Vandaag had ik even mijn vader aan de telefoon. Hij was moe want hij had de hele dag in de tuin gewerkt. Maar, zei hij, je moeder is ook weer thuis. En dat is precies wat wij wilden. Mijn vader wilde de as graag uitstrooien, maar wij, als dochters, hadden daar wat moeite mee. Dus stond mam netjes nog bij het uitvaartcentrum. Toen mijn vader in Rhodos begon over het uitstrooien van haar as op Rhodos (of een deel van de as) heb ik het voorzichtig bij hem aangekaart. Dat ik eigenlijk niet wilde dat mam ergens werd uitgestrooid, maar dat ik haar graag thuis zou willen hebben. Later kwam mijn vader er weer op terug. Dat hij contact had gehad met het uitvaartcentrum en dat hij de as wilde ophalen. We zouden daar thuis een plekje voor gaan vinden.Lees verder
Edelstenentikje
Gisteren was de Happiness dag in Wageningen. Ook Itaka was daar aanwezig en natuurlijk waren wij, als leerlingen, gevraagd om daar te assisteren en readingen te geven. Ik ben er ook heen gegaan na de djembee les. Ik vind de djembeelessen altijd heerlijk. Ik laat me helemaal los, ga compleet van mijn grondig en kan dan heerlijk in de flow meegaan met de muziek. Tijdens de lessen heerlijk, maar de zaterdagmiddag heb ik dan voor een groot deel ook weer nodig om te landen en weer een beetje geaard te raken. Maakt meestal niet zo uit. Gisteren was het echter lastig. Om mee te helpen op de beurs en zeker om een reading te doen is het wel handig om goed geaard te zijn. IK ben dus maar begonnen met helpen in de stand. Daar konden mensen met een pendel een (half)edelsteen pendelen die zij op dat moment nodig zouden hebben.Natuurlijk zelf ook gependeld en ik kwam op een Chalcedoon. De keuze van de pendel verbaasde mij. Er zaten wel wat fysieke dingen bij waarvan ik dacht… oké.. dat klopt. Maar niet echt iets heel uitgesproken. Totdat ik een overzicht zag waar de geboortestenen stonden. Chalcedoon is de geboortesteen van de waterman en kijk… daar kan ik dan wel wat mee. Dat hij dan ook goed is tegen depressies, huidkloven en ander klein ongemak vind ik wel prettig. Ook zie ik dat de chalcedoon op spiritueel gebied de telepatische uitwisseling van gedachten bevorderd. Dat is voor een reading eigenlijk ook niet echt verkeerd. Laat duidelijk zijn dat de pendel aangaf dat ik deze steen nodig had, dus ik zal hem bij mij dragen.
emotionele tijden
Het is alweer ruim een jaar geleden dat we hoorden dat mijn moeder ziek was en niet lang meer had te leven. 6 november 2009 overleed ze aan de gevolgen van alvleesklierkanker. We zijn nu bijna een jaar verder. Een jaar zonder haar. Deze weken denken we met elkaar aan de tijd vorig jaar. Pas ben ik nog met mijn vader naar Rhodos geweest, het Griekse eiland waar hij en mijn moeder zulke mooie vakanties samen hebben gehad. Voor mij zien waar zij zo graag kwam, voor mijn vader weer een beetje afscheid nemen van mijn moeder. In een rots langs de kust van Rhodos vond mijn vader een monument voor mijn moeder. Hij overdacht om daar haar as uit te strooien, maar ik wil mijn moeder liever ergens in Nederland hebben. Gevoelsmatig voelt dat voor mij beter. Toch hebben wij daar samen een ceremonie gedaan. We hebben mooie stenen uitgezocht en deze naar de rots in de zee gegooid, als verbintenis tussen ons en haar.Lees verder
Bloggen
Ik neem het me elke keer voor. Én ik heb altijd wel leuke ideeën om over te bloggen. Neem mijn bijzondere vakantie naar Rhodos, het uit huis gaan van mijn oudste kind, de drukke werkzaamheden…. Maar het komt er niet van en daar baal ik van. Want ik vind het best leuk om te bloggen en ik wil ook wel een heleboel delen, maar het even rustig dan achter de pc gaan zitten en neer tikken wat ik op het hart heb… daar komt het dus niet van. Niet alleen hier. Ook op mijn blog over WordPress zou ik veel meer willen schrijven. Ik kom dingen tegen, werk met nieuwe plugins, loop tegen dingen aan die niet lukken en die ik toch opgelost krijg. TOch allemaal dingen waar ik andere misschien ook weer bij help. Dus ik neem weer eens het goede voornemen om toch echt wat regelmatiger te bloggen. Beginnend dus met deze bekentenis dat ik wel wil… maar ja…. dat de tijd dus soms tussen mijn vingers door glipt.
