme appelbol in één van de eethuisjes langs de markt en gaan dan weer verder de markt rond. Mijn moeder wil nog graag een wat dunnere portemonnaie en we gaan op zoek in de kraam met tassen en portemonnaies en natuurlijk ook weer sjaals. Terwijl zij zoekt kijk ik nog wat rond en zie wat verborgen achteraan een paar grote tassen staan met boxershorts. Ze blijken maar 2 voor 10 euro te zijn en ik sla met een grote grijns in. 4 voor M en 4 voor K, bij elkaar net zo duur als normaal een setje van 2. M zeurt er al jaren om, maar ik vind het normale bedrag belachelijk voor een boxershort. Op de markt in Bennekom heb je ook hele leuke en die zijn 2 voor 10 (af en toe 2 voor 7,50) en daar doet M het dus maar mee. Zijn ook wel leuk, maar de verkeerde naam komt dan boven de broek uit. Nu hebben beide jongens dus een boxer van dát merk in hun mandje liggen. Het mandje met sokken en boxers die nodig opgeruimd moeten worden. De boxer ligt er wat verdekt tussen en als ze straks uit school komen zal ik ze op het hart drukken toch eens een keer dat mandje leeg te ruimen zodat ik die weer klaar kan zetten voor de volgende wasbeurt. En dan lig ik natuurlijk met mijn oor naar beneden boven aan de trap en hoop op kreten van verrassing…..

wordt dus vervolgd

L in het buitenland en dan vindt mijn moeder het altijd leuk om eens langs te komen voor een paar dagen. Is ook wel gezellig en gelukkig kan zij zichzelf heel goed vermaken, maar het is wel inbreuk op mijn structuur en ritme (niet lachen nu, het is af en toe miniem, maar het is er wel, ergens…. latent aanwezig zeg maar). Zo heb ik vandaag meer dan een uur gelunchd eigenlijk direct na de koffie. Terwijl ik normaal zowel mijn koffie als mijn lunch gewoon achter de pc nuttig. Maar nu dus even werken. Moeders zit beneden in het zonnetje (nog net denk ik) te zwoegen over een sinterklaar gedicht. Straks gezellig met elkaar thee drinken. Dan wil ze ook nog praten over allerlei spirituele dingen. Ik zal haar eerst maar eens een boek geven over intuitieve ontwikkeling. Dan is ze nog even zoet. Daar staat al veel in. Want ik heb op dit moment eigenlijk best wel veel werk te doen. En vanavond gaan we met elkaar film kijken. SBS6 the inconvinient thruth….Maar het is best gezellig dat ze er is. Ik wou alleen dat ik er iets meer tijd voor vrij kon maken….of nee, ik wil eigenlijk gewoon werken. Jammer dat ze aan de andere kant van het land woont en niet af en toe even aan kan wippen. Dát zou gewoon ideaal zijn.

[singlepic=25,320,240,,]
[singlepic=24,320,240,,]

Met heel goed te zien, mijn mooi ingepakt auto. Leve een oud hoeslaken en een oud gordijn 😉

Vanmorgen in alle vroegte L op de trein gezet naar Schiphol. DIe gaat drie weken de warmte opzoeken. Dat was een koude start. Gelukkig had dit praktisch denkend mens gisteravond al een doek over de voorruit gehangen (Jammer dat ik niet genoeg doek had voor de andere ruiten). Dat was dus ook de enige ruit die we niet hoefden af te bikken. De doek konden we rechtop even op de parkeerplaats achterlaten. Het voordeel van deze auto is voorruitverwarming. Dus door die ruit konden we ook snel kijken. En gelukkig kon ik met een flinke stomp mijn deurhandel weer terugduwen, anders had mijn deur niet eens dicht kunnen doen. Het eerste deel was een beetje glibberen, maar daarna ging het gelukkig beter. De tijd tikte wel door, want L heeft altijd het idee dat er tijd genoeg is. De trein was gelukkig ietsje laat en de aankomst daarvan was puur spektakel. In de verte in het donker zagen we steeds blauwe lichtflitsen, alsof er boven het spoor lichten brandden. Maar we zagen ook de drie koplampen dus de trein was wel onderweg. Regelmatig ontsprong er uit de trein een felle blauwe lichtflits. We dachten eerst dat het niet de trein was die kwam, maar een sneeuwschuiver of zo iets. Maar het bleek wel een trein en L kon er mooi op tijd in stappen. Zijn planning was krap. Maar dit was de eerste trein die richting Schiphol vertrok, dus meer speling was er ook niet. Het was hopen dat de trein onderweg toch wat meer vaart kon maken. Hij vertrok en de trein nakijkend zag ik de rode lichtjes weer in het donker verdwijnen, kompleet weer met het nodige spectaculaire vuurwerk.

