Je moet geen inkopen doen voor etenstijd. Dat is gewoon eigenlijk een wet. Maar ik doe het dan toch. En naast de inkopen voor het eten kom ik thuis met: Een zak met muizen en kikkers, 2 pakjes met van die fondantdingen, een zak met chocopinda’s, grote schuimen (die ik beneden heb gelaten) en nog veel meer van dat soort ongein. Ik heb koppijn, ben moe dus ik eet. De kikkers van de c1000 zijn niet lekker, dus die eet ik achter elkaar op. Tussendoor nog even wat pinda’s snaaien, er ligt nog een stuk witte sjokolade met hazelnoten…….oh help, wat erg weer. Ik MOET HET NIETKOPEN!!! en doe het dan natuurlijk toch, omdat ik weet dat als het niet lukt achter de computer ik moet eten.
Is dat niet waar je aan moet beginnen met lijnen. Eerst uitzoeken waarom je eet (lees ontzettend snoept) en daar wat aan gaan werken en niet gewoon minder gaan eten (en dan natuurlijk toch gewoon blijven snoepen)
OHHHHHH wat baal ik toch af en toe van mezelf.
Doe maar gewoon…..
K komt terug van school en ik merk dat hij niet eens een van zijn nieuwe boxers aan heeft. Goh, waarom niet? Volgens deskundige M passen die boxers niet bij wat hij aan had. Dat was namelijk allemaal saai en donker en de boxers die ik voor K had gekocht waren gewoon nogal kleurrijk. Dat gaat niet samen en voor M kan het niet kleurrijk genoeg zijn, voor K hoeft het allemaal niet zo bont, kennelijk. Dus moet ik volgende week woensdag nog maar een gang naar de markt plannen. Hopen dat die man er nog staat (die zal er wel staan, maar of hij nog ergens die tassen heeft) en kijken of er in die tas dan nog wat boxers zijn die een sobere band hebben (de rest maakte niet zo uit). Juf van school dan ook gelijk weer blij want die had volgens de zonen veel te weinig meegenomen en zij had al een bestelling bij mij gedaan (dacht dat ik wel elke week naar Wageningen ging)
Een gelukkie vervolg
Het duurde lang voordat de jongens thuiskwamen natuurlijk. Na het dagelijkse praatjes vond ik het toch echt tijd dat ze de mandjes eens leegruimden. K was als eerste thuis en dus als eerste aan zijn mandje toe. Die kwam met de boxer naar boven. Wat hij daar mee moest. Nou, wat een enthousiasme. Dacht dat die voor zijn broer was. Nee hij is voor jou… oh.. Of hij er wel blij mee was? Nou ook dat kwam er niet echt enthousiast uit. Dan moest hij hem maar weer geven en dan ruil ik hem wel om voor de maat van M. Nee dat hoefde nu ook weer niet. Of hij dan liever een onderbroek van de HEMA had. Nee dat nu ook weer niet, of eigenlijk, maakte hem niet zo uit. NOU JA… daar doe je het dan voor. Pas toen ik vertelde dat ik voor deze boxer echt niet het hele bedrag had betaald vond hij het toch wel erg mooi. Maar ja, die kleuren… daar moet deze jonge puber nog een beetje aan wennen.
M was pas laat thuis en had geen zin zijn mandje op te ruimen. Balen natuurlijk en dan maar de strenge moeder uithangen: ‘Je gaat het nú doen anders blijft dat weer staan’. Zucht steun, mopper mopper… tot de eerste sokken uit het mandje zijn en hij een onbekend kleurtje ziet, grote ogen en blij (hij wel direct gelukkig). ‘Ahhh daarom moest ik nu het mandje direct opruimen…. gaaf’. De prijs had hij direct geraden en waarom ik er niet meer had meegenomen. Nou die andere drie werden rap van me afgenomen, meneer heeft geld en daar wappert hij dan ook graag mee. Kleuren waren goed, perfect…. Vanmorgen ging de broek nog lager dan normaal, echt op de stand: ‘kijk ik heb nu ook eindelijk een echte boxer aan’. dank dank, kus kus.
