Moe in het kwardraat

M heeft het tweede uur. K is de deur uit en ik probeer boven wat leven in dat andere kind te krijgen. Er komt wat geknor uit de hoogte vandaan, maar verder niets. Ik probeer het later nog een keer en nog een keer. EIndelijk komt hij er een keer uit om gelijk uitgebreid onder de douche te gaan. Ondertussen is het ruim 9 uur. Ik spoor hem aan om toch wat op te schieten, maar praat tegen een dove. Ik loop me natuurlijk weer vreselijk boos te maken. De tijd tikt door en de kans dat hij op tijd op school komt wordt toch wel erg klein. Ik maak (moeder gevoel) gauw wat brood klaar, want anders eet hij gewoon niet en spoor hem verder aan. Ondertussen is het al 9.20 uur, de lessen van het tweede uur beginnen, zonder M dus. Ik erger me ondertussen kapot, want meneer is nog niet eens beneden. 5 minuten later komt hij beneden. Hij ziet er niet fris uit, is verkouden en moe, moe moe. ‘Als ze straks van school bellen dat ik er niet ben, ben ik onderweg in slaap gevallen’. Ik zeg hem dat als hij ziek is hij gewoon thuis moet blijven. Ziek is ziek. Maar dat hoeft niet. Hij sloft de tuin in en gaat naar school. Waar hij vast ruim op tijd is voor het derde uur. Vanavond ben ik weg. Ik heb liever dat hij niet gaat trainen, zeker niet twee keer en dat hij gewoon vroeg naar bed moet. Maar of dat gaat gebeuren… Ondertussen vertel ik mezelf dat het niet mijn probleem is als hij te laat is. Ik heb hem op tijd geroepen, vaak genoeg aangespoord. Tenslotte is hij 16 en kan hij die verantwoordelijkheid best zelf dragen.