Opruimen

Jaren geleden heb ik bij het grof vuil een rotan Manou stoel weggehaald. De stoel was nog in zeer goede staat en we hebben er heel lang plezier van gehad. Toen er niet direct plek was in de woonkamer hebben we hem verhuisd naar de tuin. Het enige nadeel daar was het toch wel wat zware kussen wat je er steeds uit moest halen. Vorige winter is hij naar de garage verhuisd (zoals alle tuinmeubelen) en hij is er niet meer uitgekomen. Lag nog wel steeds in mijn bedoeling, vooral ook omdat hij zo lekker zit. Maar hij is weg. Ik kom net terug uit Wageningen en de jongste zoon en mijn man zouden wat hout naar kinderdorp brengen, een groot kinderfestijn dat volgende week in het dorp begint en waar ze heerlijk hutten kunnen bouwen. Maar er is niet alleen hout heen, ook de stoel hebben ze er maar heen gebracht. Dat wordt niet even overlegd, dat wordt gewoon gedaan. Waardoor hij waarschijnlijk donderdag op het kampvuur zal belanden. Als ik het er niet mee eens ben moet ik hem zelf maar weer gaan halen. En dát vertik ik dus. Ten eerste heb ik hem er niet heen gebracht en ten tweede hebben zij gewoon iets van mij zonder overleg weggebracht, dus ze halen hem ook maar weer terug. Daar komt bij dat ik de stoel aan iemand beloofd had, die al zo’n soort stoel had. Daar had ik tegen gezegd dat ik er nog een in de garage had staan en dat ze die zo van mij mochten hebben, wat hun erg leuk leek. Dus ik zit nu in dubio, want ik weiger hem te halen en vind dat zij dat moeten doen. Daarnaast is weg ook weg. Maar ik blijf het zonde vinden. En bovendien niet kunnen dat er gewoon dingen van mij worden weggedaan zonder overleg.

Schept ook ruimte want je wilt niet weten hoeveel oude sportschoenen hier nog slingeren. Die worden altijd maar bewaard, ook als er ondertussen weer een nieuw paar oude sportschoenen komt. Dus die verdwijnen binnenkort ook maar eens, tja… je doet er toch niets meer mee…..kinderachtig?? misschien, maar ik ben gewoon best wel een beetje pissig.