Een gelukkie
Mijn moeder is er en we besluiten gezellig naar Wageningen te gaan waar het markt is. We lopen wat winkeltjes in en uit en belanden uiteindelijk op de markt. Daar hebben ze een kraam met mooie sjaals en natuurlijk kan ik het niet laten. En ja.. ik ben dus weer een mooie gekleurde sjaal rijker.Ook mijn moeder koopt een paar sjaals met een volle lach want ze lijken op de sjaals die haar vriendin pas voor veel geld in Mechelen heeft gekocht en nu zijn ze maar 3 euro. We nemen lekker een kop koffie met een warme appelbol in één van de eethuisjes langs de markt en gaan dan weer verder de markt rond. Mijn moeder wil nog graag een wat dunnere portemonnaie en we gaan op zoek in de kraam met tassen en portemonnaies en natuurlijk ook weer sjaals. Terwijl zij zoekt kijk ik nog wat rond en zie wat verborgen achteraan een paar grote tassen staan met boxershorts. Ze blijken maar 2 voor 10 euro te zijn en ik sla met een grote grijns in. 4 voor M en 4 voor K, bij elkaar net zo duur als normaal een setje van 2. M zeurt er al jaren om, maar ik vind het normale bedrag belachelijk voor een boxershort. Op de markt in Bennekom heb je ook hele leuke en die zijn 2 voor 10 (af en toe 2 voor 7,50) en daar doet M het dus maar mee. Zijn ook wel leuk, maar de verkeerde naam komt dan boven de broek uit. Nu hebben beide jongens dus een boxer van dát merk in hun mandje liggen. Het mandje met sokken en boxers die nodig opgeruimd moeten worden. De boxer ligt er wat verdekt tussen en als ze straks uit school komen zal ik ze op het hart drukken toch eens een keer dat mandje leeg te ruimen zodat ik die weer klaar kan zetten voor de volgende wasbeurt. En dan lig ik natuurlijk met mijn oor naar beneden boven aan de trap en hoop op kreten van verrassing…..
wordt dus vervolgd
ff schrikken
Vandaag de kadotips en de bijbehorende nieuwsbrief voor de Winkel van Jeanne afgerond en de deur uit. Dat gaat altijd via mij omdat de provider van Jeanne’s winkel maar 20 mailtjes per keer wil versturen. Dat is met een nieuwsbrief wat lastig. Dus het verzenden van de nieuwsbrief gaat via mij. Daar is een vast stramien voor en dat gaat altijd goed. Behalve vandaag. Outlook 2007 heeft wat moeite met de plaatjes, dus laad ik één keer de nieuwsbrief in, zet daar de plaatjes nog een keer in en verzend hem dan naar mezelf om te testen. Alles goed, dan pak ik het verzonden mailtje en geef aan dat ik het nog een keer wil verzenden. Dat werkt het makkelijkst en ging de vorige keren ook gewoon goed. ALleen vandaag ging er iets mis. Ik kreeg de nieuwsbrief binnen met als afzender mezelf. Dat is niet goed, want ik weet 200% zeker dat ik het adres van Jeanne’s winkel als afzendaccount had ingesteld. In de header in outlook stond De Winkel van Jeanne (met het mailadres erachter) in opdracht van en dan mijn adres. Heel vreemd. Vervelender ook dat ik ook reacties kreeg op mijn adres en ook vragen waarom Jeanne nu opeens Karin heette. Gelukkig is het verder allemaal goed gegaan, maar ik schrok wel want juist de nieuwsbrief vind ik altijd ontzettend spannend (foutje op de website kun je binnen een seconde herstellen, nieuwsbrief weg is echt weg – niets mee aan te doen, de deur uit). Ik kijk altijd alles meerdere keren na voordat ik uiteindelijk op de verzendknop druk en dan toch dit….Niet leuk dus. Volgende keer nog beter opletten.
Maar de nieuwsbrief is verder goed aangekomen. Voor wie nog nieuwsgierig is én ook nog is pinguïns spaart – haast je naar de winkel!!
