Nog twee keer en dan moet ik het alleen kunnen

Afgelopen vrijdag had ik evaluatie bij de adhd groep. Ik ben nu de langst zittende in de groep en het wordt tijd dat ik plaats maak voor vers bloed. Aan de ene kant wéét ik dat ik eigenlijk geen toevoeging meer van de groep krijg, behalve dat het een stuk achter de deur is om bepaalde dingen te doen. Ik ben een toevoeging aan de groep omdat ik al zoveel ervaring heb dat ik andere goed van tips en zo kan voorzien. Maar ja, dat is maar deels de bedoeling van de groep. Hij is voor mensen die het nog echt nodig hebben en dat ben ik niet meer. Dus sta ik over een maand ‘alleen’. Dan moet ik zelf mijn doelen bepalen en afspraken maken en met mezelf overleggen waarom ik iets wel of juist niet heb gedaan. Gelukkig is er iemand bezig om te starten als personal coach en die wil zich ook gaan richten op zakenmama’s ofwel vrouwen die ene eigen bedrijf hebben en daarnaast ook nog huishoude/kids ed hebben. Gericht op mij dus 😉 Ze is nog zoekende hoe ze het zal/moet aanpakken, dus ruime kans om mijn ideeën (lees: wensen) te spuien. Wat zoek ik dan? Een plek waar ik mijn doelen kan ‘stallen’ en waar ik mijn afspraken kan neerleggen en vervolgens krijg ik een stuk structuur terug. Ik geef aan wat ik wil en op zondag krijg ik een mailtje wat ik heb afgesproken wat ik wilde doen, en het lijstje voor maandag. Op maandag krijg ik die van dinsdag enz enz.
Het liefst zou ik daar aan het eind van de dag naar terugrapporteren, maar zij heeft ook recht op een leven, dus dat mág ook aan het eind van de week. Maar ik kan online bijhouden wat ik die dag heb gedaan (makkelijk voor urenregistratie ook nog eens). Ik kan aangeven welk achterstallig onderhoud ik nog heb en bovendien zorgt zij ervoor dat ik mijn dagelijkse taken zo doe dat ik geen nieuw achterstallig onderhoud opbouw.

Ohhhhh, ik kan niet wachten. Natúúrlijk moet ik allemaal zelf doen, maar zo’n steuntje lijkt me zo ontzettend heerlijk.