Powerwalk
Twee zondagen geleden mee begonnen. Het was heerlijk weer, de jongste wilde gaan hardlopen en ik had wel zin in een wandeling. Dat beviel, dus vorige week zondag ook maar een wandeling samen met mijn vriendin uit India. Het weer zat vanmorgen weer mee, dus heerlijk de wandelschoenen weer aan en naar buiten. Het hoofd zat wat vol en helemaal jofel voelde ik mij niet, maar wandelen kan goed doen. De eerste honderden meters ging het eigenlijk steeds slechter. Niet met het wandelen, maar wel met de inhoud van het hoofd. Ik had geen zin meer in de vakantie naar Rhodos, erger nog, ik zag er als een berg tegenop. Hoe moest dat nu hier thuis en met mijn werk en wat moest ik daar eigenlijk. Dan nadert ook de verjaardag van mijn zus, de laatste verjaardag die mijn moeder meemaakte en waar we nog gauw foto’s hebben kunnen maken van haar en haar kinderen. Straks is die verjaardag weer, maar dan zonder mijn moeder en zo ging het nog even door. Eigenlijk wilde ik maar één ding en dat is op schoot klimmen bij mijn moeder en eens flink uit huilen. Maar nee, slikken natuurlijk en voelen hoe die hoofdpijn maar erger werd.Lees verder
Aan de slag als cursusassistent
Ik heb ondertussen al een aantal cursussen gedaan bij Itaka. Ben begonnen voor een burn-out traject en daarna zo geinteresseerd in wat Marianne deed, dat ik de beginnerscursus Intuitieve ontwikkeling ben gaan doen. Reading en Healing, aura’s, chackra’s en meer van dat soort dingen. Van het een komt het anders van van beginners komt gevorderden 1, daarna kwam er een gevorderden 2 en toen we daar mee klaar waren kwam de cursus gevorderden 3. En we gingen door en ik dus ook. We werden beter in healen en kregen ook steeds meer oefeningen in readen. Foto’s, voorwerpen, elkaar.. Afgelopen voorjaar hadden we ons diploma: we zijn nu gediplomeerd healer. Leuk en eng. Vind het leuk in de groep, maar nu we ‘on our own’ zijn is het toch best wel spannend. Hoe kom je ‘uit de kast’ en wat ga je er nu eigenlijk mee doen… naast mijn werk als websitebouwer 😉Lees verder
Janosh experience 2012
Vorige week naar een presentatie van Janosh geweest:”De beleving 2012: Jouw Doorbraak”. Maandag hadden we de reading training en Marianne, onze lerares, vroeg of we nog kwamen naar de presenatie. Ik twijfelde nog, maar besloot toch te gaan. Ik ben blij dat ik geweest ben. Ik vond het een bijzondere ervaring. Janosh is een grafisch vormgever met een passie voor reizen en muziek. OP een gegeven moment kreeg hij beelden die hij op zijn pc ging vertalen naar graphics. Iemand die deze graphics bekeek zag de gelijkenis met graancirkels. Daarbij vertelde Janosh dat hij een stem begon te horen. Hij moest volgens zijn passies gaan leven. Zijn drie passies waren werken op de computer, reizen en goede muziek met anderen delen.Lees verder
Eerste gevorderde reading les
Gisteravond was het zover. Na het behalen van het diploma voor “Healer” verder met de opleiding tot gediplomeerd “Reader”bij Itaka in Wageningen. Spannend zo’n eerste keer weer want hoe zou de groep zijn. Marianne (van Itaka) had al aangegeven dat er anderen bij zouden komen. Maar al gauw gerustgesteld. Het grootste deel van de groep van vorig jaar was er en niets nieuws. Aan de ene kant jammer, want wie weet wat voor leuke mensen, aan de andere kant ook fijn, want we hebben een fijne groep en vertrouwen is toch wel het sleutelwoord voor deze trainingen. Na een rondje verhalen vertellen en wat oefeningen beginnen we aan het echte werk. In duo’s een mede cursusgenoot lezen. Spannend, want ik kreeg net die toegewezen waar ik altijd een beetje moeite mee heb. Zijn verbale communicatie is moeilijk te lezen en ik weet nooit precies wat ik aan hem heb. Spook mijnerzijds natuurlijk. Maar mede lezer is iemand waar ik heel goed mee door een deur kan. Ben ik ook nog centrum – degene die de lezing moet leiden.Lees verder
Angst