Bezoek
L in het buitenland en dan vindt mijn moeder het altijd leuk om eens langs te komen voor een paar dagen. Is ook wel gezellig en gelukkig kan zij zichzelf heel goed vermaken, maar het is wel inbreuk op mijn structuur en ritme (niet lachen nu, het is af en toe miniem, maar het is er wel, ergens…. latent aanwezig zeg maar). Zo heb ik vandaag meer dan een uur gelunchd eigenlijk direct na de koffie. Terwijl ik normaal zowel mijn koffie als mijn lunch gewoon achter de pc nuttig. Maar nu dus even werken. Moeders zit beneden in het zonnetje (nog net denk ik) te zwoegen over een sinterklaar gedicht. Straks gezellig met elkaar thee drinken. Dan wil ze ook nog praten over allerlei spirituele dingen. Ik zal haar eerst maar eens een boek geven over intuitieve ontwikkeling. Dan is ze nog even zoet. Daar staat al veel in. Want ik heb op dit moment eigenlijk best wel veel werk te doen. En vanavond gaan we met elkaar film kijken. SBS6 the inconvinient thruth….Maar het is best gezellig dat ze er is. Ik wou alleen dat ik er iets meer tijd voor vrij kon maken….of nee, ik wil eigenlijk gewoon werken. Jammer dat ze aan de andere kant van het land woont en niet af en toe even aan kan wippen. Dát zou gewoon ideaal zijn.
Mijn zolderhok
[singlepic=26,320,240,,][singlepic=27,320,240,,][singlepic=28,320,240,,]
Gewoon wat beelden van mijn werkkamer – tja, daar kan wel wat aan verbeteren, Een heeeeeeel stuk groter bijvoorbeeld. Of wellicht een andere indeling (te veel werk 🙁 )
Sneeuw
[singlepic=25,320,240,,]
[singlepic=24,320,240,,]
Met heel goed te zien, mijn mooi ingepakt auto. Leve een oud hoeslaken en een oud gordijn 😉
Vuurwerk
Vanmorgen in alle vroegte L op de trein gezet naar Schiphol. DIe gaat drie weken de warmte opzoeken. Dat was een koude start. Gelukkig had dit praktisch denkend mens gisteravond al een doek over de voorruit gehangen (Jammer dat ik niet genoeg doek had voor de andere ruiten). Dat was dus ook de enige ruit die we niet hoefden af te bikken. De doek konden we rechtop even op de parkeerplaats achterlaten. Het voordeel van deze auto is voorruitverwarming. Dus door die ruit konden we ook snel kijken. En gelukkig kon ik met een flinke stomp mijn deurhandel weer terugduwen, anders had mijn deur niet eens dicht kunnen doen. Het eerste deel was een beetje glibberen, maar daarna ging het gelukkig beter. De tijd tikte wel door, want L heeft altijd het idee dat er tijd genoeg is. De trein was gelukkig ietsje laat en de aankomst daarvan was puur spektakel. In de verte in het donker zagen we steeds blauwe lichtflitsen, alsof er boven het spoor lichten brandden. Maar we zagen ook de drie koplampen dus de trein was wel onderweg. Regelmatig ontsprong er uit de trein een felle blauwe lichtflits. We dachten eerst dat het niet de trein was die kwam, maar een sneeuwschuiver of zo iets. Maar het bleek wel een trein en L kon er mooi op tijd in stappen. Zijn planning was krap. Maar dit was de eerste trein die richting Schiphol vertrok, dus meer speling was er ook niet. Het was hopen dat de trein onderweg toch wat meer vaart kon maken. Hij vertrok en de trein nakijkend zag ik de rode lichtjes weer in het donker verdwijnen, kompleet weer met het nodige spectaculaire vuurwerk.
Het vuurwerk bracht hem echter geen geluk. De trein bleek later niet verder te rijden dan Utrecht. Ongeluk halverwege Amsterdam. Maar via Leiden toch nog op Schiphol beland. Nadien niets meer van L vernomen. Dus ik ga er vanuit dat hij daadwerkelijk in het vliegtuig terecht is gekomen én dat het vliegtuig ook netjes onderweg is naar India.
