Het zal je moeder maar wezen…

Toen ze begonnen met de voetbalplaatjes bij AH vroeg ik de jongens of ze wilden verzamelen. Van mij hoeft het niet zei M, mwah zei K, de jongste..met daarachter dat het hem wel leuk leek. Dus trouw naar Appie, album gekocht, plaatjes zakjes verzameld, met K uit gepakt, in het album gekeken…. enz enz Maar K ontving netjes de zakjes, plakte netjes de plaatjes in, ging een keertje naar de basisschool om te ruilen en zat verder achter de computer. Moeders daarentegen is met haar ADHD dol op verzamelen. Die wil hebben, die gaat dus achter plaatjes aan. Lijstje met nummers van ontbrekende plaatjes mee en tijdens de werkstuklessen ruilen met de kinderen. Zo kwam K aan een hoop plaatjes. Van mijn zus kwamen 45 zakjes, die werden door ons beiden uitgepakt en snel met de nummers vergeleken. Al gauw kreeg mams de smaak te pakken. De pakjes die via AH kwamen werden snel uitgepakt en gauw kijken of we nog nieuwe plaatjes hadden. Die legden we netjes bij K op z’n bureau. Het deed hem allemaal niet zoveel. Vroeg ik hem of hij het eigenlijk wel leuk vond, die voetbalplaatjes of dat het hem niets uitmaakte. Ach het begin was wel leuk, steeds even kijken en vergelijken of de plaatjes uit de zakjes nog niet in het album zaten, maar gaande weg vond hij er niet meer zoveel aan. Dat had hij altijd zei hij. Het begin is leuk, maar daarna gaat het wat vervelen. Maar bij mij begon er wat te knagen. Het besef groeide dat ik hem alle plezier in het plaatjes verzamelen had ontnomen, erger nog: ik had dat plezier overgenomen. De vreugde van een plaatje krijgen dat je nog niet hebt. En ik baal als een stekker. Dat jochie heeft zo wel een vol album, maar heeft hij nu echt zelf die plaatjes verzameld, heeft hij daar iets wat hij zelf bij elkaar had gebracht? Nee. K is al naar school, M is nog thuis en ik vertel hem dat ik baal dat ik het gedaan heb. ‘Mam, als jij niets doet, doet hij het ook niet hoor, hij is gewoon lui’ en dat is voor een deel ook wel zo. Maar daar werk ik op deze manier natuurlijk wel aan mee. Overdoen kan ik niet. Ervan leren wel. Als ze iets willen verzamelen, dan moeten zij dat doen. Ik kan er een beetje bij helpen, maar i moet het zeker niet overnemen. Dan is de lol er gewoon vanaf. Maar ik moet het voor mezelf niet zwaarder maken dan het is. Heeft K er een probleem mee? Waarschijnlijk niet. Het verzamelen van plaatjes werd minder leuk zo, maar ach… hij was er toch niet zo druk mee bezig. Maar ik wou dat het besef waar ik mee bezig was wat eerder was gekomen…