Ontmoetingen uit een ander leven?

Het is al weer een paar jaar geleden dat ik op een bijeenkomst was bij Itaka.. december 2012.. een bijzondere avond. Het was immers het einde van de maia kalender en ook het einde van de aarde? We zijn er nog steeds, maar de avond was bijzonder. Hij was al een tijdje aan de gang toen er een man binnenkwam. “He, wat leuk, jij ook hier.. hoe gaat het?” Het kwam er bij mij natuurlijk uit. Deze man kende ik. Ook zijn reactie was natuurlijk…”Leuk dat jij er ook bent.. het gaat goed”.. waarna we een hele tijd bezig zijn geweest met uit te vogelen waar we elkaar van kenden. Maar daar kwamen we niet uit. Ondertussen waren er allerlei oefeningen en als vanzelfsprekend deden we die met elkaar. Het gevoel dat de wereld om ons heen zou kunnen instorten. Wij hadden elkaar weer gevonden. Een heel bijzonder gevoel.

Het was moeilijk afscheid te nemen toen de avond was afgelopen.  We hebben nog een poos bij elkaar gestaan op de parkeerplaats en zijn daarna na een stevige knuffel uit elkaar gegaan. Ieder naar zijn eigen huis, naar het eigen gezin. Nog steeds niet wetend waar we elkaar nu toch van kenden.

Ondertussen zijn er een paar jaar verstreken. Ik heb hem nooit meer gezien en nooit meer iets van hem vernomen. Maar opeens kom ik elke keer zijn gezicht tegen op LinkedIn, bij de mensen die ik wellicht wel ken. En opeens herken ik in zijn gezicht, vooral in zijn ogen, het gezicht van een ander.. De ogen, de blik… of wellicht is het achter de ogen.. de ogen die ik nu bijna dagelijks in kijk. Ogen van een ander persoon die ook opeens op mijn pad kwam en waar het gelijk bij thuiskomen was… wat ook voelde als weerzien, als vanzelfsprekend. En opeens zie ik de gelijkenis tussen de twee en herken ik ook weer het gevoel. En ik weet zeker…ik ken de ziel van deze personen uit een vorig leven en in dat leven was die persoon me dierbaar… heel erg dierbaar.