Hebberig
Leuk om recensies van spellen te schrijven. Je wordt er alleen zo hebberig van. Er zijn best wel veel spellen waar ik wel een recensie van wil schrijven 😉
Het geluid
Als ik op mijn kamer bezig ben heb ik graag de radio aan. Q-music meestal, totdat ze teveel gaan praten en dan pak ik een CD-tje. Q-music trekt, vooral vanwege ‘het geluid’ (en ze draaien wel leuke muziek). Het geluid is erg, want je herkent het geluid, je hebt het vaker gehoord, maar je weet niet waar. En elk uur komt er 100 euro bij. De teller staat al op een dikke 35000 euro. Dat is een heel leuk bedrag. Zeker voor dat ontzettend bekende geluid. Allerlei mensen bellen, en elke keer weet ik al op voorhand dat wat ze zeggen niet goed is, want ik ken het geluid, ik heb het dus wel vaker gehoord. Maar waar ik aan denk staat voor een deel al op de website van Q-music bij de afgekeurde geluiden. Het doet me denken aan een gasbrander die aangezet wordt, maar dat is het dus niet. Het lijkt op het geluid wat een luchtballon maakt als ze de vlam weer even opstoken om meer hitte in de ballon te maken, maar dat is het nét niet. Dat klinkt net iets anders. En elk uur komt er weer 100 euro bij. Zal ik bellen? Wat als het straks toch is wat ik denk en dat die afgekeurde antwoorden net niet specifiek genoeg waren….Dan boor ik mij wel even een redelijk bedrag door de neus. Straks toch nog een keer die lijst doornemen en nog een keer goed luisteren…..
Weer een vage dag?
Er liggen een heleboel dingen die moeten gebeuren, maar er is eigenlijk niets concreets. Zo iets waar je voor gaat zitten en je weet precies wat je moet gaan doen. Misschien is er ook wel te veel wat moet gebeuren en is het overzicht een beetje weg. Straks iig eerst naar school voor groep 7 en vanmiddag om 5 uur is er weer businesscafe. Daar tussen wil ik toch wel wat meer declareerbare uren in mijn tijdschrijfprogramma hebben dan gisteren. Wel bezig geweest, maar geen spijkers met koppen geslagen.
Handig hebbeding
Pas was ik op een beurs in Ede. Daar stond een jongen met een ontzettend handig ding (vond hij) een mini whiteboard. Daar kon je mooi een memo opzetten, zo handig. Het handige zag ik er wel in, vooral ook voor de korte kattebelltjes als ‘ik ben ff naar het dorp’. Maar dat ding kostte 10 euro. En dat vond ik nu veels te veel voor dat ding. Vandaag opgehaald bij de blokker. Een mini whiteboard, met magneet, dus past zo op de koelkast. Kosten 1 euro. Morgen misschien nog eentje halen. Ze zijn wel handig, voor1 euro wel. Voor 10 niet.
Alweer een dag
Het is alweer donker buiten. Wat gaat een dag tot snel. Heb ik gedaan wat ik wilde doen? Nou de badkamer is in elk geval nog in dezelfde staat als vanmorgen, want niet geheel de bedoeling was. Wel zijn de boodschappen al binnen (vanmorgen al) en heb ik wel het een en ander voor werk gedaan. Maar niet veel. Voor Kids en zo was het leukste werk, een nieuw binnengekomen Wii spel uitproberen. Wii Music dit keer. Helaas is dit een spel van Nintendo zelf wat betekent dat het na een paar weken weer terug moet. Ben je net een beetje in het spel, moet je het weer terugsturen. Jammer… maar goede marketing. Want vind je het leuk, dan ga je het natuurlijk kopen. Het wachten is nu ook nog op Skate it (vooral door de jongens) en family trainer. Verder is het zoeken naar mailadressen van de uitgevers van die spellen om een recensie exemplaar te kunnen aanvragen. Je kunt natuurlijk wel een recensie van internet af plukken voor op Kids en zo, maar ik vind dat je de spellen zelf moet ervaren. ZO hoor ik enthousiaste verhalen over Wario The Shake Dimension, maar vinden wij er hier echt niets aan. Maar goed. TIjd om de witlof maar eens op te zetten. Kan die lekker uitlekken. L is altijd later thuis deze week en ik dacht dat K en hij nog wilden gaan hardlopen. In het donker – ben ik nooit zo blij mee. Dus rustig aan maar. Even M weer wat opporren. Die moet morgen een verslag in leveren. Ik weet niet wat de eisen zijn, maar het verslag nadert nu al de omvang van een roman. Misschien ook nog even wat extra printpapier kopen???