Het vuurwerk bracht hem echter geen geluk. De trein bleek later niet verder te rijden dan Utrecht. Ongeluk halverwege Amsterdam. Maar via Leiden toch nog op Schiphol beland. Nadien niets meer van L vernomen. Dus ik ga er vanuit dat hij daadwerkelijk in het vliegtuig terecht is gekomen én dat het vliegtuig ook netjes onderweg is naar India.

Leuk om recensies van spellen te schrijven. Je wordt er alleen zo hebberig van. Er zijn best wel veel spellen waar ik wel een recensie van wil schrijven 😉

Als ik op mijn kamer bezig ben heb ik graag de radio aan. Q-music meestal, totdat ze teveel gaan praten en dan pak ik een CD-tje. Q-music trekt, vooral vanwege ‘het geluid’ (en ze draaien wel leuke muziek). Het geluid is erg, want je herkent het geluid, je hebt het vaker gehoord, maar je weet niet waar. En elk uur komt er 100 euro bij. De teller staat al op een dikke 35000 euro. Dat is een heel leuk bedrag. Zeker voor dat ontzettend bekende geluid. Allerlei mensen bellen, en elke keer weet ik al op voorhand dat wat ze zeggen niet goed is, want ik ken het geluid, ik heb het dus wel vaker gehoord. Maar waar ik aan denk staat voor een deel al op de website van Q-music bij de afgekeurde geluiden. Het doet me denken aan een gasbrander die aangezet wordt, maar dat is het dus niet. Het lijkt op het geluid wat een luchtballon maakt als ze de vlam weer even opstoken om meer hitte in de ballon te maken, maar dat is het nét niet. Dat klinkt net iets anders. En elk uur komt er weer 100 euro bij. Zal ik bellen? Wat als het straks toch is wat ik denk en dat die afgekeurde antwoorden net niet specifiek genoeg waren….Dan boor ik mij wel even een redelijk bedrag door de neus. Straks toch nog een keer die lijst doornemen en nog een keer goed luisteren…..

Pas was ik op een beurs in Ede. Daar stond een jongen met een ontzettend handig ding (vond hij) een mini whiteboard. Daar kon je mooi een memo opzetten, zo handig. Het handige zag ik er wel in, vooral ook voor de korte kattebelltjes als ‘ik ben ff naar het dorp’. Maar dat ding kostte 10 euro. En dat vond ik nu veels te veel voor dat ding. Vandaag opgehaald bij de blokker. Een mini whiteboard, met magneet, dus past zo op de koelkast. Kosten 1 euro. Morgen misschien nog eentje halen. Ze zijn wel handig, voor1 euro wel. Voor 10 niet.

Het is alweer donker buiten. Wat gaat een dag tot snel. Heb ik gedaan wat ik wilde doen? Nou de badkamer is in elk geval nog in dezelfde staat als vanmorgen, want niet geheel de bedoeling was. Wel zijn de boodschappen al binnen (vanmorgen al) en heb ik wel het een en ander voor werk gedaan. Maar niet veel. Voor Kids en zo was het leukste werk, een nieuw binnengekomen Wii spel uitproberen. Wii Music dit keer. Helaas is dit een spel van Nintendo zelf wat betekent dat het na een paar weken weer terug moet. Ben je net een beetje in het spel, moet je het weer terugsturen. Jammer… maar goede marketing. Want vind je het leuk, dan ga je het natuurlijk kopen. Het wachten is nu ook nog op Skate it (vooral door de jongens) en family trainer. Verder is het zoeken naar mailadressen van de uitgevers van die spellen om een recensie exemplaar te kunnen aanvragen. Je kunt natuurlijk wel een recensie van internet af plukken voor op Kids en zo, maar ik vind dat je de spellen zelf moet ervaren. ZO hoor ik enthousiaste verhalen over Wario The Shake Dimension, maar vinden wij er hier echt niets aan. Maar goed. TIjd om de witlof maar eens op te zetten. Kan die lekker uitlekken. L is altijd later thuis deze week en ik dacht dat K en hij nog wilden gaan hardlopen. In het donker – ben ik nooit zo blij mee. Dus rustig aan maar. Even M weer wat opporren. Die moet morgen een verslag in leveren. Ik weet niet wat de eisen zijn, maar het verslag nadert nu al de omvang van een roman. Misschien ook nog even wat extra printpapier kopen???

