Vandaag kwamen wat vriendjes de oudste ophalen. Ze kwamen net naar buiten toen ik thuis kwam. Het zijn allemaal leuke jongens, maar één is wat stug. Hij zal je nooit echt aankijken als je met hem praat en hij zal nooit meer dan het hoognodige zeggen, en dan alleen als je hem wat vraagt. Ik ken hem niet anders. Maar nu komt hij naar me toe gelopen. “Wat een mooi schilderij heb je gemaakt, echt heel gaaf”. Het laatste vriendje dat net aan kwam fietsen moet ook nog even binnen gaan kijken. Ik word overstept met complimentjes. En dan is het weer over, want ja, je moet natuurlijk niet te uitbundig doen. Ik krijg nu wat opdrachten toegeroepen over eten en drinken dat ik maar moet komen brengen op het voetbalveldje en weg zijn ze weer.
op pad naar geluk
Inloggen
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.