Ons Konijn

Sinds kort hebben we een nieuw konijntje. Het is een schat van een beest, maar heeft een aantal eigenaardigheidjes. Zo maakt ze geluid. Als je haar ’s ochtends uit haar hok haalt word je begroet met allerlei knorrende geluidjes, terwijl ze als een kat alsmaar rondjes om je benen loopt. Uit pure liefde word je daarna ondergesproeid met een sterk geurende urine en als toegift strooit ze een aantal keuteltjes om je heen. Eénmaal los in de tuin moet je als onschuldige wandelaar goed opletten, want ze komt snel aanrennen als je buiten komt en loopt dan het liefst voor of zelfs onder je voeten. Het liefst zit ze de hele dag bij je in de buurt, dus ook binnen. Dat zou wel mogen als ze daar niet met mooie sprongen haar vlaggetjes uitzette. Een paar tellen in huis levert een berg keuteltjes en overal plasjes op. En als de kinderen buiten de tuin spelen, zit ze met haar neus bijna door het hekje heen. Luid knorrend laat ze weten graag erbij te zitten en als dat niet kan moet je hele meute het liefst maar weer de tuin in verhuizen.
De vogels moesten ook enorm aan haar wennen. Als zij lekker op het gras wat brood zitten te eten komt daar opeens met grote sprongen een konijn aanrennen die heerlijk achter de vogels aangaat (is dat niet iets wat katten doen??). Ondertussen weten de vogels dat dit geen jacht- maar speelgedrag is en vertellen ze luid kwetterend tegen het konijn dat ze niet zo stom moet doen en gaan vervolgens weer verder aan hun stukje brood.
Onze vorige konijnen deden dat niet zo. Vogels en konijn leefden in volle harmonie met elkaar in onze tuin.
Maar na de gewenningsperiode zal de harmonie wel weer terugkeren. Hopelijk zal ook het heerlijke sproeien afnemen, want ze maakt geen onderscheid tussen oude en nieuwe broeken.
Maar het is een lieverd en ondanks de keutels overal en de spetters op onze schoenen, broeken en sokken, willen we haar niet meer kwijt.