Natte voeten

Ik had gisteren de boel nog niet afgesloten of het barstte los. Ik had nog net op buienradar.nl gekeken en het centrum van de bui zou in alle hevigheid over ons heen komen. En dat hebben we geweten. Als kind vond ik onweer al schitterend. Ik kon genieten van de lichtflitsen, de buien en de fikse knallen. Maar nadat ik twee keer heb gezien wat een ravage een inslag in een gewoon rijtjeshuis kan teweeg brengen vind ik het wat minder leuk. Ik spreek mezelf moed in dat het rijtjeshuis met inslag een antenne op het dak had staan en dat de bliksem via die antenne naar binnen was geslagen, maar toch…. We kijken niet meer vanuit de dakkapel als de flitsen en de knallen te heftig worden. Maar het regent ook en veel en heftig. Ik sta eerst nog even beneden in de bijkeuken als ik gespetter bij mijn benen voel. Dan zie ik het langs het uitklapraampje tussen de keuken en de bijkeuken (die later is bijgebouwd door de vorige bewoners) naar beneden stromen. Het raampje dicht en emmers eronder. Dan ga ik boven controleren. Inderdaad, boven ons bed blijft het helemaal droog. De zijpanelen zijn nog niet teruggeplaatst, dus ik kan door de isolatie heen voelen. Ik voel wel wat tocht, maar geen nattigheid. Maar dan hóór ik nattigheid. Een overduidelijk drup drup drup. Aan de andere kant van de kapel staat een tafel en daarop ligt een plas. Gauw de camera en ander spul wat daar ligt weg en een handdoek. In het donker, want de centrale stekker is er ff uit. Het duurt een uur voordat het weer een beetje rustig is. Boven het bed blijft het droog. Bij de bijkeuken drupt het niet meer en ook op de tafel wordt de handdoek niet natter. We hebben het weer gehad.