Keuzes

Vrijdag vertelt de oudste dat hij de volgende dag de hele dag gaat werken. Nou, zeg ik hem, dat kan maar tot half 5, 5 uur, want half 6 vertrekken we richting oma en opa Boerderij. Protest volgt, want korter werken is minder geld en niemand had hem verteld dat wij naar oma en opa gingen en wanneer we dan terugkwamen. Nou, dat zal zondag tegen de avond zijn of anders misschien maandag in de loop van de dag. Dat zien we nog wel. Dat kon al helemaal niet, want zondagmiddag had hij juist met een hele grote groep afgesproken om te gaan voetballen. Iedereen zou komen en dan was juist hij er niet. Hij bleef dan wel thuis. En dat is weer iets dat wij niet zo zien zitten, bovendien vinden oma en opa het ook leuk als hij komt. Het is een hoop gesputter en protest. En daar zit je als moeder dan middenin. Dinsdag hebben we daar ook nog een begrafenis, dus manlief blijft er zowiezo. Ik zal terugmoeten omdat de oudste geen vakantie heeft en dinsdag dus gewoon weer naar school moet. De jongste heeft wel vakantie en kan dus leuk met zijn vader op de boerderij blijven. Ik probeer een compromis te vinden. Manlief leest de krant. Maar de oudste kijkt wel uit om met zijn vader in discussie te gaan lijkt wel. Dat gaat heerlijk via zijn moeder. Uiteindelijk overleggen we dat ik de volgende dag dan om ca half twee zal vertrekken, zodat hij op tijd bij dat voetbal kan zijn. Blij ben ik er niet echt mee, want dat is rond etenstijd daar en ma wil graag dat we daar wat eten. Het is die zondag wat geren. Schoonouders komen laat terug uit de kerk, want er was ook nog koffiedrinken na, waarbij een film werd vertoond over een project waar de kerk bij betrokken is in Hongarije. Ondertussen laat ik de oudste een SMS naar zijn vriendje sturen dat we wellicht wat later zijn. Met een minder gevoel vertrek ik met beide jongens tegen twee uur. De jongste wil toch niet blijven, hij twijfelt en ik merk aan manlief dat hij het niet prettig vindt dat hij meegaat. Hij vindt het zowiezo niet prettig dat wij al vertrekken. Mam vindt het ook niet leuk dat we zo snel al gaan. De oudste zit al ongeduldig in de auto. Ik heb meer de neiging om hem te laten bellen dat we niet komen dan om weg te rijden. Maar goed, dit is afgesproken. We zijn nog maar net onderweg als de jongste al wat meer twijfel begint te uiten. Zal ik stoppen en omkeren? Bij de oudste komt langzaam naar buiten dat hij eigenlijk niet weet óf iedereen komt. Zijn vriendje zou misschien komen.. en die hadden ook gezegd dat ze misschien we zouden komen. Hoe zeker is hij eigenlijk dat iedereen komt? Nou niet dus. Ik onderdruk nog meer neiging om om te keren. Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig. Ik stel een aantal mensen daar teleur, die graag hadden gewild dat we langer bleven en waarvoor, voor een kennelijk hele vage afspraak van de oudste. We rijden toch door, maar ik laat duidelijk merken dat ik niet blij ben met de gang van zaken. Het is de hele weg stil in de auto. Thuisgekomen zegt de jongste al gelijk dat hij een verkeerde keuze heeft gemaakt en had moeten blijven. Een uur later blijkt dat de oudste ook een verkeerde keuze heeft gemaakt. Er was niemand. Ik had mijn gevoel moeten volgen en gewoon langer moeten blijven.