Nieuwjaarsborrels

Gisteren is voor de meeste mensen het nieuwe jaar op het werk weer begonnen. Dat is meestal relaxed, want eerst wens je iedereen een goed nieuwjaar en neem je even de feestdagen door en daarna is er vaak nog een officiele nieuwjaarsborrel. Dat waren altijd gezellige dagen en hadden eigenlijk niets met werken te maken. Toch zijn ze belangrijk, want juist dit soort dagen zijn erg goed voor de onderlinge binding van de werknemers. De directeur houdt een bemoedigend praatje en iedereen kan er weer een jaar tegen.
Als zelfstandige moet je het doen zonder nieuwjaarsontbijt, -lunch of -borrel.
Gelukkig ben ik ook nog webmaster van de locale voetbalvereniging vv Bennekom. En gelukkig hadden zij ook een nieuwjaarsborrel. Dus daar heb ik mijn neus maar even laten zien. Ik moet nog even wennen in dat wereldje, want als vrouw ben je daar of als speelster in het damesteam of je bent er “vrouw van”. Ik ben daar geen van beide. Binnen de vv Bennekom ben ik wel moeder van.., maar ach, die jongens van mij zijn daar nog niet zo bekend, bovendien heten die Vogelzang. De meeste mensen ken je wel van naam maar niet van gezicht en anderen ken je wel van gezicht, maar heb je geen flauw idee van wie dat nu eigenlijk zijn. In de loop van de tijd weet ik al wat namen bij gezicht vv, maar nog lang niet van allen.
Zo sta je een tijdje te praten met een aardige man en zijn vrouw en ga je later op zoek naar de secretaris van de club, want die ken je wel van naam, maar niet van gezicht. Tja.. je raad het natuurlijk al, die aardige man 😉
Als de spelers van het eerste binnenkomen wordt het pas echt gezellig. Ze hebben net getraind en zitten nog goed onder de aftershave. De mannen krijgen allemaal een hand en de vrouwen een zoen. Ik ook, hoewel met een blik van “we gaan maar door, maar wie is u”. Tot één van de heren zegt “Ik geef u (hellup) ook gewoon een zoen, maar ik ken u niet”. Als ik me voorstel hoor ik er opeens ook bij. Ik ben niet meer een onbekende, ik ben Karin, de webmaster. Die naam kennen ze allemaal, want iedereen bezoekt regelmatig de website. En dan word ik gelukkig ook heel gauw “je” (oef). Als je jongens later vragen hoe het was, kan ik zeggen dat ik nieuwjaarszoenen en -wensen heb uitgewisseld de spelers van het eerste èn met Peter van Vossen en John van den Brom. “Wauw”, is hun reactie, “Echt??” Want die laatsten zijn voor Marco en Kevin toch namen van beroemdheden.