Een man die ik ken blijkt kanker te hebben. Prostaatkanker. En zoals het er uit ziet zijn er al uitzaaiingen naar zijn botten. Niet echt klachten gehad en dan opeens al zover. Dat doet me denken aan mijn moeder. Beetje last van haar rug (maar ook een wervel die door een val niet goed zat) en wat moe (maar ook een dochter in scheiding wat energie kost) en verder niet. Tot ze wel erg moe werd en steeds meer pijn in haar borst kreeg en bleek dat ze kanker had in te ver gevorderde staat. Te laat dus. En bij hem waarschijlijk ook al te laat. Er kan dus zomaar iets in je lichaam ontstaan wat kan gaan woekeren en waar je niets van hoeft te merken. Zeker niet als je niet iemand bent die voor een klein pijntje hier en daar al naar de dokter rent en gelijk grootschalige onderzoeken wenst. Maar die neiging krijg ik wel steeds meer. Want een klein onschuldig pijntje kan dus zomaar iets heel heftigs en grootst betekenen. Maar ook niet. Lees verder
Goed voor je
Ik ben enigzins chaotisch. Dat is door de ADHD medicatie al stukken minder, maar er zijn hier en daar in huis nog wat restanten van chaotisch opruimen. Zo heb ik na het opruimen van een kamer altijd nog een berg losse dingen over waar ik geen plek zo voor weet. Die gooi ik dan bij elkaar in een doos of krat met als optie… later nog eens uitzoeken. Waarbij dat later ongeveer gelijk staat aan nooit. Zo af en toe haal ik een krat leeg, gooi wat dingen weg, weet niet wat ik met de rest moet en gooi dan toch alles maar weer in die doos. Opruimen van de troep vind ik heerlijk als manlief lekker een tijd in het buitenland zit. Dan kan ik goed tekeer gaan zonder dat er iemand met zijn hete adem in mijn nek zit.Lees verder
Buitenspel?
Bestuurslid van de voetbalvereniging belt. Ze zijn een eind opgeschoten met de wensen voor de website en hebben als bestuur besloten dat ze in zee gaan met Sportlink. Verder is een buro in geschakeld om de boel op poten te zetten en is er vanavond een vergadering. Oh…. Al jaren ben ik de webmaster van de voetbalvereniging. De website heb ik ooit zelf gemaakt in Mambo en ik probeerde de boel een beetje op poten te krijgen voor een nieuwe website maar dan in WordPress. Had al leuke ideeën, maar nog niet echt oren. Nu nemen ze dus zelf de touwtjes in handen daar.
Wat vind ik daar eigenlijk van? Eerst vragen ze mij om een nieuwe website op te zetten, zeggen ze dat ik dat niet gratis hoef te doen en nu hebben ze een ander bureau dat er aan gaat werken. Voel ik mij van de troon gestoten, gepasseerd, buitenspel gezet? Nee merk ik. Ik vind het eigenlijk wel best. Het is steeds sleuren, er lijkt niemand te zijn die als een goede gespreks/sparring partner binnen de club aanwezig is. Heb ik gevoel dat ik er alleen voor sta en dat dat me boven het hoofd gaat groeien. Het is een grote vereniging met veel leden en veel wensen. Daarnaast kan ik mij voorstellen dat ze in zee gaan met Sportlink. Deze biedt namelijk meer dan alleen een website. Ook ledenadministratie, vrijwilligersbeheer en nog veel meer zit in het pakket.Lees verder
Zoeken
Nu ik in de openbaarheid meer wil bloggen ga ik ook wat actiever op zoek naar een meer sfeervol thema. Nu nog even de standaard van de nieuwe WordPress. Maar het moet wat meer eigen worden. Komt vanzelf. Schrik dus niet als het af en toe opeens weer anders is 😉
Openheid
Het is eng…. maar ik denk dat ik de stap ga wagen en mijn blog meer open ga gooien. Eng… omdat ik dan meer van mezelf ga laten zien en dat vind ik eng. Ik verstop me liever, maar dan ziet ook niemand je. Via Twitter heb ik gemerkt dat openheid veel te bieden heeft. Toen Mams ziek werd en overleed heb ik dat gedeeld via Twitter. Warme reacties kwamen binnen. Dat voelde goed. Ook als ik even in een dip zit en daarover wat op twitter zet, treedt de tweetcare in werking en dat voelt goed. Je bent niet alleen. Er is een hoop lieve mensen om je heen. Meer dan je door hebt. Daarom openheid met dit blog. Ik hoop dat het de goede reacties zal geven. Dat wat ik te zeggen heb ook bruikbaar is voor andere mensen. Zo ervaar ik steeds meer blogs van anderen ook. Ik lees soms dingen die zo herkenbaar zijn. Ik ben niet de enige die met allerlei dingen worstelt. Er zijn er meer. Zo hoop ik ook weer voor anderen dat gevoel door te geven. Eng…. maar ik ga het toch doen.
