Ongekroond

Vanmorgen haasten want om 8.40 had ik een afspraak bij de tandarts voor het zetten van een nieuwe kroon. Ik was daar nog niet binnen of ik hoorde ze zeggen dat ze me al binnen hoorde komen. Ze hadden kennelijk al naar huis gebeld of ik het niet vergeten was. 4 minuten te laat – na het banden oppompen had ik dus kennelijk ietsje harder moeten fietsen. Maar goed, gauw in de stoel, noodkroon eruit en nieuwe kroon erin. Maar die past niet. De tandarts slijpt hem wat bij, maar hij past gewoon niet. In het gipsen afgietsel van mijn mond zit hij perfect, maar in de realmouth past hij dus niet. Tandarts snapt het niet. Binnen 2 weken kan (met een noodkroon in) de boel niet zo verschuiven dat hij niet meer past. Dus noodkroon er weer in, uit de stoel en ik hoor wel wanneer ik even tussendoor weer in dat vreselijke spul mag happen en met zo’s metalen bakje weer een hele tijd in mijn mond mag zitten. Ik vind dat bijna één van de vervelendste dingen van een kroon, dat hapbakje. ’t Is niet anders….