Als ik vanmiddag thuiskom loop ik direct door naar de tuin. Ik moest even naar de Welkoop en daar hadden ze weer van die lekkere knabbelstangen waar de konijnen zo dol op zijn. Onderweg kijk ik even terloops naar de ‘kas’ waar de rattenklem staat. Hij ligt niet op z’n plek, maar meer in een hoekje. Zou ik de rat gevangen hebben?

Nee, er zit een musje in. SHIT SHIT SHIT. Hij zit net met zijn tenen net in de val en heeft zich letterlijk dood gevochten om los te komen. Ik haal de mus er uit en leg de val uit. Als de buren de rat willen vangen mogen ze de klem hebben. Hier komt hij niet meer in de tuin. Kennelijk vinden mussen het toch niet eng om onder die glasplaat van het kasje te duiken en piepen ze er makkelijk in als ze zien dat daar wat lekker ligt. Ik dacht dat hij daar wel veilig lag voor de mussen. Kennelijk niet. Ik baal als een stekker. Ik heb al moeite met die rat vangen in dat onding. Om er op zo’n manier een musje in te krijgen vind ik te veel. Dan maar een rat ergens in de tuin. Maar geen klem meer.

Voor de rat had ik zo’n enge val gekocht. Zo eentje waar je mee moet uitkijken niet je vingers eraf te hakken. Daar deed L netjes een stukje kaas in en beide zetten we dat ding in ons ‘kasje’ in de tuin. Na een paar dagen… geen rat. Ik strooi wat kleine stukjes kaas in de tuin met een spoor naar die val. Halverwege de dag alle kaas weg, ook de stukjes die ik los op de val had gelegd. Heel voorzichtig vanwege die vingers. Maar verder dus niets. Zo af en toe strooi ik wat brood op de val. Dat is weg na verloop van tijd, maar geen rat in de val. Vanmorgen besluit ik dat ding eens te bekijken. Kaas is er bijna af en toch geen rat? Ik vind hem wat scheef zitten en pak een stok om hem dicht te klappen. Nou ja zeg, daar moet bijna een olifant op trappen wil hij dicht klappen. Wat zal die rat een lol hebben? Ik span hem opnieuw en hoop dat hij nu wat gevoeliger staat. Maar haha, vast niet, want het brood is weer weg en in de val…. geen rat. Morgen nog maar weer eens een poging wagen.

Bennekom heeft morgen weliswaar een uitwedstrijd, maar het is wel tegen DOVO in Veenendaal. Een uitwedstrijd waar ik toch wel heen wil om foto’s te maken. Gelukkig kan ik weer via iemand van het jeugdbestuur een camera lenen. Had dat zondag bij het terugbrengen van de leencamera toen al gevraagd en hij zou proberen om een grotere zoomlens te regelen. Net opgehaald en hij heeft zelfs een 300mm zoomlens kunnen regelen. Wow. Op de terugweg ga ik nog even langs AH om nog wat voor het eten te halen. Naast Appie zit de Combi. De man die over de reparaties gaat zit binnen en als je langs gaat gaan altijd de deuren open. Het is niet zo’n grote winkel, dus ik sta even stil en gooi een opmerking naar binnen zoiets als ‘Hij is er zeker nog niet hè?`en dan een negatief antwoord verwachtend. Jahoor, zegt hij terug. Als het goed is is er een mailtje gestuurd. Nou dat heb ik dus (nu nog steeds niet) binnen. Goed dat ik even wat naar binnenroep. Dus ik ga naar huis met twee camera’s Mijn eigen sony en de geleende canon. De verleiding is groot om morgen met de 300mm lens te gaan schieten. Maar ik vond het de afgelopen keren ook wat eng, met zo’n camera van iemand anders langs het veld. Dat zal dan toch wel weer de 200mm van mezelf worden. Of misschien eens als een echte fotograaf. Met twee camera’s die kant op. Eens kijken hoe dat is, een 300mm lens