Binnenvetten
Oké, ik ben een snoeper. Maar ik snoep in de regel constant (altijd zo’n beetje hetzelfde). Opeens komen de kilo’s erbij. Snoep ik opeens meer? Nee! Beweeg ik opeens minder? In tegendeel. Waarom kom ik dan aan. In een blog van Jesse van de Velde lees ik dat buikvet ontstaat door oa stress en dat zet me aan het denken. Want ingehouden verdriet is ook stress en ik kom langzaam aan sinds Mam is overleden.. Waarom kan ik dat verdriet er niet gewoon uitgooien? Elke keer als ik aan iets bijzonders moet denken en ik moet huilen… slik ik dat in. Waarom zou ik alleen op mijn kamer een huilbui krijgen. Op de een of andere manier sta ik mezelf dat niet toe. Gewoon doorgaan. Een potje zitten janken op je stoel verandert de situatie niet. Ze komt er niet mee terug. Daarnaast heb ik niet zo het gevoel dat ze weg is. Hoe voelt dat… het gemis dat iemand permanent weg is…. dood is? Ik weet het niet. Vast anders dan ik het voel. Ik heb haar zien sterven, maar voor het gevoel was dat iemand anders. Mijn lieve moeder is gewoon nog hier ergens. Alleen op dit moment kan ik haar even niet zien of spreken. Dat is jammer, maar voor mijn gevoel komt dat wel weer. Maar ik weet wel beter natuurlijk. Of heb ik toch gewoon meer gevoel dan ik mezelf toelaat en is ze wel gewoon hier. Moet ik het contact nog een beetje leren? Ze voelt gewoon niet weg…. het verdriet is daarom overbodig. Dus slik ik het in. En verdriet heeft kennelijk meer calorien dan chocolade. Het zet aan.
Moet ik er met iemand over gaan praten. Is dat handig, noodzakelijk? Is het vreemd wat ik voel. Had ik wel gewoon dagen, weken, huilend door het leven moeten gaan? Ik word verdrietig als Paps verdrietig is, of als ik andere mensen zie huilen om haar. Als ik zie dat Paps geroerd is door het boek dat ik heb gemaakt van hun 50 jarige bruiloft. En we zullen samen best wel huilen in Rhodos, waar hij en Mams zulke heerlijke vakanties hebben gehad. Maar voor mijn gevoel huil ik dan om hem, niet voor mezelf.
Dus slik ik in, ga ik binnenvetten. Niet goed, dat weet ik. Dus heb ik ook besloten om meer van mezelf bloot te geven op dit blog. Beetjes, stukjes. Dat is eng. Maar ik zie het anderen ook doen en vind juist die blogs mooi. Is het handig, professioneel gezien? Geen idee, maar het is hoe en wie ik ben. Ik blog, dus ik besta?
Gelezen – Love unlimited
Het weer was er niet altijd naar, helaas, maar… ik heb toch een aantal boeken weer kunnen lezen tijdens mijn vakantie. Normaal laat ik mezelf door de zon de tent uit branden. Heerlijk in de vroege ochtendzon mijn eerste bladzijdes lezen. Maar dat zat er dit jaar niet helemaal in. Eigenlijk heb ik maar één echt boek uitgelezen wat ik wilde, twee leesboeken van de Libelle (die op tijdschrift formaat) en verder ben ik in een aantal boeken begonnen, die ik zeker nog wel uit wil lezen.
