Op de knieën

Traditioneel is op donderdagavond van Kinderdorp de kampvuuravond.. Alle kinderen rond een groot kampvuur en daaromheen de ouders. Op het podium is dan een voorstelling. Daarover zijn de meningen vaak verdeeld. De ene keer is het leuk en ontzettend lachen, maar meestal is het goed voor een glimlach en af en toe een geeuw. Vanavond was het ronduit leuk. Dit was vooral te danken aan het spel van een van de leiders die een jochie speelde, die het huis heerlijk van ouders verlaten vond en voor de tv dook die regelmatig kapot ging (de schotel of zo was niet goed) en samen met de reperateur de boel weer aan de praat probeerde te krijgen. Af en toe was er tv, wat vaak een persiflage was op een bekend programma. Leuk voor ouder en kind. Maar het echte klapstuk kwam op het einde. Er was nog één prijs voor één van de leiders, die dus heel verbaasd naar voren kwam. Ik werd getroffen door de jongen die het jochie speelde, want die kreeg gauw een camera toegespeeld, raakte in paniek toen die vol bleek te zijn. ik gebaarde dat hij mijn camera wel mocht gebruiken, want het leek belangrijk te zijn op het podium en voor het ik wist zat ik op mijn knieën voor het podium terwijl daar net iemand ook op de knieën ging, maar dan voor een meisje, zijn meisje. Zo kregen we daar een heus huwelijksaanzoek, wat ik gelukkig nog net op tijd kon vastleggen.