Ik sta aan de rand van een grote spiegel. Boven de spiegel hangt een mysterieuze mist. Het is koud. De zon probeert de wolken te verjagen, maar komt nog niet over de bomen heen.
Dan klinkt er een kreet en een plons versplintert mijn spiegel in duizenden stukjes. Ik glijd het water in en zie voor mijn de hoofden in de mist verdwijnen. De kilte om mij heen verandert in een aangename warmte als ik aan mijn baantjes begin. De mist trekt op. Om mij heen wordt het drukker. Vroege mensen, die ook snel weer zijn verdwenen. Na 20 baantjes verdwijn ik ook. De hectiek van de dag in. Met een voldaan gevoel: één kilometer.
op pad naar geluk
Inloggen
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.