Het eerste boek waar ik in begon was Love Unlimited van Leonie Linssen. Samen met haar heb ik haar website gemaakt en natuurlijk gelijk nieuwsgierig naar het boek. En ik ben bijzonder blij dat ik het boek gelezen heb. Het heeft me aan het denken gezet over hoe ik verder wil en hoe we verder kunnen. Breder denken dan dat je gewend bent en geleerd heb, dat is eigenlijk wat er in het boek staat. We zijn zo hokjesdenkend dat anders wat anders is ook even wennen is.Lees verder
Ontvolgd
Opeens merk ik het. Iemand die ik graag mag en die ik trouw volg op Twitter volgt mij niet meer. Naar aanleiding van een berichtje van hem, stuur ik hem een reply. Ik krijg via een direct message een bedank voor mijn lieve berichtje terug. Ik wil terug DM-en, maar dat kan niet. Deze persoon volgt mij niet. Hè… sinds wanneer niet? En bovenal… waarom niet meer? Ik besluit hem een mailtje te sturen met daarin de tekst van de DM en dat ik hem niet kon DM-en omdat hij mij niet meer volgt. Dat hij dat natuurlijk zelf moet weten, maar dat ik af en toe ook best wel eens iets zinnigs zeg. Ik hoop natuurlijk dat het ontvolgen niet bewust was en dat ik bijna per direct een mailtje krijg dat hij mij volgt. Wat niet gebeurt. Ook krijg ik geen berichtje terug. Wat mij dus even in de war brengt. Maar ach.. is het nu werkelijk zo belangrijk? Hij heeft tich van volgers en mensen die hij volgt. Zou ik daar tussen opvallen? En ach… als ik zo af en toe reageer op een bericht van hem, dan krijg ik wel af en toe een bericht terug… Maar het blijft wel knagen… waarom volgt hij mij niet meer?
Pakken
Het zijn altijd van die rare dagen zo vlak voor de vakantie. Hier en daar alvast wat verzamelen, maar nog het idee hebben dat het te vroeg is om echt al te gaan pakken. Lijstje uitgeprint en al wat dingen naar de garage gebracht, waar onze aanhanger staat. Tent en een deel van de luchtbedden liggen er al in. Ondertussen staar ik naar de lijst en bedenk waar alle spullen die daarop staan liggen. Maar eigenlijk verder nog geen actie. Elk jaar weer het voornemen om dit jaar niet te veel mee te nemen. Veel gebruiken we toch niet, de helft van de kleren draag je niet, je komt niet aan alle boeken toe en die dingen waar je thuis verder ook niet toe komt, ga je ook niet opeens ind e vakantie doen. Behalve lezen dan. Dus ik ben heel druk bezig te bedenken wat ik allemaal ook NIET mee ga nemen. Lastig. Maar ik weet dat ik straks, net als elk jaar, de geest krijg en dat dan in een mum van tijd alles in de aanhanger zit en dat toch weer…. ook nog een groot deel van de achterbak van de auto weer vol ligt…. maar wellicht dit jaar toch een keertje niet 😉
Weerzien
Ik neem vanochtend maar weer eens de tijd om te mediteren. Ik voel me wat onrustig en dat helpt altijd. Eigenlijk zou ik elke dag zo willen beginnen, maar ik gun me er niet altijd de tijd voor. Eigenlijk stom. Toen ik net begon met mediteren probeerde ik me een mooie plek voor te stellen om te zitten. Als snel had ik een plek in een omsloten wei met mooie bloeiende struiken om me heen. Altijd rustig en mooi weer. Het kostte me al snel geen enkele moeite om daar tijdens de meditatie heen te gaan. Toen mijn moeder stierf heb ik haar daarbij begeleid. Al gauw zag ik een groene weide langs een rivier. Over die rivier was een brug. Ik wist dat zij naar de andere kant van de rivier moest. ZIj gaf aan dat ze moe was en ik vertelde dat ze maar in het gras moest gaan liggen. Toen mijn vader vroeg of ze lekker lag, gaf ze aan heerlijk in het gras te liggen.
Als ik nu mediteer, ben ik op die plek… aan de rivier en ik weet dat ze aan de overkant is. Meestal is het mistig halverwege de rivier. De brug verdwijnt in de mist. Vandaag niet. De overkant was helder en er waren mensen te zien. Ook mijn moeder. Ze mocht naar me toe en ik kon even heerlijk met haar kroelen. Hoewel het me heel verdrietig maakte, want wat zou ik graag even in het echt op haar schouders eens flink uithuilen, gaf het me ook rust. Ze is daar en ik kan bij haar. Langzaam verdween de overkant weer uit zicht. Maar het was duidelijk dat zij daar is.
