Kerstinkopen

Het is vrijdag, dus markt in het dorp. Ik stap dus op mijn fiets, richting het centrum. Halverwege staan de fietsen zowat al geparkeerd en vlak bij de markt is het echt zoeken naar een plekje. Samen met een andere dame zetten we de fiets nog ergens neer en verbazen ons over de drukte. Op de markt is het echter rustig en in de kraam met gratis warme chocomel en gluhwein zelfs heel rustig. Ik ben overal zo aan de beurt en ga nog even naar Albert Heijn. Daar moet ik nog mozarella halen, want die was er gisteren niet meer. Ik kom er al gauw achter van wie al die fietsen zijn, want hier is het wel druk. De klanten zijn afwisselend. Je haalt de mensen die waarschijnlijk ouders en andere familie thuis ontvangen er zo uit. Deze zijn met minstens 2 personen en hebben de kar overladen. De anderen gaan ergens heen of doen het rustig aan of hebben verstandig al eerder de boodschappen gedaan. Ik sta toevallig in de rij voor de kassa met mensen van deze laatste groep. We hebben allemaal een mandje (of helemaal niet) en slechts enkele boodschappen. Ondanks de drukte ben ik zo weer buiten.
Maar ik moet niet te vroeg juichen – mijn reguliere boodschappen (melk, brood en kaas) moet ik nog gaan halen en ik moet nog nadenken over het eten van maandag. Want ik kan wel heerlijk kerst gaan vieren bij mijn schoonfamilie, maandag komen mijn ouders en die willen natuurlijk ook iets eten enzo. Maar maandag is het vast rustiger in de winkels en we brengen een groot deel van de dag in de sporthal door waar hun kleinzoon (onze zoon dus) zich uitleeft op het van Wonderenzaalvoetbaltoernooi.