Enorme schuldgevoelens
Als ik vanmiddag thuiskom loop ik direct door naar de tuin. Ik moest even naar de Welkoop en daar hadden ze weer van die lekkere knabbelstangen waar de konijnen zo dol op zijn. Onderweg kijk ik even terloops naar de ‘kas’ waar de rattenklem staat. Hij ligt niet op z’n plek, maar meer in een hoekje. Zou ik de rat gevangen hebben?
Nee, er zit een musje in. SHIT SHIT SHIT. Hij zit net met zijn tenen net in de val en heeft zich letterlijk dood gevochten om los te komen. Ik haal de mus er uit en leg de val uit. Als de buren de rat willen vangen mogen ze de klem hebben. Hier komt hij niet meer in de tuin. Kennelijk vinden mussen het toch niet eng om onder die glasplaat van het kasje te duiken en piepen ze er makkelijk in als ze zien dat daar wat lekker ligt. Ik dacht dat hij daar wel veilig lag voor de mussen. Kennelijk niet. Ik baal als een stekker. Ik heb al moeite met die rat vangen in dat onding. Om er op zo’n manier een musje in te krijgen vind ik te veel. Dan maar een rat ergens in de tuin. Maar geen klem meer.
De rattenvanger van Bennekom
Voor de rat had ik zo’n enge val gekocht. Zo eentje waar je mee moet uitkijken niet je vingers eraf te hakken. Daar deed L netjes een stukje kaas in en beide zetten we dat ding in ons ‘kasje’ in de tuin. Na een paar dagen… geen rat. Ik strooi wat kleine stukjes kaas in de tuin met een spoor naar die val. Halverwege de dag alle kaas weg, ook de stukjes die ik los op de val had gelegd. Heel voorzichtig vanwege die vingers. Maar verder dus niets. Zo af en toe strooi ik wat brood op de val. Dat is weg na verloop van tijd, maar geen rat in de val. Vanmorgen besluit ik dat ding eens te bekijken. Kaas is er bijna af en toch geen rat? Ik vind hem wat scheef zitten en pak een stok om hem dicht te klappen. Nou ja zeg, daar moet bijna een olifant op trappen wil hij dicht klappen. Wat zal die rat een lol hebben? Ik span hem opnieuw en hoop dat hij nu wat gevoeliger staat. Maar haha, vast niet, want het brood is weer weg en in de val…. geen rat. Morgen nog maar weer eens een poging wagen.
Een wonderdag?
Nou, vandaag is best een wonderdag. Zowaar mijn administratie af (moet nog wel wat facturen versturen, maar dat kan morgen nog), de websites waar wat aan moest gebeuren afgewerkt (de adhoc klussen), ondertussen contact gehad met mijn vormgeefster en na Sinterklaas gaan we verder met onze website. Het gesprek voor morgen voorbereid en last but not least. Het eten staat al in de oven zodat wel heel erg op tijd kunnen aanschuiven, zodat K ook de tijd heeft om rustig te eten voor hij naar schaken gaat. Daarbij is de woonkamer aan kant, de vloer redelijk gesopt, heb ik het gesprek voor morgen (nieuwe opdrachtgever) redelijk in de peiling en is de was (op één droger na) ook aan de kant. Een superdag dus. En toch heb ik het idee dat ik niet veel gedaan heb. De dingen die ik moest doen in razend tempo (voor mijn gevoel) en daar tussendoor toch weer van die tijdgaten.