Ik ga op vakantie en neem mee…..
Ik had al een keertje wat boeken opgesomd die ik graag zou willen lezen, of eigenlijk, waar ik eens tijd voor vrij zou willen maken om te lezen. Dat tijd vrij maken is niet zo moeilijk… gewoon doen toch… Maar op de een of andere manier doe ik dat toch niet. Calvinistische inslag… niet echt.. maar tijdens een werkdag gewoon maar lezen… Waarom doe ik het op een zondag dan gewoon eigenlijk niet. Maar realiteit.. het beperkt zich tot de vakantie. Dus daarom.. ik ga op vakantie en neem mee…..
Een selectie van de boeken die ik al [intlink id=”1703″ type=”post”]eerder beschreef[/intlink]
Ik kan nog een hele serie boeken toevoegen:
- Ziekelijk gelukkig van Janet Bouwmeester. Janet zocht iemand die de website bij haar boek kon maken. Ik heb haar op weggeholpen en het boek van haar gekregen. Zij heeft Lupus, de ziekte die in elke aflevering van House wel voorbij komt, en schrijft daarover op een zeer positieve manier. Wil ik dus echt wel gaan lezen.
- Love Unlimited van Leonie Linssen, net besteld. Ook zij vroeg mij of ik haar kon helpen met het maken van de website bij haar boek: www.liefdedelen.nl. Het onderwerp intrigeert mij. Echt leesvoer voor de vakantie dus.
- Daarnaast heb ik net ‘Zo kan het ook’ aangeschaft. Een heel leuk inspirerend boek over het maken van websites. Jaja, het is vakantie, maar toch…..
- Hoogsensitiviteit als kracht – werken met je intuitief. Echt een boek voor een hoogsensitief persoon als ik. In het najaar start ik met de reading cursus. Nu ik mijn diploma als healer heb, ga ik verder. Het intrigeert me.
- Joe Speedboot. Boek vond ik in de kast van mijn moeder. Veel over gehoord, moet ik toch echt eens lezen
- Verder ligt hier een stapel zwerfboeken – handig om mee te nemen. Hoeven niet meer terug.
- En zondag nog even bij Paps langs, even in de boekenkast daar neuzen. Zonder advies – moet helemaal zelf zoeken. Maar als ik mij daarop instel zal mam de boeken wel aanwijzen. Dat gaat vast wel lukken.
En dan natuurlijk niet de selectie vergeten uit mijn eerdere boekenlijstje…
Oh.. we gaan maar twee en een halve week….
Zwemmen
Hoewel het weer buiten nog iets anders doet vermoeden, is het weer zomer en is dus ons buitenbad weer open. Al vanaf 1 mei eigenlijk, maar toen was het nog zoiets als volop winter. Sinds een paar weken heb ik de moed weer opgepakt en ga ik regelmatig vroeg in de ochtend weer mijn baantjes trekken. Dat is altijd zwaar. Je ligt heerlijk in je bed en hebt met jezelf de afspraak gemaakt dat je alleen gaat zwemmen als je op tijd wakker wordt, wat in mijn geval tussen 6 en 6.30 uur is.
Ik word dus steevast 5 uur, 5.30 uur wakker. Dat is te vroeg. En ik hoop dus dat ik dan weer als een blok in slaap val tot ver na 7 uur. Vreemd eigenlijk. Maar deze wens houdt me wakker, tot de juiste tijd. Maar eigenlijk heb ik helemaal geen zin om mijn lekkere warme bed te wisselen voor een koud en nat bad. Dus is het altijd een strijd met mezelf. Want i hoef van niemand. Iedereen hier in huis is in volle bewondering of verklaart me voor gek. Niemand die echter tegen me zegt dat het tegenvalt als ik niet ga. Maar goed. Vanochtend heerlijk 18 banen gezwommen. Heel lekker als je eenmaal in het water ligt. EN morgen….. morgen wilde ik iig gaan sporten, maar ja, zoonlief is jarig, dus dat kan niet. En zwemmen…..ik kijk wel even. Als ik echt wakker ben… moet wel zeggen dat het ’s ochtends wel steeds aangenamer wordt…
