Afgelopen drie dagen eens kennis gemaakt met mijn grenzen. Drie dagen stonden in het teken van WordPress tijdens WordCamp Nederland. Dit jaar voor het eerst als vrijwilliger en dus met een vaste taak ergens op een vaste plek. Voorgaande jaren was ik altijd wel aanwezig op de WordCamps, maar kon ik mijn eigen plan trekken. Dat dat nodig is kwam ik dit weekend keihard achter.Een zaal vol met mensen, geluid, geur en lawaai. Letten op een verhaal en direct ook letten op de tijd, de klok in de gaten houden, bordje omhoog houden, opletten op het verhaal en dan ook kijken of de spreker je heeft gezien.. spanning omdat de spreker je bordje gewoon negeert.. Een taak… die ik serieus neem… You have one job, and one job only… keep track of the time….. het schema mag niet uitlopen…..Op tijd in de zaal zijn, korte pauzes en alleen maar onder de mensen.. te veel signalen, maar bovenal… geen escape. En daar ging het mis. Na verloop van tijd is het hoofd vol van alles om me heen. En zonder escape kun je dat hoofd niet meer legen en raakt het alleen maar voller. Tot het overloopt. En dat gebeurde gisteren. Niet bewust genoeg geweest om te merken dat ik mezelf niet goed genoeg had afgeschermd en dat alles volop binnenstroomde. Eigen signalen, signalen van anderen, gevoelens, wensen…. indrukken… anders maar binnen lopen lopen….. tot het overstroomt. flats.. en dan ben je blij dat je binnen een fijne groep mensen werkt, die gelijk voor je een oplossing zoeken. Die je de ruimte geven om de rust te zoeken, die je opvangen en ondersteunen. IK heb me geborgen gevoeld, zo fijn… want HSP-er zijn is soms prettig.. je voelt een ander snel aan, maar heeft ook nadelen, zeker als je onbevangen zo’n event binnengaat.. te veel mensen, te veel indrukken en dan barst het hoofd. Gelukkig dat er na een klein signaal van mij, gelijk werd ingegrepen voordat het te laat was. Want achteraf had ik niet veel langer bezig moeten zijn of ik had gisteravond en ook vandaag niet echt meer productief kunnen zijn wegens een grote hoofdpijn aanval. Een hoofdpijn, die eenmaal binnen, niet snel meer weg te krijgen is. Een hoofdpijn die ik krijg als het hoofd te vol is… of liever kreeg… .want het is lang geleden dat het echt geknald is.. dat ik niet meer uit mijn ogen kon kijken vanwege de oogmigraine en mijn hoofdpijn bijna niet meer te stillen was ook met zware pillen. En gelukkig was de aflossing gisteren ook op tijd en heb ik het hele weekend kunnen genieten en kreeg ik van de groep alle ruimte om, wanneer nodig, mijn rust te gaan zoeken.
Dus kan ik terugkijken op een heel fijn en heel mooi weekend.
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.