Merel

Hoewel ik had beloofd op het dak te klimmen (en mensen gelijk vonden dat dᡲ dan ook een foto van gemaakt moest worden), heb ik eerst toch maar een foto van onderaf genomen. Van alle foto’s zijn de omringende druiventakken en -bladeren haarscherp, maar de merel is nog wat vaagjes. Maar ze staan erop, als je goed kijkt. Zodra ze me gewaar zijn gaan ze doodstil zitten. De kraaloogjes van moeder houden me goed in de gaten. Maar dan beweeg ik even een tak, omdat hij precies voor de lens hangt en gelijk komt een geel kopje naar boven met de snavel wijd open. Helaas geen paps met een snavel vol worden en hij duikt weer wat naar onder. Maar elke beweging van mij brengt hem toch in de verleiding. Als ik later nog een keer ga kijken heeft moeders hem maar goed verstopt. Ik vraag me af of dit het grote altijd eten vragende jong is, of dat er wellicht echt maar é©® is, want meer snaveltjes zag ik toch echt van onderaf niet bewegen.