Huisonderhoud

Het is weer voorjaar en de kozijnen zijn een poos geleden aan een inspectie onderworpen door L. Die moesten dus geschilderd worden. Nu was dat voorgaande jaren altijd een “wanneer zullen we dat gaan doen”, maar ik leer het al aardig, dus hij weet dat het een  ‘dat ga IK dan en dan doen’. Prima! Natuurlijk wel af en toe een opmerking, maar ik kaats terug. ‘Ik strijk ook alleen, dan kom je me ook niet helpen, ook niet met de was trouwens en met schoonmaken enzo en met eten koken (gelukkig niet)’. En het kwartje is gevallen. Hij doet het schilderwerk buiten alleen en roept als hij hulp nodig heeft en dan kom ik natuurlijk. En omdat ik het toch niet kon laten, doe ik de binnenboel, maar geheel op vrijwillige basis. Want op zich is het wel leuk, zo samen schilderen en je ziet het ook opknappen. Maar dat heerlijke gevoel van vrije wil is echt lekker. En het gevoel dat het eindelijk doordringt dat ik gewoon mijn eigen dingen heb en dat ik dus niet gelijk opspring als hij dingen wil doen. Maar natuurlijk vooral dat ik mij niet gek laat maken en gewoon zeg dat ik andere plannen heb en dat ik er ben om hem te helpen, maar dat dit zijn ding is en dat ik mijn eigen dingen heb. Dat ik dat zeg – en dat hij dat accepteert. Dat is denk ik het beste gevoel. En het huisje dat zienderogen opknapt natuurlijk, weer zo strak in de verf 🙂