Gisteren moest ons eerste voetbalteam tegen Spakenburg. Altijd een happening en gisteren helemaal. Mede door een heleboel jeugdleden die besloten het eerste eens goed aan te moedigen. Winst natuurlijk voor ons. Na de wedstrijd een buffet, wat ik even aan L meld, beide jongens zijn er niet, M is in Hengelo stappen en K logeert bij een vriendje. L tikt rustig door op de computer, knikt even en ik vertrek. De tweede helft komt L ook kijken en na de wedstrijd meld ik nog even dat ik naar de bestuurskamer ga, buffet heb en dat hij me wel ziet thuiskomen.
Vanmiddag komt K thuis van zijn logeerpartij en vraagt op een gegeven moment wat wij gisteren eigenlijk hebben gegeten. Ik meld dat ik op de club heb gegeten en L weet niet anders uit te brengen dan dat hij niets gehad heeft. Arme jongen. Maar ik corrigeer hem: Niets gehad? Je bedoelt dat je niets genomen hebt!
Gisteren had ik me al even schuldig gevoeld. Iedereen weg, L alleen thuis. Maar waarom zou ik me schuldig voelen. Ik kan mij niet heugen dat L is thuisgebleven omdat ik anders alleen zou zijn. Bovendien. Ik was om 7 uur alweer thuis…Waarom kunnen mannen toch zo ontzettend zielig zijn. Of is dit exemplaar gewoon te veel verwend. Dan is het zaak daar gauw verandering in aan te brengen. In ieder geval leren dat we een keuken hebben, een koelkast en in het dorp 3 supermarkten waar inkopen gedaan kunnen worden;)
Ik vind het leuk als je reageert. Reacties worden niet direct geplaatst. Ik lees ze wel allemaal. Als je je reactie privé wilt houden.. geef dat dan aan. Dan verschijnt je reactie niet op de website.