Maar ik moet niet zeuren. Perfect zal het nooit worden. Nee, dit was best een superdag (voor mijn doen)
Weer een nieuwe week
Gisteren echt een dagje een beetje lummelen. Manlief ligt ziek en zielig te wezen in bed, de jongens doen wat huiswerk, ruimen kamers op en gaat voetballen en ik ben gewoon lekker wat aan het lummelen. Vandaag begint echter weer de nieuwe week, met nieuwe kansen. Zo heb ik vanmorgen de woonkamer gestoft en gezogen en ook wat met een natte dweil over de vloer geweest. Heb ik mijn administratie/boekhouding weer bijgewerkt, is mijn bureau redelijk opgeruimd en ligt de stapel met tijdschriften die ik nog moet uitzoeken in een hoekje een beetje uit het zicht. Belangrijker zijn de diverse websites die ik onder mijn hoede heb. En natuurlijk mijn eigen website die op de schop gaat. Ik ben wat aan het puzzelen, maar daar gaat de vormgeefster heerlijk mee aan teh stoeien. Blijft over de websites van mijn klanten. Voor een aantal is het wachten op teksten, zodat ze wat body gaan krijgen. En voor een enkele site moet ik nog een nieuw idee maken. Ik ga maar weer eens even langs mijn gele memo’s en kijken wat daar hangt, of het klopt en wellicht een beetje sorteren op wel en niet belangrijk.
En daarnaast eens proberen bij te houden wat nu precies nog ergens aan gedaan moet worden. Stoppen met dat hap-snap gedoe dus eigenlijk en wat meer gestructureerd aan het werk….haha, alsof dat in me zit… nou dan moet ik dat er maar steeds een beetje meer instoppen.
Camera is er weer!!!
Bennekom heeft morgen weliswaar een uitwedstrijd, maar het is wel tegen DOVO in Veenendaal. Een uitwedstrijd waar ik toch wel heen wil om foto’s te maken. Gelukkig kan ik weer via iemand van het jeugdbestuur een camera lenen. Had dat zondag bij het terugbrengen van de leencamera toen al gevraagd en hij zou proberen om een grotere zoomlens te regelen. Net opgehaald en hij heeft zelfs een 300mm zoomlens kunnen regelen. Wow. Op de terugweg ga ik nog even langs AH om nog wat voor het eten te halen. Naast Appie zit de Combi. De man die over de reparaties gaat zit binnen en als je langs gaat gaan altijd de deuren open. Het is niet zo’n grote winkel, dus ik sta even stil en gooi een opmerking naar binnen zoiets als ‘Hij is er zeker nog niet hè?`en dan een negatief antwoord verwachtend. Jahoor, zegt hij terug. Als het goed is is er een mailtje gestuurd. Nou dat heb ik dus (nu nog steeds niet) binnen. Goed dat ik even wat naar binnenroep. Dus ik ga naar huis met twee camera’s Mijn eigen sony en de geleende canon. De verleiding is groot om morgen met de 300mm lens te gaan schieten. Maar ik vond het de afgelopen keren ook wat eng, met zo’n camera van iemand anders langs het veld. Dat zal dan toch wel weer de 200mm van mezelf worden. Of misschien eens als een echte fotograaf. Met twee camera’s die kant op. Eens kijken hoe dat is, een 300mm lens
Die valkuil toch bijna weer
Ik kom terug van mijn werk op school en heb twitter open staan. Ik lees wat berichten terug en zie dat iemand op zoek is naar een plugin van wordpress waarmee je steeds de laatst geuploade youtube film kunt laten zien. Nou zo’n plugin ken ik niet en ik doe ook eigenlik niet zoveel met youtube zelf, dus die plugin zou ik ook niet nodig hebben. Waarom ga ik dan toch naar google en zoeken op wordpress plugin youtube? En waarom installeer ik dan gelijk degene die ik tegen kom zonder te zien dat die plugin niet meer werkt omdat er iets gewijzigd is? En waarom zie ik die enorme kuil pas als ik weer wil gaan zoeken?
Maar ik zag hem en zal zijn tweeds in de gaten houden. Voor het geval hij zelf toch nog iets vindt.