Als volledig team, getraind en met ondersteuning van hun 3 trainers/begeleiders namen de kinderen het gisteren tegen ons op. Dankzij het meespelen van 2 kleine broertjes hadden wij ons elftal compleet, geen wissels. Een beetje jaloers keken we naar de bank van de tegenstanders, waar wel 5 mensen op zaten. We hielden lang stand, maar konnen het net niet winnen. Dat kwam ook door een zich dapper in het doel werende moeder (niet deze) die niet altijd een antwoord had (logisch) op de harde schoten van de jongens. Maar na de wedstrijd wilden de jongens ons ook nog overtreffen in strafschoppen. En dát hebben we ze niet gegund. Onze keeper moest weg en dus een meer ervaren vader in het doel. Dat hielp al, en de vele missers van de jongens ook. En toen ook deze moeder nog met een keihard schot scoorde, waren wij in ieder geval de overwinnaars van de penaltyreeks.
Alleen vandaag voel ik mij iets minder een winnaar…au au mijn voeten, mijn benen, mijn alles.
op pad naar geluk
Inloggen
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.